ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ.2554

ชีวิตสมณะ...ชีวิตของผู้ชนะ

ปรโลกนิวส์ ชีวิตสมณะ...ชีวิตของผู้ชนะ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผม สามเณร ชาวมองโกเลียครับ ขณะนี้คุณแม่เปียมบา จากระ ของกระผมได้จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับแล้วครับ เมื่อตอนช่วงเช้ามืดของวันเสาร์ที่ 11-ธันวาคม พ.ศ.2553-ด้วยสาเหตุของโรคมะเร็งตับ และเส้นเลือดในสมองแตก คุณแม่ขยับตัวไม่ได้เลย ต้องนอนอยู่บนเตียง โดยมีคุณพ่อคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ช่วงวันที่คุณแม่เสียชีวิตนั้น กระผมติดภารกิจสำคัญอยู่ที่เมืองไทย ทำให้บินกลับไปที่มองโกเลียไม่ทัน กระผมอยากกลับไปให้ทัน อยากให้คุณแม่ได้เห็นชายผ้าเหลืองของกระผมก่อนที่ท่านจะละโลกไป แต่แล้วมัจจุราชก็ไม่ให้โอกาสนั้นเลย ได้พรากคุณแม่ผู้เป็นที่รักไปจากกระผมแล้ว

 

        หลวงพ่อครับ กระผมบอกความรู้สึกไม่ถูกครับ จะเศร้าก็ไม่เศร้า จะเสียใจก็ไม่ใช่ เพราะกระผมได้รู้หลักความจริงของชีวิตที่แท้จริงแล้ว กระผมกราบขอบารมีพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ช่วยคุ้มครองปกปักรักษาให้คุณแม่ไปสู่สุคติภูมิ มีความสุขในสัมปรายภพ และให้ครอบครัวของกระผมมีความสามัคคีกัน และเข้าใจเรื่องโลกนี้โลกหน้าครับ

 

        ช่วงที่ผ่านมา คุณแม่ได้เป็นกำลังสำคัญช่วยงานพระศาสนามาโดยตลอด อาทิเช่น ช่วยเตรียมอุปกรณ์ต่างๆที่ต้องใช้ในการจัดงานลอยโคมวิสาขประทีป เมื่อทีมงานจากวัดพระธรรมกายไปถึงมองโกเลีย ท่านก็ช่วยดูแลเรื่องภัตตาหารพระ และอาหารเจ้าหน้าที่ รวมทั้งได้บริจาคปัจจัยทำบุญลอยโคมวิสาขประทีป เป็นจำนวน 25,000-บาท ท่านเคยมาเมืองไทยสองครั้งพร้อมกับคุณพ่อ คือ เมื่อเดือนธันวาคม ปี พ.ศ.2550-ได้มาเยี่ยมสามเณรลูกชาย และครั้งที่สอง ปี พ.ศ.2551-มาร่วมงานทอดกฐินที่วัดพระธรรมกาย และขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สุขสว่าง และได้พบกับความสุขภายในครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

สามเณร

 

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

 

คำถามข้อที่ 1.โยมแม่ตายแล้วไปไหน ท่านมีข้อความฝากมาถึงลูกหรือไม่ครับ

 

        ภายหลังจากที่โยมแม่ของลูกเณรได้เสียชีวิตลงไปแล้ว กายละเอียดของท่านก็ได้หลุดออกมาจากกายหยาบ ซึ่งในช่วงแรกๆนั้น ตัวท่านยังอยู่ในอาการมึนๆงงๆ และยังไม่รู้สึกตัวว่าท่านได้เสียชีวิตไปแล้ว เพียงแต่ในตอนนั้นท่านมีความรู้สึกว่า ร่างกายของท่านเบาๆสบายๆ และไม่รู้สึกทุกข์ทรมานเหมือนช่วงก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต

 

 

        หลังจากนั้นไม่นานนัก โยมแม่ของลูกเณรก็ได้เดินวนไปเวียนมา และพยายามที่จะพูดคุยสื่อสารกับคนโน้นคนนี้ แต่ไม่ว่าท่านจะทำอย่างไรกลับไม่มีใครเห็น หรือมีใครสนใจตัวท่านเลย และในขณะนั้นเอง ใจของท่านก็พลันนึกถึงบ้านขึ้นมา ทันทีที่ท่านนึก...กายละเอียดของท่านก็ได้แวบกลับไปอยู่ที่บ้านของท่าน และเมื่อกายละเอียดของท่านกลับไปอยู่ที่บ้านแล้ว ท่านก็พยายามที่จะพูดคุยสื่อสารกับคนในบ้าน แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครรับรู้ถึงการกลับมาของท่านเลยแม้สักคนเดียว ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ท่านนึกถึงสามเณรลูกชาย ผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของท่าน และเมื่อท่านนึกถึงตัวลูกแล้ว กายละเอียดของท่านก็ได้แวบมาหาตัวลูกในทันที

 

 

 

        เมื่อโยมแม่ของลูกเณรได้เห็นตัวลูกแล้ว ความรู้สึกปลื้มปีติใจแบบจุกอกก็พลันบังเกิดขึ้นอยู่ภายในใจของท่าน เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ท่านคิดถึงสามเณรลูกชายของท่านมาก แต่เมื่อความรู้สึกคิดถึงสามเณรลูกชายของท่านเริ่มคลายตัวลง ใจของท่านก็เริ่มผ่องใสขึ้น สว่างขึ้น และในตอนนั้นเอง ท่านก็รู้สึกตัวว่า...ท่านได้เสียชีวิตไปแล้ว หลังจากนั้น ท่านก็เริ่มทำตามหลักวิชชาที่ตัวท่านเคยได้ยินได้ฟังมา ด้วยการนึกถึงภาพบุญต่างๆที่ท่านได้เคยทำเอาไว้ในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ และทันใดนั้นเอง ภาพบุญต่างๆก็ได้มาปรากฏให้ท่านได้เห็นอยู่ภายในใจ ไม่ว่าจะเป็นบุญที่ท่านได้ถวายสามเณรลูกชายไว้ในพระพุทธศาสนา บุญที่ท่านได้มีส่วนร่วมในการจัดงานลอยโคมวิสาขประทีปที่ประเทศมองโกเลีย และบุญที่ท่านได้ขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สุขสว่าง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นต้น

 

 

 

        เมื่อบุญทั้งหลายเหล่านี้ได้ช่องและมารวมกันส่งผลแล้ว ก็ทำให้กายละเอียดของโยมแม่ของลูกเณร สว่างไสวผ่องใสขึ้นไปเรื่อยๆ จนในที่สุด ท่านก็ได้แวบไปบังเกิดเป็นเทพธิดาคนธรรพ์ระดับกลาง อยู่บนสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา ที่มีวิมานเป็นไม้สีทองหลังย่อมๆ และในขณะนี้ ท่านก็กำลังเพลิดเพลินกับการตรวจตราดูทิพยสมบัติของท่านอยู่

 

 

 

        และเมื่อไม่นานมานี้ ได้มีพระธรรมกายไปเยี่ยมเทพธิดาใหม่ที่วิมานของท่าน ซึ่งเทพธิดาใหม่ก็มีสาส์นแห่งความรักและความคิดถึง ฝากมาถึงสามเณรลูกชายของท่านด้วยว่า ท่านรู้สึกดีใจและปลื้มใจมากที่ลูกชายของท่านได้บวชเป็นสามเณรในพระพุทธศาสนา เพราะบุญจากการบวชของสามเณรลูกชายนี้เอง ที่เป็นบุญหลัก และเป็นบุญแรกที่ทำให้ท่านสามารถนึกถึงบุญอื่นๆที่ตัวท่านเคยกระทำเอาไว้ได้ ซึ่งบุญต่างๆเหล่านี้ก็ส่งผลทำให้ตัวท่านได้มาบังเกิดอยู่ ณ สรวงสวรรค์แห่งนี้ ตอนนี้ตัวท่านมีความสุขสบายดี ลูกเณรไม่ต้องเป็นห่วงท่าน ขอให้ลูกเณรบวชต่อไปเรื่อยๆ แบบนานๆยาวๆ หรือบวชตลอดชีวิตก็ยิ่งดี แล้วเวลาที่ลูกเณรสั่งสมบุญ ก็ให้หมั่นอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลเหล่านั้นส่งมาให้ท่านด้วย ท่านจะได้มีส่วนในการอนุโมทนาบุญกับลูกเณรอยู่บนสรวงสวรรค์แห่งนี้

 

 

 

        ส่วนบุพกรรมที่ทำให้โยมแม่ของลูกเณร ต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตับและเส้นเลือดในสมองแตกนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะวิบากกรรมปาณาติบาตจากการฆ่าสัตว์ทำอาหาร และวิบากกรรมสุราจากหลายๆภพชาติ ทั้งชาติที่ท่านเกิดเป็นผู้หญิงและเกิดเป็นผู้ชาย ได้มารวมกันส่งผล ด้วยวิบากกรรมทั้งสองอย่างนี้ จึงได้ติดตามตัวท่านมาส่งผล จนทำให้ในภพชาติปัจจุบัน ท่านต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตับและเส้นเลือดในสมองแตกในที่สุด

 

 

คำถามข้อที่ 2.กระผมสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรบ้างครับ

 

        สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของลูกเณรในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ลูกก็ได้ลงมาเกิดสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะด้วย เรื่องก็มีอยู่ว่า...เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ลูกเณรได้เกิดเป็นกุลบุตรรูปงามที่อาศัยอยู่ในแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช และในช่วงที่ลูกเณรเข้าสู่ช่วงที่เป็นวัยรุ่น ซึ่งเป็นวัยคะนอง ลูกเณรจะเป็นคนที่มีนิสัยรักในการผจญภัยและชอบเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆตามประสาวัยรุ่น เช่น ชอบเที่ยวผจญภัยไปตามป่า ตามเขา เป็นต้น

 

 

 

        จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง บุญที่ลูกเณรเคยสั่งสมมาในอดีต ก็ได้นำพาให้ลูกเณรตัดสินใจเดินทางไปที่วัดป่าแห่งหนึ่ง ซึ่งวัดป่าแห่งนี้ก็คือ วัดของพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชนั่นเอง เมื่อลูกเณรได้มาถึงวัดของพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชแล้ว ลูกเณรก็รู้สึกชอบวัดป่าแห่งนี้เป็นอย่างมาก เพราะบรรยากาศภายในวัดนั้น เต็มไปด้วยพฤกษานานาพันธุ์ ที่แลดูรื่นรมย์และมีความร่มรื่นเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความที่การไปวัดในครั้งนี้ ลูกเณรตั้งใจที่จะไปเที่ยว ไม่ได้ตั้งใจที่จะไปวัดเพื่อฟังธรรมะ ด้วยเหตุนี้เอง ลูกเณรจึงใช้เวลาในช่วงแรกๆกับการเดินเที่ยวเล่น ชมนกชมไม้ อยู่ภายในวัดอย่างสบายอกสบายใจ

 

        แต่ก็เป็นเหมือนบุญบันดาลอีกเช่นกัน ที่ทำให้ในขณะที่ลูกเณรกำลังเดินผ่านศาลา ลูกเณรเผอิญได้ยินธรรมะที่พระอาจารย์ท่านหนึ่งกำลังแสดงธรรมอยู่ เมื่อลูกเณรได้ฟังธรรมะที่พระอาจารย์แสดงแล้ว ลูกเณรก็รู้สึกชื่นชอบและประทับใจในธรรมะที่ได้ยินได้ฟังเป็นอย่างมาก จนถึงขั้นเกิดความศรัทธาอยากจะออกบวชขึ้นมาในทันที ซึ่งในเวลาต่อมา ลูกเณรก็ได้เติมเต็มความฝันของเอง ด้วยการออกบวชอย่างที่ใจของลูกเณรได้ตั้งความปรารถนาไว้ในที่สุด

 

 

 

        ภายหลังจากที่ลูกเณรได้ออกบวชแล้ว ด้วยความที่ลูกเณรอายุยังน้อยและยังเป็นพระหนุ่มไฟแรง ลูกเณรจึงตั้งใจศึกษาธรรมะและได้ทำหน้าที่อยู่ในส่วนงานเผยแผ่พระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ออกไปตามแคว้นต่างๆ ซึ่งส่วนงานเผยแผ่นี้ ถือเป็นส่วนงานที่สำคัญอีกส่วนงานหนึ่งที่ช่วยทำให้พระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย สามารถแผ่ขยายขจรขจายออกไปทั่วทุกแคว้น ในภพชาติที่ผ่านมา

 

 

 

        ส่วนผลการปฏิบัติธรรมของลูกเณร ในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น เมื่อถึงช่วงที่ลูกเณรเริ่มตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม เพื่อเป็นสมณะทั้งภายนอกและภายใน ลูกเณรจึงมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี สามารถเข้าถึงพระธรรมกายภายในได้ และเมื่อลาลับจากโลกไปแล้ว ลูกเณรก็สามารถเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีวงบุญพิเศษได้ในที่สุด

 

 

 

        ส่วนบุพกรรมที่ทำให้ลูกเณร ต้องไปเกิดในดินแดนที่อยู่ห่างไกลจากหมู่คณะในภพชาติปัจจุบัน ทั้งนี้ก็เนื่องมาจากเหตุสองประการ กล่าวคือ

 

เหตุประการที่หนึ่ง เป็นเพราะในพุทธันดรที่ผ่านมา ด้วยความที่ลูกเณรมีนิสัยชอบท่องเที่ยวและผจญภัยมาตั้งแต่ก่อนบวช จึงทำให้ในช่วงแรกๆของการบวช ลูกเณรมักจะหาช่องทางเพื่อออกไปท่องเที่ยว และเก็บเกี่ยวความสุขจากการเดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ ในทุกๆครั้งที่ตัวลูกเณรได้ออกไปทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะตามแคว้นต่างๆ หรือถ้าพูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือ ลูกเณรมักจะชอบหลบออกไปตะลอนตามสถานที่ที่เขาว่า...สวย ที่เขาว่า...ดัง ที่เขาว่า...แปลกแหวกแนวไม่เหมือนใคร ของแคว้นนั้นๆก่อน หรือบางทีก็แอบไปหลบๆอู้ๆ ขอเที่ยวก่อนให้ใจสบาย แล้วค่อยกลับมาทำหน้าที่ทีหลัง

 

        ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ในบางช่วง โดยเฉพาะช่วงแรกๆของการบวช ใจของลูกเณรจึงมีอาการออกห่างจากหมู่คณะ และไม่ค่อยใส่ใจในการทำหน้าที่ตามที่หมู่คณะมอบหมายให้ แต่ต่อมาเมื่อลูกเณรมีพรรษากาลเพิ่มมากขึ้น ลูกเณรจึงได้คิด เมื่อได้คิด...จึงคิดได้ ซึ่งเป็นผลทำให้ลูกเณรกลับตัวกลับใจ โดยกลับมาทำหน้าที่ของตนเองอย่างเข้มข้น และทำอย่างเต็มที่เต็มกำลัง จนกระทั่งลูกเณรหมดอายุขัย

 

 

เหตุประการที่สอง เพราะมันเป็นผังเดิมที่ ลูกเณรจะต้องมาทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ออกไปในต่างแดน ซึ่งการที่ลูกเณรได้ไปเกิดในต่างแดนนั้น ก็ใช่ว่าจะเป็นข้อเสียแต่อย่างใด ซ้ำกลับเป็นส่วนช่วยและส่วนเชื่อมในการทำหน้าที่เผยแผ่พระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ในต่างแดนให้ง่ายยิ่งขึ้น เพื่อที่มหาชนผู้มีบุญที่อยู่ในต่างแดนทั้งหลาย จะได้มีโอกาสศึกษาเรียนรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต และจะได้ใช้ชีวิตอย่างถูกต้องร่อยรอยตรงไปตามความเป็นจริง และที่สำคัญที่สุดก็คือ เพื่อสันติสุขอันไพบูลย์ที่จะบังเกิดขึ้นกับมวลมนุษยชาติบนโลกใบนี้นั่นเอง

 

 

        ดังนั้น เมื่อลูกเณรได้ทราบเรื่องราวการสร้างบารมี ในพุทธันดรที่ผ่านมาของตัวเองแล้ว ในภพชาติปัจจุบันนี้ ลูกเณรก็ต้องดำเนินชีวิตในเพศสมณะด้วยความไม่ประมาท โดยให้ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรม ควบคู่ไปกับการสั่งสมบุญสร้างบารมีตามที่หมู่คณะมอบหมายให้ อะไรที่เป็นข้อผิดพลาดที่เราเคยทำเอาไว้ในอดีต ก็ให้ตั้งใจปรับปรุงแก้ไข และอย่าเผลอไปทำซ้ำรอยเดิมอีก เพราะการสร้างบารมีในเพศสมณะในยุคปัจจุบัน มันจะมีสิ่งยั่วยุให้ใจของเราออกห่างจากศูนย์กลางกายได้ง่ายๆ ถ้าหากเราไม่มุ่งมั่นตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีให้เต็มที่เต็มกำลัง และเผลอใจไปมัวหลงกับสิ่งเย้ายวนตามกระแสของกิเลสแล้ว เราก็อาจจะกลายเป็นผู้แพ้ได้ในสักวัน เหมือนอย่างใครหลายๆคนที่เคยอยู่ตรงจุดเดียวกับลูกเณร ซึ่งเป็นจุดของผู้ชนะ แต่สุดท้ายก็ทนกับกระแสของกิเลสไม่ไหว แล้วก็พาลลาสิกขาออกไป จนกลายเป็นผู้แพ้ในที่สุด

 

 

        เพราะฉะนั้น ให้ลูกตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน ซึ่งถือเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของพวกเราทุกคนให้ได้ แล้วพยายามรักษากาย วาจา ใจของเราให้ใส สะอาด บริสุทธิ์อยู่เสมอ อย่าให้กำลังใจในการสร้างบารมีของเรา...ฟู...ฟุบ...แล้วก็แฟบ เหมือนอย่างในภพชาติที่ผ่านมา พยายามรักษาใจของเราให้...ฟูแล้วฟูเล่า...เฝ้าแต่ฟูขึ้นไปเรื่อยๆ และที่สำคัญที่สุดก็คือ ให้ตัวลูกเณรตั้งใจปักธงรบ ด้วยการตั้งใจบวชตลอดชีวิต เพื่อให้ผังแห่งการบวชของลูกเณรหนาแน่นขึ้นไปเรื่อยๆ ถ้าลูกเณรทำได้อย่างนี้เป็นอย่างน้อย ลูกเณรก็จะสามารถติดตามสร้างบารมีกับหมู่คณะและมหาปูชนียาจารย์ ไปได้ทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม โดยแวะพักกลางทางที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ (เขตใน)

 

******************************** 

http://goo.gl/Za7ki