ลูกอายุ 54-ปี ลูกเป็นหมอค่ะ...เป็นหมอนวดจับเส้น คนเส้นลึก เส้นตื้น เส้นติดตรงไหนลูกจับได้หมด เพราะลูกทำอาชีพนี้มานานถึง 34-ปี ซึ่งใครๆก็รู้จักลูกดีในนาม หมอส้ม หรือจะเรียกชื่อเต็มๆว่า สุธิชา สุวบุตร ก็ได้ค่ะ ลูกเป็นคนจังหวัดพิจิตร ก่อนจะมานวดจับเส้นก็เป็นไกด์ทัวร์พาฝรั่งเที่ยวตามวัดต่างๆทั่วไทย ซึ่งเมื่อ 40-ปีที่แล้ว ลูกก็กะว่าจะพาฝรั่งมาเที่ยววัดพระธรรมกายเหมือนกัน แต่พอมาสำรวจดูแล้วปรากฏว่า...ยังเป็นทุ่งนาฟ้าโล่งอยู่เลยค่ะ ลูกจึงตัดสินใจร่วมบุญสร้างโบสถ์กับวัดไปสิบบาท แต่ก็ไม่ได้พาฝรั่งมา เพราะไม่รู้จะให้เขามาดูอะไร แต่จากวันนั้นถึงวันนี้ สิ่งหนึ่งที่ติดตา จดจำได้อย่างติดใจ คือ ความหนุ่มและความสง่างามของหลวงพ่อ ที่ไม่เคยเปลี่ยน แถมนับวันยิ่งดูดีกว่าเดิมค่ะ

 

 

 

        หลังจากนั้น ลูกก็ย้ายมาอยู่จังหวัดสุราษฎร์ธานี มามีสามีเป็นผู้ใหญ่บ้าน แล้วก็กู้เงินธกส.ลงทุนทำมาหากินหลายอย่าง ตั้งแต่ทำนากุ้ง ขายของชำ ขายเหล้าเบียร์บุหรี่ ฯลฯ แรกๆก็รุ่งค่ะ แต่ภายหลังก็ร่วง โดนโกงจนเงินสิบล้านเหี้ยนเตียน แถมเป็นหนี้ธกส.รวมดอกเบี้ยแล้วสูงถึงหนึ่งล้านสี่แสนบาท ซึ่งแค่นี้ยังไม่พอนะคะ ช่วงนั้นเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอย่างไรก็ไม่ทราบ อยู่ๆผู้ใหญ่บ้านสามีของลูก สร้างผลงานได้อย่างโดดเด่น คือ จับพวกค้ายาบ้าได้ เลยโดนสั่งเก็บ ถูกยิงทิ้ง เพราะคนที่เสียผลประโยชน์เขาแค้น และนับจากนั้น ลูกก็กลายเป็นแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกเพียงคนเดียวถึงสามคน มีหนี้สินที่ต้องชดใช้โดยลำพังถึงหนึ่งล้านสี่แสนบาท อีกทั้งกิจการทุกอย่างที่ลูกทำยังเจ๊งหมด จนต้องหักเหชีวิตมาเป็นหมอนวดจับเส้น เป็นลูกจ้างในร้านสปาของโรงแรมระดับสี่ดาว ในเกาะสมุย บ้าง เกาะพงัน บ้าง และหาทางลืมทุกข์ โดยการดื่มเหล้า เต้นรำ เสเพลสุดๆ อย่างที่ไม่เคยเป็น

 

        ล่าสุด ลูกได้ย้ายมาเป็นลูกจ้างร้านนวดแถวตำบลคลองสาม จังหวัดปทุมธานี จึงเป็นเหตุให้ได้ใส่บาตรกับพระวัดพระธรรมกาย ซึ่งท่านให้พรดีมาก แต่พอลูกไปเล่าให้เพื่อนฟัง เขากลับบอกว่า...อย่าไปเชื่อนะ วัดนี้เขาหลอก คนจนๆอย่างเราไปวัดนี้ไม่ได้หรอก ลูกก็เลยอึ้ง และคิดแย้งในใจว่า...ถ้าวัดนี้เขารวยแล้ว พระจะมาบิณฑบาตทำไม และเพื่อไม่ให้คาใจ ลูกก็เลยถามพระที่มาบิณฑบาตว่า...ต้องคนรวยเท่านั้นหรือ ถึงจะเข้าวัดนี้ได้ ท่านก็หัวเราะค่ะ แล้วก็พูดว่า ถ้ามีแต่คนรวยๆเข้าวัด วัดคงไม่ต้องจัดรถบัสไปรับคนจากที่ต่างๆมาวัดทุกวันอาทิตย์หรอก และเมื่อลูกฟังท่านอธิบายให้ฟังหลายเรื่องแล้ว ก็เลยร้องไห้ใหญ่เลยค่ะ รู้สึกเคืองใจที่ตัวเองหลงเชื่อเพื่อน ทำให้เข้าใจวัดผิด แล้วไม่ยอมเดินทางมาวัดสักที ทั้งๆที่ตัวเองทำบุญสร้างโบสถ์ไว้แท้ๆ

 

        ต่อมา ลูกจึงคิดว่าจะไปวัดพระธรรมกายในวันทอดกฐิน แต่เจ้าของร้านนวดไม่ให้ไป ลูกก็เลยน้อยใจขอลาออก แล้วมาเช่าอาคารพาณิชย์ของเมืองแก้วมณี เปิดร้านนวดเอง ซึ่งพอมาอยู่ใกล้วัด ชีวิตก็เริ่มมีแต่สิ่งดีๆเกิดขึ้น เพราะได้ตักบาตร ถวายภัตตาหาร บูชาเจดีย์ทุกวัน แต่ความทุกข์ระทมจากหนี้สินก็ยังท่วมใจอยู่อย่างนั้นล่ะค่ะ เพราะดอกเบี้ยมันเพิ่มขึ้นทุกวัน อีกทั้งธกส.ยังโทรศัพท์มาทวงหนี้เป็นระยะๆ ทวงจนเขาเหนื่อยค่ะ จนสุดท้ายเขาก็ยื่นข้อเสนอใหม่ให้ลูกว่า...หากลูกยอมจ่ายเงินสดๆที่เป็นเงินก้อนมาเลย จะยอมลดหย่อนหนี้จากหนึ่งล้านสี่แสนบาทเป็นเก้าแสนบาท พอลูกฟังดังนั้น ลูกก็ดีใจสุดขีดเลยค่ะ เพราะอยู่ๆหนี้ก็ลดฮวบฮาบไปตั้งห้าแสนบาท

 

        แต่พอได้สติ มาคิดอีกที ก็งงว่า เราจะดีใจไปทำไม แม้หนี้ลดเหลือเก้าแสน ก็ยังไม่มีเงินใช้หนี้เขาอยู่ดี หนำซ้ำนวดก็ได้เงินแค่ชั่วโมงละ 150-บาทเท่านั้น ห่างจากหนึ่งล้านสี่แสนบาทตั้งเยอะ อีกทั้งที่ดินที่เราประกาศขายอยู่เก้าปีแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะขายได้ ไม่มีใครยอมซื้อเลย เพราะมันรกร้างกลายเป็นป่าโกงกาง จนเป็นที่ชุมนุมของพวกปลาตีนไปแล้ว ลูกเศร้าใจมากเลยค่ะหลวงพ่อ...มองปลาตีนไปก็เซ็งไป เพราะปลาตีนพวกนี้มันมาอยู่บนที่ดินของลูกฟรีๆ จะเก็บค่าเช่าจากมันก็ไม่ได้ แต่พอลูกตัดสินใจมาบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนรุ่นแสนแรก และรุ่นห้าแสนเท่านั้นล่ะค่ะ อีกทั้งอธิษฐานขอบารมีพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อยู่ๆที่ดินรกร้างที่ไม่มีใครยอมเอาแห่งนี้...เกิดอะไรขึ้นก็ไม่ทราบ อยู่ๆมีคนมาติดต่อขอซื้อด้วยเงินสดๆ แบบไม่เรื่องมาก โดยให้มูลค่ามากถึงแปดแสนบาทเป็นอัศจรรย์ ทั้งๆที่ที่ดินข้างๆที่ของลูก ทำเลดีกว่านี้อีก แถมก็ยังไม่รกร้างเท่าของลูก แต่เขากลับไม่ซื้อ ลูกอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้จริงๆค่ะ และพอลูกเอาเงินสดๆที่ได้จากการขายที่ได้ รวมกับเงินที่สามีคนปัจจุบันของลูกให้อีกหนึ่งแสนบาท ลูกก็สามารถให้หนี้ธกส.ได้หมดภายในพริบตาค่ะ ลูกดีใจและมีความสุขมากๆเลยค่ะ เหมือนยกภูเขาหิมาลัยออกจากอก เพราะทุกข์ระทมเรื่องหนี้มาเกือบสิบปี

 

 

        ทุกวันนี้ ลูกเห็นคุณค่าของการบวชอุบาสิกาแก้วมาก จนกระทั่งตัดสินใจมาบวชอย่างต่อเนื่องทุกรุ่น จนรุ่นล้านล่าสุดที่ผ่านมา เป็นการบวชที่ปลอดกังวลมาก จนลูกสามารถนึกลูกแก้วได้ และขณะที่ลูกเห็นลูกแก้วอยู่ที่ปากช่องจมูกข้างซ้าย ลูกก็ทำการสูดลูกแก้วเข้าไปในจมูก แล้วไล่ไปตามฐานต่างๆ จนมาหยุดอยู่ที่ฐานที่เจ็ด จากนั้นลูกแก้วก็มาขยาย สว่างขึ้นกลางท้อง ขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น แล้วพอลูกมองไปตรงกลางลูกแก้วที่ขยาย...องค์พระก็ผุดสวนขึ้นมาเลยค่ะ พอลูกเห็นอย่างนี้ ก็ร้องไห้เลยค่ะ ปลื้มจนนึกบอกพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯในใจว่า ความสุขที่ว่านี้ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ลูกเข้าใจแล้วค่ะ และบวชอุบาสิกาแก้วรุ่นล้านคราวหน้าที่กำลังจะถึงนี้ ลูกมาบวชอีกแน่นอนค่ะ แล้วอย่าลืมมาบวชกันให้มากๆนะคะ เพราะบวชแล้วชีวิตดีขึ้นจริงๆ ลูกขอยืนยันค่ะ

 

 

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

กัลฯสุธิชา สุวบุตร

 

************************