ผลปฏิบัติธรรม
ของ
กัลยาณมิตร กลอยใจ อัวบาน (ประเทศเยอรมนี)
ลูกชื่อ กลอยใจ อัวบาน อายุ 32 ปี จากประเทศเยอรมัน อยู่ที่นี่มาได้ 8 ปีแล้ว ลูกมีเรื่องราวความสุขจากการนั่งหลับตา มาเล่าให้คุณครูไม่ใหญ่และนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาทั่วโลกฟังค่ะ “แค่นั่งหลับตาก็มีความสุขได้” ใครบางคนอาจถามว่า มีจริงด้วยหรือ ลูกเป็นอีกคนหนึ่งที่กล้ายืนยันว่า มีจริงค่ะ เพราะสิ่งเหล่านี้ได้เกิดกับลูกแล้วจริงๆจากการนั่งหลับตาทำสมาธิ
ปกติแล้วคำว่า “สมาธิ” ไม่ใช่คำที่แปลกสำหรับลูก เพราะเคยฝึกปฏิบัติมาจากหลายๆแห่ง แต่เป็นไปตามอารมณ์ ไม่สม่ำเสมอ และลูกมีโรคประจำใจอยู่โรคหนึ่ง ซึ่งรักษาไม่หายสักที คือ “โรคฟุ้ง” นั่งทีไรก็ฟุ้งทุกที พอฟุ้งปุ๊บก็เลิกนั่งปั๊บ ไม่ค่อยเป็นเรื่องเป็นราวเท่าไหร่นัก
จนกระทั่งเมื่อปี พ.ศ.2548 มีเพื่อนกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง ได้พาลูกมา วัดพุทธสตาร์สบูร์ก และแนะนำให้รับชม DMC นับแต่นั้นมาเหมือนลูกได้ยาดี และมีครูดี คือ คุณครูไม่ใหญ่ พอได้ยินคำว่า “องค์พระภายใน” แล้วใจก็คุ้นๆเหมือนเคยได้ยินหรือเคยได้เจอมาจากที่ไหนสักแห่ง ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นใจ จึงตั้งใจปฏิบัติธรรมมาตลอด
ผลปฏิบัติธรรมในครั้งแรกของลูก หลังจากนั่งหลับตาเบาๆ ทำใจสบาย นึกถึงพระแก้วใสเป็นนิมิตไว้กลางกาย สักพักภาพนิมิตองค์พระก็หายไป เหลือแต่ความมืด จึงนึกถึงคำที่พระอาจารย์ท่านสอนว่า “ถ้าเห็นแล้วไม่มีความสุขไม่เห็นดีกว่า” ลูกจึงมองความมืดต่อไปอย่างมีความสุข มองไป ภาวนาไปด้วย ใจก็เริ่มนิ่ง แล้วอยู่ๆ ก็เหมือนโดนดูดลงสู่กลาง ลูกไม่เคยเจออย่างนี้มาก่อน จึงกล้าๆกลัวๆ ศูนย์กลางกายก็พยายามจะดึงใจลูกลงไปตรงกลาง แต่ลูกก็ฝืนๆ
ดึงขึ้น ดึงลง ดึงขึ้น ดึงลง อย่างนี้อยู่สักหนึ่งถึงสองนาที แล้วลูกก็ต้องตกตะลึงเพราะอยู่ดีๆ ก็มีองค์พระธรรมกาย องค์ใหญ่ๆ ประมาณตัวลูกสองคนรวมกัน ซ้อนแล้วก็ซึมซาบความใส เข้าไปสู่ร่างกายของลูก ท่านใสสว่างสวยงามมาก ความใสสว่างของท่านซึมอยู่ในเนื้อในกระดูกทุกส่วนของร่างกาย และขณะนั้นก็มีเสียงเกิดขึ้นมาในใจเองว่า “ตัวเราคือองค์พระ องค์พระคือตัวเรา” ลูกประหลาดใจมาก เพราะไม่เคยเจอประสบการณ์อย่างนี้มาก่อนเลย
เมื่อหลวงพ่อแนะนำการนั่งสมาธิ โดยการนึกถึงหลวงปู่ไว้ที่ศูนย์กลางกาย ลูกทำอย่างนี้อย่างต่อเนื่องเป็นอาทิตย์จนท่านใส แล้วก็น้อมใจไว้กลางกายของท่าน สักครู่ก็เห็นดวงใสๆ กลมๆ เล็กมากเท่าปลายนิ้วก้อย ปรากฏขึ้นมา พอน้อมใจลงตรงกลางดวงเล็กๆ นั้น ก็เห็นเกตุดอกบัวตูมเล็กๆผุดขึ้นมาตรงกลาง แล้วองค์พระก็ขยายขึ้นจนเต็มองค์ เอาใจจรดตรงกลางองค์พระต่อไปเรื่อยๆ อยู่ดีๆ ใจก็ดิ่งลงอย่างเร็วพร้อมกับเห็นองค์พระเกิดขึ้นอีก องค์แล้วองค์เล่า ใจลูกก็ดิ่งลงกลางอย่างเดียว แรกๆองค์พระท่านผุดมาทีละองค์ก่อน พอปล่อยสบายๆปล่อยเข้าไปเรื่อยๆ ก็ขึ้นมาเป็นสายเลยค่ะ เหมือนลูกอยู่ในศูนย์กลางกายของท่านที่เป็นปล่องขึ้นมา
ถึงจะขึ้นมาอย่างไร ลูกก็เฉยๆสบายๆอย่างเดียว ไม่เพ่ง ไม่จ้อง นึกว่า เรามีหน้าที่ปล่อยใจลงอย่างเดียวเท่านั้น เห็นชัด ไม่ชัด ก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้ลงแล้วสบาย ขณะที่ใจดิ่งลงนั้น ลูกมีความสุขมากค่ะ เป็นความสุขที่ไม่มีคำบรรยาย สุขดื่มด่ำ ดำดิ่ง นิ่งแน่น มากขึ้นเรื่อยๆ แม้เลิกจากการนั่งสมาธิแล้ว ท่านก็ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ จากจุดเริ่มต้นที่เคยคุ้นๆกับคำว่า “องค์พระภายใน” จนตอนนี้เปลี่ยนจาก “เคยคุ้น” เป็น “คุ้นเคย” ใจก็เลยมีความสุขทุกนาทีเลยเจ้าค่ะ
บางวันเมื่อเริ่มนั่งอาจจะไม่ดีโดยทันที ลูกก็ไม่กลุ้ม ไม่รู้สึกเดือดร้อนอะไร ทำใจนิ่งๆที่ศูนย์กลางกาย ไปเรื่อยๆ พอใจสบาย ใจก็จะค่อยๆเคลื่อนลงสู่ศูนย์กลางกาย องค์พระก็ผุดขึ้นมาเอง ผุดขึ้นมามากเท่าไหร่ ก็ดูสดชื่นเหมือนมีชีวิตมากขึ้นเท่านั้น ทำให้ตัวลูกดูมีชีวิตชีวาตามไปด้วย ใจกระชุ่มกระชวย สะอาดสะอ้าน ความสะอาดภายในได้กระตุ้นให้ลูก กระตือรือร้นที่จะทำสิ่งที่อยู่รอบตัวให้สะอาดตามไปด้วย แต่ก่อนบางมุมของบ้าน เป็นเคหะสถานของแมงมุมและฝุ่นละออง เนื่องจากอารมณ์ไม่แจ๋ว จึงผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยๆ พรุ่งนี้ค่อยทำแล้วกันนะ พอหลายวันเข้า ก็ดำจนยากจะขัด แต่พออารมณ์แจ่มแจ๋วแล้ว บ้านเป็นมันแวววาวเลยค่ะ พอใจเราสะอาดก็อยากให้สิ่งรอบตัวสะอาดไปด้วย
หลังจากทุกสิ่งสะอาดชีวิตก็ดีขึ้นตามลำดับ อารมณ์เย็น ใจเย็น เหมือนได้รับการกลั่นกรองมาอย่างดีแล้ว จากที่เคยมีอารมณ์แบบว่า “คิดมากไปหรือเปล่า” เดี๋ยวนี้กลายเป็น “คิดมากทำไม มององค์พระใสๆดีกว่า” คุณค่าของชีวิตต่างกันเยอะเลยค่ะ
ลูกนึกถึงองค์พระทีไร ก็มีความสุขทุกที สุขจนรู้สึกอิ่มในใจ ชีวิตนี้ลูกขอมีเพียงลมหายใจและศูนย์กลางกายแค่นี้พอแล้ว สิ่งทั้งหลายบนโลกใบนี้ ลูกรู้สึกเฉยๆ ไม่อยากได้อะไรเลย ขอแค่มีอาหารกิน มีเสื้อผ้าใส่ มียารักษายามป่วย มีที่นอนลูกพอใจแล้วค่ะ
ทุกวันนี้ลูกนั่งธรรมะอย่างต่อเนื่อง ลูกรักวิชชาธรรมกาย และเคารพรักหลวงพ่อมาก ลูกกราบขอพรจากหลวงพ่อสัก 2 ข้อได้ไหมคะ ข้อที่ 1 ขอให้ลูกและครอบครัวมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงอยู่สร้างบารมีกับหลวงพ่อจนกว่าจะหมดอายุขัย ข้อ 2 สิ่งใดที่ลูกตั้งใจทำเพื่อพระพุทธศาสนาเพื่อวิชชาธรรมกาย ขอให้ลูกทำได้สำเร็จโดยอัศจรรย์ค่ะ
สุดท้ายนี้ลูกกราบนมัสการและขอให้หลวงพ่อเป็นหนุ่มหล่อและอยู่กับลูกๆ ทุกคนทั่วโลกเป็นร้อยๆปี และขอตามติดและติดตามสร้างบารมีกับ หมู่คณะไปทุกภพทุกชาติตราบวันถึงที่สุดแห่งธรรมค่ะ
