นึกอะไรไว้กลางกาย สิ่งนั้นก็จะใสสว่างไปหมด

ผลการปฏิบัติธรรม

ของ

พระธรรมทายาท รุ่นที่ 35

                                                          

สวนพนาวัฒน์ อ.ฮอด จ.เชียงใหม่

วันเสาร์ที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ.2550

 

กราบแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงสุดครับ

 

    กระผม พระธรรมทายาท อุเทน หิตปุญฺโญ อายุ 21 ปี ก่อนมาบวชศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 3 คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร ผมเป็นชาวโคราช มาแต่กำเนิด บ้านของผมกว้างใหญ่หลาย 10 ไร่ เป็นแผ่นดินสีเขียว ที่ผมจะขี่คุณ Buffalo เพื่อนรัก ออกตรวจกิจการของคุณพ่อ คุณแม่ ครอบครัวของเราเป็นชาวนาครับ เป็นเกษตรกรที่รักผืนแผ่นดินไทย ดินแดนแห่งพระพุทธศาสนาที่ผมรักเป็นที่สุด ชีวิตของผมผูกพันกับพระพุทธศาสนามาตั้งแต่เด็ก ผมชอบไปวัดมาก จะไปกับคุณยาย ท่านจะเป็นเหมือนผู้วิเศษของผม ท่านจะตอบผมได้ทุกคำถามที่ผมสงสัย ผมรักคุณยายมากครับ

 

    ผมจำได้ว่าตอนผมเป็นเด็ก เวลาเห็นคนตาย ผมจะนั่งร้องไห้ เพราะผมไม่อยากตาย ผมไม่รู้ว่า “ถ้าผมตายแล้ว ผมจะไปอยู่ที่ไหน” ผมร้องไห้ประจำเลยครับ เมื่อผมไปถามใคร ก็ไม่มีใครตอบผมได้ จนมีครั้งหนึ่งผมไปถามคุณยายของผมว่า “ยาย ยายมียาที่กินแล้วไม่ตายไหม...ผมไม่อยากตาย” ยายก็บอกว่า “มี ไอ้หนู เอ็งเอาไอ้นี่ไปกินซะไป” ท่านตอบมาพร้อมกับให้คาถา คือ เสียงหัวเราะดังๆ และ “หัวมัน” ครับ ผมรับมาด้วยความดีใจ และก็ไม่ร้องไห้อีกเลย ตอนเด็กๆผมไม่กลัวใครเลยครับ แม้แต่ ผี เป็นที่รู้กันว่า ถ้าผมไม่อยู่บ้าน ผมจะไปอยู่ที่สนามเด็กเล่นของผม ซึ่งก็คือป่าช้านั่นเองครับ บ้านของผมจะอยู่ใกล้กับวัด และโรงเรียน ข้างวัดก็จะมีป่าช้าที่กว้างใหญ่ ผมชอบอยู่ที่นี่ เพราะผมชอบความเงียบ ผมชอบไปนั่งฟังเสียงความเงียบในป่าช้าและนั่งสมาธิ(Meditation)ตั้งแต่เด็ก

 

    ตอนเด็กๆผมฝันอยากจะเป็นอยู่ 2 อาชีพ ครับ คือ อยากเป็นครู กับ อยากเป็นพระ ตอนนี้ผมสมใจแล้ว เพราะผมได้เรียนครู และได้บวชเป็นพระ ตอนเรียนหนังสือ วิชาที่ผมชอบมาก คือ วิชาพระพุทธศาสนา ผมชอบเรียนเรื่องพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  เรื่องพุทธประวัติ ผมชอบภาพของพุทธองค์มาก ภาพที่พระองค์ใส่ผ้าเหลือง ห่มจีวร นั่งสมาธิ ผมมองด้วยความตื่นตะลึงครับว่า “ชุดนี้แหละ ใช่เลย ผมอยากใส่บ้าง อยากเป็นอย่างท่านบ้าง” คุณครูบอกว่า “ถ้าอยากเป็นอย่างท่านก็ต้องบวช” ผมจึงมีความคิดอยากจะบวช แล้วก็ได้บวชสมใจครับ ผมจะบวชทุกครั้งที่มีโอกาส ทั้งบวชภาคฤดูร้อน และบวชหน้าไฟ ครั้งนี้ผมบวชเป็นครั้งที่ 5 แล้วครับ เป็นการบวชเป็นพระครั้งแรก และเป็นครั้งที่ผมภูมิใจที่สุดในชีวิต

 

    ผมได้มาวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ.2548 มาร่วมงานหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ผมประทับใจมากกับความสะอาด และภาพของคนใส่ชุดขาวที่ดูน่าเลื่อมใส และที่ชอบมาก คือ ความเงียบ ที่เรียกว่า แสนเงียบ คือ เห็นแล้วงงครับว่า “ทำได้อย่างไรให้คนเป็นแสนเงียบได้” พอถึงคราวนั่งสมาธิ เงียบเหมือนไม่มีคน เห็นแล้วทึ่งครับ ชวนให้ผมสงสัย และศรัทธามาก อยากติดตามมาปฏิบัติ และรู้สึกว่า “ใช่เลย เรามาถูกทางแล้ว” และยังรู้สึกว่า “ทำไมเราถึงมาช้าจัง” แล้วผมก็ตั้งใจว่า “ถ้าเราอายุครบที่จะบวชเป็นพระ เราจะบวชที่นี่ ที่วัดพระธรรมกาย”

 

    แต่พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ แม้ผมจะมีศรัทธา และมีความตั้งใจมาก แต่ผมก็เกือบจะไม่ได้บวช เพราะในปี พ.ศ.2549 ผมได้ขออนุญาตคุณพ่อ คุณแม่ บวชพระธรรมทายาท รุ่นที่ 34 แต่ก็ถูกปฏิเสธ ท่านให้เหตุผลว่า “เอ็งเรียนให้จบก่อนเถอะ พ่อกับแม่จะได้ภาคภูมิใจ แล้วต่อไปจะบวชก็ไม่ว่า ขืนเอ็งบวชตอนนี้ เดี๋ยวเอ็งก็ไม่สึกอีก”

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ ผมได้พลาดโอกาสที่จะบวชในปีนั้น อีกไม่กี่เดือนถัดมา “ความตาย” ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมกลัวที่สุดในชีวิต ก็ได้มาพราก คุณพ่อของผมไป ท่านได้ล้มป่วยลงด้วยโรคแทรกซ้อนรุนแรงและเสียชีวิตในที่สุด ในช่วงเวลาเพียงแค่วันเดียว โดยที่ท่านก็แข็งแรงดีมาก ผมไม่มีโอกาสรู้เลยว่าท่านป่วย ไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่กลั้นน้ำตาไว้ อดทน และระลึกถึงแต่พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ และนึกถึงความดีของผมที่ไม่เคยทำให้ท่านเสียใจเลย ได้โปรดคุ้มครองให้คุณพ่อไปสู่สุคติภพด้วยเถิด

 

    หลังจากพลาดโอกาส ที่จะบวชให้คุณพ่อตอนมีชีวิตอยู่ ทำให้ผมไม่ประมาท เพราะผมยังเหลือคุณแม่อีกคน ผมจึงตั้งใจนั่งสมาธิทุกวัน ทำบุญทุกบุญแล้วอธิษฐานจิต “ขอให้เราได้บวชธรรมทายาท รุ่นที่ 35 ให้ได้” แล้วฝันของผมก็เป็นจริงครับ ผมได้บวชสมใจ ได้เอาบุญให้คุณพ่อที่ละโลกไปแล้ว และให้คุณแม่ที่ยังมีชีวิตอยู่ ชีวิตของการบวช ผมมีความสุขทุกวันครับ และผมมีประสบการณ์ของความสุขในชีวิตสมณะมาเล่าถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ด้วยนะครับ

 

    ความสุขครั้งแรกของผม คือ หลังจากที่นั่งสมาธิ วางใจ สบายๆ ไม่คิดอะไร ผมรู้สึกว่า ตัวของผมเบามาก เหมือนกับกำลังล่องลอยอยู่ในอวกาศ รอบด้านมีแต่ความมืด มีความสุขมาก เพราะรู้สึกว่าตัวเองลอยได้ครับ และต่อมาก็มีลมเย็นๆพัดเข้ามา แรงขึ้นๆ แรงจนทำให้ผมถูกดูดเข้าไปในท่อที่มีความกว้างของปากท่อที่ใหญ่มาก ข้างในเป็นสีดำ ดูดเข้าไป ตัวของผมก็หมุนไปหมุนมา ตีลังกาบ้าง ดูดขึ้น ดูดลงบ้าง แรกๆผมรู้สึกเสียวมากๆ และตกใจมาก บอกกับตัวเองว่า “เราจะตายไหม มันจะไปสุดที่ไหน แล้วเราจะได้กลับมาไหม” พระเดชพระคุณหลวงพ่อเคยบอกว่า “ให้นั่งไปเรื่อยๆ เฉยๆ” แต่ผมอดไม่ได้ เพราะดูดแรงมากครับ ผมถูกดูดอย่างนี้เกือบทุกรอบ จนในที่สุดผมก็ไม่ตื่นเต้น ไม่กลัว เพราะคิดว่า “ถ้าจะตายยังไงก็ได้ตายในชุดผ้าสีสุดท้ายนี่แหละ”

 

    ต่อมา เมื่อถูกดูดไปถึงจุดหนึ่ง ก็เห็นแสงสว่างท่ามกลางความมืด ขนาดเท่ากับปลายเข็ม มีความสว่างมากๆครับ ยิ่งกว่าความสว่างของดวงดาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืนหลายเท่าครับ ยิ่งมองยิ่งงาม ยิ่งมีความสุข มองไปเรื่อยๆ เฉยๆ สบายๆ ต่อมา แสงเล็กๆ ก็ค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้หน้าของผม เกือบถึงหน้าผมและก็หดเล็กลงอีก และเคลื่อนเข้ามาอีก บางทีเคลื่อนเข้ามาอย่างเร็วมากๆ จนชนหน้าผมอย่างจัง ผมตกใจมาก สะดุ้งจนเกือบหงายหลัง หลายรอบเข้า ผมก็ไม่ตกใจอีก และหลังจากนั้นความสว่างก็แผ่ซ่านไปทั่ว สว่างไปหมด สว่างที่สุด ผมดูไปเรื่อยๆ ก็เห็นภาพของคนนั่งสมาธิลางๆ ไกลๆ และชัดขึ้นเรื่อยๆ ใส่ชุดสีขาว สวยมาก มองแล้วมีความสุขมากเป็นใครก็ไม่รู้ พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกไว้ “ให้หยุดในหยุด เข้ากลางไปเรื่อยๆ” ผมก็ปฏิบัติตาม และก็เห็นแสงสว่าง ค่อยๆสว่างตรงกลางท้องของคนชุดขาวที่อยู่ในตัวของผม สว่างเข้ามาเป็นลูกกลมๆใสๆ ผมดีใจมาก และมีความสุขมาก ผมก็ยังคงหยุดในหยุดต่อไป เข้ากลางของกลางไปเรื่อย แล้วก็มีองค์พระใสสว่างผุดขึ้นมาจากตรงกลางอีกขยายใหญ่มากๆ และก็ยังมีแสงสว่างกลมๆ ผุดขยายขึ้นจากตรงกลางอีก ขยายใหญ่เป็นที่สุด และองค์พระใสสว่างก็ผุดขึ้นมาอีก สลับกันไปเยอะมาก เดี๋ยวก็เร็ว เดี๋ยวก็ช้า ผุดมาจนนับไม่ทัน และไม่ถ้วนครับ มีความสุขที่สุด ผมประคองสิ่งที่ผมได้เห็นไว้ตลอด ทั้ง นั่ง เดิน ยืน นอน ทุกอิริยาบถ จะทำอะไรก็ตาม ยิ้มได้ตลอด ปลื้มมากที่สุด บางครั้งผมลองนึกให้พระเดชพระคุณหลวงปู่อยู่กลางกาย ท่านก็จะใสสว่างชัดมาก ผมนึกอะไรไว้กลางกาย สิ่งนั้นก็จะใสสว่างไปหมด มหัศจรรย์มากครับ นอกรอบ ผมจะรักษากาย วาจา ใจ ได้บริสุทธิ์ หรือถ้าผมได้ยินได้ฟังใครพูดไม่ดี ผมก็จะไม่สนใจฟัง ผมจะหันมาตรึกดวงแก้ว องค์พระ และภาวนาสัมมาอะระหังแทน และอีกเรื่องก็คือ ผมจะนั่งสมาธิ แผ่เมตตาให้คุณพ่อคุณแม่ และสรรพสัตว์ทั้งหลายให้มีความสุข ก่อนจำวัดตลอดไม่ขาดแม้แต่วันเดียวครับ

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ ผมคิดว่าการบวชครั้งนี้ คุ้มค่าที่สุดแล้วครับ ที่ผมได้เห็นพระในตัว และผมได้เป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย ผมรักพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามากจริงๆครับ ยิ่งเห็นพระในตัวแล้ว ก็ยิ่งเคารพรักท่านมากยิ่งขึ้น ผมคิดว่า การบวชครั้งนี้ โยมพ่อของผมที่ท่านละโลกไปแล้ว โยมแม่ และหมู่ญาติทุกคน คงจะได้รับผลแห่งบุญจากการบวชของผมด้วย เพราะผมตั้งใจฝึกตัวในทุกเรื่อง ทำตัวเองให้บริสุทธิ์และนึกถึงท่านเหล่านั้นทุกวันเลยครับ

 

    วันนี้ ผมอยากขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ให้โอกาสกับผมได้เกิดใหม่ในเพศสมณะ ได้มาพบพระในตัว ได้มาบวชให้โยมพ่อ โยมแม่ ตอนนี้โยมพ่อของผมไม่อยู่แล้ว แต่ผมยังมีพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผู้ที่เป็นผู้ให้ชีวิตใหม่กับผมในทางธรรม ผมขอเป็นลูกของพระเดชพระคุณหลวงพ่อนะครับ และขอเป็นลูกของพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปทุกภพ ทุกชาติ ตราบจนถึงที่สุดแห่งธรรมครับ

 

กราบแทบเท้าขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ

                                                          

พระอุเทน หิตปุญฺโญ

พระธรรมทายาทภาคฤดูร้อนรุ่นที่ 35

http://goo.gl/ajG49