มีความสุขในทุกที่ เมื่อมีองค์พระอยู่ภายใน

ผลการปฏิบัติธรรม 

 กัลยาณมิตร ศรีประภา แก้วเขียว 

 

โรงพยาบาลแพทย์รังสิต จังหวัดปทุมธานี

                                                           

วันอังคารที่ 26 มิถุนายน พ.ศ.2550

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

 

 

    ลูกชื่อ ศรีประภา  แก้วเขียว  อายุ 48 ปี เป็นชาวสิงห์บุรีมาแต่กำเนิด ลูกมีอาชีพเป็นผู้ช่วยพยาบาล อยู่ที่โรงพยาบาลแพทย์รังสิตค่ะ ลูกสมัครเป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ผ่านจานดาวธรรมมาได้ 3 ปี แล้วค่ะ หลังจากที่ได้ติดจานดาวธรรม และมาพบคุณครูไม่ใหญ่ ชีวิตของลูกก็เหมือนได้เกิดใหม่ค่ะ

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ...กว่าลูกจะเข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรม ชีวิตของลูกต้องผ่านอะไรมากมาย ทั้งเรื่องส่วนตัว และชีวิตการงานจนทำให้ลูกเข้าใจสัจธรรมของชีวิตว่า ชีวิตก็เป็นอย่างนี้เอง ตอนลูกอายุ 16 ปี ลูกต้องเสียบุคคลที่ลูกรักมากที่สุด คือ คุณพ่อ ให้กับภรรยาใหม่ของท่าน คุณพ่อบอกกับตัวลูกว่า จะไปอยู่กับผู้หญิงที่ท่านรัก ต่อจากนี้ไปให้ลูกดูแลตัวเอง ลูกจึงเสียใจมาก

 

    เมื่อลูกแต่งงานมีครอบครัว ลูกก็ทุกข์มากกว่าสุข เพราะหลังจากแต่งงานได้ไม่นาน สามีก็ป่วยเป็นโรคความดันโลหิตสูง เป็นเนื้องอกที่ต่อมหมวกไต ขณะเดียวกันลูกชายของลูก ตอนอายุได้ 5 ขวบ ก็เริ่มมีอาการทางสมอง ต้องหยุดเรียน และไม่สามารถเรียนหนังสือได้อีกต่อไป และยิ่งนานวันอาการก็เป็นมากขึ้น พออายุได้ 9 ขวบ เขาก็เริ่มเดินไม่ได้ ลูกจึงต้องดูแลเขาอย่างใกล้ชิด ขณะเดียวกันคุณแม่ก็ป่วยเป็นโรคเบาหวาน และความดันโลหิตสูง จนละจากโลกไป ชีวิตของลูกช่วงนั้นมีความทุกข์อย่างแสนสาหัส จนบางครั้งลูกคิดอยากฆ่าตัวตาย ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป  รวมถึงอาชีพที่ลูกทำอยู่ คือ อาชีพผู้ช่วยพยาบาล ก็ทำให้ลูกเครียดมาก เพราะลูกดูแลคนไข้ตั้งแต่เขายังสภาพดีๆ จนตายจากไป บางราย นั่งกอดตัวลูกร้องไห้ขอชีวิตว่า “ช่วยฉันด้วย ฉันยังไม่อยากตาย” แต่จนแล้ว จนไม่รอด ลูกก็ไม่สามารถช่วยใครได้สักคน พวกเราทุกคนทั้งแพทย์ พยาบาล ผู้ช่วยพยาบาล เจ็บปวดแทนญาติ แทนคนไข้ เพราะพวกเราไม่อยากให้คนไข้ตาย แต่เราก็ช่วยไม่ได้สักคน

           

 

    ต่อมา ลูกได้ติดจานดาวธรรม โดยการแนะนำของคุณหมอท่านหนึ่ง แต่เดิมลูกชอบถือศีล และชอบนั่งสมาธิ(Meditation) ลูกไปมาหลายวัด แต่ก็รู้สึกว่ายังไม่ใช่ จนกระทั่งลูกได้เห็นคุณครูไม่ใหญ่ครั้งแรกทางหน้าจอทีวี ลูกถึงกับพูดออกมาด้วยความตื่นตะลึงว่า “ใช่เลย พระอาจารย์องค์นี้แหละที่เราตามหามานาน” แต่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ... แม้ลูกจะติดจานดาวธรรม สมัครเป็นนักเรียนอนุบาลแล้ว แต่ลูกก็ยังไม่กล้ามาวัด เพราะใครๆก็บอกว่า ต้องรวยก่อนถึงจะเข้าวัดนี้ได้ วัดนี้เขามีแต่คนรวยไป

 

    จนกระทั่งวันหนึ่ง ลูกได้พบพระอาจารย์รูปหนึ่ง ท่านมารับการรักษาที่โรงพยาบาล ท่านได้ให้ความรู้ใหม่กับลูกว่า “ไม่จริงหรอกคุณโยม คนจนเข้าวัดกันทั้งนั้นแหละ พอเข้าวัดแล้วก็รวยทุกคน” แล้วท่านก็ถามลูกว่า “นั่งสมาธิเป็นอย่างไร” ลูกก็ตอบว่า “สมาธิไม่ก้าวหน้าเลยเจ้าค่ะ ได้แค่ตัวเบาเหมือนไม่มีร่างกาย ตัวเบา สบายๆ มีความสุข ทำได้ตลอดเวลา บางครั้งมองไปในตัวก็ไม่เห็นอะไรเลย มีแต่แสง” ท่านก็ตอบลูกว่า “ดีแล้ว ให้ทำต่อไป”

 

    ต่อมาไม่นาน ลูกฝันเห็นแม่ชีท่านหนึ่ง แม่ชีท่านต่อว่าลูกว่า “ทำไมไม่มาวัด วัดก็เจริญมากแล้ว ขนาดสมัยที่วัดยังไม่เจริญ มาลำบาก คนแก่ก็ยังเข้ามาปฏิบัติธรรมเลย” ท่านบอกลูกว่า “มานะ ธรรมะจะได้ก้าวหน้า” แล้วท่านก็บอกลูกว่า จะพาลูกไปบนเขา ซึ่งเป็นที่ปฏิบัติธรรมของทางวัด ซึ่งลูกจำสถานที่ได้ เพราะเมื่อลูกได้มาสวนพนาวัฒน์ ในรุ่น 183 ในเดือนมีนาคม พ.ศ.2548 ที่นี่ คือ สถานที่เดียวกับที่ลูกฝัน ลูกน้ำตาไหลพรากเลยค่ะ

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ...ที่นี่ทำให้ฝันของลูกกลายเป็นความจริง และที่ลูกตื้นตันใจมากๆ เพราะลูกมาทราบภายหลังว่า แม่ชีที่ลูกเห็นในฝัน คือ พระเดชพระคุณคุณยายอาจารย์ ลูกก้มกราบท่านด้วยความซาบซึ้งว่า “ท่านเมตตาเราแท้ๆ”

 

 

    ก่อนที่ลูกจะขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์  ลูกได้เตรียมตัวเองด้วยการฝึกถือศีล 8 และซ้อมนั่งสมาธิ และฝึกตัดใจจากหน้าที่การงาน ในวันแรกของการปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์ ลูกทำใจให้ใสๆ นิ่งๆ สบายๆ  ไม่นานลูกก็เริ่มรู้สึกตัวเบาๆ  จนรู้สึกว่าไม่มีตัวเอง  ลูกก็ภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อยๆ  น้อมจิตเอาไว้ที่ศูนย์กลางกาย ภายในองค์พระ สักพักหนึ่ง องค์พระท่านก็ค่อยๆ ใสขึ้นๆ ลูกรู้สึกมีความสุขมาก ขณะที่กำลังมีความสุขเพลินๆ  จู่ๆ ลูกก็ถูกดูดอย่างแรง เหมือนตัวลูกเข้าไปอยู่ในดวงแก้วใสๆ ในกลางองค์พระอีกทีหนึ่ง พลูกรู้สึกเย็นกายเย็นใจ มีความสุขมาก แม้จะเลิกนั่งแล้วก็ตาม ความรู้สึกยังคงเป็นเหมือนเดิม คือ ใจยังอยู่ในดวงแก้วใสๆนั้นตลอดเวลา เวลาเดินไปไหนมาไหน ก็จะรู้สึกตัวเบาๆ บางๆโปร่งๆ เย็นๆ ตลอดเวลา  ยิ่งวันท้ายๆของการปฏิบัติธรรม จิตของลูกจะนิ่งมากขึ้น องค์พระท่านก็ยิ่งสวยงามมาก มีความสุขมากยิ่งขึ้น

 

    หลังกลับมาจากพนาวัฒน์  ลูกยังคงทำสมาธิอย่างต่อเนื่อง  ทำให้รู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่า  ในตัวลูกมีองค์พระ และองค์พระท่านก็ขยายได้ และหมุนรอบตัวได้  มีแรงดึงดูด องค์พระท่านจะเปลี่ยนไป จะขยายใหญ่ขึ้นจนคลุมตัวลูก บางครั้งท่านก็จะหมุนอยู่ในกลางท้อง ถ้าช่วงไหนนั่งดี ตัวท่านจะพอง ท่านจะขยายได้ ตัวลูกจะเป็นเหมือนบอลลูนเลยค่ะ ลูกจะมีความสุข และสนุกมาก เป็นเหมือนเด็กๆที่ได้ของเล่นใหม่ คือ จะตื่นเต้นไปกับท่านด้วย  องค์พระมีแสง มีรัศมี ท่านใส และงามมากๆๆๆ

 

    ตอนนี้ เวลาทำอะไรลูกรู้สึกเหมือนมีองค์พระคลุมตัวลูกอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าลูกไปไหน ท่านก็จะไปด้วย แต่ว่าตอนนั่งสมาธิท่านจะมีพลังมากกว่า ท่านจะดูดตลอดเวลาค่ะ และจะมีอีกองค์หนึ่งซ้อนอยู่ในกลางท้อง อยู่ข้างใน เวลาที่ท่านดูด ท่านจะมีพลังมาก ท่านดูดจนตัวลูกนิ่งไปหมด พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ...ตั้งแต่มีองค์พระอยู่ในกลางท้อง และคลุมตัวลูก ลูกรู้สึกสบายมาก ไม่มีความทุกข์ ไม่มีความเครียด มีแต่ความสุข ความสบาย  และเย็นไปหมด  อากาศภายนอกแม้จะร้อน แต่ภายในกลางท้องของลูกจะเย็นตลอด ทำให้ลูกยิ้มได้ตลอดเวลา เวลาที่เจออะไรมากระทบ ก็จะไม่รู้สึกอะไร และทำใจได้ แค่กระทบแต่ไม่ทำให้ลูกกระเทือน ลูกจะทำสมาธิทุกอิริยาบถ จะหมั่นทำการบ้าน 10 ข้อตลอด และจะนั่งสมาธิช่วงก่อนนอน กับตอนเช้าก่อนไปทำงานค่ะ

 

    ตอนนี้ชีวิตของลูกมีความสุขในทุกที่ ท่ามกลางปัญหา และความทุกข์แบบเดิมๆ  แต่ลูกก็คิดอยู่เสมอว่า เป็นเพราะสมาธิ และบารมีธรรมของครูบาอาจารย์ (พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ และพระเดชพระคุณคุณยายอาจารย์) ทำให้ลูกรู้สึกใจเย็น มีความสงบผ่องใส รู้สึกอบอุ่นใจ และไม่กลัวตาย เป็นคนหนักแน่นมีเหตุผลมากขึ้น มีกำลังใจในการทำงาน เวลานึกคิดหรือพูดอะไรออกมา จะเหมือนกับพูดออกมาจากกลางท้องกลางองค์พระ  เวลาที่ลูกคิดจะแก้ไขปัญหาอะไรก็ตาม  ทั้งที่บ้านหรือที่ทำงาน  ลูกจะขอบารมีธรรมครูบาอาจารย์ทุกครั้ง แล้วก็นั่งสมาธิ  จึงทำให้ลูกสามารถแก้ปัญหาต่างๆ ได้อย่างรวดเร็ว และถูกต้อง

 

    เดี๋ยวนี้ ลูกไม่เครียดแล้ว เพราะเดี๋ยวนี้ลูกรู้วิธีที่จะทำให้คนไข้ เตรียมตัวตายอย่างมีความสุข ลูกได้เคล็ดที่ไม่ลับจากคุณครูไม่ใหญ่ ทำให้ลูกเข้าใจสัจธรรมของชีวิตว่า “เราต้องเอาบุญเป็นที่พึ่ง” ลูกได้แนะนำให้คนไข้เข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรม ให้เขาทำบุญ นึกถึงบุญและภาวนา “สัมมา อะระหัง” ทำสมาธิบนเตียงคนไข้ ฟัง CD นำนั่งสมาธิตามเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จนตอนนี้ Happy Ending ค่ะ เรียกว่า ตายอย่างมีความสุข สุขทั้งคนที่ยังอยู่ คือ ญาติ และเจ้าหน้าที่ ที่สำคัญคนตายก็ไปอย่างมีความสุข บางรายไม่ตาย แต่มีที่พึ่ง คือ พระรัตนตรัยภายใน จนกลับมาขอบคุณลูก และตามมาหาเจ้าของเคล็ดที่ไม่ลับ คือ คุณครูไม่ใหญ่ กันมากมายหลายคนเลยค่ะ ลูกทำหน้าที่นี้จนได้รับความไว้วางใจจากท่านเจ้าของโรงพยาบาล ให้ลูกได้มาทำงานในฝ่ายบริหาร ทำหน้าที่ด้านการให้กำลังใจคนไข้

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ...ทุกวันนี้ ลูกมีความสุขมากที่ได้ช่วยเพื่อนมนุษย์ ช่วยให้เขาพ้นวิบากกรรม ช่วยให้เขาเปลี่ยนภพภูมิด้วยความสงบ ช่วยทั้งคนตาย และคนอยู่ ให้เขาเข้าถึงสัจธรรมของชีวิต ทุกวันลูกจะเตรียมความพร้อมตัวเองตลอดเวลา ลูกจะเอาใจอยู่กับองค์พระ เพราะลูกไม่รู้ว่าลูกจะตายเมื่อไหร่ ลูกไม่รอให้ใครมาทำบุญให้ลูก ลูกทำด้วยตัวลูกเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องของการภาวนาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน ว่า “ได้บุญสูงสุด เราทำเราได้ มีแต่ได้ ไม่มีเสีย” ลูกทำตลอดค่ะ ตอนนี้ชีวิตของลูกเปลี่ยนจากความทุกข์กลายมาเป็นความสุข จากที่หน้าบึ้งๆก็ยิ้มได้ตลอดเวลา ทำให้ลูกดูสดใส โดยไม่ต้องไปทำเบบี้เฟส จนทุกคนทักว่า “เธอไปทำอะไรมา” ลูกก็ตอบเขาว่า “ลูกไปวัดพระธรรมกายมา ไปทำบุญ ไปปฏิบัติธรรม”

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ...ลูกไม่ทราบว่า จะกราบขอบพระคุณในความเมตตาของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่อย่างไรดี แต่ลูกขอสัญญาว่า “จะรักธรรมะยิ่งกว่าชีวิตของลูกเองค่ะ”

          

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่

ด้วยความเคารพอย่างสูงสุด

 

ลูกศรีประภา แก้วเขียว

http://goo.gl/r4WCh