Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 13 มิถุนายน พ.ศ.2554ชีวิตผมสว่างแล้วครับ
พลิกชีวิตด้วยการบวชตอน ชีวิตผมสว่างแล้วครับเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงกระผม พระอุทัย พุทฺธิสกฺโก อายุ 32 ปี เข้าอบรมในโครงการบวชพระแสนรูป ภาคฤดูร้อน (รุ่นสามฤดู) ณ ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียงสาม ปัจจุบันนี้กระผมกำลังอบรมพระนวกะอยู่ที่วัดพระธรรมกาย ระเบียงสี่ กลุ่มที่สอง เพื่อเตรียมตัวเป็นพระพี่เลี้ยงที่แสนดีในโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูป รุ่นเข้าพรรษา (รุ่นที่ 4) ครับ พระอุทัย พุทฺธิสกฺโกก่อนมาบวช กระผมทำงานแบบทูอินวัน คือ เป็นทั้งผู้รับเหมาก่อสร้างควบคู่กับเป็นเกษตรกรฝีมือดี ปลูกพริกหวานสีต่างๆอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ครับ ทั้งๆที่กระผมขยันขันแข็งในการทำงาน หนักเอาเบาสู้ งานหนักเท่าไรกระผมไม่เคยเกี่ยง แต่แปลกมากครับ เพราะไม่ว่ากระผมจะทำอะไร ก็มักจะถูกโกงถูกหลอกอยู่เรื่อย งานก่อสร้าง ทั้งๆที่กระผมทำงานดี เสร็จตรงตามกำหนดทุกอย่าง แต่กลับเจอนายจ้างขี้เหนียวสุดๆ งานเสร็จก็ไม่จ่ายเงินให้ โกงเงินกระผมไปเป็นแสนๆบาท ทำให้กระผมเกิดอาการเซ็ง เครียด เบื่อ กลุ้ม กระผมก็เลยดื่มเหล้าย้อมใจกับลูกน้องในไซต์งาน ให้มันลืมเรื่องบ้าๆแบบนี้ไปเสีย ดื่มเหล้าจนได้ที่ กระผมก็ไปเที่ยวต่อ เที่ยวไปเที่ยวมาก็ไปจบลงที่บ่อนการพนันทุกครั้งครับ กระผมหมดเงินไปกับบ่อนครั้งหนึ่งเป็นแสนๆบาท จึงทำให้ธุรกิจของกระผมเริ่มย่ำแย่ ชีวิตครอบครัวเริ่มระหองระแหง กระผมกับแฟนมีปากเสียงกันบ่อยขึ้น อีกทั้งสถานะทางการเงินก็เริ่มติดๆขัดๆชักหน้าไม่ถึงหลัง ตอนนั้นบอกตรงๆครับว่า “เบื่อและเซ็งกับชีวิตสุดๆ”จนกระทั่งวันหนึ่ง มีหลวงพี่ที่วัดพระธรรมกายได้โทรศัพท์มาหาและชวนกระผมว่า “ตอนนี้ทางวัดพระธรรมกายมีโครงการบวชพระ ฟรีไม่เสียค่าใช้จ่าย หลวงพี่โทรศัพท์มาชวนให้มาบวชด้วยกัน” พอวางหูโทรศัพท์ปุ๊บ กระผมก็สงสัยขึ้นมาปั๊บว่า “เอ๊ะ...วัดพระธรรมกายอยู่ที่ไหนกันนะ” ซึ่งระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้น แม่ของกระผมก็เดินเข้ามา แล้วบอกว่า “ลูก...บวชให้แม่นะ แม่อยากให้ลูกบวชให้แม่” ประโยคนี้ของแม่ ทำให้กระผมคิดขึ้นมาได้ว่า “นี่เราโตมาจนป่านนี้แล้ว ยังไม่เคยบวชให้พ่อกับแม่เลย” ไหนๆครั้งนี้มีโอกาสแล้ว อีกอย่างกระผมก็เบื่อกับปัญหาต่างๆนานาที่กำลังพบเจอ กระผมจึงรีบเคลียร์งานทุกอย่างและฝากธุรกิจต่างๆให้กับญาติพี่น้องช่วยดูแลให้กระผมก่อน ซึ่งวันที่กระผมเข้าโครงการอบรม มีญาติพี่น้องมาส่งกระผมเยอะมากครับ ยิ่งแม่ของกระผมทั้งดีใจและตื่นเต้นมากที่กระผมจะบวช ท่านยิ้มทั้งวันเลยครับ พอเข้าโครงการแล้ว แรกๆกระผมยอมรับว่าต้องปรับตัวเยอะมาก จากเดิมกระผมจะเป็นคนที่ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น แต่พอเข้าโครงการแล้ว ที่นี่ทุกคนเท่าเทียมกันหมด เราจะมาอวดเก่งอวดดีคนเดียวไม่ได้ แต่เราต้องไปกันเป็นทีม ต้องคอยดูแลและช่วยเหลือกัน กระผมได้ฝึกตัวเองในด้านต่างๆมากมายทั้งในเรื่องความมีระเบียบวินัย และการอยู่ร่วมกันกับหมู่คณะผ่านบทฝึกต่างๆของการเป็นพระแท้ ซึ่งมันทำให้กระผมรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองทุกครั้ง ที่วันนี้เราได้ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพธรรม เพราะสิ่งที่กระผมได้รับจากโครงการนั้น คือ ความสุขที่กระผมมั่นใจว่า “ถึงจะมีเงินทางโลกเป็นสิบล้าน แสนล้าน ก็ไม่สามารถเทียบกับความสุขเพียงแค่วันเดียวของการเป็นพระแท้ได้จริงๆครับ” เรียกว่า “จะเอาอะไรมาแลกก็คงไม่ยอมหรอกครับ” และที่สำคัญโครงการนี้ยังสอนให้กระผมได้รู้จัก ได้เข้าใจ และได้เข้าถึงความสุขภายในที่ได้จากการนั่งสมาธิ(Meditation)อีกด้วย 
พระอุทัย พุทฺธิสกฺโกตอนแรกๆที่กระผมนั่งสมาธิ หลับตาทีไร กระผมก็เจอแต่ความมืดตื้อมืดมิด ปวดเมื่อยอย่างแสนสาหัส นั่งกี่รอบก็ปวดมันเสียทุกรอบเลยครับ แต่ถึงกระผมจะปวดเมื่อยอย่างไร ถ้าถึงเวลานั่งธรรมะเมื่อไหร่ กระผมก็จะมานั่งสมาธิทุกรอบไม่เคยขาดเลยครับ จนกระทั่งวันที่ 22 มีนาคม พ.ศ.2554 หลังทำวัตรเย็น กระผมก็ได้มานั่งสมาธิตามปกติ วันนั้นกระผมนั่งไปเรื่อยๆไม่คิดอะไร ปล่อยวางทุกอย่าง แรกๆก็ยังปวดเมื่อยตามตัวอยู่เหมือนเดิมครับ ไม่รู้ว่ามันจะปวดเมื่อยอะไรกันนักหนา แต่กระผมก็ทนนั่งไปนะครับ อยากจะลองทนดูสักตั้ง ดูสิว่ามันจะปวดเมื่อยไปทั้งคืนไหม กระผมทนนั่งไปเรื่อยๆ สักพักก็รู้สึกนิ่งและสงบ อาการปวดเมื่อยทุกอย่างมันหายสนิทเป็นปลิดทิ้งไปเลยครับ กระผมรู้สึกตัวมันโล่งๆสบายๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนนั้นกระผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยอยู่ในอากาศเลยครับ และไม่นานกระผมก็เห็นองค์พระแก้วใสผุดขึ้นมาที่ช่องท้องบริเวณฐานที่เจ็ด องค์พระใสและสว่างมาก รัศมีของท่านสว่างไสวไปทั่วทั้งท้องของกระผม องค์พระค่อยๆผุดซ้อนขึ้นมาเรื่อยๆ ยอดเศียรของท่านเหลื่อมกันเล็กน้อย ตอนนั้นกระผมรู้สึกเหมือนตัวเองสว่างและเปล่งประกายรัศมีไปทั่ว กระผมนั่งมององค์พระไปเรื่อยๆ เป็นครั้งแรกในชีวิตจริงๆครับที่กระผมรู้สึกอยากนั่งสมาธิต่อไปเรื่อยๆ ไม่อยากออกจากสมาธิเลย และหลังจากวันนั้นไม่ว่ากระผมจะลืมตาหรือหลับตา องค์พระก็ยังชัดใสอยู่ที่กลางท้องตลอดเวลาเลยครับ กระผมเห็นท่านได้ชัด ใส แจ่มอยู่ตลอดเวลา หลวงพ่อครับ...ตอนนี้กระผมรู้แล้วจริงๆว่า “ความสุขจากภายในนั้นมีความสุขขนาดไหน” มันเป็นความสุขที่มากกว่าคำว่า “อภิอัครบรมสุข” อีกครับจากความสุขที่กระผมได้รับในครั้งนี้ กระผมจึงตั้งใจจะขอต่อเวลา บวชต่อไปเรื่อยๆวันต่อวันอย่างไม่มีกำหนดครับ กระผมจะขอทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจช่วยงานหลวงพ่อตลอดไปครับ และกระผมอยากจะเชิญชวนชายแมนแมนทุกคนให้มาบวชกันเถิดครับ แล้วคุณจะรู้ว่า “ความสุขที่ผมบอกว่ามีเงินเป็นล้านก็ยังเทียบไม่ได้นั้น มันเป็นอย่างไร ผมมั่นใจว่าโครงการบวชนี้ให้อะไรคุณมากกว่าที่คุณคิดจริงๆครับ” สุดท้ายนี้ กระผมอยากจะฝากบอกผู้นำบุญทุกคนว่า “ให้ออกไปทำหน้าที่ชวนบวชกันเถอะนะครับ เหลือเวลาอีกไม่เท่าไรแล้ว ผมเชื่อว่ายังมีชายแมนแมนที่ยังไม่รู้ข่าวบุญนี้ เหลืออยู่บนโลกใบนี้อีกเยอะเลยครับ ขอแค่เพียงเราออกไปทำหน้าที่ชวนบวชเท่านั้น ผมมั่นใจต้องมีคนมาสมัครบวชอย่างแน่นอน เพราะตัวผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่หลวงพี่ได้โทรศัพท์มาชวนบวช แล้วผมก็ได้ตัดสินใจสมัครบวช จนกระทั่งตอนนี้ผมก็ยังบวชอยู่ต่อเพื่อตั้งใจที่จะช่วยเหลืองานพระพุทธศาสนาไปเรื่อยๆแบบไม่มีกำหนด คิดดูนะครับว่าถ้าคุณออกไปชวนบวช แล้วมีผู้ชายอีกหลายๆคนตัดสินใจเข้ามาบวชแล้วอยู่ต่อแบบผม คุณจะปลื้มใจขนาดไหน เชื่อผมเถอะครับว่า...โลกใบนี้ขาดกัลยาณมิตรไม่ได้จริงๆครับ ดังนั้น ออกไปทำหน้าที่ชวนบวชกันเยอะๆ ให้ยอดทะลุเป้ากันไปเลยนะครับ” กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงพระอุทัย พุทฺธิสกฺโกอ่านรายละเอียด...
http://goo.gl/tse8v
พิมพ์บทความนี้
