จดหมายจากโฮเวิร์ด ลูกพระธัมฯ

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อผู้เป็นที่รักยิ่งและสวัสดีสมาชิกครอบครัวธรรมกายผู้งดงามทุกท่าน

 

พระอาจารย์และเจ้าหน้าที่ ไปส่งที่สนามบิน

เมื่อถึงคราวที่ไอวี่และผม จะต้องเดินทางกลับไปฮ่องกง ถึงเวลาที่จะต้องกล่าวคำอำลา เซย์ กู๊ด บาย (Say Good-Bye) กับโจฮันเนสเบิร์ก เมดดิเทชั่น เซนเตอร์ (Johannesburg Meditation Centre) หลวงพ่อครับ คำว่า Good Bye เป็นคำที่ทำให้เรารู้สึกถึงการพลัดพรากจากสิ่งที่เรารัก ผมจึงคิดว่า เราน่าจะเปลี่ยนวิธีร่ำลาเสียใหม่ ด้วยความเบิกบาน เพราะไอวี่กับผม พบว่า ไม่ว่าเราจะไปที่ไหน เราก็พบกับพี่น้องชาวธรรมกาย ที่รักสันติภาพ ชอบทำสมาธิ แม้ว่าเราเดินมาแสนไกล ไกลถึงโจฮันเนสเบิร์ก (ฉันมาไกล) เราก็ยังพบเพื่อนพี่น้องที่พูดภาษาเดียวกัน คือภาษาสันติภาพ แล้วเมื่อผมไปถึงเมืองต่อไป ผมก็จะพบพี่น้องชาวธรรมกายอีก 

ทำให้ผมเกิดแรงบันดาลใจ อยากจะแต่งเพลง Good-Bye Song เสียใหม่ เป็นความสุข ความเบิกบาน เพราะเราอยู่ภายใต้ดวงตะวันเดียวกัน มีภารกิจสันติภาพเหมือนกัน ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนภายใต้ดวงตะวัน เราก็เป็นหนึ่งเดียวกัน และงานสร้างสันติภาพที่พี่น้องธรรมกายทั่วโลก กำลังทำอยู่นี้ ก็อยู่ภายใต้ "ตะวันธรรม" เหมือนอยู่ใกล้ชิดหลวงพ่อตลอดเวลา ผมอยากจะบอกจากก้นบึ้งของหัวใจ (From the bottom of my heart) ว่า พวกเราโชคดีมากที่มีหลวงพ่อเป็นตะวันธรรมที่ฉายเข้าไปในศูนย์กลางกายของพวกเราทุกคน พวกเราจึงไม่มีการพลัดพราก ภายใต้แสงสว่างของหลวงพ่อ หลวงพ่อเป็นความสว่างสากล (Universal Light) ของพวกเราทุกคนครับ

พวกเรารักหลวงพ่อครับ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้พบหลวงพ่ออีกครั้งในเดือนเมษายนที่จะถึงนี้ครับ ด้วยความรัก ชีวิต และจิตใจทั้งหมดที่พร้อมอุทิศให้ ผมหวังว่า เพลงนี้จะเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนได้เห็นถึงความสำคัญของการระลึกถึงหลวงพ่อไว้ที่ศูนย์กลางกาย หากพวกเราทำได้ จะไม่ต้องกังวลถึงกระแสกิเลส การกระทำผิด เหงา เศร้า หดหู่ ผิดหวัง และที่สำคัญคือ ไม่ต้องกล่าวคำว่า .........Good Bye.......สาธุ