คือ ครอบครัวที่มีความสุข มีพ่อ ให้คำปรึกษา เป็นเพื่อนเล่น เป็นครู เป็นผู้ให้ความสุข กำลังใจ เหมือนพ่อของคนอื่น เมื่อผมอายุ16 ผมต้องย้ายไปเรียนในตัวเมือง เป็นวิทยาลัยเเห่งหนึ่งในจังหวัดผม ประมาณ 40 กิโลได้ ต้องเดินทางไปเรียนทุกวัน เเต่วันนี้ ผมต้องออกจากโรงเรียน เพราะมีปัญหาการเงิน มันก็ไม่มีอะไรมากล่ะครับ ครอบครัว ผมก็มีเงินเดือน กินอยู่เเล้ว ถ้าเป็นครอบครัวอื่นๆ คงยิ้มปริ เเล้วครับ เเต่ผมว่ามันไม่ไช่เลย ค่าใช้จ่ายผมค่อนค้างมากในการเดินทางไปเรียน เเถมยังเเม่ผมยังมีน้องเลี้ยงอยู่ 1 คน เเละอีกในท้องอีก 1 คน ยังไม่เกิด ปานนี้คงคลอดเเล้วครับผมไม่รู้หรอว่า น้องผม คนนี้จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ผมยังหรอครับ ผมออกจากบ้านตั้งเเต่ วันเเรก ที่ผมเดิน หั้นหลังให้โรงเรียน ผมมาอยู่กรุงเทพ 1 เดือน ได้มั้งครับ
มาอยู่กลับคนที่ผมไม่รู้จักเลย เเต่ตต้องมาอาศัยเข้าอยู่ ผมว่าผมมองตัวเอง เเล้วผมทุเรจ ตัวเอง เเละผมยังไม่มีงานทำเลย เพราะผม พึ่งอายุ
16 เอง งานที่ไหนเข้าจะรับ เเล้วผมจะมีตังค์กลับ บ้านเพื่อไปเรียน ต่อ สาขาที่ผมชอบ นั้นคือทางเดียวที่ผมจะเริ่มชิวิต ใหม่ใด้ ผมคงกลับไปใส่เสื้อขาวอีกครั้ง ผมสัญญา ถ้าผมเดินทางไปสู้ความฝันไม่ได้ ทางเดียวผมก็คือ ใส่ผ้าเหลืองหันหน้าเข้าทางพระพุทธนี้ล่ะครับ
ผมยังมีพ่อเป็นกำลังใจให้อยู่ ผมสัญาพ่อ
ถึงใครจะบอกว่าพ่อผมเป็นเพียงจิตนาการที่ผมสร้างขึ้นก็ตาม ผมรักพ่อ ครับ
เพลง นี้ ฟังเเล้ว รู้สึกดี
http://www.palungjit...mp;d=1161577260
ไฟล์แนบ
-
life6.jpg 7.14K
7 ดาวน์โหลด
