Mobile Versionกราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง
ลูก ขอถวายตัวเป็นลูกพระธัมฯคนหนึ่งของพระเดชพระคุณหลวงพ่อค่ะ ลูกเป็นคนไทย แต่จากบ้านเกิดมาอยู่ประเทศญี่ปุ่นนานถึง 18ปีแล้ว ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ลูกไม่เคยได้พบพระ ไม่เคยตักบาตรทำบุญเลยสักครั้งเดียว จนกระทั่งเพื่อนได้แนะนำน้องคนหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้นำบุญอยู่ที่โตเกียว น้องคนนี้ได้แนะนำให้ลูกติดจานดาวธรรม แรกๆลูกปฏิเสธเพราะภาระหนี้สินมากมาย แต่น้องคนนี้ก็ไม่ย่อท้อ โทรศัพท์มาถามสารทุกข์สุขดิบอยู่เป็นประจำ อีกทั้งช่วยปลอบใจลูก สุดท้ายออกเงินค่าจานดาวธรรมให้ลูกฟรีๆเลยค่ะ
ทุกวันนี้ ลูกดูดาวธรรมทุกวันไม่เคยขาดเลยแม้แต่วันเดียว ชีวิตของลูกเปลี่ยนไป แม้จะยังลำบากกายอยู่ แต่ใจนั้นมีความสุข ลูกนั่งสมาธิ(Meditation)ทุกวันไม่เคยขาด จนเห็นความสว่างภายใน และดวงแก้วสว่างกลางท้องอยู่ตลอดเวลา ลูกขอความกรุณาคุณครูไม่ใหญ่ช่วยฝันในฝันให้ลูกด้วยนะเจ้าคะ
บ้านเกิดของลูก อยู่ที่จังหวัดสิงห์บุรี ลูกเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน มีพี่น้องทั้งหมด 7คน โดยลูกเป็นคนที่2 พี่สาวคนโตของลูก เสียชีวิตตั้งแต่อายุ 6ขวบ ตอนนั้นลูกไม่ทราบว่าพี่สาวเป็นโรคอะไร แต่พี่สาวนั้นมีหัวที่โตกว่าตัวมาก หัวใหญ่พอๆกับบาตรพระ พอพี่สาวเสียชีวิต ลูกก็กลายเป็นพี่สาวคนโตของน้องชาย 2คน และน้องสาวอีก 3คน ต้องหาเช้ากินค่ำ ลูกจึงเรียนได้แค่ชั้น ม.3 ทั้งๆที่อยากเรียนหนังสือมากลูกเห็นเพื่อนๆเขาได้เรียนก็จะคิดเสมอว่า เขาคงได้เป็นใหญ่เป็นโต แต่เรามีบุญน้อย เกิดมาอาภัพ จึงแอบร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ แต่ลูกก็พยายามปลอบใจตัวเอง แม้ไม่ได้เรียนสูงๆ ไม่ได้เป็นอย่างที่ใฝ่ฝันก็ไม่เป็นไร ลูกขอแค่โตขึ้นเป็นคนดีของทุกคนก็ภูมิใจแล้วค่ะ
เมื่อลูกอายุ 12ปี คุณพ่อ-คุณแม่ ได้ส่งลูกให้ไปอยู่กับคุณอา ที่ จังหวัดอุดรธานี ในช่วงที่ลูกอยู่กับคุณอานั้นลำบากมาก มีชีวิตเหมือนทาส ต้องขายของทั้งกลางวันกลางคืน เงินสักบาทคุณอาก็ไม่เคยให้ เสื้อผ้าสักชิ้นก็ไม่เคยซื้อให้ใส่ มีคนเขาเห็นลูกแล้วสงสารก็หาเสื้อผ้าเก่าๆมาให้ต่อมา ลูกจึงหนีออกจากบ้านของคุณอา โดยที่ไม่มีเงินสักบาท จะขึ้นรถกลับไปหาคุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ได้เพราะไกลมากและค่ารถก็แพง ลูกจึงไปขอทำงานในร้านอาหารอยู่เกือบปี เก็บเงินซื้อเสื้อผ้าของตัวเอง และเมื่อเงินพอกับค่ารถ ลูกก็กลับไปหาคุณพ่อคุณแม่ทันที เมื่อไปถึงคุณแม่ไม่ว่าอะไรค่ะ แต่คุณพ่อโกรธและไม่ยอมเข้าใจลูก ไม่พูดกับลูกอยู่นานเป็นปีเลยค่ะ
เมื่อลูกกลับมาอยู่บ้าน ลูกก็รับจ้างซักรีด และรับจ้างถีบสามล้อ ลูกเป็นผู้หญิงคนแรกที่รับจ้างถีบสามล้อในจังหวัดสิงห์บุรี จนเป็นที่เลื่องลือไปทั่วของชาวบ้านร้านตลาด ลือไปจนถึงนายตำรวจและนายอำเภอ ลูกทำงานเกือบ 2ปี เพราะรายได้ดี วันละ 200-300บาท จนกระทั่งถูกรถชน ขาข้างซ้ายเสีย ทำให้ลูกต้องเลิกถีบสามล้อไปโดยปริยายในช่วงนั้น ลูกแต่งงานแล้ว และมีลูกชายหนึ่งคน พอทำงานไม่ได้ ลูกก็คิดมาก จึงฝากลูกชายไว้กับคุณแม่ เดินทางมาหางานในกรุงเทพฯ ลูกหางานเท่าไหร่ก็หาไม่ได้ เพราะเรียนหนังสือมาน้อย ไม่มีใครรับ ช่วงนั้นกรุงเทพฯ มีคลับ บาร์ เปิดให้บริการมากมาย ลูกจึงได้ทำงานที่บาร์ญี่ปุ่นแถวพัฒน์พงษ์ ซึ่งเป็นย่านที่กำลังรุ่งมาก ลูกทำงานได้ 2ปีก็พบรักกับชาวญี่ปุ่นคนหนึ่ง เขาอายุมากแล้ว ประมาณ 60ปี และได้ทำธุรกิจบาร์ร่วมกันที่พัฒน์พงษ์
ตอนนั้น ลูกคิดว่าคงจะสบายเสียที เพราะส่งเสียให้ครอบครัวได้ถึงเดือนละ 5-6หมื่นบาท คุณพ่อขับรถจากสิงห์บุรี มารับเงินถึงที่ร้านทุกเดือน แต่ต่อมาอีก 2-3ปี เขาก็นอกใจลูก ไปแต่งงานกับหญิงญี่ปุ่นรุ่นราวคราวเดียวกัน ลูกเสียใจมากจึงปิดกิจการหนึ่งปีถัดมา ลูกได้พบกับชายไทยคนหนึ่ง ซึ่งตอนแรกไม่ทราบว่ามีเจ้าของแล้ว จึงได้อยู่กินและมีลูกชายกับเขาหนึ่งคน แรกๆเขาก็เลี้ยงดูส่งเสียลูกกับลูกชายดี แต่ต่อมาเขาก็ไม่เลี้ยงดูอย่างเคย ลูกจึงหนีจากเขามา
ขณะนั้น ลูกชาย 2คน (คนละพ่อ)_กำลังอยู่ในวัยเรียนต้องกินต้องใช้ ลูกตัดสินใจพาลูกๆไปหาคุณย่าของลูกเอง คุณปู่-คุณย่า เป็นคนจีน ท่านรักลูกมาก เมื่อลูกกราบเท้าท่านขอให้ท่านอภัยในความผิดพลาดที่ทำลงไป คุณย่าก็ได้ให้อภัยลูกและรับที่จะช่วยดูแลหลานๆให้ ลูกได้อยู่กับคุณย่าที่กรุงเทพฯและหางานทำต่อ ลูกได้กลับไปทำงานกลางคืนอีกครั้ง ซึ่งช่วงนั้นมีทัวร์ชาวต่างชาติมาเที่ยวเมืองไทยมาก พอได้เงินมาก็มอบให้คุณย่าเอาไว้ใช้ และส่งให้ลูกชายเรียน นอกจากนี้ยังได้ส่งไปให้คุณพ่อคุณแม่และน้องๆด้วย
ต่อมา ก็ถึงคราวฟ้าลิขิต สามีคนปัจจุบัน เป็นชาวญี่ปุ่น ได้มาเที่ยวที่ร้านของลูก ตอนนั้นเขาเป็นหนุ่มโสด ลูกเจอเขาครั้งแรกก็เฉยๆ แต่พอเขาเจอลูก เขากลับแอบชอบลูก กลับไปญี่ปุ่นแล้ว ก็ยังโทรศัพท์มาพูดคุยกับลูกทุกวัน สุดท้ายเขาขอให้ลูกเลิกอาชีพนี้ เขาขอลูกแต่งงาน และยอมลาออกจากงานที่ญี่ปุ่นบินมาอยู่กินกับลูกถึงเมืองไทย เขาบอกลูกว่า ใจของเขามอบให้ลูกเพียงคนเดียว ลูกตัดสินใจแต่งงานครั้งนี้ เพราะคุณย่า ท่านเป็นห่วงลูกมาก ท่านขอให้ลูกแต่งงาน เพราะท่านก็อายุมากแล้วคงอยู่กับลูกได้อีกไม่นานสองปีต่อมา คุณย่าก็เสียชีวิตจริงๆค่ะ ลูกจึงเดินทางตามสามีมาอยู่ที่ญี่ปุ่น ส่วนลูกชาย 2คนได้ให้อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ที่เมืองไทย ลูกมีลูกชายกับสามีชาวญี่ปุ่นอีก 2คน ตอนนี้ลูกมีลูกชายทั้งหมดรวม 4คนค่ะ
แรกๆที่มาอยู่ญี่ปุ่น ลูกลำบากมาก ลูกอยู่ร่วมบ้านเดียวกันกับคุณพ่อคุณแม่ของสามี บ้านหลังนั้นเก่ามากๆ เจอปุ๊บ ลูกก็ตกใจอยากกลับบ้านทันทีเลยค่ะเคยถามสามีว่า "บ้านหลังนี้สร้างมานานเท่าไหร่"เขาบอกลูกว่า "สร้างมาได้ 100กว่าปีแล้ว"ห้องน้ำเป็นส้วมหลุม ขุดอยู่นอกบ้าน มีไม้พาด 2อัน เวลานั่ง มองลงไปจะเห็นหนอนยั้วเยี้ยเต็มไปหมด ส่วนบนบ้าน ตอนกลางคืน ลูกเดินแล้วขาจะตกไปในร่องหลายครั้ง เพราะไม้ผุ บ้านก็อยู่ในป่า ฝนตกก็ต้องเอากระป๋อง รองน้ำตามรูรั่วบนหลังคาเสมอ ลูกและสามีต้องทำงานเพื่อเลี้ยงดูคุณพ่อคุณแม่ของสามีด้วย โดยลูกจะรับจ้างเย็บถุง ถุงที่นี่ไม่ใช่เล็กๆนะคะ ใหญ่เหมือนกระสอบไว้สำหรับกันน้ำท่วมค่ะ ถึงงานจะหนักและลำบากแต่ลูกก็ไม่ท้อ ขอสู้ด้วยสองมือกับหนึ่งใจดวงนี้ค่ะ
คุณพ่อสามี ชอบออกไปยิงหมูป่าทุกอาทิตย์ ยิงนกตกปลา ดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ ลูกมาอยู่ได้ 9ปี คุณพ่อสามีก็ล้มป่วยเป็นมะเร็งที่คอ หลังผ่าตัดคุณหมอบอกว่าบ้านที่อยู่นั้นเก่ามาก สกปรกและมีเชื้อโรค ถ้ากลับมาอยู่บ้านก็จะไม่สบายอีก สามีกับลูกจึงไปกู้เงินมาปลูกบ้านใหม่จนเสร็จ พอปลูกบ้านเสร็จ คุณพ่อสามีเข้าบ้านได้แค่ 2อาทิตย์ ท่านก็เริ่มทานข้าวไม่ได้ พูดได้แต่เสียงไม่มี จนต้องเอากระดาษให้ท่านเขียนสื่อความในใจคุณหมอบอกว่า ให้ผ่าตัดอีกแต่มีโอกาสรอดน้อยมาก คราวนี้ท่านต้องผ่าคอเป็นรู หายใจทางคอ เสลดน้ำลายจะออกทางคอที่ทำช่องไว้ ทานโจ๊กทางสายจมูก ในวันที่พ่อสามีเสียชีวิต หน้าตาของท่าน บวมใหญ่มากเท่าลูกแตงโมแล้วสมองก็ระเบิด เลือดพุ่งกระฉูดออกทางกระหม่อม จนเนื้อสมองทะลักต่อหน้าต่อตาคุณแม่สามีค่ะ
หลังคุณพ่อของสามีเสียชีวิตได้ 2อาทิตย์ ลูกก็เริ่มไม่สบาย เพราะเกิดจากการทำงานหนัก คุณหมอบอกว่าไทรอยด์เป็นพิษ ไข้ขึ้นสูง ต้องผ่าตัดด่วน แต่คุณแม่ของสามีไม่เข้าใจ ดุด่าลูกว่ามารยา โกหกสามีว่าไม่สบาย แม้สามีจะเชื่อลูก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะต้องอยู่ในโอวาทของคุณแม่ สุดท้ายลูกก็ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนชาวญี่ปุ่น ขับรถพาไปส่งโรงพยาบาล จนผ่าตัดได้ ในระหว่างนั้นคุณแม่สามี ยังได้โทรศัพท์ไปด่าเพื่อนของลูกอย่างเสียๆหายๆ จนลูกต้องขอโทษเพื่อนเป็นการใหญ่ในภายหลังค่ะ
ในปี พ.ศ.2549 ช่วงที่เพิ่งกลับจากวัดพระธรรมกายที่เมืองไทย ในงานบุญ 22 เมษายน วันนั้นลูกไม่อยู่บ้าน อยู่ดีๆก็เกิดไฟลุกขึ้นมาในครัว ควันดำพวยพุ่ง กลายเป็นเพลิงไหม้น่ากลัวมาก ลูกชายก็นอนหลับอยู่ แต่ก็มีรูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง และคุณยายอาจารย์ ตั้งไว้ในห้อง พอลูกกลับมาถึง ตกใจยังไม่ทันหาย แต่ไฟหายเสียก่อนค่ะ โดยที่ไม่ทราบเลยว่าอยู่ดีๆไฟดับไปได้อย่างไร เหลือหม้อ ตะหลิวดำๆไว้ดูต่างหน้า
ลูกขอกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่ดังนี้ค่ะ
1.ลูกมีความรักและผูกพันกับคุณปู่คุณย่ามาก และท่านจะช่วยเหลือตัวลูกและลูกๆ ในยามทุกข์ร้อนเสมอ ไม่ทราบว่าทำบุพกรรมใดร่วมกันมาคะ ตอนนี้คุณปู่คุณย่าเสียชีวิตแล้ว อยู่ที่ไหนคะ
2.ลูกกับสามีคนปัจจุบัน เคยทำบุญอะไรร่วมกันมาคะ ถึงได้มาใช้ชีวิตร่วมกันที่ญี่ปุ่น กรรมใดจึงต้องอาศัยในบ้านหลังเก่าซึ่งมีอายุกว่า 100ปี ตอนนี้สามีเลิกสูบบุหรี่แล้วแต่ยังดื่มเหล้าอยู่ และชอบพูดจาดูถูกเหยียดหยามคน ทำอย่างไรถึงจะให้สามีแก้นิสัยไม่ดีนี้ได้คะ
3.ตอนนี้สามีเป็นเจ้าของธุรกิจส่วนตัว แต่ลูกน้องของสามีได้ขับรถไปชนกับรถของผู้อื่น เป็นเหตุให้สามีต้องขึ้นศาล ชดใช้ค่าเสียหายเป็นจำนวนมาก เป็นเพราะวิบากกรรมใด สามีจึงต้องเดือดร้อนเพราะลูกน้องคะ ตอนนี้กิจการเริ่มรุ่งเรืองขึ้น เป็นเพราะบุญจากการสร้างพระ ใช่หรือไม่คะ
4.กรรมใด ก่อนคุณพ่อสามีเสียชีวิต ท่านต้องเป็นมะเร็งที่คอ มีใบหน้าใหญ่และศีรษะระเบิด ท่านตายแล้วไปไหน จะช่วยท่านได้อย่างไรดีคะ
5.คุณแม่สามีไม่ค่อยชอบลูกเท่าไหร่ เข้ากันไม่ค่อยได้ เรามีวิบากกรรมใดร่วมกันมาคะ จะมีวิธีแก้ไขอย่างไร และกรรมใด ลูกจึงถูกคุณแม่สามีขัดขวางไม่ให้ไปหาหมอคะ
6.ลูกคิดอยู่ตลอดเวลาว่า อยากจะสร้างวัดไทยที่คะโคชิมา และอธิษฐานให้คุณแม่สามียกที่ดินให้ลูก ไม่ทราบว่าลูกจะมีบุญพอได้ถวายที่ดิน สร้างวัดหรือไม่คะ และการถวายที่ดินให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อใช้ตามประสงค์ จะมีอานิสงส์อย่างไรบ้างคะ
7.ลูกมีวิบากกรรมใด ถึงมีชีวิตที่ลำบากตั้งแต่เล็กๆ เมื่ออยู่บ้านของคุณอาก็ถูกใช้เยี่ยงทาส ต้องถีบสามล้อ ทำงานกลางคืน แม้ขณะนี้ลูกก็ยังลำบาก แต่ทำไมคนภายนอกถึงมองว่า ลูกมีชีวิตที่สุขสบายและร่ำรวยคะ
8.ลูกชายคนโตของลูกที่ญี่ปุ่น ตอนนี้อยากบวชมาก ไม่ทราบว่าความปรารถนาของลูกชายจะสำเร็จหรือไม่คะ ส่วนลูกชายคนเล็กไม่ค่อยชอบเรียนหนังสือค่ะ เป็นเพราะกรรมใด จะมีวิธีแก้ไขอย่างไรคะ
9.ไฟที่ไหม้บ้านแล้วอยู่ดีๆก็ดับนั้น เกิดจากเหตุใด ทำไมจึงดับได้เอง เป็นเพราะมหาปูชนียาจารย์มาช่วยใช่หรือไม่คะ
10.ทุกครั้งที่ลูกมีความทุกข์ น้องผู้นำบุญจะต้องโทรศัพท์มาถามทุกข์สุขของลูกพอดีทุกครั้ง โดยไม่ทราบมาก่อน เหตุใดจึงเป็นอย่างนี้คะ ลูกกับน้องผู้นำบุญคนนี้เคยทำบุญอะไรร่วมกันมาคะ ตัวลูกและเธอเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรคะ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ทีแล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
1.ตัวลูกกับคุณปู่คุณย่า รักและผูกพันกันมาก เพราะในอดีตก็เคยเป็นญาติและเคยเกื้อกูลกันมา ปัจจุบันท่านก็เกื้อกูลด้วยความรักและห่วงใยในตัวลูก ในฐานะเป็นหลานในสายโลหิตด้วย
2.ตัวลูกกับสามีคนปัจจุบัน มาใช้ชีวิตร่วมกันที่ญี่ปุ่น เพราะในอดีตนานมากแล้ว ก็เคยเป็นสามี-ภรรยากัน และในชาตินั้นเมื่อทำบุญร่วมกันแล้วก็มักจะอธิษฐานว่า ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้ได้มาเป็นสามี-ภรรยากันอีก ภายหลังจากนั้นก็พลัดกันไปเป็นกัป ชาตินี้มาเจอกันก็ได้มาเป็นสามี-ภรรยากันอีก
3.สามีเดือดร้อน เพราะลูกน้องขับรถชนรถของผู้อื่น ทำให้ต้องขึ้นศาล เพราะในอดีต เคยใช้ลูกน้องไปแกล้งทำลายข้าวของของคู่แข่งในทางการค้า ตอนที่เขาไม่อยู่ ทำให้ข้าวของของคู่แข่งเสียหาย ผังนี้ติดตัวมา ส่งผลให้เกิดความเดือดร้อนเสียหาย เพราะลูกน้องของตนเอง
4.คุณพ่อสามีเป็นมะเร็งที่คอ มีใบหน้าใหญ่และศีรษะระเบิดเสียชีวิต เพราะกรรมในอดีตและปัจจุบัน ที่ชอบล่าสัตว์ เชือดสัตว์ที่คอ ด่าว่าคำหยาบคายต่อคนอื่น เป็นวจีกรรม และชอบเอาปืนยิงที่หัวสัตว์จนตาย มารวมส่งผล
6.ลูกอยากสร้างวัดไทยที่คะโคชิมา ตัวลูกก็ต้องนั่งธรรมะให้มากๆ ทุกวันอย่างสม่ำเสมอ แล้วอธิษฐานจิตขอให้มีผู้มีบุญมาร่วมกันสร้าง อีกทั้งกายหยาบก็ต้องพูดจาชักชวนให้ผู้มีบุญทั้งหลาย มาร่วมมือกันจะได้บุญไปด้วยกัน
7.ตัวลูกมีชีวิตลำบากตั้งแต่เล็กๆ เมื่ออยู่บ้านของคุณอาก็ถูกใช้เยี่ยงทาส ต้องถีบสามล้อ ทำงานกลางคืน เพราะกรรมตระหนี่ในอดีต อีกทั้งเคยกดขี่ญาติพี่น้อง และมีกรรมกาเมฯเจ้าชู้ มารวมส่งผล
8.ลูกชายคนโตของลูกที่ญี่ปุ่นอยากบวชมาก เพราะเขามีอุปนิสัยในการบวชข้ามชาติมา
9.ไฟไหม้ที่บ้านอยู่ดีๆก็ดับเอง เพราะบุญที่สร้างพระไว้ในปัจจุบันคุ้มครอง และไม่มีกรรมเรื่องอัคคีภัย คือ ไม่ได้เคยไปเผาบ้านเรือนใคร อีกทั้งบารมีธรรมของมหาปูชนียาจารย์ปกป้องคุ้มครองรักษา ให้หนักเป็นเบา เบาก็หายไปเลย
10.ทุกครั้งที่ตัวลูกมีความทุกข์ น้องผู้นำบุญจะต้องโทรศัพท์มาถามทุกข์สุขของลูกพอดีทุกครั้ง โดยไม่ทราบมาก่อน เพราะบุญที่เคยเกื้อกูลกันมาก่อนและใจที่เชื่อมถึงกัน อีกทั้งน้องผู้นำบุญคนนั้นมีหัวใจของยอดกัลยาณมิตร
http://goo.gl/0fkMJ
พิมพ์บทความนี้
