Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2555
ความประทับใจของพระธรรมทายาทรุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์
จะขอรักหลวงพ่อและพระพุทธศาสนาไปจนกว่าจะสิ้นลมหายใจเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับกระผมพระธรรมทายาทธนดล คุตฺตธมฺโม อายุ 25 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาท จากกองพันรุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ขอรายงานตัวครับ
พระธรรมทายาทธนดล คุตฺตธมฺโมหลวงพ่อครับ หลังจากเสร็จภารกิจการเดินธุดงค์เพื่อสถาปนาเส้นทางพระผู้ปราบมารแล้ว คำแรกที่ผุดขึ้นมาในใจของผมก็คือคำว่า “ไม่เสียชาติเกิด” ครับ ผมภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่ของตนเองในการเดินธุดงค์ได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์ทั้ง 24 วันเพื่อสานฝันของหลวงพ่อให้เป็นจริงด้วยการพลีชีพถวายศาสน์ครับ หลวงพ่อครับ ตลอดชีวิตทั้งชีวิตที่ผ่านมาของผม สิ่งใดที่เรียกว่าการทำความดีหรือการทำบุญ ไม่มีครั้งไหนเลยที่จะสร้างความปลื้มปีติให้กับตัวผมได้เท่ากับการเดินธุดงค์ในครั้งนี้ครับ ผมตื้นตันใจจนน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัวเลยครับ หลวงพ่อครับ ผมดีใจมากที่ภารกิจนี้ทำให้ผมได้ตอกย้ำซ้ำเดิมให้ตัวผมเองได้ตระหนักถึงหน้าที่ที่แท้จริงของการบวชเป็นพระ เพราะถึงแม้ว่าผมจะเคยบวชมาแล้วก่อนหน้านี้ แต่การบวชครั้งนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกปลื้มและประทับใจเท่าการบวชในครั้งนี้ที่ได้มีโอกาสออกเดินธุดงค์ไปโปรดญาติโยม การที่ญาติโยมมีศรัทธากราบไหว้ผม ทำให้ผมเกิดความตั้งใจที่จะฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นพระที่ดียิ่งๆขึ้นไป ผมอยากให้สาธุชนได้กราบไหว้ผมได้อย่างสนิทใจในฐานะพระแท้ครับ หลวงพ่อครับ ผมมีความในใจที่อยากจะแอบสารภาพกับหลวงพ่อนิดหน่อยครับว่า การมาบวชของผมครั้งนี้ ความจริงแล้ว ผมกะว่าจะมาบวชเพื่อสะเดาะเคราะห์เพราะอายุครบเบญจเพสเท่านั้นครับ แต่พอบวชไปบวชมาจนกระทั่งถึงวันนี้ ก็ยังไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้ผมอยากกลับไปใช้ชีวิตฆราวาสเหมือนเดิมเลยครับ โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นโยมแม่ของผม ท่านปลื้มใจมากๆครับที่ลูกชายได้บวช ซึ่งท่านได้บอกกับผมว่า “อย่าสึกนะ อยากให้อยู่เป็นพระไปตลอดเลยนะ”ซึ่งตัวผมเองก็ไม่ชอบที่จะขัดใจโยมแม่ซะด้วยสิครับ ผมจึงต้องขอความเมตตา ขอบวชอยู่เป็นพระลูกชายของหลวงพ่อต่อไปเรื่อยๆแบบวันต่อวัน ปีต่อปี และชาติต่อชาติด้วยนะครับ หลวงพ่อครับการที่ผมได้มาอยู่ตรงนี้ ผมรู้สึกว่าตัวผมเองโชคดีมากๆที่สามารถมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งได้เพราะเนื่องจากที่บ้านของผมมีอาชีพเป็นร่างทรงกันทั้งบ้านเลยครับ โดยวันที่ผมมาบวชก็ไม่มีใครมาร่วมงานบวชของผมเลย นอกจากโยมแม่ซึ่งท่านเข้าใจและชอบการปฏิบัติธรรม และท่านก็ยังได้เคยเข้าร่วมบวชเป็นอุบาสิกาแก้วในโครงการของหลวงพ่อด้วยนะครับ ซึ่งโยมแม่นี่ละครับที่ท่านได้เชียร์ให้ผมมาบวชในโครงการของหลวงพ่อ ซึ่งพอได้มาบวช ผมถึงได้เรียนรู้ว่าที่พึ่งอันเป็นสรณะสูงสุดนั้นก็คือพระรัตนตรัย ผมจึงได้ตัดสินใจหักดิบเลิกเป็นร่างทรง แล้วก็ได้บอกโยมแม่ให้เลิกเป็นร่างทรงโดยเด็ดขาดเลยครับ หลวงพ่อครับ ตั้งแต่ผมได้มารู้จักกับหลวงพ่อ ชีวิตของผมก็มีความสุขมากขึ้น ชีวิตมีคุณค่าและมีความหมายมากขึ้น ถึงวันนี้ผมมั่นใจ ว่าชีวิตสมณะของผมจะดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่น หากมีหลวงพ่อเป็นผู้นำในการสร้างบุญสร้างบารมี ซึ่งผมก็ได้ตั้งปณิธานเอาไว้ในใจว่า ถ้าเลือกได้ ในวาระสุดท้ายของชีวิต ผมจะขอ-มรณภาพไปในท่านั่งสมาธิที่วัดพระธรรมกายแห่งนี้ครับ หลวงพ่อครับ สุดท้ายนี้ ผมต้องขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อมากๆครับที่ได้มอบโอกาสที่สำคัญยิ่งให้กับชีวิตของผม ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ที่โชคดีที่ได้ร่วมปฏิบัติภารกิจอันทรงเกียรตินี้ ซึ่งผมจะขออยู่เพื่อช่วยงานของหลวงพ่อต่อไป โดยผมมีความตั้งใจที่จะเป็นพระพี่เลี้ยงในรุ่นบวชแสนภาคฤดูร้อนที่จะมาถึงนี้ครับ ซึ่งผมจะขอทุ่มเทความสามารถที่มีอยู่ทั้งหมดเพื่อที่จะรับบุญใหญ่นี้ เพื่อตอบแทนพระคุณของหลวงพ่ออย่างเต็มที่เต็มกำลังครับ
http://goo.gl/1MfJg
พิมพ์บทความนี้
