เกาะติดความปลื้มรายงานข่าวจากยอดดอยแม่ระอานอก

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 7 มิถุนายน  พ.ศ. 2558

 

เกาะติดความปลื้มรายงานข่าวจากยอดดอยแม่ระอานอก

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

     ผม ณัฐพล มาลัยวิภา อายุ 25 ปี มีชื่อในภาษาปวาเก่อ ญอว่า “กาเชอ” ครับ...ผมเป็นลูกหลานบ้านแม่ระอานอก โดยกำเนิดครับ

 

 “กาเชอ” หนุ่มหัวใจยอดกัลยาณมิตร วัยเบญจเพส ลูกหลานบ้านแม่ระอานอก

 

     ก่อนอื่น ผมและพ่ออุ๊ยแม่อุ๊ยชาวบ้านแม่ระอานอก ทุกคน ขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณหลวงพ่อที่ได้เมตตามอบ “แบบ” พระเจดีย์ที่งดงามที่สุดให้ และยังได้ “ชวนชาวพุทธทั่วโลก” ได้ร่วมสร้างพระเจดีย์มอบให้กับชาวบ้านแม่ระอานอก ทุกคนปลื้มใจมากๆดีใจ นับวันนับคืนรอ..เมื่อไรจะถึงวันได้มาร่วมสร้างเจดีย์ โดยในการสร้างพระเจดีย์ในครั้งนี้ พระครูสุนทรวิภาต เจ้าคณะอำเภออมก๋อย จะขอเป็นประธาน และชาวบ้านแม่ระอานอก จะเป็นผู้ดำเนินการก่อสร้างเองทั้งหมดจนเสร็จเรียบร้อย เลยครับ

   ย้อนไปตั้งแต่เล็กจนโต ภาพที่ผมได้เห็นเจนตา นั่นก็คือ พ่อแม่ปู่ย่าตายายของผม จะพากันเอาข้าวที่หุงสุกใหม่ๆ เข้าไปกราบถวายเจดีย์เนินดินองค์เก่ากันตั้งแต่เช้า ถึงแม้ที่หมู่บ้านของผม จะไม่มีวัดอย่างเป็นทางการ แต่พวกเราก็ได้แต่ยึดถือพื้นที่ ที่มีเจดีย์เนินดินนี้ เป็นประหนึ่งอารามศักดิ์สิทธิ์ การได้ถวายข้าวกับพระเจดีย์ ก็เหมือนกับพวกเราได้เอาข้าวถวายบูชาแด่พระพุทธเจ้า

    พ่อแม่ของผมปลูกฝังเสมอว่า นี่คือพระเจดีย์ที่พวกเราทุกคนต้องกราบไหว้ ไม่ว่าใครจะไปไร่ไปนา หรือแม้แต่ไปทำงานไกลแสนไกลแค่ไหน...แต่เมื่อกลับมาถึงบ้าน สิ่งที่ต้องทำคือ ต้องขึ้นมากราบพระเจดีย์เนินดินองค์นี้กันทุกคน! เพราะที่แห่งนี่เป็นศูนย์รวมใจยึดเหนี่ยวให้พวกเรา ชาวบ้านแม่ระอานอกยังคงเป็นชาวพุทธ

 

พระเจดีย์เนินดิน สิ่งเดียวที่บรรพบุรุษได้สร้างไว้
คอยยึดเหนี่ยวให้ชาวบ้านยังคงเป็นชาวพุทธอยู่

พระเจดีย์เนินดิน สิ่งเดียวที่บรรพบุรุษได้สร้างไว้
คอยยึดเหนี่ยวให้ชาวบ้านยังคงเป็นชาวพุทธอยู่

   หลวงพ่อครับ...แม้หมู่บ้านโดยรอบแถบๆนี้ค่อยๆแปรเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอื่นกันหมด แต่...ชาวพุทธในหมู่บ้านของผม ยังคงยึดมั่นในพระพุทธศาสนา เพราะไม่มีใครอยากจะเอาใจออกห่างจากสิ่งที่บรรพบุรุษได้สร้างให้ไว้ คือ เจดีย์เนินดินองค์นี้

    และเพราะพระเจดีย์เนินดินองค์นี้เองครับ...ที่ทำให้ผมอยากจะบวช ..อยากจะเป็นพระ ผมใฝ่ฝันอยากจะบวชเป็นพระมาก แต่ก็ไม่รู้จะไปบวชที่ไหน บวชยังไง จนกระทั่งผมได้ยินข่าวการจัดบวชของวัดดงดินแดง ใจผมนี่...เต้นระรัวเลยครับ  เมื่อปีที่แล้ว (2557) ผมจึงได้บวชสมปรารถนาแล้วครับ  พระอาจารย์ได้นำหลักสูตรมาตรฐานแห่งความเป็นพระแท้มาอบรมให้ ผมรู้จักและซาบซึ้งในหน้าที่ของความเป็นพระ

 

ฝันมาตลอด 24 ปีเป็นจริง เมื่อผมได้มาบวชพระเมื่อปี พ.ศ. 2557  
และฝึกตนตามหลักสูตรพระแท้

ฝันมาตลอด 24 ปีเป็นจริง เมื่อผมได้มาบวชพระเมื่อปี พ.ศ. 2557  
และฝึกตนตามหลักสูตรพระแท้

เมื่อปี พ.ศ. 2558 ผมกลับไปชวนครอบครัวมาบวชทั้งบ้าน
พ่อและน้องชายมาบวชพระ ส่วนแม่มาบวชศีลจาริณี
และตัวผมยังชวนคนทั้งหมู่บ้านแม่ระอานอก มาบวชได้อีกเกือบ 40 คนครับ

    โดยเฉพาะเมื่อได้ฟังถึงคำสอนและปฏิปทาของหลวงปู่วัดปากน้ำ และหลวงพ่อธัมมชโย ผมยิ่งเกิดศรัทธาเป็นอย่างมาก การบวชในครั้งนั้นพระอาจารย์ท่านมีโครงการธุดงค์ธรรมยาตรา กลับไปฟื้นฟูพระพุทธศาสนาที่บ้านเกิดของตัวเอง ผมจึงมีโอกาสได้พาพระมาที่หมู่บ้าน

 

ตอนผมบวชได้กลับมาบ้านเกิด  เพื่อพาชาวบ้านฟังธรรมสวดมนต์นั่งสมาธิ
และผมได้พาทุกคนนั่งสมาธิเป็นภาษาปวาเก่อญอด้วยครับ

ตอนผมบวชได้กลับมาบ้านเกิด  เพื่อพาชาวบ้านฟังธรรมสวดมนต์นั่งสมาธิ
และผมได้พาทุกคนนั่งสมาธิเป็นภาษาปวาเก่อญอด้วยครับ

ชาวบ้านแม่ระอานอก หอบลูกมาสวดมนต์นั่งสมาธิกันจนล้นศาลา

ชาวบ้านแม่ระอานอก หอบลูกมาสวดมนต์นั่งสมาธิกันจนล้นศาลา

      หลวงพ่อครับ... การเดินทางมาของพระภิกษุ-สามเณร ในครั้งนั้น ชาวบ้านดีใจเป็นอย่างมาก แม่อุ้ยบางคนถึงกับนั่งสะอื้นด้วยความดีใจ บางคนแม้จะอายุมาก ไม่มีเรี่ยวแรงเดิน ก็ค่อยๆคลาน และไถตัวเองมากับพื้นดิน เพื่อจะกราบพระ... และผมไม่ทราบเหมือนกันครับว่า เป็นระยะเวลากี่ปีแล้วที่พวกเราไม่เคยได้ใส่บาตรพระ แต่ที่ผมพอจะยืนยันได้ก็คือ ตั้งแต่เกิดมาจนผมอายุ 24 ปี ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่ทุกคนได้ใส่บาตรพระ!!จึงไม่รู้ว่าจะย้อนกลับ ไปอีกกี่ปี ที่หมู่บ้านแห่งนี้ไม่เคยได้ใส่บาตรเลย

 

ชาวบ้านแม่ระอานอก ได้ตักบาตรในหมู่บ้านเป็นครั้งแรก
ในรอบอย่างน้อย 24 ปีครับ

ชาวบ้านแม่ระอานอก ได้ตักบาตรในหมู่บ้านเป็นครั้งแรก
ในรอบอย่างน้อย 24 ปีครับ

    การบวชทำให้พวกผมรู้จักบุญกุศล ได้รู้จักพระพุทธเจ้า ผมเชื่อว่า ถ้าใครได้รู้จักพระพุทธเจ้า ได้ศึกษาถึงคำสอน เขาจะรักพระพุทธเจ้าและรักพระพุทธศาสนา ผมอยากจะช่วยหลวงพ่อเอาผ้าเหลืองห่มดอยให้ได้ครับ

     ทุกคนเชื่อว่า เมื่อพระเจดีย์ที่ชาวพุทธทั่วโลกมอบให้องค์นี้เสร็จ จะมีผู้คนกลับคืนมาสู่ความเป็นชาวพุทธเหมือนเดิม ดังนั้นทั้งกำนัน พ่อหลวง ผู้ใหญ่บ้าน ชาวบ้านทุกคน จึงพร้อมใจกันทำจดหมาย ลงลายนิ้วมือ เพื่อยืนยันเสียงปรารถนาแห่งหัวใจว่า พวกเราอยากมีพระเจดีย์สวยๆแบบนี้มานานแล้วครับ

    โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อได้รับความเมตตาจากหลวงพ่อตั้งชื่อวัดให้ว่า “วัดบ้านแม่แสนสุข”...โอ้โห!!นี่เป็นการเปิดประตูไปสู่ความสุขให้พวกเราจริงๆครับ ... เคยมีคนถามว่า วัดชื่ออะไร พอบอกว่า วัดแม่ระอานอก...ทุกคนก็จะต้องถามซ้ำว่า อะไรนะ..แล้วก็ต้องถามต่อว่า แปลว่าอะไร ซึ่งผมก็ตอบไม่ถูกเหมือนกันครับ จนเขาก็ระอาไม่อยากจะรู้แล้ว.. บางคนก็บอกว่า บ้านเธอนี่ คงเพราะ น้ำก็ไม่มี ทำอะไรก็ลำบาก เจดีย์ก็เป็นแค่เนินดิน มิน่า..ถึงได้ชื่อว่า บ้านแม่ระอา..แต่นับจากนี้ชาวบ้านจะต้องมีแต่ความสุข เป็นบ้านแสนสุข ไม่น่าระอาอีกแล้วล่ะครับ หลวงพ่อทำให้ทุกวันของเราเป็นวันสุข ทุกๆวันเลยครับ

     ตอนนี้พวกเรากำลังทำหน้าที่ไปชวนทุกหมู่บ้านกว่า 38 หมู่บ้านรอบๆ โดยที่ไกลที่สุดก็เกือบ 100 กิโลแม้ว ทั้งจุดที่รถไปถึงและไม่ถึง เพื่อมาร่วมพิธีแสดงตนเป็นพุทธมามกะ และปฏิญาณตนเขียนใบปวารณา ขอเป็นพุทธแท้ตลอดชีวิต ในวันอาทิตย์ที่ 21 มิถุนายน นี้ ตัวแทนจากแต่ละหมู่บ้าน จะขนทรายจากหมู่บ้านตัวเองมาทำพิธีโปรยทราย ปฐมเริ่มในการก่อสร้างพระเจดีย์ที่วัดบ้านแม่แสนสุขนี้ครับ เราจะทำให้ทุกอณูพื้นแผ่นดินที่จะสร้างพระเจดีย์ หนาแน่นไปด้วยชาวพุทธแท้ทุกตารางเมตร

      ขอเรียนเชิญชาวพุทธทุกคนมาร่วมกันเป็นสักขีพยานในพิธีครั้งประวัติศาสตร์ของวัดบ้านแม่แสนสุขนี้ด้วยกันนะครับ    

 

สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมโทร. 02-831-1000