พบการปิดใช้งาน Javascript

คุณกำลังใช้งานแบบปิดการใช้ Javascript บางฟังก์ชันอาจใช้งานไม่ได้ กรุณาเปิดการใช้งาน Javascript หากต้องการใช้งานฟังก์ชันแบบสมบูรณ์

1 คะแนน

ย้อนรอยหมู่คณะตอนที่ 13

เริ่มโดย หัดฝัน, May 08 2010 10:21 PM

คุณไม่สามารถตั้งกระทู้ใหม่ได้
กรุณาลงชื่อเข้าใช้เพื่อตอบกระทู้

มี 11 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

#1 หัดฝัน

Members
4531 โพสต์

Gender:Male
Interests:ธรรมะ

โพสต์เมื่อ 08 May 2010 - 10:21 PM

อ้างอิงจาก ย้อนรอยหมู่คณะตอนที่ 12 ต้นหรือปลายสะพาน นะครับ

http://www.dmc.tv/fo...showtopic=23101

คุยเรื่องของชมรมพุทธมาหลายตอนพอสมควรแล้ว เห็นควรว่าจะเปลี่ยนบรรยากาศไปคุยเรื่องอาสาสมัครบ้างนะครับ เดี๋ยวถึงจังหวะที่เหมาะสมจะค่อยย้อนกลับมาคุยเรื่องชมรมพุทธใหม่

สำหรับเรื่องราวของอาสาสมัครที่วัดนั้น ผมได้เคยเล่าให้ฟังแล้วว่า ผมได้ไปสมัครเป็นอาสาสมัครแผนกธรรมโฆษก์ บุคคลสำคัญๆ ของธรรมโฆษก์ในยุคนั้น ก็เช่น พี่ลูกโป่ง ปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้วครับ ซึ่งครูไม่ใหญ่ก็ได้กรุณาฝันในฝันให้ฟังช่วงปลายปีที่แล้วว่า พี่เขาออกจากร่างแล้วเวียนประทักษิณรอบตัวเอง จากนั้นก็นั่งราชรถมาเวียนประทักษิณรอบเจดีย์ แล้วก็ไปดุสิตบุรีเลย

พีมนต์ชัย ผู้เปี่ยมด้วยสติปัญญาสามารถอีกท่านหนึง ผู้มีฉายาในตอนนั้นว่า "พระไตรปิฎกเคลื่อนที่" ผู้ซึ่งสยบผมในตอนนั้นลงอย่างราบคาบ คือ ตอบได้ทุกๆ คำถามที่ผมสงสัยในเวลานั้นทีเดียว ปัจจุบันท่านบวชเป็นพระอาจารย์ที่วัด และได้ข่าวว่า ไปประจำอยู่ศูนย์ออสเตรเลีย ครับ

พี่ป๋อม เจ้าของกิจการบริษัทสหศรีรัตนสมบุญ ผู้มีวาทะอันคมกล้าบาดจิตบาดใจอย่างยิ่ง ซึ่งผมจะได้เล่าให้ฟังในตอนต่อๆ ไปนะครับ ปัจจุบันร่วมทีมอยู่กับกลุ่มมธุระ อีกด้วยครับ และพี่ประภา ผู้ผ่านการฝึกพูด 9 ขั้นของธรรมโฆษก์ได้เป็นคนแรก

ช่วงนั้น แผนกธรรมโฆษก์จะมีการจัดฝึกพูดกันก่อนจะขึ้นพูดบนรถจริงในวันอาทิตย์ การฝึกพูดจะจัดที่อาคารโคว้ยู้ฮะ แถวอนุเสาวรีย์ชัย ช่วงแรกก็จะฝึกพูดเกี่ยวกับบทพูดในตอนเช้าวันอาทิตย์ และบทพูดอนุโมทนาบุญตอนเย็น โดยธรรมโฆษก์จะต้องเตรียมบทมาพูด แล้วก็มีการประเมิณผลกันเองว่า จะต้องปรับปรุงการพูดในด้านไหนบ้าง เป็นต้น

พอถึงวันอาทิตย์ ทุกคนก็จะขึ้นพูดจริงด้วยความมั่นใจยิ่ง บทพูดที่ผมประทับมากที่สุด อันเป็นที่มาของชื่อเรื่องในวันนี้ คือ บทพูดอนุโมทนาบุญตอนเย็น ที่ชื่อว่า วันที่ดีที่สุดของชีวิต ซึ่งผมอ่านพบจากหนังสือกัลยาณมิตร เลยนำมาแต่งเป็นบทอนุโมทนาบุญตอนเย็นบนรถบัส และผมก็ได้พูดบทนี้ในรถบัสเป็นสิบๆ คันเลยทีเดียว ปลื้มในบุญมากๆ ครับ

วันที่ดีที่สุดของชีวิตนั้น หากจะถามเพื่อนๆ แต่ละคนว่า มันเป็นวันไหนกันแน่ล่ะ ทุกๆ คนก็อาจจะบอกว่า เรื่องนี้ก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน เช่น

บางคนอาจจะบอกว่า วันที่ได้รางวัลชนะเลิศการเรียน การกีฬา ฯลฯ เป็นวันดีที่สุด
บางคนอาจจะบอกว่า วันที่เรียนจบ เป็นวันดีที่สุด
บางคนอาจจะบอกว่า วันที่รับปริญญา เป็นวันดีที่สุด
บางคนอาจจะบอกว่า วันที่เริ่มงานวันแรก เป็นวันดีที่สุด
บางคนอาจจะบอกว่า วันที่ได้เงินเดือนเดือนแรก เป็นวันดีที่สุด
บางคนอาจจะบอกว่า วันที่ได้เลื่อนตำแหน่ง เป็นวันดีที่สุด
บางคนอาจจะบอกว่า วันที่ได้ทำบุญใหญ่นั่นแหละ เป็นวันดีที่สุด
บางคนอาจจะบอกว่า วันที่ได้บวชนั่นแหละครับชัวร์ เป็นวันดีที่สุด

แต่ละคนก็อาจมีความเห็นแตกต่างกันไป แต่บทอนุโมทนาบุญบทนี้เฉลยว่า แท้จริงแล้ววันที่ดีที่สุดของทุกๆ คน ไม่ได้แตกต่างกันเลย แต่ล้วนเป็นวันเดียวกันทั้งสิ้นครับ นี่เป็นเนื้อความตอนหนึ่งของบทอนุโมทนาบุญนี้นะครับ

"...วันที่ดีที่สุดในชีวิตของแต่ละคน คือ วันอะไร...วันไหนกันแน่คือ วันทีดีที่สุดของชีวิตเรา ทุกท่านครับ หากวันนี้ คือ วันที่เราได้ทรัพย์มาทั้งโลก หากวันนี้ คือ วันที่เราจะได้ทำบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก แต่ เรา...ไม่มีชีวิตอยู่ใช้ทรัพย์เหล่านั้น หรือ เราไม่มีชีวิตอยู่ทำบุญเหล่านั้น แล้วมันจะมีประโยชน์อันใด ดังนั้น วันนี้...ที่ชีวิตยังอยู่...จึงเป็น...วันที่ดีที่สุด(ของเรา) เป็นวันที่เราควรจะคิดในสิ่งที่ดีที่สุด พูดในสิ่งที่ดีที่สุด และทำในสิ่งที่ดีที่สุด...เพื่อผล คือ สิ่งที่ดีที่สุด และสุขที่สุด อันได้แก่พระรัตนตรัยภายใน จะได้บังเกิดแก่เราทุกคน"

วันนี้ ที่ชีวิตเรายังอยู่นั่นแหละครับ ดีที่สุดสำหรับเราแล้ว ขอให้เราใช้วันที่ดีที่สุดนี้ ทำสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเราเองนะครับ ทุกท่านล่ะครับ คิดเหมือนผมมั้ย

ได้ดี เพราะมีกัลยาณมิตร

กลับไปด้านบน

#2 @--แสงตะวัน--@

Members
723 โพสต์

Gender:Male
Location:Thailand

โพสต์เมื่อ 08 May 2010 - 11:07 PM

สุดยอด สาธุๆ ครับ วันนี้ เวลานี้ ปัจจุบันนี้ :-)

"ชีวิตนี้อุทิศเพื่อพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย"

กลับไปด้านบน

#3 ดินสอแห่งธรรม

สร้างบารมีเป็นหมู่คณะ = ฝึกตนให้เป็นผู้ใจกว้าง

Members
1478 โพสต์

Gender:Male
Location:ดุสิตบุรี
Interests:สร้างบารมีแบบเต็มกำลัง

โพสต์เมื่อ 08 May 2010 - 11:16 PM

....อันชีวิตเป็นของน้อย ใช้ให้เกิดประโยชน์ เกิดสุข เกิดบุญบารมีให้เต็มที่ ให้สาสมกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์กันเถิดจ้า

..อันมือของฉันสองมือนี้ ดูเล็กนิดเดียวและไม่มั่นใจว่าฉันจะสร้างสิ่งดีๆ ให้เกิดแก่โลกใบนี้ได้.. แต่ฉันมั่นใจว่า ...หัวใจของฉันนี้ มอบไว้ให้แด่พระพุทธศาสน์....

กลับไปด้านบน

#4 ณ ๐๗๒

Members
1340 โพสต์

Location:Ladkrabang

โพสต์เมื่อ 09 May 2010 - 12:00 AM

อ่านแล้วมีความสุข...
ความสุขได้ส่งถือมือผู้รับแล้ว
กำลังเปิดกล่อง ชื่นชมด้วยความปลาบปลื้มใจ

ความพร้อมเกิดขึ้น เมื่อเริ่มต้นลงมือทำ (โอวาทหลวงพ่อ 27/4/51)

ไม่มีสิ่งใดที่จะรัดตรึงใจบุรุษให้หลงใหลได้มากเท่ากับสตรี ไม่มีสิ่งใดที่จะรัดตรึงใจสตรีให้หลงใหลได้มากเท่ากับบุรุษ
แท้จริงแล้วความรักก็เปรียบดั่งเครื่องพันธนาการ ที่มัดตรึงเหนียวแน่น ให้ลุ่มหลงอยู่ ย่อมจะต้องเวียนว่ายตายเกิดและจมอยู่ในกองทุกข์ร่ำไป

กลับไปด้านบน

#5 usr23182

Members
114 โพสต์

โพสต์เมื่อ 09 May 2010 - 12:15 AM

คุณหัดฝัน ค่ะ คุณมีวันที่ดีที่สุดคือวันอะไรค่ะ และ วันที่ประทับใจที่สุดล่ะค่ะวันอะไรค่ะ คุณหัดฝันไม่เห็นเขียนบอกไว้เลยค่ะ

เรามีวันที่ดีที่สุดและประทับใจมากที่สุด ขอเล่าให้ฟังค่ะ เพราะเล่าทีไรก็ปลื้มไม่จบที่ตนเองทำได้ค่ะ
1. วันที่จบการอบรมธรรมทายาทเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัด กลับไปถึงที่บ้าน บ้านเราหลังไม่ใหญ่ หน้าบ้านขายของ เป็นวันที่จำไม่ลืม
เราลากเก้าอี้มา 2 ตัว พาแม่มานั่ง และ ดันหลังพ่อมานั่งคู่กับแม่ เรานั่งกับพื้นสิบนิ้วพนมก้มกราบเท้าพ่อกับแม่ เป็นลูกคนแรกและคน
เดียวในบ้านที่ได้กราบพ่อกับแม่ในขณะที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ เป็นครั้งแรกที่เห็นพ่อน้ำตาซึม แม่น้ำตาไหล ด้วยความปิติยินดี
แม่กอดเรา อบอุ่นจังอ้อมกอดแม่ ภูมิใจที่สุดที่ได้กราบพ่อตอนมีชีวิตอยู่ได้เห็นได้รู้ว่า พ่อรู้สึกอย่างไร

2.วันที่เรารับปริญญาตรี หลังจากรับเสร็จแม่ พี่ชาย พี่สาว ก็พาเรามาทานข้าว งานเราพ่อไม่อยู่แล้ว ท่านจากโลกนี้หลังจากเราเรียนจบ
แม่กับพี่ชายให้ของขวัญเรา และที่ทุกคนนึกไม่ถึง เมื่อเราหยิบเซ็คของขวัญฉบับหนึ่งใส่ซองธนาคารกรุงเทพ มาให้แม่
ให้แม่ค่ะ แม่เปิดดูและถามเราเอาเงินมาจากไหน เราบอกเงินเก็บค่ะ เก็บตั้งแต่เด็กหยอดกระปุกหมูออมสินทุกวันวันละ 1-10 บาท
แล้วแต่มีเงินเหลือจากโรงเรียน เก็บฝากบัญชีมาจนโต แม้เงินจะไม่มากเหมือนลูกคนรวย แต่กับเรามันมากค่ะ เพราะเก็บมา
สิบกว่าปี ยังได้แค่ 10000 บาท เราถอนธนาคามหมด พนักงานถามเอาไปทำอะไร เราบอกให้แม่ค่ะ พนักงานมองหน้าแล้วยิ้ม
ค่ะเงินในบัญชีเป็นศูนย์ค่ะ ศูนย์แรกที่เริ่มต้นกับชีวิตที่ต้องเริ่มเลี้ยงตัวเองค่ะ เราบอกกับตัวเองว่า นี่คือเงินที่แม่ให้มาขอคืนให้แม่ค่ะ
ต่อแต่นี้คือการเดินทางที่ต้องยืนยัดให้ได้ แต่ภูมิใจจัง เช็คฉบับแรกในชีวิตของแม่ที่ได้จากลูกเป็นคนแรก

3.ครั้งแรกหลังจากทำงานมาได้ประมาณ 1 ปี เราเก็บเงินได้ก้อนหนึ่ง เป็นก้อนแรก พอดีที่วัดมีบุญใหญ่ คือหล่อรูปเหมือนทองคำ
องค์แรก ซึ่งตอนนั้นหลวงพ่อให้ทำบุญใหญ่ ตอนนั้น ทองบาทละ สี่พันกว่าบาท เราดูเงินในบัญชี แล้วตัดใจเบิกเงินมาหมดทำบุญ
เทเงินในกระเป๋าหมด ได้ 4 บาทกว่า ก็เหลือในบัญชีไม่กี่ร้อย ก็เรียกว่า หมดอีกครั้ง เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เราบอกกับตัวเองว่า
ไม่เป็นไรตราบใดยังมีชีวิตยังมีแรงทำงานหาเงินใหม่ได้ แต่บุญครั้งนี้ไม่มีอีกแล้ว

4.อีกสิ่งที่จำไม่เคยลืม และอยากได้กลับคืนมา ความที่เป็นลูกคนจีน พ่อแม่ไม่เข้าใจในพุทธศาสนา พอดีตอนนั้นเรียนมัธยมปลาย
เป็นโรงเรียนประจำจังหวัด เป็นครั้งแรกได้สวดมนต์ไหว้พระและได้นั่งสมาธิ เรารู้แต่ชอบ ๆ อ่านหนังสือตำราพระ เราชอบอ่าน
ประวัติหลวงพ่อ หลวงปู่ ก็อยากเก่งแบบท่าน จึงแอบแม่นั่งสมาธิในตอนกลางคืน แอบนั่งอย่างนั้นอยู่เป็นเดือน จากเริ่มนั่งได้แค่
สิบนาที ก็มาเป็น 2 ชั่วโมง โดยเหมือนนั่งสิบนาทีเลย จนมาวันหนึ่ง ตอนนั้นตอนเที่ยง ข้างล่างแม่ขายของดี เราแอบขึ้นมานั่งสมาธิ
ในขณะที่ใจรวมหยุดนิ่ง สิ่งที่เห็นคือ พระสีทองมีชีวิต มีรัศมีสว่างใสสวย ๆ จัง สวยแบบไม่เคยเห็นมาก่อน พอดีแม่ตะโกนเรียกให้
ลงมาช่วยข้างล่าง แปลกจังลืมตาก็ยังเห็น เห็นท่านยังอยู่สวยจัง สวย แต่ไม่กล้าเล่าให้แม่ฟัง กลัวแม่ว่า
นั้นคือจุดเริ่มต้นหาคำตอบ ฉันฝันหรือคิดมากน่ะบ้าหรือเปล่าน่ะ แม้จะเห็นอยู่ เพียง 1 วัน แต่เป็นเวลามีค่าจัง เด็กคนหนึ่งที่ไม่รู้จัก
วัดพระธรรมกาย ไม่รู้ว่ามีพระในตัว ตามหาคำตอบอยู่ เกือบ 4 ปี จึงได้คำตอบเมื่อมาอบรมธรรมทายาทที่วัดพระธรรมกายครั้งแรก
ว่ามีพระในตัว ตลอด 4 ปี ก็ยังคงนั่งสมาธิ นั่งได้ก็นิ่งสว่าง มีแต่ความสุขอยู่อย่างนั้น และตามหาคำตอบมาโดยตลอด
ที่นี่ที่วัดพระธรรมกาย ยังให้คำตอบเรื่องกายฝัน เพราะตลอดมามักฝันแปลก ๆ ฝันแบบรู้ทุกอย่างล่วงหน้า ที่นี่ที่วัดมีคำตอบ
เราทุกเรื่องที่สงสัย ปลื้มที่สุดที่ได้มีโอกาสเห็น สวยจนหาคำบรรยายไม่ถูก ลักษณะเหมือนพระธรรมกายประจำตัว แต่มีชีวิต มีรัศมี
สว่างใส สวยจนไม่อยากมองอย่างอื่น ( นั่งสมาธิแบบไม่มีครูค่ะ ก่อนเข้าวัดพระธรรมกาย )

วันที่ดี ๆ วันที่ประทับใจ ในชีวิตมีอีกหลายวัน แต่เลือกมาเพียง 4 เรื่อง ที่ประทับใจที่สุด ที่ปลื้มทุกครั้งที่ได้นึกถึง

และวันนี้ที่ยังคงปลื้มที่ได้เป็นลูกศิษย์ของครูไม่ใหญ่ค่ะ ที่ทำให้เรารู้หนทางการสร้างบารมี ที่จะเดินทางไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม

ดีใจค่ะที่ได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับคนที่เรารักคือ พ่อแม่ ครู ค่ะ

กลับไปด้านบน

#6 @--แสงตะวัน--@

Members
723 โพสต์

Gender:Male
Location:Thailand

โพสต์เมื่อ 09 May 2010 - 01:49 AM

@นัก เรียนอนุบาล usr23182

โอ้.... ขอกราบอนุโมทนาบุญด้วยนะครับ อ่านตามยังปลื้มตามเลย คนจริงมันต้องแบบนี้ สาธุ ๆ ครับ

"ชีวิตนี้อุทิศเพื่อพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย"

กลับไปด้านบน

#7 หัดฝัน

Members
4531 โพสต์

Gender:Male
Interests:ธรรมะ

โพสต์เมื่อ 09 May 2010 - 07:39 AM

อ้าว ก็ทุกๆ วันที่ชีวิตเรายังอยู่ไงล่ะครับ วันดีที่สุด เพราะเมื่อชีวิตเรายังอยู่ เราก็เลยได้ทำหลายๆ ความประทับใจในความทรงจำของเรา แต่ความจริงความประทับใจมากที่สุดอย่างหนึ่งของผมก็เขียนไว้ในบทนี้เรียบร้อยแล้วครับ เพียงแต่คุณ usr23812 อาจจะไม่ทันสังเกตุ นั่นคือ วันที่ได้ไปพูดบทอนุโมทนาบุญบท "วันดีที่สุดของชีวิต" นี้ บนรถบัสเป็นสิบๆ คันไงล่ะครับ

เอ แต่เรื่องผลการปฏิบัติธรรมของคุณ usr23182 ที่เล่ามานั้น ช่างเป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่า ไม่คิดจะส่งให้ครูไม่ใหญ๋เพื่อให้ท่านอ่านออกอากาศให้เพื่อนๆ นักเรียนได้ร่วมอนุโมทนาบุญ และใช้เป็นแบบอย่างในการปฏิบัติบ้างหรือครับ

ได้ดี เพราะมีกัลยาณมิตร