บวชเพื่อตามหาองค์พระที่หายไป

ผลการปฏิบัติธรรม

พระธรรมทายาท พลกฤษณ์ ฐิตพโล (กิจประชากร)

                                                                       

หมู่บ้านบรรลุธรรม วัดพระธรรมกาย

วันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ.2550

 

กราบคารวะ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ด้วยความเคารพอย่างสูง

 

กระผม พระธรรมทายาท พลกฤษณ์ ฐิตพโล (กิจประชากร) อายุ 74ปี อุปสมบท เมื่อวันเสาร์ที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ.2550 เป็นพระธรรมทายาท รุ่นเข้าพรรษา แม้ผมจะเป็นพระหลวงอาหรือหลวงตา ก็ขอสมัครเป็นพระลูกชายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อเพิ่มอีกซักองค์นะครับ

 

ก่อนบวช ผมมีประสบการณ์ทำงานทางโลกมากมาย ทั้งล้มเหลวชนิดสะบักสะบอมเอามากๆ และก็ประสพความสำเร็จอย่างคาดไม่ถึงก็มีครับ ผมเคยเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างทาง และทำเหมืองแร่ ที่จังหวัดจันทบุรี และที่ประเทศพม่า ตอนนั้นไม่ประสพความสำเร็จ เพราะมัวเดินหลงอยู่ในขวดสุรา หาทางออกไม่เจอสักที ผมลองอย่างนี้อยู่นานเลยครับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ...ก็ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรดีขึ้นมาเลยครับ

 

แล้วในที่สุด เมื่อได้เข้าวัดพระธรรมกาย ในปี พ.ศ.2527 ผมจึงเข้าใจเรื่องนรก-สวรรค์ เชื่อในเรื่องกฎแห่งกรรม จึงหักดิบตัดใจเลิกสุราโดยเด็ดขาด ผมได้บ๊ายบายจากเหล้า ก่อนเหล้าจะพาผมไปอบายได้สำเร็จครับ เมื่อเข้าวัดแล้ว ผมจึงรู้หลักวิชชาในการรวย รู้ว่า “คนเราจะประสพความสำเร็จได้ต้องบุญถึง” ผมจึงทำบุญทุกบุญกับทางวัด ผมเคยทำบุญซื้อที่ดิน 2,000ไร่ ชนิดเทกระเป๋าจนไม่เหลือเงินเติมน้ำมัน เมื่อทำแล้วก็ไม่รู้สึกกังวล มีแต่ความปลื้มปีติตลอดทาง พอขับรถเกือบถึงบ้านประมาณ 4กิโลเมตร น้ำมันรถหมดจริงๆ ผมเดินกลับบ้านด้วยใจที่ชุ่มเย็น

 

    หลังจากนั้น ผมได้กลับไปทำธุรกิจเหมืองแร่อีกครั้ง คราวนี้ผมประสพความสำเร็จอย่างน่าอัศจรรย์ ความสำเร็จที่ได้มาในครั้งนี้ เพราะได้นำหลักคำสอนที่ได้เรียนรู้มาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง และคุณยาย อาจารย์ ไปพัฒนาตัวเองและองค์กร ทำให้ชีวิตและธุรกิจที่เคยล้มเหลวมาตลอด กลับลุกขึ้นมาได้ และประสพความสำเร็จอย่างรวดเร็ว สินค้าของโรงงานมียอดผลิตขายส่งออก พุ่งสูงเป็นอันดับหนึ่งของโลก

 

    พนักงานและคนงานของกระผม ไม่มีใครดื่มสุรา ไม่สูบบุหรี่ แม้แต่คนเดียวครับ จนทำให้ผมได้รับการยกย่องว่า เป็นผู้ประกอบการยอดเยี่ยม ประจำปี พ.ศ.2545 เป็นโรงงานตัวอย่าง เป็นต้นแบบที่ดีของบรรดาผู้ประกอบการโรงงาน โรงงานของผมกลายเป็นสถานที่ศึกษาดูงาน ของสถาบันการศึกษาต่างๆ ผมคิดว่า “จะต้องทำให้ ดีขึ้นๆไปเรื่อยๆครับ”

 

    เมื่อหลายปีมาแล้ว ผมได้มีโอกาสไปนั่งสมาธิ(Meditation)ที่ภูกระดึง กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขณะนั่งสมาธิไป กระผมรู้สึกปวดเข่าทั้งสองข้างมาก ปวดจนแทบจะระเบิดเลย แต่ก็อดทนต่อความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น สักพักหนึ่ง ใจเริ่มหยุดนิ่ง ความสว่างก็วาบขึ้นมาที่กลางท้องทันที อาการปวดหัวเข่าหายไปเป็นปลิดทิ้ง ผมมีความสุขมากครับ นั่นเป็นแสงสว่างแรกที่เกิดขึ้นในชีวิตของผม

 

    อีกครั้งหนึ่งครับ  เมื่อประมาณ 2ปีที่แล้ว ที่สวนพนาวัฒน์ จำได้แม่นยำไม่ลืมเลย ในช่วงเช้าของวันเสาร์ ผมเริ่มนั่งสมาธิตั้งแต่ตี5 นั่งต่อเนื่องไปจนถึง 7โมงเช้า ได้ตรึกนึกถึงบุญและความดีที่ตัวเองได้ทำมาทั้งหมด ขณะตรึกนึกถึงบุญ และใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายอยู่นั้น ก็รู้สึกว่า มีพระพุทธรูปสีทองมาปรากฏอยู่ตรงหน้า เห็นยังไม่ชัดนัก

 

    พระพุทธรูปได้เข้ามาซ้อนที่ตัวกระผม ผมทำใจหยุดนิ่งต่อไปอย่างสบายๆ การเห็นก็เริ่มชัดเจนขึ้น ใสขึ้น สว่างขึ้น เห็นบ่าทั้งสองขององค์พระชัดเจนมาก มีความสุขมากๆครับ เข้าใจคำนี้เลยว่า “สุขอื่นใด จะยิ่งไปกว่าสุขที่เกิดจากใจหยุดนิ่ง ไม่มีอีกแล้ว” ผมรู้สึกมีสติ สบาย มองเห็นองค์พระได้รอบตัว ชัดเจนมาก แต่ต้องออกจากสมาธิเพราะเกรงใจเพื่อนๆที่นั่งอยู่ด้วย กลัวว่าพวกเขาจะหิวข้าว เลยคิดว่า ทานอาหารเสร็จแล้วจะกลับมานั่งดูองค์พระต่อ แต่แล้วก็ต้องผิดหวังครับ องค์พระท่านไม่รอคอยกระผมเสียแล้ว

 

    การได้เห็นองค์พระครั้งนั้น สร้างแรงบันดาลใจในการทำสมาธิให้กับผมมาก เวลานั่งจะรู้สึกว่า ตื่นตัวตลอดเวลา มีสติ เพราะมีแสงสว่างอยู่ในกลางตัว ที่ผ่านมาเวลานั่งมักจะหลับ เพราะมันมืด มันเมื่อย มันเหนื่อย ตามสังขารของคนแก่ครับ การขึ้นพนาวัฒน์ของกระผมนับว่าคุ้มสุดคุ้ม ผมขอยืนยันว่า “ในตัวของมนุษย์ทุกคนมีธรรมกายทั้งสิ้น” ขอเพียงให้เราทำใจหยุดนิ่ง อย่างสบาย ก็จะเข้าถึงได้อย่างที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกอย่างแน่นอน และการที่เคยพบพระในตัว แล้วท่านหายไปนี่แหละครับ ทำให้ผมตัดสินใจบวช เพื่อหาพระในตัวให้ได้ครับ

 

    ที่จริง กระผมปรารถนาจะบวชมานานแล้วครับ แต่พอจะบวชทีไร เป็นต้องเจอปัญหาทุกที  เลื่อนไปเลื่อนมาจนกระทั่งอายุปาเข้า 74ปีแล้ว ตอนนี้เห็นว่าสังขารยังพอไหว จึงตั้งใจว่า “เราจะต้องบวช เพื่อตามหาพระที่หายไป และจะบำเพ็ญเนกขัมมบารมี จนกว่าลมหายใจเฮือกสุดท้าย” แม้ผมจะบวชตอนแก่ ก็ขอแก่บุญแก่บารมี แก่อินทรีย์แต่ไม่ขอแก่หน้า จะเดินตามเส้นทางอริยะของพระราธะ ที่ท่านแม้จะบวชตอนแก่ แต่ก็ว่าง่ายสอนง่าย จนกว่าจะได้เข้าถึงธรรม ได้มีความสุขกับพระภายใน เป็นรักแท้ในวัยชราครับ

 

 

    วันเสาร์ที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ.2550 เป็นวันบรรพชาอุปสมบท ผม Alert มาก ก่อนบวช ผมนอนไม่หลับทั้งคืนเลยครับ ปีติใจที่จะได้ห่มผ้าเหลืองซึ่งเป็นผ้าสีสุดท้ายที่ผู้ชายใฝ่หา  ประมาณตี3 ผมรีบลุกขึ้นมาทำภารกิจส่วนตัว  แล้วแต่งชุดนาคทันที เตรียมพร้อมที่จะเข้าพิธีบรรพชาที่จะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ใจก็พยายามตรึกนึกอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ให้ได้ตลอดเวลา แต่ก็เป็นการยากพอสมควร เมื่อได้เห็นผู้มาร่วมงานมากมาย ความปลื้มปีติทำให้เผลอสติ และยิ่งปลื้มปีติมากขึ้นไปอีก เมื่อได้ยินพิธีกรประกาศว่า กระผมเป็น 1ใน 6ธรรมทายาท ที่ได้รับความเมตตาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ มอบไตรคุณธรรมให้

 

    เดินไป...น้ำตาแห่งความปลื้มปีติก็คอยแต่จะซึมไหลออกมา ส่วนหัวใจก็ชุ่มฉ่ำเย็นไปด้วยความสุข นึกขอบคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ให้โอกาสมาบวชครั้งนี้ ผมปลื้มชนิดที่พูดไม่ออก บอกไม่ถูกจริงๆ ครับได้แต่อธิษฐานจิต ขอให้ผู้มาร่วมงานบวชของผมได้บุญเยอะๆ กันทุกคน

 

นี่ถ้าย้อนอดีตกลับไปได้ ผมจะขอบวชตั้งแต่เป็นสามเณรเลย จะได้เห็นธรรมะง่ายๆ เพราะเดินทางไปทั่วโลกแล้วก็ไม่เห็นได้อะไรเลย ได้แต่ความเหนื่อย และก็เอาชีวิตไปเสี่ยงอีกด้วย  ตอนนี้ผมก็ยังทำความเพียร เพื่อค้นหาพระในตัวอยู่ครับ ยังไม่ท้อนะครับ...ยังสู้ไหว...สังขารแม้โรยรา ชีวิตเข้าสู่วัยแรกแย้ม แต่ผมบอกตัวเองเสมอว่า “คนอื่นเข้าถึงธรรมได้ เราก็ต้องเข้าถึงได้...สู้โว้ย”

 

ผมกำลังรีบขูดสนิมในใจออกอยู่ครับ ตลอดพรรษาที่ผ่านมา ก็หมั่นนั่งธรรมะไม่เคยขาดเลย หลังจาก 4ทุ่มไปแล้วก็จะเข้าไปนั่งต่อจนถึงเที่ยงคืน บางวันก็นั่งได้มากกว่านั้น เริ่มปรับกาย ปรับใจ นึกนิมิตตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน ทำให้ใจเริ่มสงบนิ่งดี ฟุ้งน้อยลง จนเกือบจะไม่ฟุ้งเลยครับ และในโอกาสที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตาให้พระธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษา ขึ้นปฏิบัติธรรมที่ สนแก้ววนาราม อำเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่ พวกเราเหล่าธรรมทายาท รู้สึกซาบซึ้งในความเมตตาของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากครับ กระผมและพระธรรมทายาททุกรูป จะตั้งใจปฏิบัติธรรม จะได้นำองค์พระและดวงแก้วไปฝากพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ

 

ท้ายสุดนี้ กระผมขอน้อมถวายบุญกุศลทั้งหมด จากการตั้งใจบรรพชาอุปสมบทครั้งนี้  แด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อปราศจากโรคาพยาธิ ให้สุขภาพร่างกายแข็งแรง เหมือนสุขภาพใจที่เข้มแข็ง ได้อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มชัยให้กับลูกๆนานๆ และกระผมก็ขอสร้างบารมีตามติดไปกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรมครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

                                               

พระธรรมทายาท พลกฤษณ์ ฐิตพโล

http://goo.gl/HZ6Nv