นักเรียนอนุบาล...ตัวอย่าง

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตรไพบูลย์ เกิดสาสน์ (ประเทศไทย)

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ...หากมีผู้หญิงเดินมาหัวเราะ 2ครั้ง (ฮ่า...ฮ่า) ให้ทายว่า ผู้หญิงคนนั้นอายุเท่าไหร่…ขอเฉลยนะคะ...อายุ 55ปี ซึ่งก็คือ อายุของลูกเองเจ้าค่ะ ที่ลูกต้องหัวเราะ ก็เพราะชีวิตได้หมดทุกข์หมดโศก หมดโรคหมดภัย จากการที่ได้ทำตามพระเดชพระคุณหลวงพ่อค่ะ

 

 

    ลูกชื่อ  ไพบูลย์  เกิดสาสน์ เป็นสาวโสด สวยสดใส เพราะวัย ฮ่า...ฮ่า มีอาชีพที่ต้องถือกรรไกรกับเข็ม ไม่ใช่หมอนะคะ แต่เป็นช่างตัดเสื้อ ก็เพราะอาชีพนี้ล่ะค่ะที่ ทำให้ลูกปวดหลังมายาวนานกว่า 10ปี ลูกปวดทรมานมาก นอนก็โอย...นั่งก็โอย…พลิกซ้ายพลิกขวา...โอย...หมด ปวดจนอาการรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

 

    พอไปหาหมอ หมอก็บอกว่า ลูกเป็นโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท รักษาด้วยวิธีธรรมดาๆ ไม่หาย จะมีโอกาสหาย ก็ต้องผ่าตัดอย่างเดียวเท่านั้น แต่ลูกก็ยึกยักไม่อยากผ่าตัดค่ะ เพราะหากผ่าตัด ระหว่างพักฟื้น ลูกหาคนมาดูแลไม่ได้ เนื่องจากลูกเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว และที่สำคัญ หากโชคร้าย...เจอผลข้างเคียงจากการผ่าตัด ลูกอาจแย่กว่าเดิมก็ได้

 

    ดังนั้น ลูกจึงได้แต่ยอมทนปวดเรื่อยมา ซึ่งนอกจากโรคปวดหลังแล้ว ลูกยังเป็นโรคประจำตัวอีกโรคหนึ่งค่ะ คือ เป็นไทรอยด์ เป็นจนคอโป่งโตถึง 4เซนติเมตร พอไปหาหมอตรวจเลือด หมอก็ให้ยามากิน แต่พอกินยา ยากลับบีบหัวใจจนลูกรู้สึกผิดปกติ หมอจึงให้หยุดยา แล้วเฝ้าดูอาการไปก่อน

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ…ความทุกข์ทรมานจากโรครุมเร้า นี่มันยอดแย่จริงๆเลยนะคะ เพราะนอกจากทำให้กายไม่สบายแล้ว ยังทำให้ใจไม่สบายด้วย เพราะมันพลอยทำให้เราเป็นกังวล หงุดหงิด อารมณ์ไม่ดีสารพัด แต่ถือว่าลูกยังโชคดีอยู่บ้าง ที่มีเพื่อนกัลยาณมิตรแนะนำให้รู้จัก วัดพระธรรมกาย

 

    ซึ่งลูกมาแล้วก็ติดใจ มาอย่างตลอดต่อเนื่องไม่ขาดเลย มาจนเลื่อนขั้นตัวเองมาเป็น อาสาสมัครจุดแจกอาหาร ทุกวันอาทิตย์ ทำแล้วมันสุดปลื้ม มีความสุข ซึ่งหลังจากลูกเข้าวัดแล้ว ก็นั่งสมาธิมาโดยตลอด

 

    ตอนเช้าลูกจะตื่น ตีสี่ครึ่ง นั่งจนตะวันขึ้น และระหว่างวันก็จะทำการบ้าน 10ข้อ พอตกเย็น...หลังจากฟังรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาจบ ก็จะนั่งสมาธิ ตามเสียงนำนั่งของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แล้วก็นั่งต่อเองอีกหน่อย จนกระทั่งหลับในอู่ทะเลบุญค่ะ

 

    ลูกทำอยู่อย่างนี้ จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ลูกปล่อยใจตามเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขณะนั่งสมาธิ อยู่ๆลูกก็เห็นดวงแก้วใสสว่างกลางท้อง พอมองไปที่กลางดวง ก็เห็นองค์พระผุดขึ้นมา พอมองไปกลางองค์พระ ก็เห็นดวงกลมสว่างอีก สลับไปเรื่อยๆ ซึ่งลูกทำใจนิ่งๆ ไม่ได้คิดอะไร สักครู่ ก็มีลำแสงจากศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด พุ่งขึ้นมาถึงกลางอก แล้วก็พุ่งกลับที่เดิม

 

 

   อีกสักครู่ ก็เห็นลำแสงพุ่งจากฐานที่เจ็ด ไปฐานที่ห้า ปากช่องคอ แล้วลำแสงก็พุ่งกลับลงมาฐานที่เจ็ดอีก พอลูกมองต่อไป ลำแสงก็พุ่งจากฐานที่เจ็ด ไปที่ฐานที่สาม กลางกั๊กศีรษะ แล้วลำแสงก็พุ่งกลับลงมาผ่านฐานที่เจ็ด ลงมาจรดปลายเท้า ตอนนั้นความรู้สึกของลูกมันปีติแผ่ซ่านไปทุกอณูรูขุมขน จนลืมอาการปวดหลังไปสนิท เหมือนกับลูกไม่ได้ป่วยเลย

 

    และนับจากวันเหตุการณ์นั้นเอง ชีวิตของลูกก็ได้เปลี่ยนไป เพราะอาการปวดหลังของลูกเริ่มทุเลาลงเรื่อยๆ ภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว จนลูกก็งงเหมือนกันค่ะว่า ทำไมลูกสามารถยืนเดินนั่งนอน โดยไม่...โอย...เหมือนเก่า พอลูกไปตรวจ หมอก็บอกว่า “คุณหายจากโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทแล้ว” ทั้งๆที่ไม่ได้ผ่าตัดอะไรสักอย่าง จะเรียกว่าปาฏิหาริย์มีจริงก็ได้

 

    อีกทั้งอาการของโรคไทรอยด์ก็หายไปด้วย คือ คอยุบ เมื่อไปหาหมอตรวจเลือด หมอก็งงว่า ไม่ได้ให้กินยาต่อ ไม่ได้ให้ทำอะไรเลย แต่ทำไมหายได้ จนหมอต้องนัดลูกไปตรวจซ้ำ ปรากฏว่าหมอก็งงอีก เพราะผลเลือดของลูกเป็นปกติ ตอนนั้น ลูกดีใจมากที่สุดเลยค่ะ...

 

หากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ถามลูกตอนนั้นว่า “Do you love me…บ่”

ลูกก็ขอตอบดังๆว่า “I love you…หลายๆเด้อ”

 

    และก็ต้องขอน้อมกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อหลายๆเด้อ ด้วยเจ้าค่ะ…เพราะลูกทำตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อแนะนำ คือ นั่งสมาธิ จึงทำให้ลูกหายจากโรคร้าย ลูกคิดว่า บุญจากการนั่งสมาธินี่แรงจริงๆนะคะ คงจะไปตัดรอนวิบากทำให้ลูกดีขึ้น

 

    ทุกวันนี้ แม้ลูกจะไม่ร่ำไม่รวย แต่ลูกก็มีความสุข เพราะได้มาวัด ได้สร้างบุญ ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมต่อเนื่อง 7วัน กับทีมงานอาสาสมัคร ที่สวนเพชรแก้ว จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งลูกมีผลการปฏิบัติธรรมครั้งล่าสุด มาฝากพระเดชพระคุณหลวงพ่อดังนี้ค่ะ...

 

    ลูกเริ่มต้นปรับท่านั่งให้สบายก่อน จากนั้นก็หลับตาเบาๆ มองดูองค์พระที่อยู่กลางท้องไปเรื่อยๆ ในวันแรกๆองค์พระก็ยังไม่ใสมากค่ะ แต่ลูกก็ประคองใจทำตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอก คือ มีอะไรให้ดู เราก็ดูเรื่อยไป และก็ประคองใจให้ได้อย่างต่อเนื่องในทุกอิริยาบถ เพื่อเวลามานั่งต่อรอบใหม่ อารมณ์จะได้ต่อเนื่อง ไม่ต้องเสียเวลาปรับใจใหม่

 

    สักครู่ องค์พระก็เริ่มชัดใสสว่าง มากขึ้นๆ จนกระทั่งใสเหมือนเพชร สว่างเหมือนตะวันเที่ยง พอแตะใจไปที่กลางองค์พระ ก็มีองค์พระองค์ใหม่ผุดขึ้นมาเป็นสาย องค์พระท่านไม่แข็งเหมือนแก้ว แต่ท่านดูละมุนละไมเหมือนมีชีวิต ยิ่งองค์พระผุดผ่านมากองค์เท่าไร ลูกก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น เป็นความสุขที่ประมาณออกมาไม่ได้ องค์พระของลูกผุดขึ้นแล้วขยายขึ้นมาถึงกลางกั๊กศีรษะ แล้วขยายขึ้นคลุมทั้งตัว ทำให้รู้สึกปีติแผ่ซ่านไปทั้งตัว และหลังจากออกจากสมาธิแล้ว องค์พระก็ยังคงอยู่กับลูกตลอดเวลา จนกระทั่งถึงทุกวันนี้ค่ะ

 

    สุดท้ายนี้ ลูกขอกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ช่วยแนะนำสิ่งดีๆ จนลูกพบความสุขที่แท้จริงทั้งกายและใจ ลูกขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง เป็นอมตะ สร้างบารมีเร็วแรง ไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมค่ะ

                                                

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

                                                                            

ลูก...ไพบูลย์ เกิดสาสน์

http://goo.gl/uf68K