เจ้าเหมียวทำเหต

Case study

เจ้าเหมียวทำเหตุ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

ออกอากาศครั้งแรก วันที่ 7 เมษายน พ.ศ.2546

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

        ลูกมีบุตรชายคนเดียว อายุ ๑๔ ปี ในช่วงปิดเทอม ลูกและบุตรชายไปปฏิบัติธรรมที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่  ในช่วงนั้นได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด คือ บุตรชายไปว่ายน้ำเล่นที่สระแล้วจมน้ำ  จนกระทั่งเวลาประมาณบ่าย ๓ โมงเศษ มีคนไปเห็น และช่วยขึ้นมาได้ แล้วพาไปพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลในจังหวัดเชียงใหม่ด้วยอาการของเจ้าชายนิทรา  เขาเสียชีวิตเมื่อวันที่ ๒๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ เวลา ๑๓.๐๐ น. จึงได้ทำการฌาปนกิจศพที่วัดในจังหวัดเชียงใหม่  เพราะถ้านำมาที่กรุงเทพฯ จะมีปัญหาจากญาติพี่น้องที่ยังไม่เข้าใจ

        เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ สร้างความสะเทือนใจ และเสียใจให้ลูกผู้เป็นมารดาอย่างมาก  บรรยากาศในบ้านจากที่เคยมีเสียงเพลงสนุกสนาน กลับกลายเป็นความเงียบเหงาหดหู่ เพราะอยู่บ้านกันเพียงสองคนแม่ลูก เนื่องจากพ่อบ้านแยกทางไป  ของเล่นของลูกชาย ทั้งเกม หนังสือการ์ตูน ยังคงวางอยู่เต็มบ้าน ไม่ว่าจะทำอะไร หรือมองไปทางไหนก็คิดถึงแต่ลูกชายคนเดียว  เวลามีกัลยาณมิตรมาชวนคุยเล่าธรรมะ หรือได้ฟังคำเทศน์สอนของคุณครูไม่ใหญ่ ก็ทำให้ลืมความทุกข์ไปได้บ้าง  แต่พอเวลาอยู่เงียบๆ คนเดียว ก็อดคิดถึงบุตรชายไม่ได้ ลูกเป็นทุกข์มากเพราะยังอาลัยรักอยู่มาก  แม้จะทำใจได้ว่า คงเป็นกรรมของเขาที่ตามมาทันก็ตาม

        ลูก และพี่น้องเข้าวัดครั้งแรกเมื่อ ปี พ.ศ. ๒๕๓๗ มาวัดในงานบุญใหญ่ และมาอย่างต่อเนื่อง ในปี พ.ศ. ๒๕๔๐ ลูกได้พาบุตรชายมาด้วยทุกครั้ง  โดยปกติบุตรชายจะเป็นเด็กเงียบๆ เรียบร้อย ไม่ค่อยพูด ตั้งแต่เด็กๆ ไม่ชอบอาหารที่ทำจากเนื้อสัตว์เลย เพราะรับประทานแล้วจะอาเจียน จะชอบผักมากกว่า ช่วงเทศกาลกินเจจึงรับประทานอาหารเจได้อย่างสบายๆ  เขาเป็นเด็กที่ชอบอยู่กับบ้าน ไม่ชอบออกไปไหน โดยเฉพาะเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำ หรือฝนจะตก เขาจะรีบกลับบ้าน แล้วไม่ชอบไปนอนค้างที่อื่น

        บุตรชายชอบเลี้ยงสัตว์มาก โดยเลี้ยงปลาตู้ใหญ่ๆ กระต่าย กระรอก กระแต หนูตะเภา เลี้ยงพร้อมกันหมดทุกอย่างในบ้าน  ช่วงปิดเทอมฤดูร้อนทุกๆ ปี เขาจะมาขออนุญาตไปบวชสามเณรที่วัดใกล้บ้าน  ปีพ.ศ. ๒๕๔๒ บวชที่วัดปากบ่อ ปี พ.ศ. ๒๕๔๓ บวชที่วัดธรรมมงคล ปี พ.ศ. ๒๕๔๔ บวชที่วัดราชศรัทธาธรรม ซึ่งเป็นการอบรมภาคฤดูร้อนเหมือนที่วัด  แต่ละที่จะมีเด็กๆ ไปอบรมเป็นจำนวนหลักร้อย ช่วงท้ายการอบรมเป็นการปฏิบัติธรรมนอกสถานที่

        พอจบการอบรม บุตรชายจะมาเล่าให้ฟังว่า ชอบไปบวช เพราะจะได้ไปเจอเพื่อนใหม่ๆ ได้ฝึกสมาธิ(Meditation) ได้ฟังเทศน์  ได้สวดมนต์ และสวดมนต์ได้หลายบท เช่น บททำวัตรเช้า-เย็น บทพิจารณาอาหาร บทให้พรญาติโยม  เวลาว่างๆ ในวันหยุดจะชวนเพื่อนๆ ไปเที่ยวตามวัดต่างๆ ใกล้บ้าน ไปกราบพระ ไปบูชาพระมาห้อยคอ

คำถาม

        ๑. วิบากกรรมใดที่ทำให้บุตรชายอายุสั้นแค่ ๑๔ ปี และจมน้ำตายทั้งๆ ที่ตั้งใจจะไปปฏิบัติธรรม

        ๒. ตอนนี้บุตรชายไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญที่ลูกทำไปให้หรือไม่ เช่น เป็นประธานกฐิน ปี พ.ศ. ๒๕๔๕ โดยใช้ชื่อบุตรชาย  ลูกจะต้องทำอย่างไรจึงจะส่งบุญให้บุตรชายได้มีความสุขในสัมปรายภพ

        ๓. บุพกรรมใดทำให้มาเกิดเป็นแม่ลูกกัน และมีครอบครัวที่แตกแยกกัน

กราบนมัสการด้วยความเครพอย่างสูง

 

 

ฝันในฝัน

        ๑. ลูกชายเกิดมาอายุสั้น ตายแค่อายุ ๑๔ ขวบ เกิดจากวิบากกรรมในชาติอดีต ตอนเป็นวัยรุ่น  โดยอุปนิสัยในชาตินั้นเหมือนกับชาตินี้ คือ มีจิตเมตตา ชอบเลี้ยงสัตว์ เลี้ยงไว้หลายชนิด แต่มีแมวอยู่ตัวหนึ่งที่เลี้ยงไว้ มันชอบมาทำเลอะเทอะถ่ายไม่เป็นที่เป็นทาง  แม่ในชาตินั้น คือ คุณแม่ในชาตินี้  แม่ในชาติอดีตดุว่า เลี้ยงสัตว์แล้วไม่ดูแลให้ดี ปล่อยให้แมวมาถ่ายเลอะเทอะไม่อบรมสั่งสอนให้มันถ่ายเป็นที่เป็นทาง เป็นต้น

        ลูกชายฟังแม่พูดแล้วก็หงุดหงิด จึงจับแมวตัวนี้อุ้มไปที่สระน้ำข้างบ้าน เดินไปบนสะพานไม้ที่ยื่นไป  พอไปถึงก็โยนลงไป ไม่ได้จับเอาแมวอาบน้ำ แต่จงใจให้มันตาย คือ จะแก้ปัญหาด้วยวิธีนี้ ถ้าจะไม่ให้แมวถ่ายเลอะเทอะต้องไม่มีแมวมาถ่าย  ตอนนั้นเด็กคิดได้แค่นี้ แล้วหงุดหงิดด้วย เลยหาทางออกให้ไม่มีแมว  พอแมวตกน้ำก็ดิ้นทุรนทุราย แต่โดยพื้นฐานใจของลูกชายเป็นคนที่มีเมตตาไม่ได้คิดฆ่าเลย ทำไปด้วยความหงุดหงิด  เมื่อเห็นแมวดิ้นก็นึกสงสารจึงไปช่วยขึ้นมา แมวทำท่าจะตาย  เมื่อช่วยขึ้นมามันก็ดิ้นทุรนทุราย เพราะสำลักน้ำ แล้วมาตายบนบก  หลังจากที่พยายามผายปอดตามประสาเด็กที่จะเอาน้ำออกจากปากแมว 

        ด้วยกรรมปาณาติบาตนี้ จึงทำให้ลูกชายอายุสั้น ได้ตายแบบนี้มาหลายชาติแล้ว จะเป็นเช่นนี้ไปอีกหลายชาติ  แต่เขามีกรรมดีมาให้ผลสลับกัน คือ จะมีบางช่วงกรรมดีที่เคยทำมาส่งผล จะไม่เป็นเช่นนี้  แต่ช่วงไหนพลาดพลั้ง วิบากแห่งอกุศลกรรมนี้ได้ช่องจะอายุสั้นและตายเช่นนี้  จะหมดกรรมนี้ได้ ต้องเข้าถึงพระธรรมกาย กรรมหนักจะเบา กรรมเบาก็หาย
เหตุที่ลูกชายชอบเข้าวัดฟังธรรมปฏิบัติธรรมและบวช เพราะเคยเป็นอดีตพระมาก่อน เคยบวชเป็นพระมาหลายชาติ จึงติดนิสัยพระมา  เพราะบุญนี้จึงทำให้ทุกชาติไม่ได้ไปอบาย ชาตินั้นที่ฆ่าแมวก็ไม่ไปอบายบุญอุ้มไปก่อน แต่ว่าวิบากกรรมมาตัดรอนให้อายุสั้น  บุญที่ทำเอาไว้จะมาชิงช่วงเอาไปสู่สุคติ แต่มาเกิดเป็นมนุษย์เมื่อใด จะถูกวิบากกรรมมาช่วงชิงตัดรอนให้อายุสั้น  จะหมดกรรมจากอายุสั้นจะต้องเข้าถึงพระธรรมกาย

        ๒. ลูกชายเมื่อจมน้ำทำให้เกิดภาวะขาดออกซิเจน จึงค่อยๆ วูบเหมือนคนหลับไป แต่ไม่ได้ตายในน้ำ มาตายที่โรงพยาบาลหลับไปในช่วงแวบเดียวนั้น  ละโลกแล้ว ไปเกิดใหม่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีวิมานทอง เฟส ๓ ด้วยบุญของลูกชาย และคุณแม่ส่งบุญไปให้ในทุกๆ บุญที่ทำไว้
๓. ที่มาอยู่กันแค่สองคนแม่ลูก เกิดจากวิบากกรรมที่แต่ละคนเคยทำต่างกรรมต่างวาระกัน  บางชาติที่ไม่ได้เจอกัน คุณแม่เคยเกิดเป็นผู้ชายแล้วเจ้าชู้ เพราะรูปหล่อ คารมดี มีทรัพย์  กรรมนั้นทำให้มาเกิดเป็นผู้หญิง และผิดศีลกาเมฯ จึงทำให้ครอบครัวต้องพลัดพราก ระเหเร่ร่อน  ลูกชายก็มีวิบากเหมือนคุณแม่ในบางชาติ คือ มีนิสัยเจ้าชู้เหมือนกัน  ในชาตินี้กรรมที่เคยทำต่างกรรมต่างวาระกัน และเคยเกิดเป็นแม่ลูกกันมาประจวบเหมาะพอดี เลยเกิดมาเป็นแม่ลูกกันอีก และมีปัญหาครอบครัว

        เหตุที่มาสร้างบุญกับหมู่คณะ เพราะเคยสร้างบุญร่วมกันมา แล้วภพชาติต่อไปจะต้องเจอกันอีก  ถ้าชาตินี้ไม่ตกบุญสักบุญเดียว ทำไปจนกว่าจะตาย จนกว่าจะเดินทางไปสู่สุคติภพ  บุญทุกบุญที่ลูกทำแล้วอุทิศไปให้ ลูกชายได้รับทุกบุญ ตอนนี้มีความสุขมาก ให้ลูกตัดใจอาลัยอาวรณ์  ถ้าคิดถึง ต้องคิดถึงแบบบัณฑิตนักปราชญ์ คิดถึงผู้ที่ตายไปแล้ว ไม่ใช่คิดถึงแล้วเราเศร้าหมอง อย่างนี้เรียกว่า เบียดเบียนตัวเอง และคิดถึงไม่เป็น  “คิดถึง” มันจะต้องคิดให้ถึง ถ้าคิดแล้วไปไม่ถึงก็ไม่เรียกว่า คิดถึง  ถ้าคิดถึงต้องไปให้ถึง จะไปถึงได้ต้องถึงธรรม ต้องปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงธรรมกาย แล้วพอคิดก็ไปถึงเลย อย่างนี้จึงจะเรียกว่า คิดถึง 
 

http://goo.gl/6kx4C