Mobile Versionผลการปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตรไพบูลย์ จินดาดุจสายชล (ประเทศไทย)กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพรักอย่างสูงสุดผมชื่อ ไพบูลย์ จินดาดุจสายชล อายุ 24ปี เป็นชาวเขาเผ่ากระเหรี่ยง อยู่อำเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่ คุณพ่อของผมเสียชีวิตแล้วเมื่อปี พ.ศ.2548 อายุ 64ปี ส่วนคุณแม่ตอนนี้อายุ 50ปีแล้ว คุณแม่ไม่ได้มีแฟนใหม่ ท่านบอกว่า อยู่กับลูกๆก็มีความสุขดีอยู่แล้ว คุณแม่สอนผมว่า ทำตัวให้ดี ให้เป็นตัวอย่างให้กับน้องรุ่นหลังๆ ตอนนี้เราอยู่ด้วยกัน 5คน มีคุณแม่ พี่สาว พี่เขย ตัวผม แล้วก็หลานสาวอีกคนหนึ่ง เรามีอาชีพทำนาทำไร่ ปลูกข้าว ปลูกกะหล่ำปลี แล้วก็ปลูกมะเขือเทศลูกใหญ่ ในเนื้อที่ประมาณ 4-5ไร่ พอมีรายได้เลี้ยงชีพไปวันๆครับทุกวันพระ ผมจะนำอาหารไปถวายพระที่วัดแม่แอบ ซึ่งมีพระจากวัดพระธรรมกายอยู่ที่วัดนั้น บางครั้งผมก็ไปเที่ยวดูการละเล่น ตามงานวัดต่างๆกับเพื่อนๆ ตามประสาหนุ่มวัยรุ่นครับ ในงานก็มีรำวงมีดนตรี แล้วก็มีคนดื่มเหล้าเยอะมากเลยครับ ก็เป็นพวกชาวเขาเหมือนกันแต่ว่าคนละเผ่า บางทีเมาแล้วก็ทะเลาะวิวาทกัน ชกต่อยตีกัน เกือบทุกงาน แต่ผมไม่ดื่มเหล้าไม่สูบยา แล้วผมก็คบเพื่อนที่ไม่ดื่มเหล้าไม่สูบยาด้วยครับผมได้รู้จักวัดพระธรรมกายเมื่อประมาณ 4-5ปีมาแล้ว เพราะว่ามีเพื่อนคนหนึ่ง ที่เป็นชาวเขาเผ่าเดียวกันกับผม เขาเคยมาบวชที่วัดพระธรรมกาย เขาได้เอาหนังสืออยู่ในบุญมาให้ผม ผมอ่านหนังสืออยู่ในบุญรวดเดียวจบเล่มเลยครับ ในหนังสือ พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนว่า “ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น” ทำให้ผมสนใจอยากนั่งสมาธิ(Meditation)เลยครับ ผมคิดว่าสักวันหนึ่งผมจะมาเจอพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แต่ไม่รู้ว่าจะมาเจอได้อย่างไรดังนั้น ผมจึงฝึกนั่งสมาธิเองที่บ้าน ตามที่ในหนังสือบอก ประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนนอนเป็นประจำทุกคืนเลยครับ ผมฝึกนั่งเองอย่างนี้มาเรื่อยๆประมาณหนึ่งปี ตอนนั้นผมนั่งไม่ดีหรอกครับ เพราะยังมืดตื้อมืดมิด บางทีก็นั่งตัวตรง บางทีก็ตัวงอ เพราะว่ามันไม่มีที่สงบ มีแต่เสียงนกเสียงแมลง ทำให้ใจมันฟุ้งไปทั่ว บางครั้งก็หลับบ้าง ไม่ค่อยมีความสุข ใจมันไม่ใส ก็เลยไม่ค่อยสบายใจ แล้ววันหนึ่งพระอาจารย์ที่วัดแม่แอบ ก็ชวนผมมาทำงานที่วัดพระธรรมกาย ผมก็ตัดสินใจมาทันทีเลยครับพอมาถึง ผมก็มาเป็นพนักงานอยู่ที่วัดพระธรรมกาย ทำงานอยู่แผนกปานะ ฝ่ายโภชนาการ สำนักองค์ประธาน ตอนนี้ทำได้เกือบปีแล้วครับ ตั้งแต่ผมมาทำงานที่วัด ผมมีความสุข แล้วก็สนุกมาก เพราะมีเพื่อนเยอะ ผมได้ดู DMC ที่หน้าเคาน์เตอร์ในหอฉันทุกวัน พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนใน DMC ว่า “ให้ลูกๆทำตัวให้ดี อย่ามีเรื่องกับใคร อย่าทะเลาะกับใคร” ผมก็ไม่เคยทะเลาะกับเพื่อนๆเลยครับที่วัดพระธรรมกายมีกฎระเบียบอยู่ว่า ตอนเช้าเจ็ดโมงครึ่งถึงแปดโมงครึ่ง พนักงานทุกคนต้องมาทำวัตรสวดมนต์นั่งสมาธิพร้อมกันทุกวัน โดยมีพระอาจารย์มานำ ทำให้ผมรู้แนวทางในการนั่งสมาธิมากขึ้นและแล้ววันที่ผมได้เห็นองค์พระก็มาถึง เช้าวันนั้นผมรู้สึกว่าอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก เบิกบาน อารมณ์สบาย ผมมาถึงก็มาเข้าทำงานเหมือนทุกวัน พอถึงเวลาเจ็ดโมงครึ่ง ผมก็ไปสวดมนต์นั่งสมาธิตามปกติ พอหลังจากสวดมนต์เสร็จ ผมก็นั่งสมาธิเอาขาขวาทับขาซ้าย หายใจลึกๆ แล้วก็นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ องค์พระ ผมนึกอธิษฐานกับท่านว่า ผมอยากเห็นองค์พระ แล้วผมก็นั่งนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ และองค์พระ ต่อไปเรื่อยๆ…ประมาณ 10นาทีกว่าๆ ผมก็รู้สึกเนื้อตัวเบาสบาย พอนั่งๆไปก็เหมือนกับมีอะไรมาเข้ากลางท้องครับ แล้วผมก็เห็นองค์พระใสๆ ผุดขึ้นมา ขึ้นมาองค์เดียว เห็นเต็มองค์ทีเดียวเลยครับ แล้วองค์พระก็มีแสงสว่างขึ้นมา สว่างเหมือนพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวันเลยครับ ผมก็นั่งต่อไปจนพระอาจารย์กล่าว สัพเพ... ผมจึงออกจากสมาธิ แล้วก็ลืมตา ผมรู้สึกดีใจมากๆ ในวันนั้นผมก็ทำงานไปเรื่อยๆ ทำใจเฉยๆ นึกถึงองค์พระก็เห็นองค์พระยังอยู่ในกลางกายของผม นึกถึงตอนไหนหรือดูตอนไหนก็เห็นตอนนั้นเลยครับวันต่อมา ผมก็มาสวดมนต์นั่งสมาธิเหมือนทุกวัน พอนั่งไปได้สักพักหนึ่ง ผมก็เห็นองค์พระใสๆขึ้นมาในกลางกาย องค์พระก็ออกมาเรื่อยๆ ขึ้นมาเรื่อยๆ ขึ้นมาหลายๆองค์ ซ้อนๆกัน นับได้เป็นร้อยๆองค์เลยครับ ผมมีความสุขมากๆ ทุกวันนี้ผมยังเห็นองค์พระอยู่ องค์พระของผมโตขึ้นขนาดเท่าตัวผมแล้วครับ แล้วก็ใสสว่างมากๆ สว่างเท่าไหน ผมพูดไม่ถูกครับนอกจากผมจะนั่งสมาธิตอนสวดมนต์ทำวัตรเช้าทุกวันแล้ว ตอนกลางคืนก่อนนอนผมก็นั่งอีกประมาณ 10-20นาทีครับ พอเห็นองค์พระแล้วผมก็นอนเลยครับ ผมรู้สึกว่าผมอารมณ์ดี และนิสัยก็ดีขึ้นมาก ไม่เอาแต่ใจตัวเองแล้วครับ ก่อนหน้านี้ผมก็เอาแต่ใจ แล้วก็ดื้อบ้างครับ อย่างเช่น บางครั้งคุณแม่ใช้ให้ทำอะไรก็ไม่ยอมทำ แต่ถ้าผมอยากจะทำอะไร ผมก็ไปทำเองคนเดียว แต่ผมก็ไม่ได้เกเรหรือไปรังแกใครนะครับหลังจากผมนั่งสมาธิได้เห็นองค์พระแล้ว ผมรู้สึกว่าผมรักพระเดชพระคุณหลวงพ่อ รักเพื่อนๆ และรักคนทั้งโลกมากขึ้นครับ ผมโทรศัพท์ไปเล่าให้คุณแม่ฟัง ท่านดีใจมาก ผมบอกให้คุณแม่กับพี่สาวนั่งสมาธิ ผมมีความสุขมากๆ สิ่งอื่นๆที่ไม่ดีไม่คิดแล้ว คิดแต่เรื่องดีๆ ใจก็ใส ใจไม่หมองแล้วครับ เพราะว่าผมดูพระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนใน DMC ให้ลูกๆทำแต่ความดี ผมก็ทำความดีตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ ผมอยากบอกกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า ผมอยากบวช แล้วก็อยากทำวิชชากับพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยครับสุดท้ายนี้ ผมขอเอาบุญทั้งหมดที่ผมได้กระทำมา บุญที่ผมเห็นองค์พระ และทุกๆบุญ มาช่วยรักษาพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้แข็งแรง ปราศจากทุกข์โศกโรคภัย มีอายุขัยยืนยาวนานถึงสองร้อยซาวปี๋เลยนะครับกราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงสุดครับจากลูก...ไพบูลย์ จินดาดุจสายชล
http://goo.gl/kjEFq
พิมพ์บทความนี้
