สืบเนื่องจาก ความเห็นของคุณ VCO ในกระทู้
http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=3968
http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=4046
QUOTE
ขอเสริมนิดหนึ่งค่ะเรื่องวัฒนธรรมการเดินค่ะ
คือว่าตอนถวายไทยธรรมให้แก่พระภิกษุสงฆ์ 10.000 วัด นั้นเป็นช่วงน่าปลิ้มใจมากค่ะ แต่ในขณะที่กำลังสวดมนต์อยู่ก๊ได้ยินเสียงรองเท้าลาก แกรกกกกกกก แกรกกกกกกกกกก เสียสมาธิไปหน่อยนึง ลองแลตาดูเห็นเป็นน้อง ๆ เจ้าหน้าที่เขากำลังปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขัน เราก็เข้าใจ
จึงมาเล่าสู่กันฟังค่ะ และอยากรบกวนผู้ที่เกี่ยวข้องให้สร้างวัฒนธรรมการเดินเบา เดินไม่ลากเท้า เดินให้เงียบเชียบประดุจช้างย่างกรายไปบนปุยนุ่น (ช้างเป็นสัตว์ใหญ่ที่เดินเงียบที่สุดในพงไพร) โดยเฉพาะกับท่านเจ้าหน้าที่ ที่ต้องมีกิจเดินไปมาระหว่างพิธีการค่ะ พิธีการจะได้ศักดิ์สิทธ์ยิ่งขึ้นไปอีกค่ะ
ขอบคุณค่ะ นำบุญมาฝากทุกทุกท่านด้วยเช่นกันค่ะ
VCO
คือว่าตอนถวายไทยธรรมให้แก่พระภิกษุสงฆ์ 10.000 วัด นั้นเป็นช่วงน่าปลิ้มใจมากค่ะ แต่ในขณะที่กำลังสวดมนต์อยู่ก๊ได้ยินเสียงรองเท้าลาก แกรกกกกกกก แกรกกกกกกกกกก เสียสมาธิไปหน่อยนึง ลองแลตาดูเห็นเป็นน้อง ๆ เจ้าหน้าที่เขากำลังปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขัน เราก็เข้าใจ
จึงมาเล่าสู่กันฟังค่ะ และอยากรบกวนผู้ที่เกี่ยวข้องให้สร้างวัฒนธรรมการเดินเบา เดินไม่ลากเท้า เดินให้เงียบเชียบประดุจช้างย่างกรายไปบนปุยนุ่น (ช้างเป็นสัตว์ใหญ่ที่เดินเงียบที่สุดในพงไพร) โดยเฉพาะกับท่านเจ้าหน้าที่ ที่ต้องมีกิจเดินไปมาระหว่างพิธีการค่ะ พิธีการจะได้ศักดิ์สิทธ์ยิ่งขึ้นไปอีกค่ะ
ขอบคุณค่ะ นำบุญมาฝากทุกทุกท่านด้วยเช่นกันค่ะ
VCO
เรื่องการเดิน ดูผิวเผินก็ไม่สำคัญนัก
ทั้งที่จริงแล้ว การเดินมีผลต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาอย่างมาก
โดยเฉพาะการเดินแบบสมณะ พระผู้สงบ สำรวม สง่างาม
สามารถยกใจผู้พบเห็น สะดุดตา สะดุดใจ ให้บังเกิดความเลื่อมใส ศรัทธา
ใจอ่อนโยน ยินดีมีฉันทะจะฟังธรรม กระทั่งได้บรรลุ เข้าถึงสภาวะธรรมอันอมตะ
ซึ่งเป็นอมตะรสที่ชุ่มชื่นชุ่มเย็น ชำระดวงจิตให้ผ่องใส เข้าถึงสันติสุขอันไพบูลย์
การเดินแบบสมณะ ต้องสำรวม สงบ สง่างาม
เป็นการเดินที่มีผลมาก ต่อความศรัทธา เลื่อมใส ในพระรัตนตรัย
เป็นการเดินที่มีผลมาก ต่อการบรรลุอมตธรรม
เป็นการเดินที่มีผลมาก ต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ยาวนานกว่าสองพันปี
ขอยกตัวอย่าง สักเล็กน้อยนะครับ
1 ) การเดินของสมณะ พระใหม่ รูปหนึ่งคือ พระอัสสชิ
หนึ่งในห้า ของภิกษุชุดแรกในบวรพุทธศาสนา
เป็นการเดินแบบสมณะพระแท้ที่บรรลุอมตรสในอมตธรรม
เป็นการเดินที่สำรวม สงบ สง่างาม
ซึ่งตอนนั้นพระอัสสชิ เป็นพระบวชใหม่ได้ไม่นานนัก เดินภิกขาจารตามอริยะประเพณีของพุทธวงศ์
เป็นเหตุให้อุปปติสสะปริพพาชก บังเกิดความเลื่อมใสในเบื้องต้น
และนำไปสู่การบรรลุอมตธรรม ในเบื้องปลาย
2 ) การเดินของสามเณรนิโครธ
เป็นการเดินที่สำรวม สงบ สง่างาม ตามธรรมชาติของบุคคลผู้บรรลุสันติสุขภายใน
เป็นเหตุให้ อโศกมหาราช บังเกิดความเลื่อมใสในครั้งแรกที่เห็น
นำไปสู่การได้ฟังธรรม สนทนาธรรม นับถือพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุด
และเป็นมหาราชองค์เอก ทรงทำนุบำรุงและเผยแผ่พระพุทธศาสนาอย่างดียิ่ง
แม้กาลล่วงมากว่าสองพันปี พระนามของ พระเจ้าอโศกมหาราช ยังเป็นที่รู้จักและแซ่ซ้องสาธุการ
3 ) พระเดชพระคุณ พระภาวนาวิริยะคุณ ( หลวงพ่อ ทตฺตชีโว ) ได้กล่าวถึง
คุณยายอาจารย์ มหารัตน อุบาสิกา จันทร์ ขนนกยูง ว่า
คุณยายให้ความสำคัญ ของการเดินมากๆ
ถึงขั้นว่า คุณยายต้อง แนะนำ สั่งสอน อุบาสก อุบาสิกา
และนักปฏิบัติธรรม เรื่องการเดินกันเลยทีเดียวนะครับ
เพราะการเดินไม่ได้มีผลต่อ ความศรัทธาเลื่อมใส ในพระรัตนตรัยเท่านั้น
แต่การเดินที่ไม่ดี เช่น การเดินลงส้นเท้า เดินลากเท้าเสียงดัง ยังมีผลต่อการขวางการบรรลุธรรม
ของผู้ที่กำลังนั่งปฏิบัติธรรมอีกด้วย
ในเมื่อการสนับสนุนผู้อื่นให้บรรลุธรรม เป็นมหากุศล มีอานิสงส์มาก
เช่นกัน การขวางการบรรลุธรรมของผู้อื่น ไม่ว่าด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม
ถ้ามีเจตนา ก็ปาปมาก ถ้าไม่มีเจตนา ก็ย่อมเป็นมีวิบาก ทำให้ตน บรรลุธรรมยาก หรือเนิ่นช้าเช่นกัน
พระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ทตฺตชีโว เคยกล่าวว่า
ก่อนพระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ธมฺมชโย จะบวช คุณยายให้ท่านซ้อมเดินบนแผ่นกระดานกว้างสักคืบ
ซ้อมเดินทุกวัน วันละกว่าครึ่งชั่วโมง เป็นเวลา 2 3 เดือนก่อนถึงวันบวช
คิดดูนะครับว่า พระเดชพระคุณท่าน เป็นพระราชาสุขุมาลย์ชาติ เป็นสมณะมากมายชาติ
อิริยาบทที่องอาจ สำรวม สงบ สง่างาม ติดตัวมานับชาติไม่ถ้วน
ถึงกระนั้นคุณยาย ยังต้องให้ท่านฝึกการเดิน แบบสมณะ
แสดงว่า การเดิน ไม่ใช่เรื่องพอดีพอร้าย
จากสมัยบ้านกัลยาณมิตรหมายเลข 1 มาถึงยุคบ้านธรรมประสิทธิ์
ผู้มีบุญมากในยุคนั้น ย่อมทราบดีว่า
บนเรือนไม้ พื้นเป็นแผ่นกระดานไม้ มีนักปฏิบัติธรรมนั่งธรรมะกันเต็มบ้าน
การเดินเบาๆ ไม่ให้มีเสียงดังเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายนัก
แต่ก็เป็นเรื่องราวกล่าวขานกันมากว่า คุณยายและพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ธมฺมชโย เดินได้เงียบเชียบมาก
เวลามีใครลืมตาไม่เห็นท่านในที่นั่งประจำ แสดงว่าท่านไปเข้าห้องน้ำ
นั่งต่อสักพัก ลืมตาอีกครั้งก็เห็นท่านนั่งธรรมะประจำที่เดิมแล้ว
ไม่มีใครได้ยินเสียงคนเดิน สักนิด เหมือนว่าไม่มีใครลุกเดินกันเลย
แต่ถ้าสาธุชนลุกเข้าห้องน้ำ จะได้ยินเสียงการเดินแผ่วๆบ้าง
อย่าว่าแต่การให้ความสำคัญต่อการเดินต้องระวังไม่ให้เกิดเสียงดังเลย
แม้การขยับตัวเปลี่ยนท่านั่ง ก็มีผลต่อการเข้าถึงสภาวะธรรมที่ละเอียดภายในด้วย
คุณยายและพระเดชพระคุณก็ให้ความสำคัญมากเช่นกัน
เหตุเพราะว่า
ถ้าขยับมีเสียงดังก็กระเทือนถึงผู้อื่น
แต่แม้ขยับตัวไม่เกิดเสียงดัง แต่ถ้าไม่สำรวมใจให้ดี
ความละเอียดของใจเราก็หยาบลงได้ ต้องมาปรับใจกันใหม่ ซึ่งอาจใช้เวลาสั้นหรือยาวก็แล้วแต่บุคคล
มาถึงยุคบุกเบิกสร้างศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม วัฒนธรรมการเดินแบบสมณะ
การเดินแบบนักปฏิบัติธรรมของคุณยาย สาธุชนยังสืบทอด ปฏิบัติกันเคร่งครัดดี
แต่ยุคนี้ คงมีแต่สมาชิก อาศรมบรรพชิต อาศรมอุบาสก อาศรมอุบาสิกา
ผู้อบรมในโครงการธรรมทายาทชาย/หญิงและ สมาธิแก้ว
รวมถึงผู้ไปปฏิบัติธรรมกับทีมดอกไม้บาน ที่พนาวัฒน์ ,ไร่อรุณวิทย์ , Mission Hill Resort และพังงา
อ้อ ตามศูนย์ปฏิบัติธรรมทั่วไทย ทั่วเทศ ทั่วโลก และบ้านกัลยาณมิตรด้วยกระมังครับที่ยังปฏิบัติกันดีอยู่
( ถ้าพื้นห้องปูพรม ก็ลดเสียงดังการการเดิน ได้ดีมาก )
ส่วนการเดินแบบนักปฏิบัติธรรม คงคาดหวังในสาธุชนทั่วไป และผู้มาร่วมงานเฉพาะงานบุญใหญ่
แต่หากมีการรณรงค์ ร่วมอนุรักษ์วัฒนธรรมคุณยาย
ชี้อานิสงส์ ชี้คุณและโทษ ประโยชน์ของการเดินแบบนักปฏิบัติธรรม
ให้ทุกศูนย์ปฏิบัติธรรม-บ้านกัลยาณมิตรทั่วไทย ทั่วเทศ ทั่วโลก
เชื่อว่าในงานบุญใหญ่ต่อๆไปและในศูนย์ปฏิบัติธรรมต่างๆทั่วโลก
เมื่อทุกคนเดิน ลุก นั่ง ด้วยความสำรวมกาย และสำรวมใจ จรดจ่อที่ศูนย์กลางกาย
จะมีบรรยากาศการปฏิบัติธรรม เป็นสมาคมที่น่าเลื่อมใส ทั้งมนุษย์และเทวา
และเอื้ออำนวยให้ทุกคนเกิดการบรรลุธรรม เข้าถึงสันติสุขอันไพบูลย์ภายใน ได้ในที่สุดครับ
ป.ล. ผมเองเกิดไม่ทันได้เห็นการเดินของ พระอัสสชิ และ สามเณรนิโครธ ในอดีต
แต่ผมก็ยังได้ทันเห็น การเดินแบบสมณะ ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสองรูป
คือ
- การเดินของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ธมฺมชโย นั้น ยังประทับอยู่ในใจผมเสมอ
ท่วงท่า จังหวะการเดินของท่าน ดูผ่อนคลาย สง่างาม แต่ก็ดูองอาจ
รู้สึกได้ว่า เหมือนได้พบเห็นผู้ยิ่งใหญ่ ที่ไม่มีความกลัวสิ่งใด
รู้สึกอยากเข้าใกล้ แต่ก็รู้สึกเกรงขามอยู่ในที
แม้ยามที่ท่าน สุขภาพขาบวม เบ่ง คล้ำ จังหวะการเดินไม่ราบรื่น
ก็ยังดูองอาจ แต่ทำให้ผมเกิดความสะท้านใจอย่างไรบอกไม่ถูก
- ส่วนการเดินของพระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ทตฺตชีโว นั้น ค่อนข้างไปทาง องอาจ
และเป็นการเดินที่ให้ความรู้สึกว่า ไม่มีอะไรขวางได้
ที่สำคัญคือ รอยยิ้มพิมพ์ใจและแววตา มีแววใจดี ที่ท่าน มีแบ่งปันให้ทุกคนเสมอ
ทำให้ผมอยากเข้าใกล้ท่าน
แต่พอได้ยินเสียงทรงพลัง น่าเกรงขามของท่าน ผมรู้สึกว่า อยู่ห่างไกลท่านหน่อยก็ดี 5555
แต่น่าแปลกนะ เวลาพระเดชพระคุณทั้งสองรูป เข้าต้อนรับ ปฏิสันถารพระมหาเถระ
ดูกริริยาที่องอาจ สง่างามของท่านที่เราคุ้นเคย
กลับอ่อนน้อม ดูอ่อนโยนเหมือนเด็กน้อยที่เข้าใกล้ ผู้ใหญ่ที่รัก เคารพและคิดถึงกันมาก
เป็นภาพที่เห็นแล้ว น้ำตาคลอ เพราะปลื้ม อบอุ่น น่าตื้นตันใจ
ป.ล. 2 ท่านใดมีคำชี้แนะ หรือ ทัศนะเกี่ยวกับการเดิน ในสถานที่ปฏิบัติธรรม
หรือฝากบอกถึงผู้เกี่ยวข้อง ดูแลรักษาบรรยากาศ ในสภาธรรมกายสากล หรือ
ในสถานที่ปฏิบัติธรรม อย่างไรบ้างครับ
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ สาธุ ๆ ๆ ๆ ๆ
