Mobile Versionร้านน้ำแข็งเทพธารทิพย์อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรีวันอาทิตย์ที่ 23 กันยายน พ.ศ.2550กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่รักและเคารพอย่างสูงสุดค่ะลูกชื่อ ชลิตา พึ่งจะงาม (ลูกหมวย) ค่ะ ลูกและสามี คือ คุณสมทบ พึ่งจะงาม เราสองคนเป็นเจ้าของกิจการร้านน้ำแข็งค่ะ อาชีพนี้ สามีของลูกทำมาตั้งแต่จบ ม.3 รับถ่ายทอดมาจากเตี่ยกับแม่ของเขา จนปัจจุบันอยู่กับความเย็น มีน้ำแข็งเป็นเพื่อนข้างกายมาได้ 22ปีแล้วค่ะทุกๆวัน เราเริ่มทำงานตั้งแต่เวลาประมาณตี 3.45 น. ตื่นมาโม่น้ำแข็ง ทำงานด้วยความยากลำบาก เพราะต้องโม่น้ำแข็งข้างถนนในหมู่บ้าน บางครั้งคนเขาก็รำคาญหาว่าเราทำงานขวางทางบ้าง เสียงดังบ้าง เราก็ต้องอดทน เพราะเรายังไม่มีบ้านหลังใหญ่มีบริเวณมากพอที่จะไม่สร้างความรำคาญใจให้ใครได้ หลังจากที่ลูกโม่น้ำแข็งข้างถนนเสร็จ ก็ต้องยกน้ำแข็งเรียงขึ้นรถวิ่งกลับบ้านเพื่อมาขนน้ำขวดขึ้นรถ เตรียมไปส่งให้ลูกค้าให้ทันตอนตีห้าครึ่งจนถึงประมาณเที่ยงวัน บางครั้งข้าวเช้ากับข้าวเที่ยง คือ เวลาเดียวกัน ไม่มีเวลาแม้แต่จะทานข้าว เราต้องรีบส่งน้ำแข็งให้เร็วที่สุด เพราะถ้าสายมากมัวแต่ช้าทำไปทานไป ก็จะโดนลูกค้าบ่นและเปลี่ยนใจให้คนอื่นส่งแทนเราสองคนทำงานตลอด 365วัน ไม่เคยมีวันหยุดเลยสักวันเดียว ถ้าจะหยุดก็คือวันที่เราป่วยหนักถึงขนาดต้องนอนรักษาที่โรงพยาบาล นั่นแหละ คือ วันหยุดของเรา แต่ก็ไม่มีคำว่าพักฟื้นนะคะ แม้ตอนลูกท้องลูกชาย 2 คน ก็ต้องส่งน้ำแข็ง ยกน้ำแข็งส่ง เวลาฝนตก ลูกก็ต้องตากฝนเปียกทั้งคนทั้งน้ำแข็ง ไม่เคยเข้าไปหลบพักฝน ไม่ว่าจะฝนตก แดดออก จะร้อนแค่ไหน แม้จะมีลูกน้องช่วยงาน แต่เราทำทุกอย่างเช่นเดียวกันกับลูกน้อง เขายกได้ เรายกได้ เขาตากฝน ตากแดด เราก็ลำบากด้วยกัน ต้องทำทุกอย่างเพื่อเอาใจลูกน้อง เพื่อให้มีคนอยู่ช่วยงานแต่จนแล้วจนไม่รอด ไม่ค่อยจะมีใครอยู่รอด ช่วยงานลูกได้ยาวๆ เลย ทยอยออก อยู่ไม่ไหว อยู่ไม่ค่อยรอดกัน ทั้งๆที่เรามีทรัพย์ที่จะจ้างเขา ให้ราคาสูงกว่าที่อื่น แต่เขาก็ไม่อยู่กับเรา เท่านั้นยังไม่พอ สามีสุดที่รักของลูกก็มาติดเหล้า เมาทั้งวัน ส่งน้ำแข็งไป ก็เมาไป พอส่งเสร็จตอนทุ่มครึ่งก็กลับมาดื่มเหล้าต่ออีก จนเมาได้ที่จึงจะนอนจนกระทั่งปี พ.ศ.2547 ลูกได้รู้จักกับ DMC โดยการแนะนำของญาติว่า DMC มีธรรมะเกี่ยวกับศีล5 และธรรมะต่างๆ หวังว่าสามีของลูกจะลดปริมาณการดื่มได้บ้าง จะได้เป็นตัวอย่างให้ลูกๆดู ตั้งแต่ได้เห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อครั้งแรก ลูกก็ชอบมากๆค่ะ เพราะพระเดชพระคุณหลวงพ่อดูดีมากๆ พูดก็เพราะ เห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อยิ้มแล้ว ลูกรู้สึกมีความสุขใจ สบายใจมากๆ จากนั้นเราสองคนก็เริ่มดู DMC ทุกวัน ช่วงฝันในฝันหลังจากติดจานได้ 15วัน ก็มีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นกับครอบครัวของลูก สามีเริ่มเปลี่ยนไป ตอนแรกเขาก็นั่งดูพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปก็ดื่มเหล้าไป ต่อมาก็เริ่มรู้สึกว่าอายพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็ไม่ค่อยดื่มเหล้า จนตอนหลังเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อชวนเทเหล้าเขาก็เลยตัดสินใจเททันที แล้วก็ไม่แตะอีกเลย ทุกวันนี้เขาก็ยังงงๆอยู่เลยค่ะว่า ไม่รู้ว่าเลิกได้อย่างไร ทั้งๆที่ยังไม่ได้คิดจะเลิกเลย เพียงแค่ดูพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เล่าเรื่อง Case Study จาก DMC เท่านั้นเองหลังจากดู DMC ได้ 3เดือน ลูกก็เริ่มมาวัดเพราะอยากมาเห็นวัดว่า ใหญ่เหมือนในทีวีรึเปล่า ที่สำคัญอยากมาเห็นตัวจริงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อค่ะ พอเห็นตัวจริงนะคะ ฮื้อ หือ...ตัวจริงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อนะคะ ดูดี มากๆเลยค่ะ ผ่องใส น่าเคารพเลื่อมใส น่าศรัทธา เราสองคนศรัทธาพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆ จึงร่วมบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว 5องค์ และสร้างอีก 1องค์ บูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ พร้อมทั้งอธิษฐานจิตขอให้ลูกและครอบครัวมาสร้างบารมีได้ง่ายๆ และขอให้มีบริวารที่ดีอยู่ช่วยงานนานๆ ครอบครัวของเราจะได้สร้างบารมีได้สะดวกขึ้นแล้วสิ่งดีๆก็เกิดขึ้นค่ะ หลังจากนั้นไม่นาน กิจการของลูกก็ดีขึ้น บริวารของลูกก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก เราเข้าใจเรื่องการสร้างบุญให้ถูกวิธีมากขึ้น ทำให้รู้ว่า เราเกิดมาทำไม เพราะอะไรเราสองคนถึงต้องมาลำบากขนาดนี้ทำงานวันละ 10 กว่าชั่วโมง หยุดก็ไม่ได้ ป่วยก็ไม่ได้ ต้องตากแดด ตากฝน ทนโดนว่าต่างๆนานา เมื่อเราเข้าใจหลักวิชชาในการสร้างบุญแล้ว ลูกและสามีจึงคุยกันว่า เราน่าที่จะออกแบบชีวิตของเราในชาตินี้ใหม่ ขอให้ความลำบากชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย เราไม่อยากเจออีกแล้ว เข็ดแล้วเราสองคน จึงเริ่มต้นด้วยการสร้างบุญทุกบุญกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อไม่เคยขาด มาวัดทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนและงานบุญพิเศษต่างๆ โดยจะแบ่งหน้าที่กันว่า ตัวลูกเป็นแนวหน้าให้พาลูกไปสร้างบุญก่อน พอสามีส่งน้ำแข็งเสร็จแล้ว ก็จะนั่ง Taxi ตามมาไม่ยอมตกบุญเลยแม้แต่เพียงบุญเดียวเมื่อถึงบุญล่าสุด คือ บุญ Module สร้างหลังคามหารัตนวิหารคด ตอนแรกลูกและสามีไม่กล้าแม้แต่จะรับผ้าไตรกฐิน เพราะกลัวว่าจะทำไม่ได้ แต่พอมานั่งคุยกันว่าที่ชีวิตเราเป็นอย่างนี้ ก็เพราะบุญเรายังน้อย เราอยากให้สมบัติมาคอยเรา ไม่ใช่เรามานั่งตามหาสมบัติเหมือนชาตินี้ ลูกคิดในใจว่าอยากทำบุญ 1M แต่ก็เกรงใจสามีเพราะความเหน็ดเหนื่อยกับ 22ปี ที่ทำงานทุกวันอย่างลำบาก การที่ไม่มีเงินก็ว่ายากต่อการสร้างบารมีแล้ว แต่การที่เรามีเงินจะตัดใจอย่างไร ไม่ให้เสียดายในทรัพย์เป็นสิ่งที่ยากยิ่งกว่า และทรัพย์ก้อนนี้ เป็นเงินที่เราตั้งใจว่าจะเก็บไว้ให้ลูกและเก็บไว้ใช้ยามจำเป็น แม้ลูกจะอธิษฐานกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯทุกวันว่า ขอให้ลูกมีเงินทำบุญ 1M แต่พอมีทรัพย์แล้วจะตัดความตระหนี่ออกจากใจกลับทำไม่ได้ลูกก็นึกว่า “นี่ถ้าเรายังมีความตระหนี่เป็นทุนอยู่อย่างนี้ ก็คงจะยากที่จะหมดความยากลำบาก ชีวิตเราก็คงต้องลำบากต่อไป และบุญการสร้างหลังคากันแดดกันฝนให้พระภิกษุสงฆ์ เรือนล้าน นี่ช่างเหมาะสมกับครอบครัวเราเสียจริงๆ เราต้องรีบคว้าบุญนี้ไว้”วันที่ 6 กันยายน พ.ศ.2550 เป็นวันประวัติศาสตร์ของชีวิตเราสองคน เพราะวันนั้น ลูกตัดสินใจถามสามีไปเลยว่า กฐินปีนี้เราจะทำกี่ตารางเมตรดี สามีก็ตอบว่า “ชาตินี้เราจะมีโอกาสได้ทำบุญเป็น M กับเขาบ้างไหมหนอ” เขารำพึงแล้วก็หลับไป...พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ หัวใจของลูกพองโต ขยายใหญ่ ดีใจสุดชีวิตเลยค่ะ เพราะไม่นึกว่าสามีสุดที่รักของลูก จะมีความคิดเหมือนกับลูกวันรุ่งขึ้นเมื่อเสร็จจากงาน ลูกจึงถามเขาอีกเป็นครั้งที่2 ว่า “ตกลงกฐินปีนี้เธอจะทำเท่าไหร่” เขาก็ตอบว่า “M ก็ M ซิ เราทำมาเหนื่อยแทบตายตั้งใจไว้ให้ลูก ถ้าเรานำไปสร้างบุญ ลูกของเราก็จะได้มีส่วนในบุญนี้ด้วย อนาคตของเขาจะได้ไม่ลำบากเหมือนพ่อกับแม่ ต้องมีบุญรองรับให้เขาสบายกว่าเราแน่นอน อีกอย่างเราก็ยังมีแรง เงินข้างหน้าเรายังหาได้ แต่บุญใหญ่อย่างนี้ไม่รู้ว่าต่อไปจะมีให้เราทำอีกรึเปล่า”ลูกดีใจมากค่ะ น้ำตาซึมด้วยความปลื้มปีติใจ คาดไม่ถึงว่าใจของสองเราจะตรงกัน วันนี้เป็นวันแห่งชัยชนะของครอบครัวของเรา ชิตังเม...ชิตังเม...ชิตังเม เราชนะแล้วค่ะพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ความตระหนี่หายไป มีแต่ความโล่งใจ ปีติใจ เข้ามาแทนที่ เราไม่ได้มีทรัพย์มากมายเป็น 10ล้าน 100ล้าน เหมือนท่านเศรษฐี แต่เงินล้านแรกของลูก คือ เงินก้อนใหญ่ที่สุด ที่ลูกตั้งใจทำงาน แลกมาด้วยหยาดเหงื่อแรงกายของเราสองคน มันเป็นล้านแรกของของความปลื้มที่สุดในชีวิตแล้วค่ะพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ยิ่งพอนึกถึงภาพแห่งความปีติที่ครอบครัวของเราทุกคนได้ถวายปัจจัยพระเดชพระคุณหลวงพ่อ นึกถึงรอยยิ้ม และโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงพ่อในวันนั้น มันคือความปลื้มปีติใจอย่างหาที่สุดไม่ได้แล้วค่ะครอบครัวของลูก ขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อค่ะ ที่เมตตาชี้ทางสว่างให้พวกเราและชาวโลก พระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นบุคคลที่สุดยอดและยอดที่สุดมากๆเลยค่ะ เสียสละทุกอย่าง หาบุญที่สุดยอด มาให้ลูกๆได้ทำ คอยจ้ำจี้ จ้ำไช นี่ถ้าลูกยังไม่เข้าวัด ไม่ได้ดู DMC ชีวิตก็คงยังลอยเคว้ง ไม่ได้มาทำบุญรื้อผังจนและได้ทำบุญใหญ่ๆอย่างนี้ ลูกอยากบอกกับทุกคนทั่วโลกค่ะว่า “บุญนี้ใหญ่จริงๆค่ะ รีบมาคว้าบุญนี้กันนะคะ ครอบครัวของเราลำบากสุดแสน ยังทำได้ ครอบครัวของเราทำได้ คุณก็ทำได้”กราบขอบพระคุณหลวงพ่อเจ้าค่ะลูก ชลิตา พึ่งจะงาม (ลูกหมวยค่ะ)
http://goo.gl/qBJ8R
พิมพ์บทความนี้
