พบกับสิ่งที่แสวงหา ด้วยการไม่แสวงหา

1.ธรรมทายาทหญิง สุชาดา พันพัว 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

 

        ลูกชื่อ ธรรมทายาทหญิง สุชาดา พันพัว อายุ 20 ปี กำลังศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ เอกคณิตศาสตร์ ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี เจ้าค่ะ ก่อนที่ลูกจะมาอบรมธรรมทายาทหญิง ลูกเคยนั่งสมาธิมาหลากหลายวิธี แต่ไม่เคยรู้สึกว่ามีความสุขเลย จนกระทั่งลูกได้มีโอกาสไปเข้าค่ายสมาธิกับพี่ๆชมรมพุทธฯ ลูกได้นั่งสมาธิกับพี่ๆและรู้สึกมีความสุขมาก ลูกจึงตัดสินใจมาอบรมธรรมทายาทหญิง เพราะอยากรู้ว่า “วัดพระธรรมกายมีการสอนสมาธิอย่างไร ทำไมคนจากทั่วโลกจึงได้หลั่งไหลมานั่งสมาธิกันเป็นแสนเป็นล้านคน”

 

 

 

        พอเข้าโครงการแล้ว ตอนแรกลูกนั่งสมาธิได้พบแต่ความมืดมิด แต่ก็มีความรู้สึกสบายใจทุกครั้งนะคะ เหมือนเป็นการพักผ่อนจากส่วนลึก รู้สึกเบิกบาน ใจมันเกลี้ยงๆ สดใส และยิ้มได้ง่ายขึ้นทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง ลูกนั่งสมาธิไปเรื่อยๆตามปกติ เมื่อยก็ขยับ ทำใจนิ่งๆไม่คิดอะไร อยู่ๆก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมาจากกลางท้อง เป็นแสงมหัศจรรย์ที่กลืนกินความเมื่อยความง่วงไปจากตัวลูกหมดเลย ลูกรู้สึกเหมือนไม่มีตัวเราอีกต่อไป รู้สึกสบายมากๆ

 

        เมื่อได้ขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สนแก้ววนาราม จังหวัดเชียงใหม่ ลูกก็นั่งแบบทำใจนิ่งๆสบายๆ นึกว่ามีดวงแก้วอยู่กลางท้อง ตอนแรกดวงแก้วนั้นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่ลูกก็เฉยๆไม่คิดอะไร และก็น่าแปลกมากเลยค่ะ เพราะดวงแก้วนั้นค่อยๆชัดขึ้นๆเรื่อยๆ โดยที่ลูกไม่ได้พยายามนึกให้ชัด แค่ทำใจหยุดนิ่งเท่านั้น แค่หลับตาเฉยๆดวงแก้วก็ชัดขึ้นเองค่ะ และสิ่งที่ลูกไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น จากดวงแก้วสวยใสชัดเจน อยู่ๆก็เปลี่ยนเป็นองค์พระแก้วใสขนาดเท่าตัวลูก ท่านนั่งหันหน้าไปทางเดียวกันกับลูก แล้วตัวลูกก็กลายเป็นองค์พระ

 

 

 

        ลูกขอยืนยันว่า “ความสุขที่ได้จากสมาธินั้นมากมายมหาศาล” ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีความสุขอะไรเท่ากับ “เราเป็นพระ พระเป็นเรา” แบบนี้เลยค่ะ ความสุขทางโลกจากการฟังเพลงที่ชอบ ดูหนังที่ใช่ อ่านหนังสือที่คลั่งไคล้ ก็ไม่เคยได้รับความสุขใจเท่านี้จริงๆนะคะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

ธรรมทายาทหญิง สุชาดา พันพัว

 

2.ธรรมทายาทหญิง สุนิสา เจริญมังสัง 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

 

        ลูกชื่อ ธรรมทายาทหญิง สุนิสา เจริญมังสัง อายุ 19 ปี กำลังศึกษาอยู่คณะรัฐศาสตร์ ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ค่ะ ช่วงแรกของการนั่งสมาธิในโครงการฯ ลูกนั่งท่ามกลางความมืด ปวดและเมื่อยมากๆ มองไม่เห็นอะไรเลย แต่ลูกก็ไม่ยอมแพ้ค่ะ จนอยู่มาวันหนึ่ง ลูกก็นั่งสมาธิเหมือนทุกๆวัน แต่ประสบการณ์ภายในของลูกกลับไม่เหมือนเดิม ลูกได้พบกับสิ่งที่หลายคนแสวงหา ด้วยวิธีการไม่แสวงหาค่ะ คือ จากความมืดและเมื่อย เริ่มกลายเป็นความโล่ง โปร่ง เบา สบาย ขึ้นมาเอง อยู่ดีๆลูกก็เห็นแสงสว่างจ้าเหมือนพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวันเลยค่ะ พอนั่งไปเรื่อยๆก็มีดวงแก้วผุดขึ้นมาจากศูนย์กลางกาย แล้วค่อยๆขยาย จากหนึ่งดวงกลายเป็นสองดวง และสามดวง ขยายตามมาเรื่อยๆเหมือนดวงแก้วไปตามพี่ตามน้องออกมาเป็นครอบครัวดวงแก้ว ออกมาเป็นสายจนนับไม่ไหวเลยค่ะ

 

 

 

        เดี๋ยวนี้เวลาลูกนั่งสมาธิ ลูกจะเห็นดวงแก้วผุดขึ้นมาเป็นสายอย่างนี้อยู่เรื่อยๆ และเมื่อวันอาทิตย์ต้นเดือนที่ผ่านมา ขณะที่นั่งสมาธิบูชาข้าวพระ ลูกปล่อยใจตามเสียงของหลวงพ่อ ณ เวลานั้น ลูกรู้สึกราวกับว่า “เสียงของหลวงพ่อดังออกมาจากศูนย์กลางกายของลูกตลอดเวลา” เสียงนั้นชัดเจน และดังก้องอยู่ภายในศูนย์กลางกายของลูก ลูกนั่งสมาธิได้พิเศษกว่าวันอื่นๆ คือ ดวงแก้วที่ลูกเห็นนั้นมีองค์พระผุดขึ้นมากลางดวงแก้วด้วยค่ะ ลูกปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก ความสุขภายในเกิดขึ้นอย่างมากมาย สุขดีที่หนึ่งเลยค่ะ

 

        ตอนนี้ลูกเข้าใจแล้วว่า “ทำไมพี่ๆชมรมพุทธฯ ถึงอยากให้ลูกมาอบรมธรรมทายาทหญิง เพราะสิ่งที่ลูกได้รับกลับมานั้นมีค่ามาก ไม่อาจเทียบได้กับการเรียนซัมเมอร์ (Summer) ที่มหาวิทยาลัย แต่ลูกกลับได้เรียนซัมเมอร์ในมหาวิทยาลัยชีวิตที่มีเพื่อนๆจากมหาวิทยาลัยกว่า 94 สถาบัน นับรวมๆแล้วก็กว่า 400 คนค่ะ มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่เป็นผู้สอน อีกทั้งพระอาจารย์และพี่เลี้ยงที่คอยดูแลเอาใจใส่ลูก ทำให้ลูกๆทุกคนมีความสุขมากๆเจ้าค่ะ

 

 

 

         สุดท้ายนี้ ลูกในฐานะตัวแทนของธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 28 ทุกคน ขอกราบถวายบุญทุกๆบุญที่ลูกๆได้ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองจากการมาอบรมธรรมทายาทหญิงในครั้งนี้ แด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ลูกๆทุกคนจะตั้งใจกลับไปทำหน้าที่กัลยาณมิตร ขยายแสงสว่างในมหาวิทยาลัยของลูกๆต่อไปเจ้าค่ะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

ธรรมทายาทหญิง สุนิสา เจริญมังสัง