มี 7 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[Tor Alif]

ตามหัวข้อเลยน่ะครับ ใครมีความรู้คำแนะนำดีๆ เกี่ยวกับการภาวนา การทำสมาธิ แนะนำกันเข้ามากันได้เต็มที่เลยน่ะครับ

สวัสดีครับ

[ทัพพีในหม้อ]

เพื่อ ?

 

ท่าทางจะมีความเข้าใจคลาดเคลื่อนเสียแล้ว  การบริกรรม สัมมาอะระหัง  ทำเพื่อให้ใจมีที่ยึดเกาะ  ไม่ฟุ้งซ่านไปตามความคิด   โดยให้เสียงบริกรรมออกมาจากศูนย์กลางกาย  นั่นก็คือ  เอาใจจรดที่ศูนย์กลางกาย

 

แต่โพลที่ท่านทำมา  เหมือนกำลังให้ไปยึดเหนี่ยวกับลมหายใจแทนศูนย์กลางกาย   ซึ่งถา้ถามว่าผิดไหม  ขอตอบว่าก็ไม่ถึงกับผิด  แต่ทำไมต้องทำอ้อมขนาดนั้น

 

ลองศึกษาการทำสมาธิแบบวิชชาธรรมกายดูใหม่นะครับ  จะได้เข้าใจตรงกัน

[Tor Alif]

ผมไม่แน่ใจเรื่องการหายใจขณะทำสมาธิเท่าไหร่ เลยอยากรู้ว่าคนอื่นๆเค้าถนัดแบบไหนกันบ้าง จะได้ลองนำมาปรับปรุงตนเองดูครับ

[ทัพพีในหม้อ]

การทำสมาธิเป็นเรื่องเฉพาะตนครับ  มีหลักการจากพระเดชพระคุณหลวงปู่น เป็นแนวทาง   แต่เราต้องหาจุดที่เหมาะสมกับตัวเราที่สุด  การทำตามคนอื่นบางครั้งก็เป็นทางอ้อมสำหรับเรา

 

อีกทั้ง  ถ้าท่านไปกังวลกับลมหายใจ  สรุปว่าขณะนั้นใจท่านอยู่ที่ไหนครับ  ลมหายใจ หรือศูนย์กลางกาย

 

ตัดกังวลให้หมด  ถึงเวลาก็ลงนั่ง  จะสัมมาอะระหังหรือไม่  ไม่สำคัญ  ความสำคัญอยู่ที่  ให้ใจอยู่ที่ศูนย์กลางกายแบบเบาๆ สบายๆ เท่านั้นก็พอครับ   ถ้าใจจะฟุ้งไปเรื่องอื่น  เราก็ให้ใจเราหาที่เกาะซะ  จะสัมมาอะระหังก็ได้  จะพุทโธก็ได้  จะเป็นบทสวดมนต์ที่คุ้นก็ได้   จะตรึกดวงแก้ว  ตรึกองค์พระ  ตรึกก้อนน้ำแข็ง  ตรึกลูกมะพร้าว  อะไรก็ได้ที่ีสามารถทำให้ใจเราคิดเป็นเรื่องเดียวได้

 

จริงๆ ลมหายใจก็ใช้ได้  แต่ติดตรงที่มีการเคลื่อนไหว  ทำให้ใจไม่สามารถกำหนดที่ได้เท่านั้นเอง  ตรึกลมหายใจเสร็จ  ก็ต้องมาตรึกหาศูนย์กลางกายอีกรอบ  ซ้ำซ้อน  แต่ถ้าใครจะทำก็ไม่ผิดกติกาครับ 

[skynoi]

ไอเดียดีนะ โหวตแล้วค่ะ  ถ้าใครกำหนดได้ชัดเจนแสดงว่ายังติดลมหายใจค่ะ ลองทำแบบเพลินดูนะคะ นุ่มนวล

[ตะกร้าอีกใบ072]

หลวงพี่ที่รู้จักท่านเคยให้ความรู้ว่า เเรกๆของการเริ่มต้นนั่งสมาธิ ก็มักจะเป็นแบบนี้ครับ  ซึ่งการหนดบริกรรมสัมมาอรหังนั้นจองผู้ฝึกเเรกเริ่มส่วนใหญ่ เสียงของคำภาวนาจะไปติดอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก จะมีความรู้สึกว่าสัมมาอรหังจะมีเสียง จะสิ้นคำ จะออกมาได้ต้องอาศัยลมหายใจเข้าหรือออก หรือทั้งเข้าทั้งออก (แสดงให้เห็นว่าใจไม่อยู่ที่ฐานที่7อย่างสบาย แต่ใจอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก)
เมื่อสามารถทำวางใจให้เกาะนิ่งที่ศูนย์กลางกายได้ อาการนี้จะค่อยๆหายไป 

วิธีการที่ถูกนั้นได้ฟังมาจากพระอาจารย์ว่า ให้เราเพียงแค่ทำความรู้สึก ทำความรู้สึกว่าใจอยู่ตรงฐานที่7แล้ว คำว่าทำความรู้สึกนั้นคือไม่ถึงขนาดนึก การนึกบางครั้งเราอาจจะชินกับการนึกแบบผุดชัด การทำความรู้สึกว่ามีองค์พระ หลวงปู่อยู่ที่กลางท้อง มั่นใจว่าอยู่แล้ว มั่นใจว่าตรงฐานที่เจ็ดที่ที่มีความโปร่งโล่งสบายที่สุดแล้ว ให้ประคองความรู้สึกนั้นไป อาจจะไม่บริกรรมสัมมาอรหังหังก็ได้ เดี๋ยวความเพลิน นุ่มนวล จะเกิดขึ้น แบบนี้จะพัฒนาไปได้ต่อไปจากนี้ก็สามารถภาวนาสัมมาอรหังโดยที่ไม่ติดที่ลมหายใจเข้าออก เสียงของคำภาวนาจะดังออกมาจากศูนย์กลางกายตรงฐานที่7เองเลย เบาๆ สบายๆ ถี่ ช้า ก็ตามแต่จะไม่ขึ้นอยู่กับลมหายใจแล้วครับ 

และสังเกตุว่า ใหม่ๆจะเป็นแบบที่พี่นักเรียนอนุบาลskynoiบอกคือ จะกำหนดภาะที่ชัดเจนให้เหมือนตาเห็น80-90เปอร์เซ็นทีเดียว และจะติดลมหายใจนั้นจริงมากเลย
เมื่อฝึกไปอย่างถูกต้องสม่ำเสมอ เราทุกคนก็เข้าถึงพระธรรมกายได้แน่นอนครับ ขอให้หลังจากนี้น้องต่อสามารถพัฒนาสมาธิของน้องให้มีดียิ่งๆขึ้นไปนะครับ
เมื่อก่อนพี่เองก็เคยคิดจะเข้ามาถามเหมือนกัน แต่เจอคำตอบเเละลองปฎิบัติจนพบคำตอบและเเก้ไขไปได้แล้วครับ 

ปล.วันที่10ตุลาคมมาวัดพระธรรมกายนะครับ จะพาไปทำหน้าที่อาสาสมัคร อยากทำความรู้จักจังเลย    อยากให้มานะจะได้เรียนรู้หลักของการเรียนรู้สมาธิอย่างถูกต้องเห็นว่าน้องยังไม่เคยมาครับ สู้ๆ มีบุญมากๆเลยนะครับนี่

[Tor Alif]

ผมเริ่มจับจุดได้ละ ขอบคุณทุกท่านมากเลยครับผม

และขอบคุณพี่ "ตะกร้าอีกใบ072" มากเลยครับที่ชวน

[vividu]

Krap kob pra koon everyone for this Dhammatan ka.