แก้วตาดวงใจ

CASE STUDY

แก้วตาดวงใจ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

ออกอากาศครั้งแรก วันที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ.2549

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงยิ่ง

    ลูก เป็นลูกพระธัมฯชาวลาว จากนครซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย ผู้ที่ดำเนินชีวิตที่ผ่านมาอย่างคนทางโลกทั่วไป คือ เมื่อเติบโตมาก็ใช้เวลาในชีวิตด้วยการเรียนหนังสือ ทำมาหาเลี้ยงชีพ แต่งงาน มีครอบครัวแล้วก็มีลูกสาวหนึ่งคน แต่ภายในใจลึกๆของลูกกลับรู้สึกว่า เหมือนบางสิ่งบางอย่างในชีวิตได้ขาดหายไป จนกระทั่งวันหนึ่งประมาณเมื่อ 20ปีก่อน เป็นวันที่ลูกไม่เคยลืมเลย เมื่อมีกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง มาแนะนำให้ลูกรู้จักกับวัดพระธรรมกาย ที่ประเทศไทย 

 

    ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ลูกก็รู้สึกสนใจการปฏิบัติธรรมมาก และรู้สึกว่า สิ่งที่ขาดหายไปในชีวิตนั้น ได้หวนกลับคืนมาแล้ว นั่นก็คือ ความสุขภายในจากการนั่งสมาธิ(Meditation) และความสุขภายในนี้เอง ทำให้ชีวิตของลูกสมบูรณ์ จนลูกรู้สึกรักตัวเองมากที่สุด แต่ลูกก็มีอาการปวดคอเป็นเวลากว่า 8ปีมาแล้ว เป็นอุปสรรคในการปฏิบัติธรรม ซึ่งลูกก็ไม่รู้ว่า จะรักษาอาการปวดคอนี้ได้อย่างไร

 

    ปี พ.ศ.2535 หลังจากงานกฐินคุณยายอาจารย์ ลูกตัดสินใจเปิดบ้านของตัวเองเป็นบ้านกัลยาณมิตรเป็นปฐมฤกษ์ โดยได้ชักชวนเพื่อนพี่น้องชาวไทย-ชาวลาว มานั่งสมาธิทุกอาทิตย์ต้นเดือน ตั้งแต่นั้นมา ในช่วงแรกนั้น มีสมาชิกผู้สนใจเพียงไม่กี่คน ต่อมาจำนวนคนที่สนใจมานั่งปฏิบัติธรรมก็เพิ่มมากขึ้น จนถึง 20-30คน บ้านของลูกจึงเริ่มคับแคบลง พวกเราได้ช่วยกันรวบรวมปัจจัย หาสถานที่ รวมทั้งจดทะเบียน ก่อตั้งศูนย์ปฏิบัติธรรมของวัดพระธรรมกายให้แล้วเสร็จได้ในระดับหนึ่ง

 

    ต่อมา เมื่อทางวัดได้ขยายจานดาวธรรม มาถึงลูกพระธัมฯในภาคพื้นโอเชียเนีย ลูกจึงได้ติดจานดาวธรรม DMC ที่บ้านของตัวเอง เพราะช่องนี้มีธรรมะดีดีจากคุณครูไม่ใหญ่ ยิ่งดูก็ยิ่งติดใจมากๆเจ้าค่ะ จนต้องบอกต่อๆกันไปว่า ติดจานแล้วจะติดใจ ยิ่งถ้าเป็นคนรุ่นใหม่ ยิ่งต้องติดจานดาวธรรม

 

    ช่อง DMC นี้ นอกจากจะทำให้ได้ผ่อนคลาย และมีธรรมะบันเทิงใจให้มีความสุขอยู่ที่บ้านทุกวันแล้ว ยิ่งเมื่อได้ติดตามฟัง Case Study ของพี่น้องลูกพระธัมฯทั่วโลก ลูกก็ได้เรียนรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต เกี่ยวกับกฎแห่งกรรม ทำให้ลูกมีความเข้าใจในชีวิตมากยิ่งขึ้น วันนี้โอกาสดี ลูกจึงอยากส่ง Case Study ของตัวเอง มาขอความเมตตาจากคุณครูไม่ใหญ่ ช่วยฝันในฝันให้ลูกด้วยนะเจ้าคะ

 

    ความเป็นมาของชีวิตลูก มีดังต่อไปนี้ค่ะ ลูกเกิดที่เมืองสวรรค์ณเขต (อ่านว่า สะ-หวัน-นะ-เขด หรือที่คนไทยเรียกกันว่า สุวรรณเขต) ต่อมาเมื่ออายุ 19ปี ลูกสอบชิงทุนไปเรียนต่อปริญญาตรี ที่ประเทศฝรั่งเศสได้ ในขณะที่ลูกกำลังเรียนอยู่นั้น ลูกได้พบรักกับชายหนุ่มคนหนึ่ง แล้วเราก็ตกลงปลงใจที่จะแต่งงานกัน

 

    หลังจากแต่งงานได้ 2ปี ช่วงนั้นมีกลุ่มนักศึกษาลาวที่ประเทศฝรั่งเศส ได้ชักชวนให้ลูกกลับไปช่วยเหลือประเทศชาติ ลูกและสามีจึงตัดสินใจเดินทางกลับประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของตน ลูกได้เข้าทำงานที่กระทรวงการคลัง แห่งประเทศลาว ซึ่งรัฐบาลลาวได้เทียบวุฒิ เศรษฐศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต ให้แก่ลูก และสามีของลูกก็ได้เข้าทำงานที่กระทรวงอุตสาหกรรม มาอยู่ลาวได้ไม่ถึงปี สามีบ่นว่าเหงา เมื่อทนความเหงาไม่ไหว เราจึงตัดสินใจ อพยพไปตั้งรกรากร่วมกัน ณ ประเทศที่สาม คือ ประเทศออสเตรเลีย ตั้งแต่ปี พ.ศ.2520

 

    การตัดสินใจออกจากประเทศลาวครั้งนี้ ลูกและสามีต้องเดินทางออกนอกประเทศเงียบๆ โดยนั่งเรือแจวเล็กๆ ข้ามแม่น้ำโขงในเวลากลางคืน เพื่อข้ามมาฝั่งไทย ในขณะที่ลูกนั่งอยู่ในเรือข้ามฟากนั้น ลูกก็มองเห็นขอบเรือปริ่มน้ำมากๆ ราวกับว่า เรือไม่สามารถออกเดินทางได้ ลูกจึงเปลี่ยนใจออกจากเรือ เพราะเกรงว่า น้ำจะทะลักเข้ามา จะทำให้เรือจม แล้วก็ไปแอบนั่งสมาธิที่ริมตลิ่งใกล้ๆเรือ เพื่ออธิษฐานขอให้พระช่วย

 

    หลังจากอธิษฐานจิต คราวนี้ลูกและสามีก็ลงเรือได้ และนั่งเรือมาอย่างปลอดภัยจนถึงฝั่งประเทศไทย แต่ที่น่าแปลกมากๆ คือ คุณป้าที่นั่งใกล้ๆลูกบอกว่า เหมือนมีอะไรมาพยุงใต้เรือเอาไว้ตลอดทาง เราก็นั่งเรือกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงฝั่งไทย

 

    ขณะที่อยู่ ณ ศูนย์อพยพไทย สามีของลูก ติดต่อน้องสาวที่ประเทศออสเตรเลียได้ น้องสาวของสามีจึงดำเนินการให้ลูกและสามี ได้เดินทางย้ายมาอยู่ที่ประเทศออสเตรเลีย ซึ่งลูกได้งานทำเป็นข้าราชการกระทรวงศึกษา และได้ทำงานเป็นล่ามทั่วไป ที่กระทรวงสาธารณสุข แห่งรัฐนิวเซาท์เวลส์ ซึ่งเป็นช่วงหนึ่งของชีวิต ที่ลูกได้มีโอกาสเป็นล่ามให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ตั้งใจทำแท้งลูกของตัวเอง เพราะปัญหาทางเศรษฐกิจของเธอ

 

    ลูกฟังเผินๆ จากเหตุผลที่เธอให้มา รู้สึกสงสารและเห็นใจเธอมาก เนื่องจากตอนนั้น ลูกยังไม่รู้เรื่องกฎแห่งกรรม ทำให้ลูกไม่ได้ห้ามการทำแท้งของผู้หญิงคนนั้น แต่ตอนนี้ลูกรู้แล้วว่า ไม่มีใครพ้นเรื่องกฎแห่งกรรมได้เลย ดังนั้นจึงควรหมั่นสร้างแต่บุญและคุณความดีให้มากๆ

 

    เวลาผ่านไปกว่าหลายสิบปี ตอนนี้ ลูกเกษียณอายุราชการแล้ว ปัจจุบันมีอาชีพเป็นผู้นำบุญ สร้างบุญทุกบุญที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อให้ รวมถึงช่วยเป็นพี่เลี้ยง โครงการจัดปฏิบัติธรรมนานาชาติของวัดพระธรรมกาย นครซิดนีย์ เป็นประจำทุกเดือนค่ะ และลูกยังรับบุญพิเศษแปล Case study ร่วมกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เราเข้ากันได้ดีมาก

 

    สำหรับเรื่องราว เกี่ยวกับครอบครัวต้นกำเนิดของลูกนั้น มีความเป็นมาดังต่อไปนี้ค่ะ...คุณพ่อของลูก ท่านเกิดที่เมืองอัตปือ ประเทศลาว ได้มาทำงานที่เมืองสวรรค์ณเขต ซึ่งเป็นเมืองที่คุณพ่อมีบุพเพสันนิวาส ได้มาพบรักกับคุณแม่ของลูกที่นั่น

 

    คุณพ่อเป็นข้าราชการที่ใจดี ท่านสอนให้ลูกๆเป็นคนซื่อสัตย์ และพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ ไม่ทำร้ายใคร ให้ช่วยเหลือผู้อื่นตามกำลัง แต่คุณพ่อเป็นคนสูบบุหรี่จัด ต่อมาจึงมีปัญหาสุขภาพ หมอจึงห้ามสูบ คุณพ่อก็ปฏิบัติตามคำแนะนำของคุณหมอ แต่ตอนที่ใกล้จะเสียชีวิต คุณพ่อมีอาการหายใจไม่ค่อยออก ต้องเข้าโรงพยาบาล อยู่ห้อง ICU หลังจากนั้นก็เสียชีวิตลงเมื่ออายุได้ 82ปี

 

    คุณแม่ของลูก มีลูกกับคุณพ่อด้วยกันทั้งหมด 8คน ท่านรักลูกทุกคนดังแก้วตาดวงใจ คุณแม่เป็นคนใจบุญ ชอบทำบุญสุนทาน ท่านมักเป็นประธานกฐิน และทำบุญตามวัดทั่วๆไป เป็นประจำสม่ำเสมอ และท่านจะสอนลูกๆทุกคน ให้ทำแต่ความดี เพื่อจะได้มีแต่ความสุขความเจริญ แต่ท่านก็มีโรคประจำตัว คือ โรคเบาหวานและความดัน

 

    คืนหนึ่ง ก่อนนอนคุณแม่ได้ทานยาแล้วเข้านอน แล้วท่านก็หลับไป ไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลยค่ะ ในงานศพของคุณแม่ น้องสาวคนที่เจ็ด ได้อธิษฐานขอให้คุณแม่กลับมาเกิดด้วย และในเวลาต่อมา น้องสาวคนที่เจ็ดก็ได้ฝันถึงคุณแม่ว่า ท่านจะมาอยู่ด้วย เธอคลอดได้บุตรชาย ตอนวัยเด็ก หลานชาย จะคลานไปเอามือชี้ที่รูปถ่ายคุณแม่ของลูกบ่อยมาก ปัจจุบันเขาอายุได้ 5ขวบแล้ว

 

    วันหนึ่ง น้องสาวคนที่แปด ได้มาเยี่ยมหลานชาย หลานก็พูดกับน้องสาวคนที่แปดว่า “เจ้าๆ...มาซื่ออันนี่...ให้ข่อยกินแน...ข่อยอยาก” น้องสาวคนที่แปดอึ้งไป เพราะนี่เป็นคำพูดของคุณแม่เมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ แต่ที่แปลกกว่านั้นก็คือ หลานชายของลูก ซึ่งปกติจะพูดภาษาอังกฤษ แต่เขากลับพูดภาษาลาวได้อย่างไร...ลูกก็เลยเป็นงง ทุกคนจึงเข้าใจว่า คุณแม่มาเกิดเป็นหลานชายคนนี้ค่ะ

 

    น้องเขยของลูก เป็นชาวลาวเช่นกัน เขามีนิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ชอบช่วยเหลือญาติพี่น้องและคนยากจน เขาได้เสียชีวิตไปเมื่ออายุ 49ปี โดยนอนหลับแล้วไม่ตื่น เช่นเดียวกับคุณแม่ของลูกค่ะ

 

สำหรับคำถามมีดังต่อไปนี้

 

1.หลังจากที่คุณพ่อ-คุณแม่ของลูกเสียชีวิต ท่านทั้งสองไปอยู่ที่ไหน มีสภาพความเป็นอยู่อย่างไร ลูกได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว และทำบุญกฐินรายวันในชื่อของท่านทั้งสอง รวมทั้งทำบุญทุกบุญเพื่ออุทิศกุศลไปให้ ท่านทั้งสองได้รับผลบุญที่ลูกและน้องสาวอุทิศให้หรือไม่คะ และคุณพ่อ-คุณแม่มีข้อความอะไรฝากบอกมายังลูกๆทุกคนหรือไม่คะ

 

2.ความเข้าใจที่ว่า คุณแม่กลับมาเกิดเป็นหลานชายจริงหรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมน้องสาวของลูกจึงยังฝันถึงคุณแม่อยู่คะ

 

3.น้องเขยของลูกที่นอนหลับแล้วเสียชีวิตไป เมื่ออายุได้ 49ปี ภรรยาของเขา และตัวลูกได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้ในนามของน้องเขย ไม่ทราบว่าเขาได้รับผลบุญแล้วหรือยังคะ ตอนนี้เขามีสภาพความเป็นอยู่อย่างไร และได้ฝากข้อความอะไรมาถึงภรรยาของเขาบ้างหรือไม่คะ

 

4.วิบากกรรมอะไร ที่ทำให้ลูกตัดสินใจกลับไปยังประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง ซึ่งต่อมาจำต้องอพยพออกนอกประเทศ ไปอาศัยอยู่ที่ศูนย์อพยพ ลูกควรแก้ไขอย่างไร เพื่อที่จะได้ไม่ต้องพบกับเหตุการณ์เช่นนี้อีกคะ

 

5.เมื่อตอนที่เราอยู่ในเรือ ระหว่างเดินทางมาประเทศไทยนั้น จริงหรือไม่คะที่มีบางสิ่งบางอย่างได้พยุงท้องเรือไว้ และถ้ามีจริงๆ สิ่งนั้นคืออะไร ที่ลูกรอดมาได้อย่างปลอดภัย เพราะคำอธิษฐานจิตที่ลูกขอให้พระช่วย ตอนทำสมาธิหรือด้วยบุญกุศลอันใดคะ

 

6.วิบากกรรมอะไร ที่ทำให้ลำคอของลูกมีปัญหา คือ เวลานั่งสมาธิทุกครั้ง ลูกรู้สึกเหมือนว่า คอไม่มีแรงแล้วก็เอียงไปข้างหนึ่ง จะแก้ไขวิบากกรรมนี้ได้อย่างไรคะ เพราะว่ามีผลต่อการนั่งสมาธิของลูกค่ะ

 

7.ก่อนมาเกิด ลูกมาจากไหน มีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรม และมีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไร แล้วจะได้กลับดุสิตบุรีหรือไม่คะ นอกจากนี้ ลูกควรจะทำอย่างไร เพื่อให้ชีวิตเจริญรุ่งเรืองทั้งทางโลกและทางธรรม และลูกยังมีอกุศลกรรมจากการเป็นล่ามให้ผู้หญิงคนที่ทำแท้งนั้น อยู่หรือไม่คะ ถ้าลูกยังมีกรรมเช่นนั้นอยู่ ลูกจะแก้ไขวิบากกรรมนี้ได้อย่างไรคะ

 

8.ลูกมีลูกสาวคนเดียว วัย 26ปี เธอเคยไปปฏิบัติธรรมที่สวนบัว แล้วได้ไปช่วยงานเป็นอาสาสมัครต้อนรับระดับโลกที่วัด และได้เข้าร่วมโครงการเยาวชนผู้บุกเบิกสันติภาพ ภายในชื่อ “Inner Peace Pioneer” แต่พอโตขึ้น เธอก็ห่างวัดไประยะหนึ่ง เดี๋ยวนี้ก็เริ่มกลับมาเข้าที่วัดมากขึ้น ก่อนมาเกิด เธอมาจากไหน มีหน้าที่อะไรในหมู่คณะ ลูกสาวของลูกได้ร่วมสร้างบารมีและมีสายบุญร่วมกับหมู่คณะมาอย่างไร ต่อไป เธอจะประสบความสำเร็จในชีวิต และเข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะอย่างเต็มตัวหรือไม่คะ

 

9.พี่น้องของลูกมีสายบุญกับหมู่คณะของเรา บ้างหรือไม่คะ เพราะว่าพี่น้องของลูกบางคนก็เข้ามาสร้างบารมีแล้ว แต่บางคนก็ยังไม่มา พี่น้องของลูกจะได้มาร่วมสร้างบารมีกับหมู่คณะของเราหรือไม่คะ กรรมอันใดที่ทำให้พี่น้องบางคนยังไม่สามัคคีกัน และจะมีวิธีแก้ไขอย่างไรคะ

 

10.ลูกมีเพื่อนนักสร้างบารมีคนหนึ่งที่สนิทกันมาก เราได้ช่วยกันแปล Case study อยากทราบว่า ก่อนมาเกิด เพื่อนของลูกคนนี้ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร และเรามีสายบุญเชื่อมกันอย่างไร และเพื่อนของลูกเคยมีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไรคะ

 

กราบขอบคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่งค่ะ

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.คุณพ่อเสียชีวิตแล้ว ท่านก็ไปเกิดเป็นอากาสเทวาก่อนในช่วงแรก ด้วยบุญที่ทำตามประเพณีและช่วยเหลือผู้อื่น อีกทั้งมีความซื่อสัตย์

• ต่อมาก็ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้ จึงทำให้ท่านเลื่อนชั้น ไปเป็นวิทยาธรชั้นดี บนสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา แต่ไม่ใช่สายไสยเวท
• ท่านก็ดีใจที่ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ซึ่งทำให้ท่านมีความสุขมาก จึงฝากอนุโมทนาขอบคุณมา

• คุณแม่เสียชีวิตแล้ว ก็ไปเป็นเทพธิดาสุดสวย มีวิมานทองของชั้นดาวดึงส์ เฟส2 ด้วยบุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนาอย่างต่อเนื่อง
• ได้รับบุญที่ทำอุทิศไปให้ท่านแล้ว ก็ทำให้ท่านมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น
• ท่านก็ฝากอนุโมทนาขอบคุณที่ทำบุญอุทิศไปให้ท่าน ทำให้ท่านมีความสุขมาก

 

2.ความเข้าใจว่า คุณแม่กลับมาเกิดเป็นหลานชายนั้นจึงไม่จริง

• ส่วนเรื่องที่น้องสาวฝันถึงคุณแม่นั้น ก็เป็นเรื่องจิตนิวรณ์ที่มีความรักและผูกพันกับท่าน

 

3.น้องเขยของลูกตายแล้ว ก็ไปเป็นอากาสเทวา ด้วยบุญที่สงเคราะห์ญาติ สงเคราะห์โลก

• ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ทำให้มีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น แต่ก็ยังเป็นอากาสเทวาอยู่
• ได้ฝากให้บอกภรรยาว่า เขาได้รับทุกบุญที่อุทิศไปให้แล้ว จึงทำให้เขามีความสุขสบายดี และขออนุโมทนาขอบคุณมา อีกทั้งบางครั้งก็แอบมาเยี่ยมด้วยความคิดถึง

4.ลูกต้องอพยพไปอยู่นอกประเทศ เพราะกรรมในอดีตชาติหนึ่ง เคยหนีออกจากบ้านด้วยความอยากเรียนรู้โลกกว้าง พ่อ-แม่ห้ามก็ไม่เชื่อดึงดันที่จะออกไป

• มารวมกับ กรรมที่เคยสนับสนุนให้เกิดการปฏิวัติยึดอำนาจของแคว้นๆหนึ่ง ในยุคอดีตอีกชาติหนึ่ง มารวมส่งผล

• ลูกต้องสั่งสมบุญทุกบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนาให้มากๆ แล้วอธิษฐานจิตทุกวันอย่าให้ขาดว่า ภพชาติต่อไปอย่าได้เจอเหตุการณ์อย่างนี้อีก

 

5.ระหว่างอยู่ในเรือซึ่งกำลังเดินทางเข้ามาประเทศไทย แล้วมีความรู้สึกเหมือนมีอะไรมาพยุงเรือนั้น ก็ไม่ได้มีอะไรมาพยุง แต่ผู้ขับเรือได้ลดจำนวนของที่จะบรรทุกไป และพยายามประคับประคองเรือ

• กับมีบุญที่ได้เคยทำกับหมู่คณะมาในอดีต ที่ได้ช่วยสนับสนุนเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย มารวมส่งผลให้ถึงที่หมายโดยปลอดภัย

 

6.ลำคอของลูกมีปัญหาเวลานั่งสมาธิ มักคอเอียงไม่มีแรงนั้น เพราะในอดีตชาติชาติหนึ่ง เกิดเป็นกุลธิดามีฐานะ ได้เคยใช้บริวารให้หาบของทั้งวัน เช่น ขนดินหรือขนหินไปถมพื้นที่ แม้ว่าเขาแบกจนไหล่ทรุด ปวดร้าวไปถึงคอ แต่ตัวลูกในชาตินั้นก็ไม่ยอมให้เขาหยุดพัก เพราะต้องการให้งานเสร็จทันเวลา มาส่งผล

• ให้ลูกทำบุญทุกบุญแล้วอุทิศไปให้คู่เวรนี้บ่อยๆ แล้วอธิษฐานจิตให้เจอหมอดียาดีมารักษาให้หาย สักวันหนึ่งก็จะดีขึ้นมาก

 

7.ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเป็นกองเสบียงประเภทตามกำลัง และสนับสนุนการเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย โดยพุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็น กุลธิดา และได้มาเป็นกองเสบียงดังกล่าว จนตลอดชีวิต

• มีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงดวงใสๆ องค์พระใสๆ เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้
• ส่วนชาตินี้ ก็ให้ตั้งใจสั่งสมบุญให้ดีทุกบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนา ให้มากๆ แล้วอธิษฐานจิตให้กลับดุสิตบุรีให้ได้

 

• ให้ลูกทำบุญทุกบุญ แล้วอุทิศส่วนกุศลให้เด็กที่ถูกทำแท้ง เพราะคำแนะนำของลูก ที่เห็นใจสงสารหญิงผู้นั้น และทำเพราะหน้าที่ด้วย ให้อุทิศให้บ่อยๆ หนักก็จะเบา เบาก็จะหาย

8.ลูกสาวคนเดียวของลูก เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเป็นกองเสบียง ประเภทตามอารมณ์ พุทธันดรที่ผ่านมาเป็นกุลธิดา และได้เป็นลูกสาวของตัวลูกคนเดียวในลูกหลายคน ที่ทำบุญตามตัวลูก เพราะความรักแม่อยากเอาใจแม่

• มีผลการปฏิบัติธรรมแบบทั่วๆไป คือ นั่งบ้าง ไม่นั่งบ้าง จึงนิ่งบ้าง ไม่นิ่งบ้าง จึงพลัดจากหมู่คณะไปในช่วงพุทธันดรนี้ และเพิ่งจะกลับมาเจอหมู่คณะ
• โดยก่อนมาเกิด ก็มาจากที่สว่างๆ แต่คนละที่กับตัวลูก

• ดังนั้นชาตินี้ ตัวลูกต้องประคับประคองให้เธอ ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะให้เต็มที่จะได้ไม่พลัดกัน

 

9.พี่น้องของลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเป็นกองเสบียง แบบตามอารมณ์ โดยบางคนก็มีสายบุญกับหมู่คณะ แต่บางคนก็ไม่มี จึงมีศรัทธาในหมู่คณะไม่เท่ากัน

• ดังนั้นตัวลูก ก็ต้องเป็นกัลยาณมิตรให้ ด้วยใจที่ใสเยือกเย็นและอดทน
• สาเหตุที่พี่น้องบางคนไม่สามัคคีกัน เพราะศรัทธา ศีล ทิฐิ ไม่เสมอกัน
• จะแก้ไข ก็ให้ลูกเป็นกัลยาณมิตรให้ทุกคน อีกทั้งเวลาทำบุญก็อธิษฐานจิตให้พี่น้องรักและสามัคคีกัน ให้เป็นยอดนักสร้างบารมีเหมือนตัวลูก

 

10.เพื่อนนักสร้างบารมีของลูก เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบกองเสบียง ประเภทบางครั้งก็เต็มที่ บางครั้งก็ตามกำลัง บางครั้งก็ตามอารมณ์ เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมาเป็นกุลธิดา ได้เป็นกัลยาณมิตรให้ซึ่งกันและกัน และได้ชวนกันมาสร้างบารมีกับหมู่คณะ โดยสนับสนุนการเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย

• มีผลการปฏิบัติธรรมโดยเข้าถึงดวงใสๆ องค์พระใสๆ เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้

 

• ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย

http://goo.gl/OzHU9