คุณพระช่วย พ่อป่วยก็ดีขึ้น

CASE STUDY

คุณพระช่วย พ่อป่วยก็ดีขึ้น
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

ออกอากาศครั้งแรก วันที่ 14 กันยายน พ.ศ.2548

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

    ลูก เป็นผู้นำบุญอยู่อำเภอเซกา จังหวัดหนองคาย ลูกเป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาตั้งแต่ใช้อินเทอร์เน็ต ต่อมาจึงเปลี่ยนเป็นจานดาวธรรม บ้านของลูกเป็นสถานที่แห่งแรกในการปฏิบัติธรรมของอำเภอเซกาเจ้าค่ะ ลูกมีเรื่องที่จะขอความเมตตาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อช่วยฝันเรื่องราวของลูกด้วยค่ะ

 

    ลูกเกิดในครอบครัวเกษตรกร พ่อ-แม่มีอาชีพเป็นชาวนา ช่วงที่ลูกยังเล็กอยู่ ลูกประสบอุบัติเหตุที่หนักมากถึง 3ครั้ง คือ ตอนอายุยังไม่ครบหนึ่งปีก็ถูกพี่สาวคนติดกันที่มีอายุเกือบ 3ขวบ ใช้มีดอีโต้ฟันเข้าที่หน้า พ่อบอกว่าจมูกขาดเลยทีเดียว เป็นแผลใหญ่มาก พอลูกอายุประมาณ 4ปีก็ล้มใส่จอบ เป็นจอบที่ใหม่และคมมาก ทำให้ทรวงอกด้านขวาเป็นแผลลึกมากจนสามารถมองเห็นปอด ครั้งที่3 อายุประมาณ 6ปีก็ถูกพี่สาวคนที่เคยเอามีดฟันหน้า เอาเสียมสับเท้าด้านขวาเป็นแผลใหญ่และลึกมาก อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นทุกครั้ง ไม่เคยไปโรงพยาบาล พ่อจะรักษาโดยใช้มนต์คาถาเป่า เพราะพ่อเป็นหมอยาและหมอมนต์ อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นนั้น ลูกพอจำเหตุการณ์ได้แต่จำความเจ็บปวดไม่ได้เลย

 

    ตั้งแต่ลูกเข้าเรียนชั้น ป.1 ก็มีความรู้สึกว่าอาชีพชาวนาของพ่อและแม่นั้นไม่ใช่อาชีพของลูก โตขึ้นเราจะต้องมีอาชีพเป็นครูให้ได้ และลูกก็ได้เป็นสมใจคิด ลูกเริ่มทำงานรับราชการครูเมื่อปี พ.ศ.2523 พอปลายปี พ.ศ.2523 ก็พบรักกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่การเงินอยู่โรงพยาบาลในอำเภอเดียวกัน

 

    ตอนรักกันใหม่ๆ เขาตามใจลูกทุกอย่าง พูดก็เพราะ นิสัยก็ดี ตั้งใจทำงาน ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มสุรา ลูกเห็นว่าเขาเป็นคนดี คบกันอยู่ 6เดือนก็ตัดสินใจแต่งงานกับเขา ตอนนั้นลูกและสามี มีอายุ 22ปีเท่ากัน ปลายปี พ.ศ.2525 เราก็มีลูกด้วยกัน 1คน

 

    พอเริ่มปี พ.ศ.2526 สามี ก็เริ่มดื่มเหล้า แต่ก็ยังไม่มาก พอมีลูกคนที่2 เมื่อปี พ.ศ.2527 เขาก็เริ่มดื่มหนัก บางวันก็ไม่ยอมกลับบ้านหายไปเป็น 2-3วัน ที่ทำงานก็เริ่มมีปัญหา มีหนี้สินรุงรัง นิสัยเขาเปลี่ยนไปเพราะน้ำเมา บางวันเวลาเขาเมามา ลูกก็ทำเฉยๆไม่ยอมพูดด้วย เขาก็จะเอามีดปลายแหลมมาขู่ แล้วพูดว่า "คนพูดด้วยไม่มีหูรึไง"_แล้วก็เอามีดสับลงไปที่โต๊ะให้ลูกกลัว บางครั้งก็ชกต่อยประตูหน้าต่างจนพังไปเลย พอหายเมาก็กลับไปซ่อมแซมส่วนที่ตัวเองทำลาย
 

    มีครั้งหนึ่ง พอเลิกงานเขาก็จะเตรียมตัวไปเที่ยว ลูกก็ห้ามและไปยืนขวางตรงบันไดบ้าน เขาเตะลูกกลิ้งตกบันไดลงไปเลย ลูกจึงค่อยคลานขึ้นมาบนบ้านอย่างงงๆ เพราะนึกไม่ถึงว่าสามีจะกล้าทำได้ถึงเพียงนี้จึงไม่ทันระวังตัว เมื่อเหตุการณ์เป็นอย่างนี้ลูกก็คิดหนัก คิดถึงอนาคตของบุตรสาวทั้งสองคนว่าจะเป็นอย่างไร ในที่สุดลูกจึงตัดสินใจเลิกกับสามีอย่างเด็ดขาดเมื่อปี พ.ศ.2529 และขอเลี้ยงดูบุตรสาวทั้งสองคนด้วยตัวเอง โดยไม่ขอค่าเลี้ยงดูจากสามีเลย เพราะกลัวเขาจะขอแบ่งบุตรไปเลี้ยง ไม่อยากให้บุตรทั้งสองคนแยกจากกันและก็เชื่อว่าคนที่ยังดื่มสุราอยู่คงเลี้ยงลูกไม่ได้ดี เขายอมยกบุตรสาวทั้งสองคนให้กับลูก

 

    หลังจากเลิกจากสามีแล้ว ลูกก็ได้มีโอกาสเข้าวัดพระธรรมกาย และพาบุตรสาวทั้งสองเข้าวัดด้วย ส่วนสามีเมื่อเลิกกับลูกแล้วเขายิ่งดื่มหนัก ในที่สุดก็ถูกออกจากงาน เขาต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างทั้งหน้าที่การงานและครอบครัว ตั้งแต่แยกทางกันเขาก็ไม่เคยติดต่อและช่วยเหลืออะไรลูก เหมือนตายจากกันไปเลย

 

    พ่อของลูก เกิดในสังคมเกษตรกรที่มีฐานะพอสมควร พ่อเกิดมาได้ประมาณ 1ปี ย่าก็คลอดลูกอีก 1คน แล้วปู่ก็หย่ากับย่า ย่าเลยยกลูกคนเล็กให้คนอื่นเอาไปเลี้ยง ส่วนพ่อก็อยู่กับปู่ ตอนพ่ออายุ 5-6ขวบก็เริ่มทำงานหนัก เพราะบ้านของทวด (ปู่ของพ่อ)_ไม่ค่อยมีแรงงาน จึงไม่ให้พ่อเรียนหนังสือ ต้องอยู่บ้าน ออกไปเลี้ยงวัวควายที่ทุ่งนาเป็นประจำ ซึ่งมีวัวควายที่ต้องเลี้ยงประมาณ 20-30ตัว มันเป็นงานหนักมากสำหรับเด็กอายุ5-6ขวบ พอพ่ออายุ 10ปีก็เลยขออนุญาตทวดไปบวชเณรอยู่ 7ปี จนอายุได้ 17ปีก็ลาสิกขา พออายุ 19ปี พ่อก็ได้แต่งงานกับแม่ของลูก

 

    พ่อ-แม่มีฐานะยากจนมาก เพราะไม่มีมรดกเลย ต้องมาทำงานสร้างฐานะ โดยกำลังของตัวเอง บางครั้งไม่มีข้าวกิน ต้องเอากล้วย อ้อย ไปแลกข้าว จากครอบครัวอื่น หรือไปขอข้าวก้นบาตรพระมากิน พ่อจึงขยันทำงานเพื่อสร้างฐานะและพ่อก็มีฐานะดีขึ้นเรื่อยๆ จนสามารถส่งลูกเรียนหนังสือได้ทุกคน พ่อกับแม่มีบุตรด้วยกัน 12คน เสียชีวิตตั้งยังเล็กๆ 2คน ส่วนอีกคนเสียชีวิตเมื่อแต่งงานและมีลูกแล้ว เพราะถูกรถชน ปัจจุบันจึงเหลือ 9คน

 

    ตอนปี พ.ศ.2537 ลูกชวนพ่อมาหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯ พาท่านมาถวายทองคำ พ่อศรัทธามากถึงถอดแหวนถวายเพื่อร่วมหล่อรูปเหมือนพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และท่านก็ได้มาร่วมงานตอกเสาเข็มมหาวิหารพระเดชพระคุณหลวงปู่น แต่หลังจากที่วัดมีเรื่องพ่อและแม่ก็ไม่เข้าใจวัด และไม่ยอมมาวัดอีก

 

    พอมาปี พ.ศ.2539 พ่อป่วยหนัก ต้องเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดนิ่ว พ่ออยู่ในห้องผ่าตัดนานกว่า 8ชั่วโมงก็ยังไม่ฟื้น หมอก็เลยให้ญาติทำใจว่าพ่ออาจเสียชีวิตก็ได้ พี่สาวก็เลยโทรศัพท์บอกให้ลูกรีบเดินทางไปโรงพยาบาลเพื่อดูพ่อเป็นครั้งสุดท้าย พอลูกได้ข่าวก็เลยเข้าห้องพระ นั่งสมาธิ นึกถึงบุญที่สร้างองค์พระ สลักชื่อพ่อ ขอให้มาช่วยต่อชีวิตพ่อ

 

    วันต่อมา พี่สาวโทรศัพท์มาว่าพ่อฟื้นแล้ว แต่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทำลายเครื่องมือแพทย์เสียหาย เขาก็เลยมัดพ่อติดกับเตียงคนป่วย มัดขาและตัวไว้แน่นมาก แต่มือมัดไม่ค่อยแน่น พอขยับได้ พ่อบอกว่า "โจรมันจับกูมัดไว้ กูจะจัดการมัน" พวกลูกๆเห็นแล้วก็กลัว เพราะพ่อตาขวางและดุร้ายมาก ส่วนลูกต้องข่มความกลัว เดินเข้าไปใกล้พ่อ แล้วเอารูปองค์พระให้พ่อดูแล้วพูดว่า "หนูทำบุญสร้างองค์พระให้พ่อ ให้พ่อนึกถึงองค์พระนี้ไว้"

 

    พ่อมองดูองค์พระแล้ว สายตาพ่อก็อ่อนลง และพยายามจะยกมือที่ถูกมัดขึ้นเหนือหัว ปากก็สาธุ ลูกก็เลยพูดว่า "ให้พ่อหมั่นนึกถึงบุญแล้วพ่อจะหายเร็วขึ้น" พ่อพยักหน้าแล้วก็นิ่งและมองรูปองค์พระ ไม่ดิ้นรนเหมือนเดิม มีอาการสงบขึ้น ไม่นานวัน อาการของพ่อก็ดีขึ้นมาเรื่อยๆ จนครบ 1เดือนพ่อก็ได้กลับบ้าน

 

    อยู่มาอีก 4ปี พ่อก็เริ่มล้มป่วยอีกครั้งเป็นโรคเกี่ยวกับไต มีแต่ทรงกับทรุด ไม่ดีขึ้นเลย หมอก็บอกให้ลูกๆทำใจเพราะพ่อแก่แล้ว ตอนที่ท่านป่วยหนัก ท่านพูดว่าชีวิตของท่านลำบากมามาก ตอนเล็กๆก็เป็นกำพร้า ทำงานหนักเหมือนคนรับใช้ ตอนไปเป็นทหารก็ลำบาก เพราะเป็นช่วงสงครามโลกครั้งที่2_ต้องฝึกหนักและทำงานหนัก แต่ก็ไม่ทุกข์มากเหมือนตอนป่วยอยู่บนเตียงไม่สามารถที่จะช่วยตัวเองได้

 

    ลูกสงสารพ่อจนน้ำตาซึม และนึกถึงคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ว่า คนเราเวลาป่วยหนักช่วยตัวเองไม่ได้ ไม่สามารถลุกไปไหนได้ต้องนอนอยู่บนเตียง เหมือนถูกบุรุษ 10คนจับตรึงไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อนไปไหนได้ เพราะฉะนั้นเมื่อเรายังมีกำลังอยู่ให้รีบสั่งสมบุญเอาไว้มากๆ ก่อนที่จะไม่มีแรง ในที่สุดพ่อของลูกก็เสียชีวิตเมื่อ วันที่ 26 กันยายน พ.ศ.2544 รวมอายุได้ 77ปี

 

    แม่ เกิดในครอบครัวเกษตรกรที่ยากจนมาก แม่เกิดมาได้ประมาณ 1ปี ตา(พ่อของแม่)_ก็เสียชีวิต แม่มีน้องสาว 1คน มีพี่ชายต่างบิดา 1 คน พอแม่อายุ 9ปีก็ไม่สบาย เป็นแผลเน่าเปื่อยทั้งตัว ชาวบ้านเรียกว่าโรคขี้โม่ น่าเกลียดมาก กินยา ทายาอะไรก็ไม่หาย เป็นอยู่อย่างนี้ประมาณ 1ปี พี่ชายต่างบิดาของแม่ไปทำงานในเมืองได้เงินเดือน เดือนละ 5บาท ก็พอดีกับค่ายาที่จะเอามารักษาแม่ คือ เม็ดละ 5บาท ปรากฏว่าเอามารับประทานแค่เม็ดเดียวอาการก็หายเป็นปลิดทิ้ง

 

    พอแม่เริ่มโตเป็นสาวอายุ 14ปีก็ถูกผีฟ้าเข้าสิง เวลาโดนผีเข้าสิง จะไม่รู้สึกตัว หมดสติไปเลย ต้องไปหาหมอผีฟ้ามาเอาออก โดยหมอผีจะมีกลอนลำเชิญผีฟ้าออกมีข้อความตอนหนึ่งว่า "ให้ลุกกินปลา หากินข้าว ให้หายให้เซาเด้อ"_พอผีฟ้าได้ฟัง ผีก็จะออกจากแม่ แล้วแม่ก็จะมีอาการปกติเหมือนคนทั่วไป แม่ถูกผีฟ้ารบกวนเข้าสิงอยู่อย่างนี้จนอายุ 30ปีจึงหาย (โดยปีหนึ่งจะเป็น 2-3ครั้ง)_แม่บอกว่าที่หายได้ เพราะแม่เลิกนับถือผี หันมานับถือบูชาพระรัตนตรัย ขอเอาคุณพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง จึงหายขาด ตั้งแต่วันนั้นมา แม่ก็เลยชอบทำบุญใส่บาตร สวดมนต์นั่งสมาธิ มาจนถึงทุกวันนี้ ปัจจุบันยังมีชีวิตอยู่ อายุ 78ปี

 

ลูกขอกราบเรียนขอความเมตตาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อช่วยฝันในฝันเรื่องของลูกด้วยเจ้าค่ะ

 

1.พ่อมีวิบากกรรมอะไร จึงเกิดมายากจน ไม่ได้เรียนหนังสือ และเป็นกำพร้าเพราะคุณย่าทิ้งไปเจ้าคะ

 

2.ตอนพ่อป่วยหนัก ต้องเข้าผ่าตัดนิ่ว แล้วลูกได้เอาภาพองค์พระให้พ่อดู พ่อมีอาการสงบลง ต่อมาก็หาย บุญอะไรพ่อจึงรอดชีวิตได้ในคราวนั้น ใช่บุญสร้างพระหรือไม่เจ้าคะ

 

3.ป่วยครั้งล่าสุด พ่อผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก เพราะวิบากกรรมอะไร ตายแล้วไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญที่ลูกอุทิศไปให้หรือไม่ และท่านรู้หรือยังว่าวัดพระธรรมกายที่ลูกมาทำบุญนี้ เป็นแหล่งเนื้อบุญใหญ่ ท่านมีข้อความฝากมาถึงลูกๆ หรือไม่เจ้าคะ

 

4.คุณแม่มีวิบากกรรมอะไรจึงเกิดมายากจน และเป็นกำพร้าเพราะคุณตาตายตั้งแต่คุณแม่ยังเด็กเจ้าคะ

 

5.แม่มีบุพกรรมใด ตอนเป็นเด็กจึงเป็นแผลเปื่อยเน่าที่ชาวบ้านเรียกว่าโรคขี้โม่ หายได้ด้วยบุญอะไร แม่โดนผีฟ้าสิงจริงหรือไม่ ผีฟ้าคือผีอะไรเจ้าคะ

 

6.น้องสาวที่ถูกรถชนตาย เพราะวิบากกรรมอะไร ตายแล้วไปอยู่ไหน ได้รับบุญที่ญาติอุทิศไปให้ ได้รับหรือไม่เจ้าคะ

 

7.น้องสาวของลูกคนที่เป็นพยาบาลทำบุญอะไรมา จึงมีฐานะดีกว่าลูกทุกๆคน และประสบผลสำเร็จในการทำงานเจ้าคะ

 

8.วิบากกรรมอะไรที่ลูกต้องเกิดในตระกูลชาวนาที่ยากจนเจ้าคะ  

 

9.ลูกมีวิบากกรรมอะไรจึงถูกพี่สาวใช้มีดอีโต้ฟันที่หน้า ถูกเอาเสียมสับที่เท้า และก็ล้มใส่จอบ แต่ละครั้งก็สาหัสมากแต่ก็ไม่ตายเพราะบุญอะไรช่วยไว้เจ้าคะ ลูกกับพี่สาวเคยมีกรรมร่วมกันมาหรือไม่เจ้าคะ

 

10.ตอนเล็กๆ ลูกจะมีผื่นเล็กๆเต็มตัวแต่ไม่คัน เพราะวิบากกรรมอะไร ปัจจุบันนี้หายเกือบหมดแล้ว เพราะบุญอะไรเจ้าคะ

 

11.ลูกมีวิบากกรรมอะไรจึงมีสามีขี้เหล้า และต้องเลี้ยงดูบุตรตามลำพังคนเดียว ชาติต่อไปจะเจออย่างนี้อีกหรือไม่ ทำอย่างไรจึงจะหลีกเลี่ยงกรรมนี้ได้เจ้าคะ

 

12.บุตรสาวของลูกทั้งสองคนเป็นลูกกำพร้าพ่อ เพราะวิบากกรรมอะไร และทั้งสองคนเคยสร้างบุญกับหมู่คณะมาอย่างไร จึงได้เจอหมู่คณะมาตั้งแต่เล็กๆเจ้าคะ

 

13.การทำบุญทุกบุญของลูกที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบันนี้ ลูกพอจะมีวิมานบนชั้นดุสิตหรือยัง ถ้ายังลูกควรจะทำอย่างไรบ้างเจ้าคะ

 

14.เพื่อนกัลยาณมิตร 2คนของลูก เคยทำบุญอะไรร่วมกันมาจึงมาทำบุญด้วยกันตลอด เพื่อนคนที่สองมีบุพกรรมอะไรจึงไม่แข็งแรง จะแก้ไขได้อย่างไร เราทั้งสามเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรเจ้าคะ
      

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

 

1.พ่อเกิดมายากจนและไม่ได้เรียนหนังสือ อีกทั้งกำพร้าเนื่องจากคุณย่าทิ้งไป เพราะในอดีตพ่อเป็นเศรษฐีมีข้าทาสบริวารในเรือน แต่มีความตระหนี่มาก ไม่ได้สนับสนุนให้ลูกน้องข้าทาสบริวารได้เรียนเลย

 

• และเมื่อมีลูกทาสในเรือนเบี้ย ก็ยกให้คนอื่นหรือขายออกไป โดยไม่คำนึงถึงพ่อแม่ของเด็กและเด็กเลย อีกทั้งใช้แรงงานหนักมาก วิบากกรรมตามมาส่งผล

 

2.พ่อป่วยหนักต้องผ่าตัดนิ่ว ลูกจึงได้ให้ดูภาพองค์พระจนพ่อสงบลงและหายได้ เพราะบุญที่เกิดจากการสร้างองค์พระมาช่วยให้พ่อรอดได้ ทั้งๆที่พ่อก็หมดอายุขัยแล้ว บุญนี้ได้ต่ออายุพ่ออีกหลายปี

 

 

3.ป่วยครั้งล่าสุด พ่อผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก เพราะพ่อมักจะลงโทษข้าทาสบริวารให้อดอาหารในชาติที่พ่อเป็นเศรษฐี วิบากกรรมนี้มาส่งผล

 

• พ่อตายแล้ว ก็ไปเป็นภุมมเทวา ชั้นดี มีวิมาน มีอาหารไม่อดอยาก 
• ได้รับบุญที่ลูกอุทิศไปให้ ก็ทำให้ท่านยิ่งดีเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
• ตอนนี้ท่านรู้แล้วว่าวัดที่ลูกมาทำบุญเป็นแหล่งเนื้อนาบุญและฝากบอกว่าท่านได้รับบุญที่ลูกอุทิศไปให้แล้ว

 

4.แม่เกิดมายากจนและเป็นกำพร้า เนื่องจากคุณตาตายตั้งแต่แม่ยังเด็ก เพราะในอดีตแม่เป็นคนมีฐานะ แต่มีความตระหนี่มาก และเคยสั่งบริวารให้ฆ่าแม่สัตว์ที่ออกลูกมาทำอาหาร โดยลูกมันยังอ่อนอยู่ วิบากกรรมดังกล่าวตามมาส่งผล

 

 

5.แม่ตอนเป็นเด็กเป็นแผลเน่าเปื่อยที่ชาวบ้านเรียกว่าโรคขี้โม่ เพราะในอดีตชอบเลี้ยงสุนัขไว้ที่บ้าน และสุนัขก็เป็นขี้เรื้อน โดยปล่อยไม่สนใจดูแลมันเลย

 

• รวมกับวจีกรรมที่ชอบด่าว่าทาสบริวาร ด้วยถ้อยคำหยาบคายบ่อยๆเป็นเนืองนิตย์ วิบากกรรมดังกล่าวตามมาส่งผล
• แม่หายป่วยได้ด้วยบุญที่เคยถวายจีวรพระ

• แม่โดนผีฟ้าสิงจริง เพราะในอดีตและปัจจุบันมีความเชื่อและนับถือผีฟ้า

• ผีฟ้า คือ ผีประเภทหนึ่งที่ยังไม่ไปเกิด เพราะมีกรรมหรือถูกหัวหน้าเขตสั่งให้เฝ้าอยู่แถวๆนั้น
• พวกเคยนับถือผี เซ่นไหว้ผี ตายแล้วก็ต้องมาเป็นผี อยู่กับผี

 

6.น้องสาวถูกรถชนตาย เพราะกรรมปาณาติบาตทั้งอดีตและปัจจุบันได้ฆ่าสัตว์ใหญ่ เช่น ล้มวัว ล้มควาย เป็นอาหาร บางครั้งก็ขาย ได้ตามมาส่งผล

 

 

• ตายแล้ว ก็วนเวียนเป็นสัมภเวสีอยู่ระยะหนึ่ง จนเมื่อได้รับบุญที่ญาติอุทิศไปให้ จึงได้ไปเกิดเป็นมนุษย์แล้ว

 

7.น้องสาวของลูกคนที่เป็นพยาบาลมีฐานะดีกว่าพี่น้องทุกคน และประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงาน เพราะมีกำลังทานบารมีมากกว่า และสม่ำเสมอกว่าพี่น้องทุกๆคนบุญจึงส่งผลให้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานและมีฐานะดี

 

 

8.ลูกเกิดมาในครอบครัวชาวนายากจน เพราะในอดีตเป็นคนมีความตระหนี่และมีทิฐิมานะ อีกทั้งขาดการสั่งสมปัญญาบารมีจึงไม่ได้เรียนหนังสือ
 

 

9.ลูกถูกพี่สาวเอาอีโต้ฟันที่หน้า ถูกเอาเสียมสับที่เท้า และล้มใส่จอบ แต่ละครั้งสาหัสมากแต่ไม่ตาย เพราะกรรมในอดีต ลูกกับพี่สาวคนนี้เคยเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ตัวลูกไปทะเลาะกับเขา ได้พลาดทำมีดไปโดนหน้าเขา ทั้งๆที่แกล้งยกขู่เขาเท่านั้น

 

• และหลายครั้งเคยแกล้งเอาเสียมและจอบไปฟาดโดนเขา ดังนั้นชาตินี้จึงประสบอุบัติเหตุโดยไม่ได้เจตนา เพราะวิบากกรรมดังกล่าว ในชาติที่เกิดในสังคมเกษตรกรรม มาส่งผล

 

10.ตอนเล็กๆ ลูกจะมีเม็ดผื่นเล็กๆเต็มตัวแต่ไม่คัน เพราะวจีกรรมในอดีต เรื่องมีอยู่ว่าในชาติที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่สาวในปัจจุบัน ชอบพูดคำหยาบใส่เขาบ่อยๆเป็นประจำ วิบากกรรมดังกล่าวจึงมาส่งผล 

• ปัจจุบันหายเกือบหมดแล้ว เพราะวิบากกรรมเบาบาง กับบุญทุกบุญที่ได้ทำในปัจจุบัน มาส่งผล

 

11.ลูกมีสามีขี้เหล้าและต้องเลี้ยงบุตรตามลำพังคนเดียว เพราะกรรมในอดีต ได้คบคนพาลในชาติที่เป็นผู้ชาย เวลาเมาก็ได้ทำร้ายภรรยาเหมือนกัน สิ่งที่โดนสามีทำก็คือภาพในอดีตชาติที่ลูกได้เคยทำมาก่อน วิบากกรรมนี้จึงมาส่งผล

 

• ชาตินี้ก็ให้ตั้งใจสั่งสมบุญทุกบุญ แล้วอธิษฐานให้เจอแต่บัณฑิตนักปราชญ์ มีศีลธรรมตลอดชีวิต

 

12.บุตรสาวสองคนเป็นลูกกำพร้าพ่อ เพราะวิบากกรรมกาเมฯเจ้าชู้ในอดีตของเขาตอนที่เป็นผู้ชาย ได้ตามมาส่งผล

 

• ทั้งสองคนมาสร้างบารมีกับหมู่คณะตั้งแต่ยังเล็ก เพราะเคยมีสายบุญกับหมู่คณะมา โดยเป็นกองเสบียง แต่ชาติที่ผ่านมาเจอหมู่คณะช้า ดังนั้นเวลาทำบุญจึงอธิษฐานขอให้มาเจอหมู่คณะตั้งแต่ยังเยาว์วัย แต่ก็ควรประคับประคองทั้งสองไว้ให้ดี เพราะอายุยังน้อย

 

13.ลูกได้ทำบุญทุกบุญที่ผ่านมา ก็ให้สั่งสมบุญให้ยิ่งๆขึ้นไปอีกจนตลอดชีวิต แล้วอธิษฐานจิตให้ดีทุกวัน ตอกย้ำความตั้งใจที่จะไปอยู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ ดังนี้ให้สม่ำเสมอ ก็มีสิทธิ์ติดขบวนไปได้

 

 

14.เพื่อนกัลยาณมิตร 2คนของลูก ได้ทำบุญร่วมกันตลอดมา เพราะเคยเป็นกัลยาณมิตรให้ซึ่งกันและกันมาในอดีต

 

• เพื่อนคนที่สองร่างกายไม่แข็งแรง เพราะมีเศษกรรมปาณาติบาตที่เคยฆ่าสัตว์เล็กสัตว์น้อย เพื่อทำอาหารติดตัวมา
• จะแก้ไข ก็ให้หมั่นสั่งสมบุญทุกบุญ และปล่อยสัตว์ปล่อยปลา แล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้สัตว์ที่เราเคยเบียดเบียนมา

• ลูกทั้งสามเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา แบบกองเสบียง แบบตามอารมณ์เรื่อยๆ บางทีก็มีอารมณ์ทำ บางทีก็ไม่มี ไม่สม่ำเสมอ ดังนั้นบางชาติก็เจอกัน บางชาติก็ไม่เจอกัน แต่ส่วนใหญ่จะเจอกัน

• ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญแล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย

 

http://goo.gl/LqRBu