แค่มองดูเท่านั้น ไม่ต้องคิดอะไร

ผลปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร เคธี่ อิงเกอร์ซอล (สหรัฐอเมริกา)

 

 

    ดิฉันชื่อ เคธี่ อิงเกอร์ซอล อายุ 58ปี เกิดและเติบโตที่เมืองลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา เคยทำงานเป็นผู้บันทึกรายละเอียดในห้องพิจารณาคดีของศาลฎีกาเมืองลอสแอนเจลิส แต่ปัจจุบันเกษียณแล้วค่ะ ดิฉันมักจะมีคำถามลึกๆในใจว่า “เราคือใคร เราเป็นอะไร” และจังหวะชีวิตที่ผ่านเข้ามาดูเหมือนจะไม่ดีนัก ครอบครัวค่อนข้างจะห่างเหินกัน เหมือนชีวิตมีกฎและคำพิพากษามากมาย

 

    เมื่อ 5ปีก่อน ดิฉันได้เริ่มศึกษาทางด้านจิตวิญญาณ ได้เรียนเทียนกง (เป็นจี้กงชนิดหนึ่ง) กับอาจารย์ใหญ่ เลอ เทียน เรียนวิชาแก้โรคกรรม, วิชาภาษาสวรรค์, วิชาซ่อมหัวใจ ไต และโครงสร้างกระดูก อีกทั้งได้เรียนศาสนาชามานิซึ่ม ซึ่งมีความเชื่อว่า โลกถูกควบคุมโดยวิญญาณดีและร้าย และวิญญาณเหล่านั้นสามารถถูกควบคุมได้ โดยบุคคลที่มีพลังพิเศษ จนได้รับประกาศนียบัตรเป็นครูสอน และได้ฝึกนั่งสมาธิมาตลอดช่วง 5ปีที่ผ่านมา

 

    กระทั่งเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2550 ดิฉันมาร่วมงานวันวิสาขบูชา ณ วัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย เป็นครั้งแรก ดิฉันประทับใจพิธีกรรมที่จัดได้อย่างงดงาม แต่สิ่งที่ดิฉันจดจำได้มากที่สุดคือ ช่วงนั่งสมาธิ เป็นเทคนิคที่แตกต่างจากที่เคยฝึกมา และสัมผัสได้ถึงจิตใจภายใน ช่วงสุดท้ายของพิธีกรรม ในช่วงเย็น กัลยาณมิตร นิดา ได้เชิญให้ดิฉันมาเรียนสมาธิ

 

 

    ตั้งแต่นั้นมา ทุกเย็นวันพุธ ดิฉันจะมาฝึกสมาธิเป็นประจำ ที่วัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย และนั่งสมาธิทุกวัน ผลก็คือ ใจนิ่ง และมีวินัยการฝึกมากขึ้น ทำให้มีผลปฏิบัติธรรมก้าวหน้าทุกสัปดาห์ ดิฉันประทับใจเมื่อได้สนทนากับ หลวงพี่พอล ท่านเมตตาตอบคำถามหลายๆคำถาม ซึ่งเป็นเทคนิคที่สามารถนำไปใช้ในการฝึกสมาธิได้อย่างเข้าใจ ตอนนี้ดิฉันได้พบสิ่งที่ดิฉันแสวงหาแล้วค่ะ

 

ผลการปฏิบัติธรรม

 

    เมื่อดิฉันนั่งสมาธิ วางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 ปกติแค่ 1นาที ดิฉันก็รู้สึกว่า ใจหยุดตรงฐานที่7 และไม่ใช่หยุดแบบนิ่งๆ แต่มีการเคลื่อนไหวเข้าไปสู่ศูนย์กลาง จากนั้นดิฉันก็แค่ดูตรงกลางอย่างนิ่งๆเท่านั้น แล้วความนิ่งก็พาเคลื่อนเข้าไปสู่อะไรบางสิ่งที่คล้ายกับลูกโป่ง ซึ่งดิฉันเรียกสมาธิขั้นนี้ว่า Step ที่8 ดิฉันอยู่ท่ามกลางความนิ่ง และถูกดูดเข้าไปในความรู้สึกที่นิ่งยิ่งๆขึ้นไป

 

 

    ดิฉันขอยืนยันว่า แค่มองดูเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไร แล้วดิฉันก็เห็น Crystal ball สว่างและดิฉันก็อยู่ตรงกลางด้วยความสุขอย่างท่วมท้น ตอนนั้นใจนิ่งสนิท คล้ายๆเหมือนกึ่งหลับ แต่ไม่ได้หลับ บางครั้งรู้สึกตัวลอยได้ บางครั้งตัวหายไปเลย

 

    จากความรู้สึกตรงนี้ ทำให้ดิฉันได้เข้าถึงสถานที่อันวิเศษสุดนั่นคือ The middle of the center (กลางของกลาง) ซึ่งปกคลุมไปด้วยแสงสว่างอันละมุน ความรู้สึกของร่างกาย เวลากำลังจะเข้าศูนย์กลางกายนั้น คล้ายๆถูกดึงดูดด้วยแรงแม่เหล็กลงไปตามทางยาว ดิฉันรับรู้ได้ว่า ไม่ได้อยู่คนเดียว มั่นใจว่ามี “Dhammakaya Buddha” อยู่ข้างใน

 

    ดิฉันเคยถามในใจด้วยว่า “นั่นใช่ Dhammakaya Buddha หรือเปล่า” แล้วก็ได้ยินเสียงสั่นๆสูงๆแบบ Echo มาพร้อมกับความรู้สึกยอมรับในตัวดิฉัน ให้กำลังใจ และให้ความรัก เหมือนท่านเรียกให้เข้าไปหา แล้วส่งดิฉันไปต่อ เป็นความรู้สึกยิ่งกว่าพ่อ-แม่ช่วยสอนให้ลูกเดินก้าวแรก ท่านเรียกดิฉันว่า “Little one” (เด็กน้อย) แล้วดิฉันก็ได้เห็นท่านเต็มๆ ในกลาง เห็นทุกทิศทุกทาง ทุกมิติ ท่านนิ่งอยู่สักพัก เหมือนกายท่านขยายออกเป็นสามองค์ คือ องค์หนึ่งขยายออกไป องค์หนึ่งเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับตัวดิฉัน และอีกองค์หนึ่งกำลังผุดขึ้นมา ผุดขึ้นมาทีละองค์

 

    ความสุขภายในของดิฉัน ได้ขยายออกไปสู่ทุกคนบนโลกใบนี้ เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์และเบิกบานใจ ดิฉันเชื่อมั่นว่า ชีวิตนับวันยิ่งมีจังหวะที่ดีขึ้นเรื่อยๆ สิ่งรอบตัวเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน จากครอบครัวที่เคยห่างเหินกัน ก็กลับมารวมกัน ยอมรับโดยไม่คาดหวัง รักโดยไม่มีเงื่อนไข ความสัมพันธ์ในบ้านมีแต่ ความเมตตา เป็นกฎแทนที่ การตัดสินพิพากษา ทำให้ดิฉันได้ ครอบครัวใหม่ เกิดขึ้นมาค่ะ

 

    สำหรับดิฉันแล้ว การนั่งสมาธิกับการนับถือศาสนาไม่ขัดแย้งเลย แม้ดิฉันจะถูกเลี้ยงมาแบบโรมันคาทอลิก และเข้าเรียนที่โรงเรียนคริสต์มาโดยตลอดก็ตาม ตรงกันข้ามกลับยิ่งทำให้รู้สึกเคร่งศาสนามากขึ้น ตอนนี้ดิฉันยังคงไปโบสถ์กับครอบครัวเป็นปกติ เคยถามแม่ชีที่โบสถ์คริสต์ว่า “การนั่งสมาธิและเห็นองค์พระ จะขัดแย้งกับความเชื่อของศาสนาหรือไม่” แม่ชีก็ตอบว่า “ไม่เห็นถึงความขัดแย้งทางศาสนาเลย” ยิ่งดิฉันเห็น Dhammakaya Buddha มากเท่าไหร่ ดิฉันก็ยิ่งเป็นคนดีมากขึ้นเท่านั้น และทำให้ดิฉัน ปรารถนาอยากให้ทุกคนในโลกเป็นหนึ่งเดียวกันค่ะ

 

    ดิฉันพบว่า สมาธิเป็นเรื่องที่ง่ายแต่ลึกซึ้ง แค่นั่งเฉยๆ ทำใจนิ่งๆ ตาไม่เห็นอะไร หูฟังแค่ความเงียบ ทำเหมือนตอนจะนอนหลับแต่ไม่ได้หลับ แล้วดิฉันก็ได้ยินได้เห็น ได้มีประสบการณ์ภายในอันลึกซึ้ง ซึ่งดิฉันต้องเรียนรู้และฝึกฝนให้มากขึ้นต่อไป

 

    เมื่อคืนก่อนนี้เอง ดิฉันเห็นตัวเองอยู่ภายใน เป็นตัวเองที่ไม่ได้ย้ายมาจากที่ไหนหรือมีใครใส่เข้ามา เป็นสิ่งที่อาศัยร่างกายของดิฉันอยู่ เป็นตัวดิฉันที่ไม่ใช่ดิฉัน (It is me but it is not me) แต่งดงามกว่า ในวัยที่อายุยังน้อย อยู่ในท่านั่งสมาธิ (Lotus position) ซึ่งดิฉันไม่สามารถนั่งในท่านั้นได้ตลอด เพราะจะเมื่อย แต่กายที่เห็นในสมาธิไม่เปลี่ยนท่าเลย ฟังดูน่าตลก แต่เป็นอย่างนั้นจริงๆ

 

********************

 

    ดิฉันรู้สึกว่า ตัวเราเป็นแหล่งแห่งสันติภาพ ถึงเวลาแล้วที่มนุษยชาติทุกคนต้องเริ่มทำงานบางอย่างในตัว (Inner work) ได้แล้ว เมื่อเริ่มทำงานภายใน ก็จะถึงวาระแห่งการคลี่คลายปมภายในว่า “เราคือใคร เราเป็นอะไร” แล้วสันติภาพของโลกก็จะเกิดขึ้น โดยผ่านการทำสมาธิค่ะ

 

   ดิฉันเคยเห็นรูปของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่วัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย รู้สึกเหมือนเคยรู้จักท่านมาก่อน เมื่อนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จะมีแต่ความรู้สึกที่เป็นบวก ปลอดภัย ดิฉันอยากขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ได้ช่วยดิฉันอย่างมากมาย ตั้งแต่ระดับที่เป็นมนุษย์ธรรมดา คือ ส่งพระมาแนะนำสมาธิที่สหรัฐอเมริกา จนถึงระดับจิตใจภายใน เพราะตอนที่นั่งสมาธิ ดิฉันได้รับการนำทางโดยพระเดชพระคุณหลวงพ่อ

 

    ดิฉันขอขอบคุณ กัลยาณมิตร นิดา และหลวงพี่พอล ที่ได้แนะนำให้ดิฉันรับรู้เรื่องราวภายใน ดิฉันฝากกราบเรียนพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า ดิฉันจะเป็นทูตสากลทางศาสนา มองข้ามความขัดแย้งระหว่างศาสนา และจะช่วยพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เผยแผ่ความรู้นี้ไปสู่คนอื่นๆค่ะ

http://goo.gl/uLI9f