Case Study วิบากกรรมใดทำให้ไปเป็นสัมภะเวสี (คุณพ่อหัน)

คำถามข้อที่ 1. คุณพ่อของลูกตายแล้วไปไหน ท่านมีความเป็นอยู่ในปรโลกเป็นอย่างไร และท่านมีข้อความอะไรฝากมาถึงลูกและครอบครัวบ้างไหมคะ https://dmc.tv/a21381

บทความธรรมะ Dhamma Articles > กรณีศึกษากฎแห่งกรรม
[ 30 เม.ย. 2559 ] - [ ผู้อ่าน : 18255 ]

สมาธิ กฏแห่งกรรม

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 1 - 4 มีนาคม พ.ศ. 2559

Case Study วิบากกรรมใดทำให้ไปเป็นสัมภะเวสี (คุณพ่อหัน)

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
 
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรา

     คำถามข้อที่ 1.  คุณพ่อของลูกตายแล้วไปไหน   ท่านมีความเป็นอยู่ในปรโลกเป็นอย่างไร   และท่านมีข้อความอะไรฝากมาถึงลูกและครอบครัวบ้างไหมคะ
    

      คำตอบ....ก่อนที่คุณพ่อของลูกจะเสียชีวิตตัวท่านมีอาการมึนเมาจากการดื่มเหล้าแล้วก็เดินพลัดตกลงไปในน้ำ และด้วยความมึนเมาอย่างหนักนี้เองจึงทำให้ตัวท่านหลงทิศทางและไม่สามารถที่จะโผล่ขึ้นมาจากน้ำได้เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้ตัวท่านขาดอากาศหายใจแล้วก็เสียชีวิตลงในที่สุด!!!...
 

     ภายหลังจากที่คุณพ่อของลูกได้เสียชีวิตลงไปแล้ว ตัวท่านก็ได้กลายไปเป็น “ สัมภะเวสี ” ที่มีร่างกายซูบผอม ผิวคล้ำ เสื้อผ้าเนื้อตัวเปียกปอนและรู้สึกเจ็บปวดตามร่างกายอยู่ตลอดเวลา   
 
     ส่วนสาเหตุที่ทำให้ตัวท่านต้องมาเป็นสัมภะเวสี และไม่ได้ไปบังเกิดในภพภูมิอื่นนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะตัวท่านยังไม่หมดอายุขัย แต่ด้วยวิบากกรรมในปัจจุบัน!!!...ที่ตัวท่านชอบฆ่าสัตว์ทำอาหารและดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ ได้ไปดึงดูดให้วิบากกรรมเก่าในอดีตชาติที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ ซึ่งรายละเอียดเราจะมากล่าวกันในภายหลัง ให้ได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกัน จึงเป็นเหตุทำให้ตัวท่านต้องมาจมน้ำตายก่อนวัยอันควร แต่ที่ตัวท่านยังไม่ต้องไปตกนรกนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...ตัวท่านมีบุญบวชลูกชายของท่านทั้ง 4 คนมาอุ้มเอาไว้นั่นเอง   
 

     ซึ่งในช่วงแรกๆ ที่ตัวท่านได้กลายไปเป็นสัมภะเวสีนั้น ตัวท่านก็ได้เดินกลับไปที่บ้านของท่านด้วยอาการที่มึนๆ งงๆ และยังไม่รู้สึกตัวว่า... “ ตัวท่านเองได้เสียชีวิตลงไปแล้ว ”  แต่พอตัวท่านได้พยายามพูดคุยสื่อสารกับทุกๆ คนภายในบ้าน แล้วไม่มีใครรับรู้หรือรับทราบในสิ่งที่ตัวท่านพยายามจะสื่อสารได้เลย  ตัวท่านจึงรู้ตัวได้ในทันทีว่า “ ณ ตอนนี้ ตัวท่านเองได้เสียชีวิตลงแล้ว ”           
 

     เมื่อตัวท่านรู้ตัวเช่นนั้น...ตัวท่านก็ยิ่งใช้ความพยายามที่จะบอกให้ทุกๆ คนภายในบ้านรับรู้ว่า...“ ตัวท่านยังไม่ได้ไปไหน  ตัวท่านยังคงอยู่กับทุกคน ”  แต่ไม่ว่าตัวท่านจะพยายามอย่างไรก็ตาม ความพยายามของท่านก็ไม่เป็นผลเลยแม้แต่นิดเดียว!!!...
 
     เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวท่านจึงได้เดินเร่ร่อนไปๆ มาๆ อยู่แถวๆ ละแวกบ้านของท่านด้วยอาการหิวโหย หนาวเหน็บ และเจ็บปวดตามร่างกายอยู่ตลอดเวลา   
 

     จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมา...เมื่อตัวลูกได้ทำบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้ท่าน ตัวท่านก็เริ่มมีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นไปจากเดิม คือ...อาการหนาวเหน็บและเจ็บปวดตามร่างกายของท่านก็ค่อยๆ ทุเลาเบาบางลงไป อีกทั้ง...เสื้อผ้าของท่านที่เคยเปียกปอนก็ค่อยๆ แห้งลงไปตามลำดับ และยิ่งตัวลูกกับทุกๆ คนในครอบครัวได้ทำบุญแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้ตัวท่านอยู่เรื่อยๆ สภาพความเป็นอยู่ของท่านก็ยิ่งดีขึ้นดีขึ้น แล้วก็ดีขึ้นไปจากเดิมเป็นอย่างมาก
 

     จวบจนกระทั่งเมื่อตัวลูกได้อุทิศตนเข้ามาเป็นบัณฑิตแก้วสร้างบารมีอยู่เขตใน และตั้งใจทุ่มเทสั่งสมบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะอย่างเต็มที่เต็มกำลัง   แล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้กับคุณพ่อของลูกมาโดยตลอด 
 
      ด้วยผลแห่งบุญดังกล่าวนี้เองจึงได้ส่งผลทำให้กายสัมภะเวสีของท่านค่อยๆ สว่างขึ้น สว่างขึ้น แล้วก็สว่างขึ้นจากเดิมเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่นั้น!!!...ผลแห่งบุญดังกล่าวยังได้ช่องไปดึงดูดให้บุญต่างๆ ที่คุณพ่อของลูกได้เคยสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์   ไม่ว่าจะเป็น...บุญที่ตัวท่านได้ทำตามประเพณี หรือบุญที่ตัวท่านได้ไปร่วมงานบวชลูกชายของท่านทั้ง 4 คน  เป็นต้น ให้มาได้ช่องส่งผลมากขึ้น มากขึ้น แล้วก็มากขึ้น!!!...
 

     และเมื่อบุญทุกๆ บุญได้ช่องตามมาส่งผลอย่างเต็มที่แล้ว จึงส่งผลทำให้ตัวท่านได้แว้บ!!!...ไปบังเกิดเป็น “ ภุมมะเทวาระดับกลาง ” ที่มีวิมานไม้ 2 ชั้นขนาดย่อมๆ ซ้อนอยู่บนโลกมนุษย์ แถวๆ บ้านเดิมที่ตัวท่านเคยอาศัยอยู่ในสมัยที่ยังมีชีวิตในทันที
 
     เมื่อตัวท่านได้ไปบังเกิดเป็นภุมมะเทวาระดับกลางแล้ว ตัวท่านก็แลดูเหมือนกับคนที่มีอายุประมาณ 40 ปี อีกทั้ง...ตัวท่านยังมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่าในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ และมีเหล่าบริวารที่คอยรับใช้ตัวท่านอยู่ประมาณ 3-5 ตนอีกด้วย เรียกได้ว่า...ตัวท่านพ้นจากความยากลำบาก แล้วมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นได้เพราะมีเธอ หมายถึงลูกๆ และทุกๆ คนในครอบครัวที่ทำบุญแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้กับท่านโดยตลอด จึงทำให้ตัวท่านได้มาอยู่ในภพภูมิที่ดีขึ้นไปจากเดิม
 
     หมายเหตุ : เพราะฉะนั้น...อย่าเปลี่ยนศาสนา ต้องสอนให้ลูกๆ หลานๆ เป็นพุทธมามกะ เพราะการทำบุญปุพพเปตพลี หรือการทำบุญอุทิศไปให้กับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว มีเฉพาะในพระพุทธศาสนาซึ่งเป็นแหล่งแห่งเนื้อนาบุญเท่านั้น โดยเฉพาะชีวิตหลังความตาย...สุขก็สุขนาน ทุกข์ก็ทุกข์นาน ซึ่งผู้ที่ล่วงลับไปแล้วหมดสิทธิ์ที่จะทำบุญ แต่ยังไม่หมดสิทธิ์ที่จะรับบุญ
 
     ดังนั้น...จึงเป็นหน้าที่ของผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ที่จะต้องทำบุญแล้วก็อุทิศไปให้กับหมู่ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว แต่ถ้าเปลี่ยนศาสนาแล้วไปทำบุญนอกบุญเขตมันก็ได้บุญทีละกระจึ๋ง แล้วบุญทีละกระจึ๋ง มันจะไปถึงท่านได้อย่างไร ดังนั้น...อย่าเปลี่ยนศาสนา!!!...
 
 
     ซึ่งตัวท่านก็มีข้อความฝากมาถึงตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวอันเป็นที่รักของท่านในทำนองที่ว่า...
 
     “ ในตอนนี้...ตัวท่านสบายดี  มีความสุข  และมีเพื่อนๆ มากมาย   ตัวท่านรู้สึกดีใจและยังคงนึกถึงทุกๆ คนอยู่เสมอไม่เคยลืม และตัวท่านก็อยากขอบใจทุกๆ คนมากๆ ที่ได้ทำบุญแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้ตัวท่านอยู่ตลอด ซึ่งก็ทำให้ตัวท่านมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น  มีอาหารมากขึ้น และมีความสุขสบายมากกว่าในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นอย่างมาก เพราะที่หมู่บ้านภุมมะเทวาแห่งนี้ไม่ต้องประกอบอาชีพอะไรเลยและตัวท่านเองก็อยากจะอยู่ที่หมู่บ้านภุมมะเทวาแห่งนี้ไปอีกนานๆ ตามความเข้าใจของท่าน ณ ช่วงเวลานี้ ดังนั้น...เมื่อทุกๆ คนได้สั่งสมบุญทุกๆ บุญแล้ว ก็ขอให้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้ตัวท่านอีกบ่อยๆ ”
 

     ส่วนสาเหตุที่ทำให้คุณพ่อของลูกต้องมาจมน้ำตายก่อนวัยอันควรนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...วิบากกรรมที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติก่อนๆ นู้น ได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับวิบากกรรมในภพชาติปัจจุบัน...ที่ตัวท่านชอบฆ่าสัตว์ทำอาหารและดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ  เรื่องก็มีอยู่ว่า...
    
     ย้อนไปในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติก่อนๆ คุณพ่อของลูกได้เกิดเป็น “ กุลบุตรสุดหล่อ ” อยู่ในสังคมเกษตรกรรม และเมื่อตัวท่านเติบใหญ่ขึ้นตัวท่านก็ได้แต่งงานแล้วก็มีครอบครัว  
 
 
     ภายหลังจากที่ตัวท่านได้แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ตัวท่านก็ได้กลายเป็นผู้ชายที่รักครอบครัว และดูแลทุกๆ คนในครอบครัวเป็นอย่างดี อีกทั้ง...ตัวท่านยังขยันทำมาหากินเป็นอย่างมากอีกด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้ครอบครัวของท่านเต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นอย่างสุดๆ  
 
     จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมาก็ได้มีหนุ่มขี้เมาคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันกับตัวท่านได้ย้ายมาพักอาศัยอยู่ใกล้ๆ กับบ้านของท่าน
 


     และด้วยความที่หนุ่มขี้เมาคนนี้...เป็นคนที่ชอบดื่มเหล้าเป็นชีวิตจิตใจ อีกทั้ง...ยังชอบเลี้ยงเหล้าเพื่อนบ้านข้างเคียงคนอื่นๆ อีกด้วย  ด้วยเหตุนี้เอง...จึงทำให้บ้านของหนุ่มขี้เมาคนนี้ได้กลายเป็นแหล่งรวมของนักเลงสุราที่อาศัยอยู่ในละแวกนั้น และเมื่อพวกนักเลงสุรากลุ่มนี้ดื่มเหล้าจนเมามายแล้ว พวกเขาก็มักจะชอบร้องรำทำเพลง...แล้วก็ส่งเสียงเอะอะโวยวายรบกวนชาวบ้านอยู่เป็นประจำ!!!...   
 
 
     เมื่อคุณพ่อของลูก (ในภพชาตินั้นซึ่งมีบ้านอยู่ติดกับหนุ่มขี้เมาคนนี้) ถูกพวกนักเลงสุราส่งเสียงรบกวนโสตประสาทเช่นนั้น ในช่วงแรกๆ แม้ว่าตัวท่านจะรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมากก็ตาม   แต่ตัวท่านก็ได้ใช้ความอดทนข่มกลั้นอารมณ์ของตัวท่านเอาไว้!!!...   

      แต่พอตัวท่านต้องทนรับฟังเสียงรบกวนจากพวกนักเลงสุรากลุ่มนี้อย่างนี้แบบนี้มากเข้า...มากเข้า ตัวท่านก็เริ่มชักจะหงุดหงิดมากขึ้นไปเรื่อยๆ และยิ่งเสียงของพวกนักเลงสุราไปรบกวนลูกๆ ของท่าน...จนทำให้ลูกๆ ของท่านนอนไม่หลับด้วยแล้ว ตัวท่านก็ยิ่งรู้สึกโมโหและโกรธเคืองพวกนักเลงสุรากลุ่มนี้เป็นอย่างมาก   
 

     แม้ว่าคุณพ่อของลูกจะรู้สึกโมโหและโกรธเคืองพวกนักเลงสุรากลุ่มนี้มากขนาดไหนก็ตาม แต่ตัวท่านก็ไม่กล้าที่จะไปตักเตือนพวกเขาโดยตรง ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะตัวท่านกลัวว่าพวกเขาจะมารุมทำร้ายตัวท่านและลูกๆ ของท่านนั่นเอง
 
    เมื่อตัวท่านไม่สามารถที่จะตักเตือนพวกเขาโดยตรงได้ ตัวท่านจึงได้คิดหาอุบายที่จะแกล้งพวกเขา โดยตัวท่านมักจะสังเกตเห็นว่า... “ หลังจากที่พวกนักเลงสุรากลุ่มนี้ดื่มเหล้าจนเมามายได้ที่แล้วพวกเขาก็จะพากันเดินกลับบ้านโดยผ่านทางสะพานไม้เล็กๆ ข้ามคลอง ”        
 

     เมื่อคุณพ่อของลูกสังเกตเห็นเช่นนั้น ตัวท่านจึงได้คิดวางแผนที่จะทำให้สะพานข้ามคลองที่พวกนักเลงสุราใช้เดินผ่านกลับบ้านเป็นประจำนั้นลื่น!!!...ด้วยการเอาโคลนมาทาที่สะพาน แล้วก็ปลดเชือกที่เป็นราวจับข้ามสะพานให้หลวมๆ เพื่อที่ว่า...เมื่อนักเลงสุราคนแรกลื่นแล้วไปจับเชือกเพื่อจะทรงตัวเอาไว้ เชือกนั้นก็จะหลุด...แล้วเขาก็จะต้องพลัดตกลงไปในคลองในที่สุด   
 
     ส่วนพวกนักเลงสุราคนอื่นๆ ที่ตามมาเมื่อเกิดอาการลื่นไถลแล้วไม่มีอะไรจับยึดเอาไว้ พวกเขาก็จะต้องพลัดตกลงไปในคลองด้วยเช่นกัน!!!...      
 

     หลังจากที่คุณพ่อของลูกได้ดำเนินการตามแผนการที่ได้วางเอาไว้เช่นนั้นแล้ว ก็ส่งผลทำให้พวกนักเลงสุราได้พลัดตกลงไปในคลองกันหลายคนเลยทีเดียว!!!...   
 
    และด้วยความที่ในช่วงเวลานั้น...พวกเขามีอาการที่มึนเมาหนักมาก แถมกระแสน้ำในคลองก็ไหลเชี่ยว อีกทั้ง...บริเวณนั้นก็มืดมาก ด้วยเหตุดังกล่าวนี้เองจึงทำให้นักเลงสุราบางคนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แล้วก็จมน้ำเสียชีวิตไปในที่สุด!!!...   
 

     และด้วยวิบากกรรมดังกล่าว หรือวิบากกรรมที่คุณพ่อของลูกได้แกล้งทำให้พวกนักเลงสุราพลัดตกลงไปในน้ำ จนทำให้บางคนเสียชีวิตไปเลยนั้น มันก็ได้กลายเป็นผังที่ติดตามตัวท่านนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา
 
     จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้ เมื่อวิบากกรรมดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับวิบากกรรมในปัจจุบันที่ตัวท่านชอบฆ่าสัตว์ทำอาหารและดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ จึงส่งผลทำให้ตัวท่านต้องมาจมน้ำตายก่อนวัยอันควรอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง   
 

      ภายหลังจากที่คุณพ่อของลูกได้ไปบังเกิดเป็น “ ภุมมะเทวาระดับกลาง ”  ที่มีวิมานไม้ 2 ชั้นขนาดย่อมๆ ซ้อนอยู่บนโลกมนุษย์แล้ว ตัวท่านก็ได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายตามสไตล์ ของภุมมะเทวาระดับกลางเรื่อยมา
    
     จวบจนกระทั่งเมื่อกาลเวลาได้ล่วงเลยผ่านไป...ด้วยบุญที่ตัวลูกได้ตั้งใจเข้ามารับบุญช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายเป็นสมาชิกเขตในอยู่หลายปี จึงทำให้พระธรรมกายได้เมตตาไปหาคุณพ่อของลูกถึงที่วิมานของท่าน!!!...
   

     หลังจากนั้น...พระธรรมกายก็ได้เมตตาเอาบุญทุกๆ บุญที่ตัวลูกได้ตั้งใจทุ่มเทรับบุญช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายอย่างเต็มที่เต็มกำลังมาโดยตลอด...มาประกอบวิชชาธรรมกาย แล้วก็ช่วย อัพเกรดให้คุณพ่อของลูกไปบังเกิดเป็น “ อากาศเทวาระดับกลาง ” ที่มีวิมานสีเงินยวงขนาดใหญ่...ลักษณะคล้ายๆ กับบ้านทรงไทยประยุกต์!!!...เพราะภพภูมิอากาศเทวาแห่งนี้...มีความใกล้เคียงกับสังคมมนุษย์ที่ตัวท่านคุ้นเคย 
 
     ส่วนรอบๆ ตัววิมานของท่านนั้นก็จะมีอาณาบริเวณที่กว้างขวางเป็นอย่างมาก อีกทั้ง...ยังมีซุ้มประตูในทิศทั้ง 4  และมีศาลารายล้อมสำหรับกั้นเขตแดนระหว่างวิมานของท่านกับวิมานของอากาศเทวาท่านอื่นๆ
 
     ทันทีที่คุณพ่อของลูกได้ไปบังเกิดเป็นอากาศเทวาระดับกลางแล้ว ตัวท่านก็เกิดความรู้สึก ตื่นเต้น และอัศจรรย์ใจอย่างสุดๆ  แล้วตัวท่านก็ไม่รอช้า...ได้รีบก้มลงกราบพระธรรมกายด้วยความเคารพนอบน้อมในทันที
 
 
 
     จากนั้น พระธรรมกายก็ได้เมตตาประทานโอวาทให้กับคุณพ่อของลูกในทำนองที่ว่า...“ การที่ตัวท่านได้มาบังเกิดใหม่เป็นอากาศเทวาและมีความเป็นอยู่ที่สุขสบายกว่าเดิมเป็นอย่างมากนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะบุญของลูกสาวของท่านที่สั่งสมเอาไว้ในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายเป็นหลัก เพราะลำพังบุญของตัวท่านเองเพียงอย่างเดียวนั้น ไม่สามารถที่จะทำให้ท่านมาบังเกิดใหม่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ได้!!!...   
 
     ดังนั้น ขอให้ตัวท่านจงอย่าประมาท อย่ามัวเพลิดเพลินอยู่กับทิพยสมบัติ ให้ตั้งใจนั่งสมาธิและภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อยๆ ทุกวันอย่าให้ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว  
 

     เพราะถ้าหากตัวท่านประมาทและไม่ตั้งใจนั่งสมาธิตามที่สอนเอาไว้   เมื่อวิบากกรรมต่างๆ ที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นวิบากกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร หรือวิบากกรรมดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ เป็นต้น ได้ช่องตามมาส่งผล ตัวท่านก็จะต้องพลัดตกไปในนรก...ซึ่งมีความทุกข์ทรมานมากกว่าในสมัยที่ตัวท่านยังเป็นสัมภะเวสีแบบนับเท่าไม่ถ้วนหรือเทียบกันไม่ได้เลย อีกทั้ง...ความทุกข์ทรมานในนรกนั้นยังยาวนานมากๆ มากๆ อีกด้วย ซึ่งถ้าหากตัวท่านประมาทและพลัดตกไปในนรกเช่นนั้น...ก็จะไม่มีใครไปช่วยท่านขึ้นมา!!!... ”
 

     หลังจากที่คุณพ่อของลูกซึ่งมาบังเกิดใหม่เป็นอากาศเทวาระดับกลาง ได้รับฟังโอวาทอันทรงคุณค่าจากพระธรรมกายแล้ว ตัวท่านก็ได้กราบขอบพระคุณและรับปากกับพระธรรมกายว่าจะปฏิบัติตามโอวาทที่พระธรรมกายได้ให้ไว้ทุกประการ!!!...   
 
     จากนั้นพระธรรมกายก็ได้เมตตาประทานโอวาทฝากมาให้กับตัวลูกและทุกๆ ในครอบครัวในทำนองที่ว่า... “ ตอนนี้...คุณพ่อของลูกได้มาบังเกิดใหม่เป็นอากาศเทวาแล้ว แต่วิบากกรรมที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นวิบากกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร หรือวิบากกรรมดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ  เป็นต้น  มันก็คอยหาช่องที่จะส่งผลอยู่ตลอดเวลา   
 

     ดังนั้น...ถ้าหากตัวลูกและทุกๆ คนรักคุณพ่อ และอยากให้ตัวท่านอยู่ที่วิมานอากาศเทวาแห่งนี้ไปอีกนานๆ ตัวลูกและทุกๆ คนก็จะต้องตั้งใจนั่งธรรมะให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในกันให้ได้ อย่ามัวแต่เพลิดเพลินกับการทำมาหากินเพียงอย่างเดียว ให้แบ่งเวลานั่งธรรมะและสั่งสมบุญทุกๆ บุญด้วยและเมื่อทุกๆ คนสั่งสมบุญแล้วก็ให้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้ตัวท่านอีกบ่อยๆ เพื่อที่ว่าบุญจะได้ไปหล่อเลี้ยงให้ตัวท่านได้อยู่ที่วิมานอากาศเทวาแห่งนี้ไปอีกนานๆ ”   

     คำถามข้อที่ 2  ในพุทธันดรที่ผ่านมา...ลูกสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร  และมีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรมคะ
 

    คำตอบ...สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ตัวลูกก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะด้วยเหมือนกัน เรื่องก็มีอยู่ว่า...
 
     ย้อนไปในพุทธันดรที่ผ่านมาตัวลูกได้เกิดเป็น “ กุลบุตรสุดหล่อผู้มีหัวใจมุ่งมั่น ” อยู่ในครอบครัวที่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมซึ่งอาศัยอยู่ในหัวเมืองแห่งหนึ่งใกล้ๆ กับเมืองหลวงของแคว้นพระราชา (องค์ที่จะออกบวช)
 

    และเมื่อตัวลูกเติบใหญ่ขึ้น...ตัวลูกก็เป็นเด็กที่มีความขยัน อดทน ซื่อสัตย์ และเป็นที่รักของทุกๆ คนในครอบครัว อีกทั้ง...ตัวลูกยังคอยช่วยเหลืองานเกษตรกรรมของที่บ้านเป็นอย่างดีอีกด้วย  
 
     แม้ว่าตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) จะเติบโตมาอยู่คู่กับงานเกษตรกรรมของที่บ้านก็ตาม แต่ถึงกระนั้น!!!...ภายในใจลึกๆ ของตัวลูกกลับไม่อยากเป็นเกษตรกรตามอย่างพี่ๆ น้องๆ คนอื่นๆ ในครอบครัวเลย ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะตัวลูกมีความใฝ่ฝันอยากที่จะเป็นทหารของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) มากกว่า อีกทั้ง...ตัวลูกยังมีความรู้สึกว่า “การเป็นทหารรับใช้ชาตินั้นจะทำให้เราได้พัฒนาศักยภาพของตัวเองอย่างเต็มที่และสามารถทำคุณประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับบ้านเมืองได้หลายอย่างเลยทีเดียว!!!...”  
 
 
     เมื่อตัวลูกมีความมุ่งมั่นตั้งใจและใฝ่ฝันอยากที่จะเป็นทหารเช่นนั้น จึงทำให้ในเวลาต่อมาตัวลูกก็ได้ตัดสินใจเดินทางเข้าไปยังเมืองหลวง เพื่อสมัครเป็นทหารของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช)   
 
     และหลังจากที่ตัวลูกได้สมัครเป็นทหารของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) แล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนและฝึกฝนวิชาทหารทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติอย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยมา!!!...

     จวบจนกระทั่งเมื่อตัวลูกสำเร็จการศึกษาวิชาทหารแล้ว ตัวลูกก็ได้รับการบรรจุให้เป็นนายทหารที่รับผิดชอบดูแลความสงบเรียบร้อยอยู่ภายในเมืองหลวงของแคว้นพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) ซึ่งตัวลูกเองก็ได้ตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีมาโดยตลอด 
 
 
     และในช่วงระหว่างที่ตัวลูกกำลังปฏิบัติหน้าที่ทางการทหารอยู่ในเมืองหลวงนี้เอง ตัวลูกก็ได้ไปพบกับแม่หญิงแสนสวยคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกสาวของพ่อค้าที่ขายข้าวของเครื่องใช้อยู่ภายในตัวเมืองหลวง และเพียงแค่แว้บแรกที่ตัวลูกได้สบตาเธอเท่านั้น ตัวลูกก็ตกหลุมรักและแอบปิ๊งตัวเธอตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  
 

     เมื่อตัวลูกได้แอบปิ๊งแม่หญิงแสนสวยเข้าแล้ว ตัวลูกก็ได้แอบแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนตัวเธออยู่เป็นประจำ อีกทั้ง ตัวลูกยังได้คอยมอบความรักผ่านถ้อยคำหวานๆ ให้กับตัวเธออยู่เสมอๆ อีกด้วย
 
     เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้หัวใจของเธอค่อยๆ ถูกเติมเต็มไปด้วยความรักจากใจของตัวลูก จนในที่สุด...ตัวเธอก็ได้ตกหลุมรักตัวลูกเข้าอย่างจัง!!!...  
 

     แต่ทว่า!!!...เรื่องราวความรักระหว่างตัวลูกกับแม่หญิงแสนสวยกลับไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิดที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะคุณพ่อของเธอไม่อยากให้เธอไปชอบหรือไปรักกับนายทหาร เพราะตัวท่านมีความคิดว่า “ ถ้าหากลูกสาวของท่านไปแต่งงานกับนายทหารเข้าแล้ว   เมื่อนายทหารคนนั้นต้องออกไปรบ...เขาก็อาจจะต้องเสียชีวิตลงในระหว่างการรบก็เป็นได้ และถ้าหากเป็นเช่นนั้น...ลูกสาวของท่านก็คงจะต้องเศร้าโศกเสียใจอย่างสุดๆ ”   
 
     และด้วยความคิดดังกล่าวนี้เองจึงทำให้คุณพ่อของแม่หญิงแสนสวยไม่เห็นด้วยและรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ลูกสาวของท่านได้มาคบหากับตัวลูกซึ่งเป็นนายทหาร
 

      เมื่อคุณพ่อของแม่หญิงแสนสวยไม่เห็นดีเห็นงามในเรื่องความรักระหว่างตัวลูกกับตัวเธอเช่นนั้น จึงทำให้ตัวลูกกับตัวเธอต้องแอบไปมาหาสู่กันแบบลับๆ  อีกทั้ง...ตัวลูกกับตัวเธอยังได้แอบมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกัน...โดยไม่ให้คุณพ่อคุณแม่ของเธอรับรู้หรือรับทราบเลยอีกด้วย
 
     จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมาก็ได้เกิดมหาสงครามขึ้นระหว่างแคว้นของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) กับแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ (หรือแคว้นของพระราชาผู้เกะกะเกเร) และในช่วงภาวะสงครามนี้เอง ตัวลูกก็ได้รับหน้าที่ให้ดูแลเกี่ยวกับเรื่องการประสานงานและจัดหากำลังพลส่งไปให้ตามหน่วยทหารต่างๆ ควบคู่ไปกับการดูแลความสงบเรียบร้อยภายในตัวเมืองหลวง


      ส่วนเรื่องความรักระหว่างตัวลูกกับแม่หญิงแสนสวยนั้น ตัวลูกก็ได้ตกลงกับเธอเอาไว้ว่า “ พอหลังเสร็จศึกสงครามระหว่างแคว้นแล้ว ตัวลูกจะไปขอตัวเธอแต่งงานอย่างเป็นทางการ!!!... ”  และเมื่อศึกสงครามระหว่างแคว้นได้สงบลงแล้ว ตัวลูกก็ได้รีบเคลียร์ภารกิจหน้าที่การงานต่างๆ ให้เรียบร้อย เพื่อเตรียมการจะไปขอตัวเธอแต่งงานตามที่ได้ตกลงกันเอาไว้ แต่ปรากฏว่าในช่วงจังหวะเวลานั้นตัวลูกก็ได้ยินข่าวการเสด็จออกผนวชของพระราชาพอดี!!!...
 

     ทันทีที่ตัวลูกได้ยินข่าวการเสด็จออกผนวชของพระราชาแล้ว ตัวลูกก็เกิดความคิดขึ้นมาเองภายในใจว่า “ ณ ช่วงเวลานี้...อาจจะมีเหตุการณ์วุ่นวายสับสนหลายๆ อย่างเกิดขึ้นกับบ้านเมืองก็เป็นได้ ดังนั้น...เราควรจะเลื่อนการแต่งงานของตัวเรากับแม่หญิงแสนสวยออกไปก่อน เพื่อรอให้สถานการณ์ต่างๆ ในบ้านเมืองลงตัวและเรียบร้อยกว่านี้จะดีกว่า ”   และเมื่อตัวลูกเกิดความคิดขึ้นมาเองภายในใจเช่นนั้นตัวลูกจึงได้ไปขอแม่หญิงแสนสวยเลื่อนการแต่งงานระหว่างตัวลูกกับตัวเธอออกไปก่อน!!!...
 

     จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมา ตัวลูกก็ได้มีโอกาสไปฟังธรรมกับพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) และเมื่อตัวลูกได้ฟังธรรมกับพระเถระแล้ว ตัวลูกก็รู้สึกชอบและประทับใจในทุกๆ เรื่องที่พระเถระได้เมตตานำมาเทศน์สอนเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็น...เรื่องกฎแห่งกรรม  บุญบาป นรกสวรรค์  หรือเรื่องการบวช เป็นต้น   
 
    และยิ่งตัวลูกได้ตรองตามธรรมะที่พระเถระได้เมตตานำมาแสดงด้วยแล้ว ตัวลูกก็ยิ่งเกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเป้าหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์ว่า “ คนเรานั้นเกิดมาทำไม และอะไรคือเป้าหมายที่แท้จริงของการมาเกิดเป็นมนุษย์!!!... ”     
 

     นอกจากตัวลูกจะเกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเป้าหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว ตัวลูกยังเกิดความคิดอยากที่จะออกบวชเป็นอย่างมากอีกด้วย แต่ด้วยความที่ ณ ช่วงเวลานั้น...ตัวลูกยังติดภาระเกี่ยวกับเรื่องการแต่งงานและยังเคลียร์เรื่องปัญหาหัวใจไม่จบ   ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ตัวลูกยังไม่สามารถออกบวชได้ในทันที
 
     แต่ถึงกระนั้น!!!...ตัวลูกก็ได้เดินทางไปฟังธรรม นั่งสมาธิ และสั่งสมบุญที่วัดของพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) อยู่เป็นประจำ   
 

      และในเวลาที่แม่หญิงแสนสวยมาทวงถามเรื่องการแต่งงานตัวลูกก็มักจะบ่ายเบี่ยงเลี่ยงประเด็นและขอเลื่อนการแต่งงานออกไปเรื่อยๆ  จวบจนกระทั่งเมื่อกาลเวลาได้ล่วงเลยผ่านไปหลายปี แม่หญิงแสนสวยก็เริ่มจะอดทนรอตัวลูกไม่ไหว อีกทั้งยังแอบสงสัยและคิดในใจว่า “ ตัวลูกคงแอบปันใจไปให้ใครบางคนเสียแล้ว ” เมื่อเป็นเช่นนี้ตัวเธอจึงได้ตัดสินใจขอเลิกกับตัวลูกในที่สุด!!!...   
 

     ในช่วงแรกๆ หลังจากที่ตัวลูกถูกแม่หญิงแสนสวยบอกเลิกเช่นนั้น ตัวลูกก็รู้สึกเสียใจ ช้ำใจ และจำต้องทำใจอยู่นานพอสมควร ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะตัวลูกรู้สึกรักและผูกพันกับตัวเธอมากๆ มากๆ  แต่เมื่อตัวลูกได้มองถึงมโนปณิธานอันยิ่งใหญ่และความตั้งใจอยากที่จะออกบวชแล้ว ตัวลูกก็ได้ตัดใจจากความอาลัยอาวรณ์ถึงแม่หญิงแสนสวย แล้วก็รีบเคลียร์ภารกิจหน้าที่การงานต่างๆ ให้เรียบร้อย  เพื่อเตรียมตัวจะออกบวชตามที่ตัวลูกได้ตั้งใจเอาไว้!!!...
 

     และเมื่อตัวลูกสามารถเคลียร์ภารกิจหน้าที่การงานต่างๆ ได้ลงตัวแล้ว ตัวลูกก็ได้ตัดสินใจออกบวชและก็ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ควบคู่ไปกับการทำหน้าเผยแผ่ธรรมะให้กับมหาชนทั้งหลายเรื่อยมา   
 
     จวบจนกระทั่งมาถึงในช่วงบั้นปลายของชีวิตตัวลูกก็สามารถปฏิบัติธรรมจนหยุดใจเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัด ใส สว่างได้ในที่สุด และเมื่อตัวลูกหมดอายุขัยและละจากโลกไปแล้ว ตัวลูกก็ได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างาม!!!...   
 

      แม้ว่าในพุทธันดรที่ผ่านมา...ตัวลูกจะตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีและออกบวชบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลังไปจนกระทั่งหมดอายุขัยก็ตาม แต่ด้วยวิบากกรรมที่ตัวลูกได้เคยแอบไปมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับแม่หญิงแสนสวยเอาไว้ โดยปิดบังไม่ให้คุณพ่อคุณแม่ของเธอได้รับรู้หรือรับทราบเลยนั้น...มันก็ได้กลายมาเป็นผังที่ติดตามตัวลูกนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
 
     จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้...เมื่อวิบากกรรมกาเมฯ ดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผล จึงทำให้ตัวลูกต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง!!!...   
 
 
      จากเรื่องราว Case Study ที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้ ก็สอนให้เราได้รู้ว่า... “ ทุกๆ ชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม ซึ่งเป็นกฎสากลที่มวลมนุษยชาติทุกคนบนโลกใบนี้จะต้องเจอทั้งสิ้น!!! เพราะฉะนั้นเราจึงจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรมให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเพราะมันเกี่ยวกับตัวเราเอง เพื่อที่เราจะได้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาทจะได้ปิดอบาย ไปสวรรค์ และมีความสุขในปัจจุบัน  อีกทั้ง...ยังดับทุกข์ได้อีกด้วย ซึ่งความรู้นี้มีสอนเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น!!!...
 
     ดังนั้น...เราจะต้องตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมี ประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  เช่น ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น ซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้ชีวิตการสร้างบารมีของเราจะได้อยู่รอดปลอดภัย  และมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม ”   

     สำหรับ Case Study  คุณพ่อหันก็คงจะต้องจบลงพอสังเขปเพียงเท่านี้ เอวํ  ก็มีด้วยประการละฉะนี้ สำหรับวันนี้


กรณีศึกษากฎแห่งกรรมจากชีวิตจริง (Case study in real life)

บุคคลที่ปรากฏในเรื่องราวต่อไปนี้ มีตัวตนจริงในปัจจุบัน ประสบชะตากรรมขึ้นลงตามกระแสของวัฏฏะและกฎแห่งกรรม (ชมตัวอย่างบทสัมภาษณ์จากรายการชีวิตในสังสารวัฏ) ผู้อ่าน-ผู้ชมก็อย่าเพิ่งเชื่อหรือปฏิเสธในทันที ควรศึกษาหลักธรรมในพระพุทธศาสนา แล้วค่อยนำไปเป็นอุทธาหรณ์ในการดำเนินชีวิตต่อไป

"วิชชาธรรมกาย" เป็นความรู้ดั้งเดิมในพระพุทธศาสนา เมื่อปฏิบัติแล้วสามารถไปรู้ไปเห็นเรื่องราวกฎแห่งกรรม การเวียนว่ายในภพภูมิต่างๆ ตรงตามพระธรรมคำสอนในพระไตรปิฎก วิชชาธรรมกายจึงเป็นหลักฐานยืนยันการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งทันสมัยตลอดกาล (อกาลิโก)



พิมพ์บทความนี้



บทความอื่นๆ ในหมวด

      Case Study โรคมะเร็งลำไส้และภาวะลำไส้อุดตัน (คุณแม่ชื้น)
      Case Study โรคปอดติดเชื้อ (คุณพ่อกิตติ)
      Case Study โรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง (คุณพ่อวิศิษฎ์)
      Case Study โรคมะเร็งท่อไต (โยมแม่นุชชดา)
      ราชองครักษ์ชาตินักรบ ตอนที่ 16 (ตอนจบ)
      วิบากกรรม "คนหาปลา" ตอนจบ
      Case Study โรคมะเร็งลำไส้ (อุบาสกปองสิชฌ์) ตอนที่ 2 (ตอนจบ)
      Case Study โรคมะเร็งลำไส้ (อุบาสกปองสิชฌ์) ตอนที่ 1
      Case Study โรคมะเร็งกระเพาะปัสสาวะ (พระจุมพล)
      วิบากกรรมน้ำท่วมปอด (คุณแม่พยอม)
      Case Study โรคเส้นเลือดหัวใจตีบ (โยมพ่อเกษมศักดิ์) ตอนที่ 3 (ตอนจบ)
      Case Study โรคเส้นเลือดหัวใจตีบ (โยมพ่อเกษมศักดิ์) ตอนที่ 2