ผลการปฏิบัติธรรม
พระธรรมทายาท วิษณุ เตชทตฺโต (ประเทศไทย)
สนแก้ววนาราม อำเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่
วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ.2550
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงครับ
กระผมชื่อ พระวิษณุ เตชทตฺโต อายุ 34ปี พระธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษา ผมมาวัดพระธรรมกายตั้งแต่ตอนเด็กๆ คุณพ่อ-คุณแม่พามาครับ ช่วงเวลาที่ผมชอบมากที่สุด คือ ช่วงที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อนำนั่งสมาธิ และช่วงที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโวเทศน์ ผมชอบทั้งเสียงและเนื้อหาธรรมะ พอฟังแล้วจะทำให้ผมรู้สึกอยากทำความดี โดยที่ไม่ต้องมีผู้ใหญ่มาบังคับ ตอนนั้นครอบครัวของผมมาวัดทุกวันอาทิตย์ครับแต่พอโตขึ้น ครอบครัวของผมก็ไม่ได้ไปวัดบ่อยๆเหมือนแต่ก่อน เพราะผมมัวแต่ยุ่งกับการเรียน และอีกอย่างคือ ผมเริ่มติดเพื่อนครับ ผมสนุกไปกับเพื่อนๆ กินกับเพื่อน เที่ยวกับเพื่อน จนลืมวัด เพราะผมคิดว่า ในชีวิตจริง...ทางโลกกับทางธรรมไปด้วยกันไม่ค่อยได้ ผมกังวลกับเรื่องเรียนและเพื่อนมาก จนนำมาเป็นข้ออ้าง ทำให้ไม่ได้มาวัด และไม่ได้บวชธรรมทายาทภาคฤดูร้อน
เมื่อผมเรียนจบแล้ว ได้ทำงานเป็นวิศวกรซ่อมบำรุงไฟฟ้า และระบบอิเล็กทรอนิกส์ ที่บริษัทแห่งหนึ่ง จนวันหนึ่งชะตาชีวิตของผมก็เปิด พร้อมกับการเปิดดูเคเบิ้ลทีวี ผมเปิดมาเจอช่อง DMC ได้พบกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผมนั่งฟังอย่างตกตะลึง ความทรงจำเก่าๆของผมเริ่มกลับคืนมา แล้วผมก็เริ่มถามตัวเองว่า “เอ...เราหายไปไหน ทำไมเราไม่ไปวัด”
ผมดู DMC ทุกวัน คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ทำให้ผมหยุดที่จะทำสิ่งที่ไม่ดี เช่น ผมเลิกดื่มเหล้าเพื่อเข้าสังคมกับเพื่อน จากเดิมที่คิดว่า คงไม่เป็นไร แต่พอพระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า เหล้าแม้ดื่มเพียงนิด ก็ไปอบายได้ และการไปอบายจะทำให้มีทุกข์โทษภัยอย่างแสนสาหัส ผมฟังแล้วสยองเหมือนที่ไมเข้สยองแบบนั้นเลยครับ และก็เริ่มรู้สึกแหยงที่จะดื่มเหล้า เรียกว่า พอเริ่มคิดได้ ก็เลยเลิกเหอะ ก็เลิกตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาครับ
วันหนึ่ง เมื่อต้นปี พ.ศ.2550 ผมเริ่มคิดว่า คุณพ่อ-คุณแม่ของผมท่านก็อายุมากแล้ว ข้อกังวลต่างๆของเราก็ไม่มีแล้ว เราน่าจะบวชให้ท่าน ท่านจะได้ปลื้มใจ และมีความสุข ผมจึงตัดสินใจบวชธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษา ที่วัดพระธรรมกาย การบวชทำให้ผมมีความสุขมากครับ ทำให้ผมได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย ที่ไม่มีมหาวิทยาลัยใดในโลกสอนผมได้ ทำให้ผมรู้ว่า ผมต้องใช้ชีวิตอย่างไรให้คุ้มค่ากับการเกิดมาเป็นมนุษย์ ผมได้รู้จักกับพระพี่เลี้ยงและพระอาจารย์ที่ทั้งน่ารัก น่าเคารพ แนะนำสอนผมทุกอย่าง ผมได้รู้จักเพื่อนธรรมทายาทมากมาย ที่เป็นมิตรแท้ เป็นเพื่อนแท้ที่จะร่วมทางกันไปถึงที่สุดแห่งธรรม ไม่ใช่เพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว ที่จะพาผมไปอบายเหมือนเมื่อก่อน
ที่สำคัญที่สุด ที่ผมได้รู้จัก คือ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่ครับ พระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้พวกเราพระธรรมทายาททุกรูป หวงแหนชีวิตของการบวช รักเพศสมณะ และรักการปฏิบัติธรรม เมื่อได้ขึ้นมาที่ สนแก้ววนาราม บรรยากาศที่นี่ดีมากเลยครับ เย็นสบาย มีหมอกยามเช้า มีเสียงนกเขา นกป่า เสียงลมเป็นเพื่อน บางทีก็ได้ยินเสียงใบสนสีกัน ฟังแล้วสบายใจมากเลยครับ ทำให้ผมนั่งสมาธิด้วยความสบาย
ทุกๆรอบของการนั่งสมาธิ ผมจะเริ่มนั่งสบายๆ ไม่ให้หลังโค้ง หรืองอจนเกินไป และนั่งสมาธิโดยพยายามประคองให้สายตามองไปข้างหน้า ประคองคอไม่ให้คอตกได้ ซึ่งปกติเวลานั่งสมาธิ ผมมักจะหลับคอตกครับ แบบว่าสบายเกิน พอสติหลุด ก็หงายหลังเลย ต่อมา ผมเริ่มปรับใหม่ ด้วยการกำหนดสติ ภาวานา “สัมมา อะระหัง” และนึกถึงองค์พระคลุมๆเหมือนที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน ผมจะนึกว่ามีท่านอยู่ในท้องหรือให้มั่นใจว่ามีท่านอยู่ในตัว ท่านอยู่ใกล้ผมแค่เอื้อมแค่กลางท้องของผมเอง แต่ก็จะไม่กำหนดว่าอยู่ตรงไหน ผมฝึกทำอย่างนี้ตลอด
จนวันหนึ่ง ระหว่างที่ผมนั่งนิ่งๆไปได้สักพัก อยู่ๆก็มีองค์พระผุดขึ้นมาที่กลางท้องของผม ท่านผุดขึ้นมา...องค์พระจะมีสีขุ่นๆ เหมือนมีหมอกมาคลุม บางครั้งท่านก็เปลี่ยนสีได้ เป็นสีเขียวออกฟ้าๆ ผมนั่งสมาธิโดยทำใจว่างๆ สบายๆ ทำใจใสๆ ไม่คิดถึงเรื่องอื่นใด นอกจากนั่งตรึกองค์พระว่า มีองค์พระอยู่ในตัวเรา โดยไม่เจาะจงลงไปว่าองค์พระอยู่ที่ส่วนใดในท้อง บางครั้งผมไม่ได้ตรึกองค์พระ ผมก็เริ่มเห็นองค์พระแก้วใสตรงหน้าผม บางครั้งก็ไม่สว่างนัก บางครั้งก็มีแสงสีเขียว สีแดง และสีเหลือง ออกมาจากฐานองค์พระ ออกมาเป็นจุดเล็กๆ ดูแล้วสบายใจดีแต่ในบางครั้ง ผมเห็นองค์พระแก้วใสมีแสงสว่างมาก บางครั้งก็สว่างน้อย ผมก็ไม่สนใจที่แสง แต่จะสนใจดูองค์พระอย่างเดียวไปเรื่อยๆ เพราะดูองค์พระแล้วสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเมื่อใดที่ผมมีความคิดว่า ทำไม...องค์พระสว่างหรือไม่ หรือองค์พระไม่เหมือนที่เคยเห็น เมื่อไรก็ตาม องค์พระท่านจะหายไปทันที ต้องรอให้ใจสงบนิ่งจริงๆ องค์พระจึงมาปรากฏให้เห็นอีก ซึ่งบางรอบอาจไม่มาให้เห็นอีกเลยถ้าใจไม่สงบนิ่งพอ แต่ส่วนใหญ่ผมจะยังเห็นองค์พระแก้วใส เมื่อทำการนั่งสมาธิ และนอกรอบผมก็จะตรึกถึงองค์พระแก้วใสโดยตลอด แล้วเดี๋ยวก็จะเห็นองค์สว่างเหมือนเดิม ก็แค่ทำง่ายๆสบายๆ แค่นี้เองครับ
ผมอยากบอกทุกคนในโลกว่า การนั่งสมาธิทำไม่ยากเลย แม้บางท่านจะพบแต่ความมืดมิดมาตลอด เหมือนตัวผมที่ทั้งเคยหลับคอตกแล้วก็มืดสนิทไม่เห็นอะไรเลย แต่พอเราสังเกตตัวเองว่า ท่านั่งในแต่ละรอบเป็นอย่างไร ลองปรับเปลี่ยนท่านั่งให้นั่งแล้วสบายกาย แล้วจะพบว่า บางครั้งเมื่อร่างกายสบายแล้ว จิตใจย่อมสบายตามไปด้วย แต่อย่าให้ลุ้นนะครับว่า เมื่อไรจะมีดวงแก้ว หรือมีองค์พระ เดี๋ยวเดียวองค์พระท่านก็มาเองโดยไม่ต้องคิดถึงองค์พระเลย แค่ทำให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลายกายฐานที่7 ก็พอ หรือให้คิดถึงสิ่งที่ทำให้ใจรวมแทนก็ได้
ท้ายที่สุดนี้ ผมขอกราบแทบเท้า ขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ ที่ทำให้ผมและเพื่อนธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษา ได้รู้จักกับชีวิตสมณะ ชีวิตที่ดีที่สุดและปลอดภัยที่สุดในวัฏสงสาร ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ มีสุขภาพพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรงยิ่งๆขึ้นไป และสร้างบารมีขยายวิชาธรรมกายไปทั่วโลก ให้คงอยู่คู่พระพุทธศาสนาสืบไปได้สำเร็จ ดังที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อปรารถนาครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
พระวิษณุ เตชทตฺโต
