Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ.2554
บุญบวชช่วยให้พ่อรอดชีวิต
พลิกชีวิตด้วยการบวช...บุญบวชช่วยให้พ่อรอดชีวิตเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงผม...พระพงษ์ศักดิ์ วิวฑฺฒโน อายุ 25-ปี เข้าบวชพระในบวชพระแสนรูป 49-วัน รุ่นแรก ณ ศูนย์อบรมวัดทดราษฎร์เจริญมณีฤทธิ์ จังหวัดฉะเชิงเทรา ปัจจุบันรับบุญเป็นพระพี่เลี้ยง ศูนย์อบรมวัดหล่อเจริญราษฎร์วราราม จังหวัดฉะเชิงเทรา ครับ 
พระพงษ์ศักดิ์ วิวฑฺฒโนโยมพ่อกับโยมแม่ของผมเป็นชาวไร่ครับ ทำทั้งไร่มันสำปะหลัง ไร่ข้าวโพด ไร่อ้อย ซึ่งทางที่ถูกผมต้องช่วยท่านทำไร่ด้วย แต่ผมไม่ค่อยได้ทำหรอกครับ เพราะผมเป็นคนประเภทมือไม่พายเอาหัวราน้ำ นอกจากไม่ทำงานแล้ว ยังเมาจนหัวราน้ำ หนำซ้ำพอเมาได้ที่ ก็ทำตัวเป็นผู้ก่อการเลื้อยอีกครับ คือ เอาแต่นอนเลื้อย มึนๆเบลอๆ เพราะทำงานไม่ไหว จนโยมพ่อโยมแม่ต้องไปจ้างคนอื่นมาทำไร่แทน ซ้ำร้ายพอเมาแล้ว บ่อยครั้งผมก็จะไปซิ่งมอเตอร์ไซค์ ขับซ่าท้ามฤตยู จนในที่สุดก็เกิดอุบัติเหตุ หัวแตกเลือดโชกเลยครับ ซึ่งงานนี้เจ็บหนักยังไม่พอ แถมโดนตำรวจจับ โดนปรับเงินไป 6,000-บาท โทษฐานเมาแล้วขับ แต่ผมก็ไม่เข็ดครับ สามารถสร้างวีรกรรมจากการเมาแล้วขับได้อีก จนเกิดอุบัติเหตุแขนหักซ้ำอีกนอกจาก ผมจะเป็นสิงห์นักซิ่ง สิงห์นักดื่มแล้ว ผมยังเป็นสิงห์นักสูบอีกครับ เพราะอัดบุหรี่เข้าปอดวันละหลายมวน อีกทั้งผมยังชอบทำตัวเป็นตี๋ใหญ่ ไปซื้อปืนมาไว้ครอบครอง เพราะรู้สึกมันเท่ดีครับ และก็คิดว่าจะเอาไว้ป้องกันตัวด้วย ซึ่งเวลาไม่พอใจใคร ก็จะชักปืนขึ้นมาจ่อที่ขมับ บางทีก็ยิงเฉียดหัวขู่ครับ แต่ผมไม่เคยยิงใครตายนะครับ จนเกียรติศัพท์เลื่องลือ ทำให้ไม่ค่อยมีใครกล้ามาบ้านของผมเลย นอกเสียจากแก๊งเพื่อนชั้นเลวของผมที่ชอบไปก่อเรื่องแล้ววิ่งหนีมาหาผมที่บ้าน ผมก็จะให้ทุกคนไปแอบอยู่ในบ้าน แล้วผมก็ถือปืนเดินกร่างโวยวายออกมารับหน้าแทนที่หน้าบ้าน ซึ่งตอนนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมผมถึงรักเพื่อนมากกว่าชีวิตตัวเอง ผมทำตัวแย่ๆแบบนี้เรื่อยมา จนเมื่อปีก่อน โยมพ่อเริ่มล้มป่วยด้วยโรคตับเกือบแข็ง เพราะดื่มเหล้ามาก จากนั้นโยมพ่อก็เป็นโรคไตอีก ทำให้ระบบการกำจัดของเสียของร่างกายผิดปกติ ทำให้ท่านมีอาการทรุดหนักอย่างรวดเร็ว จนถึงขั้นเป็นอัมพฤกษ์ กระดุกกระดิกตัวไม่ได้ครึ่งซีก ลุกก็ไม่ได้นั่งก็ไม่ได้ นอนซมช่วยเหลือตัวเองแทบไม่ได้ ต้องให้โยมแม่อยู่คอยดูแลเรื่องการกิน คอยเช็ดสิ่งที่ขับถ่ายออกมาให้ และเฝ้าดูแลโยมพ่ออย่างใกล้ชิด แม้ว่าโยมแม่จะดูแลโยมพ่อดีแค่ไหน โยมพ่อก็ยิ่งแย่ลงไปเรื่อยๆ คือ ทั้งผอมทั้งแห้ง ดำคล้ำไร้เรี่ยวแรง โดยไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้นเลย ต่อเนื่องถึงห้าเดือน จนผมคิดว่าถึงอย่างไรโยมพ่อไม่รอดแน่ หลวงพ่อครับ...ช่วงนั้นผมเศร้ามาก จนต้องขอสารภาพว่า แม้ผมจะทำตัวแย่ขนาดไหน ก็ไม่อยากเห็นโยมพ่อตายไปต่อหน้าต่อตา โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ซึ่งประกอบกับช่วงนั้น เคราะห์ซ้ำกรรมซัดอย่างไรก็ไม่ทราบ อยู่ๆโยมแม่ก็ประสบอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ล้มบาดเจ็บเข้าไปอีก ผมจึงฉุกคิดได้ว่า “ขณะนี้...แม้เงินก็รักษาโยมพ่อไม่ได้ แถมหมอก็ยังรักษาไม่หาย ยาก็กินไปเรื่อยๆ แต่ทำไมแย่ลงไปอีก ถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องบวชพระ เอาบุญช่วยชีวิตท่าน” จากนั้น จึงรีบไปหาวัดเพื่อจะบวชสักหนึ่งพรรษา ซึ่งขณะที่ผมกำลังจะไปติดต่อวัดเพื่อบวช ก็ไปได้ยินผู้นำบุญพูดถึงและชวนบวชในโครงการบวชพระแสนรูปของหลวงพ่อ ที่ให้บวชฟรีไม่เสียค่าใช้จ่าย ผมก็ตกลงสมัครบวชทันทีเลยครับ พอเข้ามาแล้ว อะไรๆก็ดีนะครับ แต่มีสิ่งที่ดีเกินไปจนผมรับไม่ได้ คือ ห้ามสูบบุหรี่ ผมจึงคิดแย้งในใจว่า เราเคยบวชที่วัดแถวบ้านมาแล้วครั้งหนึ่ง เขายังให้เดินสูบบุหรี่ได้อย่างสง่าผ่าเผยเลย แถมไม่มีพระพี่เลี้ยงมาตามดูพฤติกรรมกันถึงขนาดนี้ แต่ทำไมโครงการนี้คุมเข้มขนาดหนัก 
พระพงษ์ศักดิ์ วิวฑฺฒโน และชายแมนแมนที่ชวนมาบวชหลวงพ่อครับ งานนี้...ผมต้องยอมครับ เพราะผมตั้งใจจะบวชเพื่อช่วยชีวิตโยมพ่อ ผมไม่ยอมให้ใครมาเชิญออกแค่เรื่องกระจอกๆแบบนี้หรอกครับ เพราะผมไม่ใช่คนกระจอก และที่สำคัญ...ช่วงนั้นผมก็หลงรักหลวงพ่อเข้าแล้วอย่างจับใจ เพราะซาบซึ้งในมโนปณิธานที่หลวงพ่อจะรื้อวัฏฏะ และเกิดอยากอยู่ช่วยงานหลวงพ่อต่อ ผมก็เลยยอมหักดิบตัดใจเลิกสูบอย่างเด็ดขาด หันมาฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ ตั้งใจนั่งสมาธิ(Meditation)อธิษฐานเอาบุญจากการเป็นพระแท้ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ส่งให้โยมพ่อทุกวันไม่ขาดเลย พอใกล้จบโครงการ ผมก็โทรศัพท์ไปหาโยมแม่ แล้วบอกท่านว่า “พระเอาบุญมาฝาก”-แม่ก็รีบบอกว่า “ได้รับแล้วนะ พ่อเอ็งก็ได้รับแล้ว ตอนนี้ดีขึ้นมาก ลุกนั่ง เดินเหินได้แล้ว แถมยังแอบออกไปขึ้นรถไถไปดูไร่ได้อีก”หลวงพ่อครับ...แทบไม่น่าเชื่อ ผมรู้สึกอัศจรรย์ใจแบบสุดๆ เพราะจากเดิมโยมพ่อผมจะไม่รอดอยู่แล้ว แต่นี่สามารถลุกขึ้นมาได้ขนาดนี้ จนผมขอยืนยันว่า บุญบวชนี่แรงสมคำล่ำลือจริงๆ จึงอยากจะขอต่อเวลาบวชไปอีก สุดท้ายนี้ ผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อมาก ที่พลิกชีวิตของผมจากผู้ก่อการเลื้อย มาเป็นผู้ก่อการรัก ที่รักในการสร้างบารมีแบบสุดๆ ซึ่งทุกงานบวชที่ผ่านมา ไม่ว่าจะตามคนบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนหรือบวชพระ ผมก็บุกลุยตามคนมาบวชจนถึงสามทุ่มสี่ทุ่มทุกวัน จนได้คนมาบวชมากมายเลยครับ กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงพระพงษ์ศักดิ์ วิวฑฺฒโน********************************
http://goo.gl/PF8HP
พิมพ์บทความนี้
