พระธรรมทายาทรุ่นบูชาธรรม 100 ปี คุณยายฯได้บรรพชาอุปสมบท ณ อุโบสถวัดพระธรรมกาย ตั้งแต่วันเสาร์ที่ 24 มกราคม 2552 ที่ผ่านมา จำนวน 201 รูป หลังจากนั้นก็ได้ขึ้นปฏิบัติธรรมที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมสุขสว่าง และสนแก้ววนาราม จังหวัดเชียงใหม่ ทุกรูปได้ตั้งใจปฏิบัติธรรมเพื่อประโยชน์สุขต่อตนเอง และเพื่อบูชาธรรมคุณยายฯมาเป็นเวลาอาทิตย์กว่าแล้ว เกล้ากระผมขอกราบถวายรายงานผลการปฏิบัติธรรมจากตัวแทนบางรูปในโครงการดังนี้ครับ
รูปที่ 1 พระบัณฑิต จตฺตมโล อายุ 37 ปี ประกอบธุรกิจส่วนตัว
“ความประทับใจของกระผมหลังเกิดใหม่ในเพศสมณะ เริ่มต้นตั้งแต่ช่วงฝึกตัวเตรียมความพร้อมขณะเป็นนาคธรรมทายาทจนถึงวันบรรพชาอุปสมบท พระอุปัชฌาย์พร้อมคณะสงฆ์กล่าวยกผมขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย เสียงขานฉายา จตฺตมโล ดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ตอกย้ำเตือนว่าผมคือพระภิกษุผู้เป็นธรรมทายาทของพระบรมศาสดาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขณะนั้นที่ศูนย์กลางกายของผม ผมเห็นองค์พระผุดซ้อนสลับกับดวงธรรม กระแสเสียงของพระอุปัชฌาย์ และคณะสงฆ์ซึมซาบอาบเอิบ ณ ศูนย์กลางกายของกระผมตลอดเวลาครับ
ครั้นผ่านพิธีบรรพชาอุปสมบท กระผมได้ขึ้นปฏิบัติธรรม ณ สนแก้ววนาราม ขณะที่กระผมนั่งสมาธิ กระผมจะปรับท่านั่ง และผ่อนคลายกล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกายตั้งแต่ศีรษะจนถึงปลายเท้า กะพอสบายๆ ไม่เกร็ง พยายามจัดร่างกายให้ตัวตรง แล้วเริ่มปรับใจ โดยวางใจเบาๆที่ศูนย์กลางกาย ปล่อยวางทุกสิ่งเหมือนมีเราคนเดียวในโลก จนกระทั่งเริ่มรู้สึกเบาสบาย ปลอดโปร่ง แล้วผมก็พบกับความสว่างนวลตานวลใจ เหมือนสักประมาณ 9 หรือ 10 โมงเช้า ครับ รู้สึกร่างกายขยายเหมือนมีกระแสแห่งบุญแผ่ออกมาจากศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด ส่งออกมาอย่างต่อเนื่อง ผมว่ากระแสนี้สร้างความมั่นใจ และความเมตตาส่งออกไปถึงมวลมนุษยชาติครับ
แล้ววันสำคัญในการปฏิบัติธรรมของผมก็มาถึง ในวันอาทิตย์ต้นเดือนที่ผ่านมา เป็นวันที่ผมได้มีโอกาสบูชาข้าวพระในเพศบรรพชิตเป็นครั้งแรก กระผมวางใจสงบได้เร็วขึ้น ปลอดโปร่ง โล่ง เบาสบาย สว่างจากภายใน ผมเห็นจุดสว่างเล็กๆ กลางความสว่างนั้นผมปล่อยใจเบาๆ มองเฉยๆ ไม่คิดอะไร ไปที่จุดสว่างเล็กๆนั้น แล้วสิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น ผมเห็นตัวผมเองเป็นพระภิกษุอยู่กลางดวงนั้น ผมมีความปีติสุขที่สุดในชีวิตเลยครับ ผมปล่อยใจต่อไปแตะใจไปที่กลางของผม แล้วกระแสความปีติก็ส่งต่อออกมาเรื่อยๆจากกลางกายนั้นครับ”
รูปที่ 2 พระสัญชัย เตชชโย อายุ 50 ปี เป็นสัตวแพทย์ บวชในโครงการธรรมทายาทเป็นครั้งที่ 5
ตลอด 20 กว่าปีที่มาวัด ผลการปฏิบัติธรรมของกระผมยังคุ่มๆค่ำๆมาตลอด ที่กระผมทำได้ง่ายและบ่อยคือการตรึกองค์พระได้ แต่ในการบวชครั้งนี้ผมต้องการถวายบุญให้กับคุณยายฯอย่างเต็มที่ ผมจึงตรึก และกำหนดนิมิตในการปฏิบัติธรรมเป็นภาพคุณยายฯนั่งสมาธิ
และแล้วในวันอาทิตย์ที่ 25 มกราคม 2552 ในพิธีตักบาตรพระใหม่ กระผมอธิษฐานจิตถึงคุณยายฯว่า ผมอยากเอาบุญให้กับญาติโยมที่มาใส่บาตร ขอให้คุณยายฯช่วยส่งบุญมาให้ด้วย ขณะที่นั่งอยู่หน้าโบสถ์รอออกไปรับบาตร ผมรู้สึกวูบแล้วเห็นเป็นพระนุ่งห่มดองครองผ้านั่งอยู่ในตัวผมใสๆ แต่ไม่สว่างมาก เห็นเหมือนลืมตาเห็น ดูไปไม่เหมือนหลวงปู่ หรือหลวงพ่อ แต่ดูรูปร่างเล็ก และในใจบอกว่าเป็นคุณยายฯ ผมเห็นท่านอยู่ตลอดเวลาในขณะรับบาตร และรู้สึกปีติใจอย่างมาก มีความรู้สึกว่าขนลุกยาวออกมาข้างละวา กระผมรู้สึกปลื้มใจมากที่กระผมทำได้แล้วครับ”
รูปที่ 3 พระวินิจรังสรรค์ นิราลโย อายุ 52 ปี เจ้าของร้านซักรีด
“ในวันอังคารที่ 20 มกราคม 2552 ขณะที่พระอาจารย์ทำพิธีฝากตัวเป็นศิษย์ในขั้นตอนรับโอวาทจากพระอาจารย์ ผมภาวนาในใจว่าสัมมา อะระหัง ตอนท้ายที่โอวาทกำลังจะจบ ผมค่อยๆหลับตาเบาๆ ฉับพลันผมก็เห็นพระพุทธรูปแก้วพิมพ์เดียวกับองค์พระประธาน ลอยออกมาจากกลางองค์พระประธาน ลอยมาอยู่ตรงหน้า แล้วค่อยๆเอียงองค์หันหน้าออกไปทางด้านเดียวกับหน้าผม แล้วลอยเข้าไปอยู่นิ่งในท้องของผม ผมจึงผงะแล้วลืมตาขึ้นมองไปที่พระประธาน ขณะนั้นพระอาจารย์ก็ให้โอวาทจบลง ผมรู้สึกปลื้มใจมากครับ
ต่อมาในวันพุธที่ 28 มกราคม ผมก็ได้เดินทางไปปฏิบัติธรรมที่สนแก้ววนาราม จังหวัดเชียงใหม่ แต่เนื่องจากอากาศเปลี่ยนแปลงผมจึงรู้สึกป่วย ระยะแรกเกิดความรู้สึกกังวล ห่วงหลายเรื่อง แต่ก็ได้นำคำสอนของหลวงพ่อที่ว่า ให้ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว และนึกเสมอว่าเราเป็นพระ หลวงพ่อบอกมีหน้าที่ ๒ อย่างคือ นึกถึงยาย ใจอยู่ศูนย์ โดยให้เอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้ได้ตลอดเวลา ผมจึงได้พยายามภาวนาสัมมา อะระหัง ให้บ่อยครั้งเท่าที่จิตจะพึงทำได้ และแล้วในวันจันทร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ ผมก็ได้อาราธนาบารมีหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย ได้เมตตาให้ลูกได้เข้าถึงที่สุดแห่งธรรม ขณะนั่งภาวนาไปช่วงอารมณ์ใจสบายใจนิ่งๆเสมือนใกล้หลับ ซึ่งกำหนดภาพคุณยายฯอยู่หน้าดวงแก้วกลมใส ภาวนา สัมมา อะระหัง ไปพลาง และขอบารมีคุณยายอีกครั้งให้บรรลุวิชชาธรรมกายอย่างง่ายๆเป็นอัศจรรย์ ภาวนาไปเรื่อยๆ สบายๆเหมือนใกล้หลับ ฉับพลันก็ปรากฏมีแสงสว่างจากกลางลูกแก้ว โตขึ้นๆ ผ่านภาพคุณยายขึ้นมาเป็นองค์พระพิมพ์เดียวกันกับพระประธานในโบสถ์วัดพระธรรมกาย ลอยขึ้นมาเป็นสาย เป็นแก้วใสสว่างขนาด 1 คืบเศษๆ หันหน้าออกไปด้านหน้าของตัวกระผม สักครู่ในขณะที่ลอยต่อเนื่องเป็นสายขึ้นไป องค์พระค่อยๆหันหน้ากลับเข้าหาตัวผม ทั้งลูกแก้วและองค์พระขยับลอยเข้าสู่ร่างกายของกระผม แล้วองค์พระหันหน้ากลับออกไปด้านเดียวกับผม แล้วองค์พระก็ลอยขึ้นไปหมด และปรากฏมีอยู่อีก 1 องค์ในกลางดวงแก้วสว่าง หันหน้าออกไปทางเดียวกับผม ใสสว่างสดใสทั้งองค์พระ และดวงแก้ว โดยภาพคุณยายค่อยๆเลือนหายไป ผมรู้สึกใจเบาสบาย โล่ง สว่าง นิ่มนวลอย่างบอกไม่ถูก เป็นสุขยิ่ง สักครู่หนึ่งพระอาจารย์ก็สวดสัพเพฯ และต่อมาได้ปฏิบัติธรรมรอบค่ำ ความรู้สึกของผมเหมือนอยู่ในองค์พระแก้ว แล้วค่อยๆเข้าไปศูนย์กลางกายของพระแก้วกับองค์พระในศูนย์กลางกายของพระแก้ว และได้ลงไปในองค์พระแก้วซึ่งอยู่ในศูนย์กลางกายองค์พระ และมองลงไปในองค์พระองค์ที่ 2 ก็พบพระอีก และลงเช่นนี้ไปเรื่อยๆ สักระยะก็หยุดดิ่งที่ศูนย์กลางกาย
เช้ามืดวันรุ่งขึ้นผมได้ปฏิบัติธรรมต่อ ปรากฏว่าองค์พระจากในดวงแก้วที่ศูนย์กลางกายขยายใหญ่ขึ้นเท่าตัวผมสนิท เหมือนกับตัวเรามีแก้วมาครอบไว้ ผมอธิษฐานให้องค์พระโตขึ้นอีก ก็ปรากฏองค์พระแก้วที่ศูนย์กลางกายอีกองค์หนึ่ง สว่างสดใสอยู่อย่างนั้น ความรู้สึกของผมสว่างตา สว่างใจ สดใสยิ่ง แล้วก็ยังคงสว่างอยู่ครับ”
บุญนี้หลายล้วนส่ง กราบถวาย
คุณท่านปิดบังอบาย นานกัป หลานทราบ
ยายเป็นต้นบุญแม้ สถิตยั้งดุสิตบุรี
