มี 6 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[เด็กน้อยคอย(หา)บุญ ^^]

ต้นแอปเปิ้ล กับ เด็กน้อย


นานมาแล้ว...



มีต้น แอปเปิ้ลใหญ่อยู่ต้นนึง

และก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ คนนึง
ชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆและเล่นรอบๆต้นไม้นี้ทุกๆวัน
เขาปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้ และก็กินผลแอปเปิ้ล

และก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล
เขารักต้นไม้ และต้นไม้ก็รักเขามาก...

เวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น และเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว
วันหนึ่ง เด็กน้อย กลับมาหาต้นไม้ เด็กน้อยดูเศร้า
" มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม
" ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะ ฉันไม่อยากเล่นรอบๆต้นไม้อีกแล้ว
ฉันต้องการของเล่น ฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น" เด็กน้อยตอบ
" ฉันไม่มีเงินจะให้ .... เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปขายสิ
เพื่อเอาเงินไปซื้อของเล่น " ต้นไม้ตอบ

เด็กน้อยตื่นเต้นมาก เขาเก็บลูกแอปเปิ้ลไปหมด และจากไปอย่างมีความสุข
หลังจากเขาเก็บแอปเปิลไปหมดแล้ว เขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลย...
ต้นไม้ดูเศร้า......


วันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมา เขาดูโตขึ้น
ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก
" มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม
" ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ฉันมีครอบครัวแล้ว
ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง
เราต้องการบ้าน ช่วยฉันได้ไหม"

" ฉันไม่มีบ้านจะให้ แต่... ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ .... เอาไปสร้างบ้าน"
ดังนั้นเด็กน้อยตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไป และจากไปอย่างมีความสุข...

อีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดาย และเศร้า....


วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยกลับมา ต้นไม้ดีใจมาก
" มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม
" เปล่า ฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิต และเริ่มแก่ขึ้น
ฉันอยากแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆ ให้เรือฉันได้ไหม"
" ใช้ลำต้นของฉันได้ เอาไปสร้างเรือ เพื่อเธอจะได้เล่นเรือไปและมีความสุข"
ต้นไม้ตอบ

ดังนั้น เด็กน้อยตัดลำต้นของต้นไม้ไปสร้างเรือ
เขาล่องเรือไป และไม่เคยกลับมาอีกเลย


หลายปีผ่านไป... ในที่สุดเด็กน้อยกลับมา
คราวนี้เขาดูแก่ลงไปมาก



" ฉันเสียใจ ฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้ว
ไม่มีผลแอปเปิ้ลให้ .... ฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว "


" ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว
ฉันปีนไม่ไหว และฉันก็แก่แล้ว" เด็กน้อยตอบ

" ฉันไม่มีอะไรเหลือให้อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะตาย"
" ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อยากได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว"
" รากของต้นไม้แก่ๆ จะเป็นที่พักพิงของหนูได้
...... มาสิ นั่งลงข้างๆฉัน ... หลับให้สบาย....."
เด็กน้อยนั่งลงข้างๆ ต้นไม้ดีใจ ยิ้ม...และน้ำตาไหล........

..................................


นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคน ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่
เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็กๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่...
เมื่อเราโตขึ้น เราทอดทิ้งพ่อ และแม่ และกลับมาหาท่าน
เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่าง หรือเมื่อเรามีปัญหา
ไม่ว่าอย่างไร...พ่อ และแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้
หวังเพียงเรามีความสุข
คุณอาจจะคิดว่า " เด็กน้อย" ในเรื่องโหดร้าย
แต่นั่นคือความจริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่างไร ?
........ แล้วต้นไม้ของคุณล่ะ ....... เด็กน้อย .....???


ส่งต่อไปถึงใครหลายๆคนที่คุณรักและคิดถึง ถ้าส่งเยอะก้อจะดีมิใช่น้อย ส่งน้อยก้อถึงคนน้อยอ่าเดะ(รุรึป่ะ) ส่งไปเยอะๆน่ะ

[นักท่องเที่ยว]

ข้อความดีครับน่าสนใจ

[lovedhamma]

ความจริงของชีวิต ขอบคุณค่ะ

[iMac24]

ดีครับ

[luckynara]

ส่งต่อแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

[ลูกพระธัมฯ Merry Ma]

ดีจังค่ะ

[Olanla]

ขอบพระคุณมากค่ะ...

เราทุกคนรู้ในใจอยู่เสมอว่า พ่อกับแม่ ไม่มีวันที่จะทอดทิ้งเรา...แต่ตัวเราเองกลับเป็นคนทอดทิ้งท่าน...

หนูรักป๊ากะม้านะคะ...
นั่นคือ เหตุผลที่หนูยังอยู่กะป๊ากะม้า...
แม้ว่าใจหนูอยากจะไปมีชีวิตของตัวเอง...
แต่เพราะหนูรู้ว่าป๊ากะม้า เป็นห่วง และ ก็รักหนูมาก...
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องทำยังงัยกับชีวิต...

ได้อ่านข้อความดีดี ๆ ข้อความหนึ่งจากที่นี่...กล่าวว่า
"มอบสองสิ่งให้กับลูกของคุณ อย่างหนึ่งคือรากฐานที่มั่นคง อีกอย่างก็คือ ปีกที่จะบินออกไปเอง"

ป๊าม้าให้ปีกหนู แต่ป๊าม้าไม่ให้หนูบิน...