Mobile VersionCASE STUDYไม่ได้อยากออกเลยเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC
กราบคารวะพระเดชพระคุณ คุณครูไม่ใหญ่ ด้วยความเคารพอย่างสูงสุด
กระผมเป็นพระธรรมทายาท ในโครงการอบรม พระธรรมทายาท ภาคเข้าพรรษา รุ่นที่ 19 การบวชครั้งนี้ กระผมได้ร่วมกับหมู่คณะ (จำนวน 120 รูป) รับงานบุญใหญ่ๆ อยู่หลายงาน อาทิ การจัดการต้อนรับคณะ อปท. งานรับบุญติดตั้งองค์พระแสนปลื้มบนแคทดิ้ง ที่จะนำไปประดิษฐานบนหลังคาอาคารภาวนา 60 ปี งานบุญ 3,000 วัด งานบุญฟั่นเชือกสายสิญจน์ และงานบุญที่ใหญ่ที่สุด คือ งานอัญเชิญรูปหล่อทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเข้าสู่มหาวิหารฯสำหรับสิ่งที่กระผมปลื้มใจมากที่สุด คือ การได้เข้าร่วมขบวนอัญเชิญรูปหล่อทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เวียนประทักษิณรอบพระมหาธรรมกายเจดีย์ และเป็นพระแถวหน้าที่ได้เดินนำขบวนสาธุชนเวียนประทักษิณ แม้ขณะนี้ เมื่อนึกถึงภาพนั้นครั้งใด ก็ทำให้กระผมรู้สึกขนลุกและปลื้มใจอย่างมาก...กระผมใคร่จะขอความเมตตา และบารมีของพระเดชพระคุณ คุณครูไม่ใหญ่ ช่วยฝันในฝันสำหรับกรณีศึกษาของกระผม ด้วยครับโยมพ่อ เป็นลูกคนจีน มีน้ำใจ สุภาพ รักครอบครัวและช่วยเหลือผู้อื่น ทำให้เป็นที่รักของทั้งญาติมิตร และผู้ที่เกี่ยวข้อง ทั้งการงานก็เจริญก้าวหน้ารวดเร็ว ได้เป็นถึงผู้จัดการเขตของธนาคารแห่งหนึ่ง แม้จะได้ตำแหน่งสูง แต่น่าแปลกที่เงินเดือนกลับไม่ได้มากเมื่อเทียบกับคนในตำแหน่งเดียวกัน ส่วน โยมแม่ เป็นลูกคนจีนเช่นกัน มีพี่น้อง 11 คน โยมแม่เป็นคนละเอียด มีระเบียบ พิถีพิถันโยมพ่อ-โยมแม่ สำเร็จการศึกษา จากคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (KU23) ท่านพบรักกันตอนเรียนอยู่นี่ล่ะครับ...หลังจากท่านทั้งสองแต่งงานกัน โยมพ่อได้อุปสมบทอยู่ในพระพุทธศาสนาเป็นเวลาหนึ่งพรรษา และกลับมาใช้ชีวิตฆราวาสดังเดิม โยมพ่อและโยมแม่มีบุตร 2 คน คือ กระผมและน้องชาย ท่านได้พาลูกทั้งสองเข้าวัดปากน้ำฯ ทำบุญทุกวันอาทิตย์ และตักบาตรทุกวันตอนนั้น กระผมซึ่งอายุประมาณ 7-8 ปี จึงได้มีโอกาสฝึกนั่งสมาธิจากคณาจารย์ (แม่ชี) ที่วัดปากน้ำฯอยู่หลายปี และครั้งหนึ่งได้นั่งสมาธิและบอกว่า โยมพ่อมีจุดดำๆที่ปอด เมื่อเอกซเรย์ก็พบว่า โยมพ่อติดเชื้อที่ปอดจริง และรักษาได้ทันท่วงทีต่อมา โยมพ่อตรวจพบว่า เป็นมะเร็งที่โพรงจมูก ได้รักษาโดยการฉายแสง ซึ่งทำให้โยมพ่อได้รับความทรมานอย่างมาก ถึงขั้นขากรรไกรอ้าไม่ขึ้น แต่กระนั้นโยมพ่อก็ไม่เคยร้องโอดครวญแม้แต่น้อย มีความอดทนมาก โยมพ่อจะนั่งสมาธิเพื่อระงับความเจ็บปวด แต่ดูจะไม่ได้ผลนักช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่จะละโลก 3-4 วัน โยมพ่อไม่รู้สึกตัว เนื่องจากต้องให้มอร์ฟีนเพื่อบรรเทาอาการปวดจากมะเร็ง แต่ก็ยังดูปวดมาก โยมน้าสาว (คนที่หก) ได้พากระผมไปนั่งสมาธิ (ตั้งเครื่องพระพุทธเจ้า) และโยมพ่อก็ฟื้นขึ้นมาคุยกับโยมแม่ได้พักหนึ่ง จากนั้นก็หลับอีก 2 วัน ก่อนจะจากไป...โยมพ่อถึงแก่กรรม เมื่ออายุเพียง 39 ปี ขณะนั้นกระผมอายุ 10 ปี และน้องชายอายุ 7 ขวบหลังจากนั้น โยมแม่ก็ต้องเลี้ยงลูกสองคนตามลำพัง ในช่วงหลังจากที่โยมพ่อเสียนี้เอง โยมแม่และลูกๆก็มิได้เข้าวัดปากน้ำฯ ทุกอาทิตย์ดังเช่นเดิม แต่ก็ยังทำบุญ ตักบาตร อย่างสม่ำเสมอ และเข้าวัดตามวันสำคัญทางศาสนาอยู่เนืองๆ โยมแม่จะพาไปกราบไหว้อัฐิของโยมพ่อในวันครบรอบวันเสียชีวิตทุกปี ท่านยังสอนให้อุทิศส่วนกุศลให้โยมพ่อทุกครั้งที่ทำบุญ และพาไปเข้าวัดทำบุญที่มูลนิธิวัดปากน้ำฯเป็นประจำในปี พ.ศ.2540 โยมแม่ตรวจพบเนื้องอกที่ไตข้างหนึ่ง และอีกข้างมีลักษณะเล็กลง (ฝ่อ) และโยมน้าสาวคนเดิมที่เคยพาผมไปนั่งสมาธิที่วัดปากน้ำ ได้แนะนำผู้เผยแผ่ของศาสนาอื่นที่อ้างว่า ช่วยรักษาโยมแม่ได้ เขาให้คล้องสร้อยไม้กางเขน ทาน้ำหอม (หน้าตาและกลิ่นเหมือนยาหม่องเลยครับ) และต้องไปเข้าโบสถ์ เข้าพิธีกับศาสนาของเขา แต่ก็ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนศาสนานะครับช่วงนั้นกระผมและครอบครัว ห่างพุทธศาสนาไปเลย ไม่ได้ไหว้พระ อีกทั้งยังถูกห้ามนั่งสมาธิด้วย ได้ทำบุญ ตักบาตร ตามกาลบ้าง แต่ไม่บ่อยเท่าเดิมครับ ทำบุญที่มูลนิธิวัดปากน้ำฯปีละครั้ง เหมือนอยู่นอกบุญเขตไปเลยครับ นึกแล้วก็แปลกใจว่า...ที่ผ่านมาทำไมกระผมไม่ฉุกคิดว่า เรากำลังถูกดึงให้ออกนอกบุญเขต... ทำไมตอนนั้นกระผมคิดไม่ออกเลยจริงๆก็ไม่รู้...สุดท้ายการรักษาก็ไม่ได้ผล จึงเลิกติดต่อไปสาเหตุที่โยมน้าสาวไปนับถือต่างศาสนา เพราะว่าโยมน้าสาวและครอบครัวป่วยกันทั้งบ้าน รักษากับแพทย์แผนปัจจุบันไม่ดีขึ้น จึงหาหมอต่างๆ หลายหมอ จนมาพบผู้เผยแผ่ต่างศาสนาผู้นี้ เขาแนะนำให้เปลี่ยนศาสนา และให้น้ำหอมมาทาเหมือนกัน และให้ดื่มเบียร์ ซึ่งเขาอ้างว่า “เป็นยา” โยมน้าสาวและครอบครัวก็ดื่มเบียร์กันแทบทุกมื้อ จนกระผมคิดว่า พวกเขาติดเบียร์แล้วล่ะครับจนกลางปี พ.ศ.2547 ปัญหาเนื้องอกที่ไตของโยมแม่รุนแรงมากขึ้น โยมแม่ได้เข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลแบบเดือนเว้นเดือน จนกระทั่งเดือนตุลาคม โยมแม่ต้องอยู่โรงพยาบาลตลอด เพราะอาการกำเริบมาก ทานอาหารไม่ได้เลย และไม่ได้สติเนื่องจากของเสียในร่างกายคั่ง โยมแม่ต้องผ่าตัดเจาะคอเพื่อดูเสมหะและต่อสายยางเพื่อให้อาหารเหลว โดยล้างไตอาทิตย์ละ 3 วันในช่วงเวลานั้นเอง กระผมและน้องชาย ได้ญาติผู้พี่ฝ่ายโยมแม่เตือนสติให้กลับเข้าวัด ทำบุญให้โยมแม่อีกครั้งหนึ่ง เขาได้พาเข้าวัดพระธรรมกาย และได้พบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เพื่อขอให้ช่วยคุมบุญให้กับโยมแม่ พวกเราเร่งทำบุญให้กับโยมแม่ ทั้งสร้างองค์พระ ร่วมทำบุญสร้างเสาแก้วกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และทุกบุญที่จะทำได้ พวกเราสวดมนต์และเปิดเทปธรรมะของพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้โยมแม่ฟังโดยตลอด ตามหลักวิชชา แม้ช่วงนั้นดูเหมือนโยมแม่จะไม่รับรู้อะไรนัก พวกเราก็ยังมีความหวังว่า โยมแม่จะยังมีโอกาสกลับมาทำบุญด้วยตัวเองได้วันหนึ่ง พวกเรานิมนต์พระธรรมทายาทไปที่ห้องของโยมแม่ เพื่อรับสังฆทาน ในวันนั้น เหมือนโยมแม่จะมีสติขึ้นมาถวายสังฆทาน หลังจากพระคุณเจ้าให้พร โยมแม่ก็หลับอีกครั้ง พวกเราทำบุญและสวดมนต์ทุกวันไม่ได้ขาด และพยายามพูดถึงทุกบุญที่โยมแม่ทำและที่พวกเราทำให้ โดยตลอดจนถึงคืนวันที่ 21 กุมภาพันธ์ โยมแม่มีอาการความดันโลหิตตกมาก พวกเราเฝ้าโยมแม่และสวดมนต์จนถึงเช้าวันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2548 โยมแม่ก็ได้จากไป รวมอายุได้ 64 ปีในคืนแรกที่โยมแม่เสีย กระผมกลับบ้าน แม้จะรู้สึกเศร้าและคิดถึงโยมแม่มาก แต่ก็พยายามทำตามหลักวิชชา คือ พยายามไม่ร้องไห้ เอาใบอนุโมทนา และรูปถ่ายแปะไว้ทั่วห้อง และพูดถึงบุญต่างๆให้โยมแม่ฟังจนถึงราวตีหนึ่งในวันรุ่งขึ้น เป็นวันมาฆบูชา กระผมได้อธิษฐานเชิญโยมแม่มาร่วมงานเวียนเทียนที่วัดพระธรรมกายตั้งแต่เช้า และเชิญโยมแม่นั่งสมาธิพร้อมกับหมู่คณะด้วย เมื่อถึงช่วงเวลาเวียนเทียน กระผมอธิษฐานเชิญโยมพ่อและโยมแม่ลงมาร่วมพิธี แต่เมื่อถึงช่วงจุดโคมประทีป กระผมรู้สึกว่า หมดความกังวล ความเศร้าโศก ความทุกข์จากความอาลัยโยมแม่ได้ กระผมรู้สึกเบาตัว อย่างบอกไม่ถูกครับ กระผมคาดหวังว่า โยมแม่คงได้ไปสู่สุคติแล้วตัวกระผมเอง เป็นโรคภูมิแพ้ (แพ้อากาศ) ซึ่งรักษาโดยแผนปัจจุบันอยู่หลายปีก็ไม่หาย โยมแม่จึงพาไปรักษาแบบจีนโบราณ ปนไสยศาสตร์หน่อยๆ โดยโยมน้าสาวเป็นผู้แนะนำ รักษาอยู่หลายปีจึงได้หายตั้งแต่โยมพ่อเสีย กระผมก็ศึกษาแต่ทางโลก จึงมุ่งทำงานแต่เพียงอย่างเดียว หลังจากเรียนจบ ก็ได้เข้าทำงานหลายที่ เปลี่ยนงานอยู่บ่อยครั้ง แม้จะได้ตำแหน่งและเงินเดือนดีขึ้น แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน มีอันต้องออกและเปลี่ยนงานเรื่อยไป ทั้งๆที่กระผมไม่ได้อยากออกเลยนะครับ แต่เป็นเพราะกิจการที่กระผมทำงานด้วย อยู่ไม่ยืดสักแห่งเลยครับเมื่อครั้งกำลังศึกษาปริญญาโทนั้น กระผมได้ประสบอุบัติเหตุ เอ็นร้อยหวายขาด ต้องรับการผ่าตัดและรักษาตัวนานหลายเดือน ขณะนี้กระผมและน้องชายได้หันกลับมาศึกษาทางธรรมมากขึ้น และพยายามกลับมานั่งสมาธิหลังจากเลิกร้างไปนานเกือบ 20 ปีกระผมขอกล่าวถึง โยมป้า (คนที่สี่) ผู้มีพระคุณกับครอบครัวของกระผมอย่างสูง หลังจากโยมพ่อเสียชีวิต โยมป้าเอ็นดูและคอยช่วยเหลือกระผมและน้องชายมาโดยตลอด แม้กระทั่งวันที่โยมแม่เสียชีวิต จนถึงเสร็จงานศพและลอยอังคารของโยมแม่โยมป้าและโยมลุง (สามีของโยมป้า) เป็นเจ้าของร้านขายยา และจับธุรกิจใดก็เป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นตึกแถวให้เช่า เล่นหุ้น แม้แต่ซื้อหวยก็ถูกเป็นประจำ จนเป็นที่สงสัยว่า “ท่านทำบุญอะไรมา” ท่านทั้งสองเป็นคนกตัญญูต่อบรรพชน ทำบุญและไหว้บรรพบุรุษอย่างสม่ำเสมอ และทำอย่างตั้งใจ เช่น ทำอาหารเลี้ยงพระด้วยตัวเอง โยมป้ามีน้ำใจและหวังดีกับทุกคน ใจเย็นมาก คิดการรอบคอบ แต่โยมป้ามักจะทำบุญทำทานกับสังคม และทำบุญตามประเพณีจีนเป็นส่วนใหญ่ โดยไม่ค่อยสนใจในแก่นของพระพุทธศาสนาคำถาม1. บุพกรรมใด ทำให้โยมพ่อมีตำแหน่งสูงได้เร็ว แต่เงินเดือนไม่มากครับ2. ที่กระผมนั่งสมาธิและบอกว่า โยมพ่อมีจุดดำๆที่ปอด เมื่อเอกซเรย์ก็พบว่า โยมพ่อติดเชื้อที่ปอดจริง และรักษาได้ ไม่ทราบว่า กระผมเห็นจริงหรือพูดไปตามประสาเด็ก หรืออย่างไรครับ3. ที่โยมน้าสาวได้พากระผมไปนั่งสมาธิ (ตั้งเครื่องพระพุทธเจ้า) และโยมพ่อฟื้นขึ้นมาคุยกับโยมแม่ได้พักหนึ่ง จากนั้นก็หลับอีก 2 วัน ก่อนจะจากไป การนั่งสมาธิดังกล่าวได้ช่วยโยมพ่อให้ฟื้นหรือไม่ครับ4. บุพกรรมใด ทำให้โยมพ่อถึงแก่กรรมก่อนวัยอันควรด้วยโรคมะเร็งโพรงจมูกครับ ปัจจุบันโยมพ่ออยู่ที่ใด เป็นอย่างไรบ้างครับ มีอะไรฝากมาถึงลูกๆบ้างครับ5. บุพกรรมใด ทำให้ครอบครัวของโยมน้าสาวเปลี่ยนศาสนา ทั้งๆที่เป็นผู้พากระผมเข้าวัด นั่งสมาธิที่วัดปากน้ำฯในช่วงที่โยมพ่อป่วย และการที่พวกเขาดื่มเบียร์อย่างเต็มที่โดยไม่ได้นึกถึงศีลห้าที่เคยถือมาเลย เป็นเพราะมีกรรมสุราอยู่แต่เดิมหรือไม่ครับ6. หลังจากที่โยมแม่ละร่างแล้ว ท่านไปอยู่ภพภูมิใด มีข้อความอะไรฝากมาถึงลูกๆบ้างครับ บุญที่สร้างองค์พระและบุญอื่นๆ ซึ่งให้โยมแม่อนุโมทนาบุญขณะที่ท่านป่วยอยู่ และไม่ค่อยรู้สึกตัวนั้น ได้ส่งผลให้ท่านสู่สุขคติหรือไม่ครับ หากกระผมและน้องชายบวชให้โยมแม่ก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต วิบากกรรมจะตามมาเร็วอย่างนี้หรือไม่ อานิสงส์ของการบวชจะช่วยให้โยมแม่อายุยืนกว่านี้หรือไม่ครับ7. บุพกรรมใด จึงทำให้ช่วงหนึ่ง กระผมไม่ได้ใส่ใจทำบุญ ราวกับอยู่นอกบุญเขต เป็นเวลานานครับ8. บุพกรรมใด ทำให้กระผมเป็นโรคภูมิแพ้ที่รักษายาก และเส้นเอ็นร้อยหวายขาดครับ9. บุพกรรมใด ที่ทำให้กระผมต้องย้ายงานบ่อย เพราะกิจการอยู่ไม่ยืดสักแห่งเลย ถ้ากระผมเป็นต้นเหตุจริง กระผมจะได้สมัครเข้าไปทำงานในบริษัทฯผลิตน้ำเมาซะเลยครับ10. บุพกรรมใด ทำให้น้องชายต้องเรียนแพทย์ และเหินห่างจากครอบครัวไปเป็นเวลานานครับ บุญที่น้องชายช่วยรักษาคน จะส่งให้โยมพ่อและโยมแม่ได้อานิสงส์อย่างไรด้วยหรือไม่ครับ11. บุพกรรมใด ที่ช่วยให้โยมป้า มีลาภ และประสบความสำเร็จในธุรกิจต่างๆ และที่โยมป้าได้ทำบุญ ตักบาตร ตามประเพณีและทำทานกับคนทั่วไป แม้ว่าตั้งใจทำแต่ไม่มีความเข้าใจ อานิสงส์แห่งบุญจะมากน้อยเพียงใดครับ กระผมจะช่วยให้โยมป้าเข้าใจธรรมะได้อย่างไรบ้างครับ12. โยมพ่อ โยมแม่ กระผมและน้องชาย ได้เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรครับ บุญที่กระผมและพระธรรมทายาท ภาคเข้าพรรษา รุ่นที่19 นำสาธุชนอัญเชิญรูปหล่อทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ จะมีอานิสงส์อย่างไรครับ ตอนนี้กระผมยังเป็นพระภิกษุ ระหว่างพระภิกษุทำบุญกฐินกับสาธุชนทำ จะมีอานิสงส์ต่างกันอย่างไรครับขอกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ อย่างสูง ครับฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ทีแล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ1. โยมพ่อ มีตำแหน่งสูงได้เร็วแต่เงินเดือนไม่มาก เพราะในอดีต เวลาโยมพ่อทำงานที่ใดมักจะมีจิตมุทิตา ไม่อิจฉาเพื่อนร่วมงานที่เจริญก้าวหน้า อีกทั้งสนับสนุนให้ลูกน้องมีความเจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน
3. โยมน้าสาว ได้พาตัวลูกไปนั่งสมาธิ แล้วโยมพ่อฟื้นขึ้นมาคุยกับโยมแม่ได้อีกพักหนึ่ง แล้วหลับไป 2 วันก่อนจะจากไปนั้น ก็ไม่ได้เกิดจากการนั่งสมาธิ แบบตั้งเครื่องพระพุทธเจ้า แต่เป็นประดุจเปลวเทียนชีวิต ที่สว่างขึ้นวูบสุดท้าย ก่อนที่จะดับ
4. โยมพ่อเสียชีวิตด้วยมะเร็งโพรงจมูก เพราะกรรมในอดีตชาติหนึ่ง เคยฆ่าคน โดยเอาผ้าชุบยาพิษไปโปะจมูกคุณอาของท่านในชาตินั้น ตอนคุณอานอนหลับ ด้วยสาเหตุที่คุณอาจะฮุบเอามรดกไปหมด เมื่อบิดาของท่านในชาตินั้นเสียชีวิต มาส่งผล
7. ช่วงหนึ่งของชีวิต ตัวลูกไม่ได้ใส่ใจทำบุญเลย ราวกับอยู่นอกบุญเขตเป็นเวลายาวนานนั้น เพราะในอดีตเคยคบคนพาล ที่ได้ชักชวนให้ตัวลูกออกไปนอกบุญเขต มาส่งผล8. ตัวลูกเป็นโรคภูมิแพ้ที่รักษายาก เส้นเอ็นร้อยหวายขาด
http://goo.gl/ZQ1S3
พิมพ์บทความนี้
