ที่ซึ่งไม่มีความทุกข์

ผลการปฏิบัติธรรม

โครงการ  The Middle Way

 

กัลยาณมิตร แจ๊คกี้ เชา (ชาวมาเลเซีย)

 

ผมชื่อ แจ๊คกี้ เชา อายุ 45ปี เป็นชาวมาเลเซีย ทำงานด้านไอทีที่ประเทศสิงคโปร์ นานกว่า 25ปีแล้ว ปัจจุบันผมตั้งรกรากอยู่ที่สิงคโปร์พร้อมกับภรรยาและลูกครับ

 

ไม่มีที่ใดที่ไม่มีความทุกข์ ยกเว้นที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 นี่คือบทสรุปของชีวิต ที่ผมได้รับจากประสบการณ์ภายในที่แสนวิเศษ ซึ่งผมจะขออนุญาตนำมาเล่าให้คุณครูไม่ใหญ่และนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาทั่วโลกฟัง ในวันนี้ครับ

 

ชีวิตของผม ก็คงเหมือนชาวสิงคโปร์ส่วนใหญ่ ที่มีความเครียดสูง ดำเนินชีวิตด้วยความเร่งรีบ ทำงาน หาเงิน จนไม่มีเวลาที่จะย้อนมาสนใจตัวเอง นั่นเป็นเพราะว่า ยังไม่รู้จักเส้นทางในการเดินไปสู่ความสุขนั่นเองครับ ผมเริ่มรู้จักการไปวัด สวดมนต์ ฟังเทศน์ และศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง ตั้งแต่ปี พ.ศ.2537 จึงได้รู้ว่าธรรมะเป็นสิ่งที่มีคุณค่า จากนั้นธรรมะก็เปรียบดั่งชีวิตของผม เพราะเมื่อนำคำสอน มาใช้ในการดำเนินชีวิตแล้วทำให้พบกับความสุข

 

    กระทั่ง เมื่อไม่นานมานี้ มีคนแนะนำว่า นอกจากศึกษาธรรมะแล้วยังต้องฝึกสมาธิ(Meditation)ควบคู่ไปด้วย ผมจึงลองคลิกเข้าไปที่  www.meditationthai.org ทำให้ทราบว่ามีโครงการ The Middle Way ที่ จังหวัดเชียงใหม่ สอนนั่งสมาธิแบบเข้มข้น 7วัน

 

    ทันทีที่ทราบข่าวดี และคิดที่จะไป ทันใดนั้นก็เกิดสงครามเล็กๆขึ้นในใจ สงครามที่ว่าคือความลังเลครับ ทั้งเรื่องงานและเรื่องครอบครัว ก็เข้ามายื้อใจผมไว้ อีกใจบอกว่า “ไปเถอะ” ใจอีกซีกก็บอกว่า “ อย่าไปเลย” สงครามภายในทะเลาะกันอยู่นานมาก แต่เมื่อผมคิดได้ว่า “เวลาของชีวิต หมดลงไปทุกวัน  คนเราต้องตายไปไม่วันใดก็วันหนึ่ง และไม่รู้ด้วยว่าจะเป็นเมื่อไหร่” ผมจึงตัดสินความขัดแย้งภายในด้วยคำว่า “เราจะไปนั่งสมาธิ เพื่อค้นหาความจริงของชีวิต” 

 

    ครั้งแรกที่ผมเดินทางมาถึง สวนเพชรแก้ว ผมประทับใจมาก ทั้งสวยงามและสงบ บรรยากาศในการนอนเต็นท์กลางป่าสน ทำให้ผมนึกถึงสมัยเด็กๆ ที่ไปค่ายลูกเสือ ผมชอบความรู้สึกนี้มาก

 

    ในวันแรกๆ ผมนั่งสมาธิตามที่พระอาจารย์นำ โดยการเดินฐาน 7 ฐาน และวางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 ช่วงแรกๆที่นั่งนี้ ผมพยายามสงบใจ สงบความคิด แต่ยิ่งพยายามมากเท่าไร ความคิดต่างๆก็ยิ่งหลั่งไหลเข้ามาครับ ผ่านไปได้ 2-3 วัน คราวนี้ผมเริ่มรู้จักการผ่อนคลายร่างกาย และปรับท่านั่งอย่างสบายๆ แล้วเริ่มแผ่เมตตา ส่งความรัก ความปรารถนาดีไปให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย ทุกครั้งที่แผ่เมตตา ผมจะรู้สึกเหมือนมีพลังความสุขเกิดขึ้นในร่างกาย และรู้สึกว่ามนุษย์ทุกคนเป็นคนน่ารัก จากนั้นผมจะค่อยๆวางใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย ตรึกนึกถึงดวงแก้วใสๆ ไว้ที่กลางท้อง แม้บางครั้งดวงแก้วไม่ได้อยู่ที่ศูนย์กลางกาย แต่ผมก็ปล่อยวางอย่างสบายๆ

 

    เมื่อมีความคิด ความฟุ้งรบกวน ผมก็จะใช้คำภาวนา “สัมมา อะระหัง” ช่วยดับความคิดต่างๆเอาไว้  ผมนั่งไปอย่างผ่อนคลาย รู้สึกเหมือนหลับแต่กลับตื่นตัว มีสติและแจ่มใส  ไม่ง่วงเลยทั้งๆที่หลับเพียงแค่ 4ชั่วโมงต่อวัน  ผมรู้แล้วว่า การนั่งสมาธิง่ายและทำได้สบาย  ผมสามารถนั่งสมาธิได้นานเกิน 2ชั่วโมง  และแปลกใจตัวเองที่แม้จะนั่งไปนานขนาดนั้น ผมก็ยังอยากนั่งต่อไปเรื่อยๆ

 

 

    จนกระทั่ง บ่ายวันหนึ่ง พวกเรามีโอกาสมานั่งสมาธิที่ลานไทร ท่ามกลางป่าสน ผมรู้สึกสงบมากอย่างบอกไม่ถูก ผมเริ่มจากผ่อนคลายร่างกาย และแผ่เมตตาอย่างเคย ใจผมดิ่งไปกลางกายอย่างง่ายดาย แล้วผมก็รู้สึกว่ามีแสงออกมาจากร่างกายรอบทิศทาง ร่างกายผมขยายใหญ่ จากนั้นแสงสว่างก็กลายเป็นดวงรัศมีสีรุ้งที่กลางกาย ผมรู้สึกเพลิดเพลิน และมีความสุขมากครับ

 

    วันนั้น แม้พระอาจารย์จะกล่าว “สัพเพฯ” แล้ว แต่ผมก็ยังนั่งต่อไปอีกนาน ตอนออกจากสมาธิเป็นเวลาเย็นมากแล้ว ผมเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ พอผมลืมตามาสิ่งแรกที่ผมเห็นคือ กองทัพยุงนับสิบตัว ตัวใหญ่มากๆ อยู่รอบตัวผมเต็มไปหมด แต่ผมแปลกใจมากที่ยุงเหล่านั้นไม่ได้ทำอะไรผมเลย ผมคิดว่า น่าจะเป็นเพราะ ผมแผ่เมตตาให้กับสรรพสัตว์ออกมาจากใจ กองทัพยุงเหล่านั้นสามารถรับรู้ได้ มันจึงไม่ทำอะไรผมเลย  และความสว่างนั้นยังติดตัวผมอยู่ตลอดเวลาครับ

 

    สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการมาปฏิบัติธรรมครั้งนี้ คือ เทคนิคการทำสมาธิที่ง่ายและได้ผลดี การนั่งสมาธิไม่ใช่แค่การนั่งอยู่คนเดียว ตัดขาดจากโลกภายนอก แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ การที่เรานำผลที่ได้จากการนั่งสมาธิ คือ ความรัก และความหวังดีแบ่งปันไปยังคนอื่นด้วย ผมกลับสิงคโปร์คราวนี้ จะนำประสบการณ์อันแสนวิเศษไปเล่าให้เพื่อนๆฟัง ผมอยากให้พวกเขามีโอกาสมานั่งสมาธิและพบทางเดินไปสู่ความสุขอย่างที่ผมได้พบ

 

    ผมตั้งใจว่า จะทำการบ้านของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้ง 10ข้อให้ได้ทุกวัน เพราะผมรู้ว่า  ผลจากการทำการบ้าน และนั่งสมาธิอย่างสม่ำเสมอ จะช่วยให้ผมมีสติมากขึ้น พบกับสันติสุขภายใน และสามารถแบ่งปันให้กับผู้อื่นได้ครับ ผมไม่ใช่คนที่ฝันอะไรใหญ่โต แต่สิ่งที่ผมฝันคือการมีสันติสุขภายในอย่างนี้ตลอดไปครับ    

 

    สุดท้ายนี้ ผมขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ได้จัดให้มีโครงการดีๆ The Middle Way ทำให้ผมได้พบกับความสุขซึ่งไม่สามารถหาซื้อได้ด้วยเงินตรา และผมอยากบอกพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า งานเผยแผ่ธรรมะของพระเดชพระคุณหลวงพ่อนำมาซึ่งสันติสุขอย่างมากมายสู่ชาวโลกจริงๆ ถ้ามีโอกาส ผมอยากช่วยงานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขยายสันติสุขไปให้ทั่วโลกเลยครับ

http://goo.gl/ofOZr