สามี...ผู้เปลี่ยนไป

ผลปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร ราวรรณ และ กัลยาณมิตร เสริม คงวัฒนะ (นิวซีแลนด์) 

    ลูกชื่อ ราวรรณ คงวัฒนะ อายุ 46 ปี และสามีชื่อ เสริม คงวัฒนะ อายุ 54 ปี ทำธุรกิจร้านอาหารไทยชื่อ รอยัลสยาม ในเมืองโอ๊คแลนด์ ที่นิวซีแลนด์ค่ะ ที่นี่อากาศดี ไม่มีควันพิษ ทิวทัศน์สวยงาม ผู้คนนิสัยดีทักทายกัน แม้ไม่รู้จักกันแต่ก็ยิ้มให้กัน อยากให้คุณครูไม่ใหญ่ มาเยี่ยมนิวซีแลนด์จังเลยค่ะ จะพาขึ้นเหนือล่องใต้เลยเจ้าค่ะ

 

ลูกและสามี เข้าวัดครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2548 โดยมี กัลยาณมิตร ชนาภา (อ้อย) เข้ามาบอกบุญกฐิน ตอนนั้นสามีลูกก็ร่วมบุญไปด้วย 20ดอลล์ ซึ่งถือว่ามากสำหรับเขานะคะ หลังจากนั้นกัลยาณมิตรท่านเดิมก็ยังโทรศัพท์มาปลุกพวกเราไปวัดอีก อีกทั้งคอยมาหา มาเยี่ยมบ่อยๆ ต่อมาได้นิมนต์พระอาจารย์มาฉันภัตตาหารที่ร้าน ศรัทธาจึงแนบแน่นมากยิ่งขึ้น

 

ในไม่ช้าก็ติด DMC ดูแล้วรู้สึกดีมากๆ เลยค่ะ มีความรู้สึกปลาบปลื้ม เห็นคุณครูไม่ใหญ่ครั้งแรก ลูกรู้สึกว่า ท่านใส ใบหน้าอ่อนกว่าวัย ทำให้เกิดคำถามขึ้นหลายอย่างว่า ใบหน้าท่านตึงเปล่งปลั่ง...ไปดึงหน้ามารึเปล่า ไม่น่าเชื่อว่าอายุ 62 ปีแล้ว แก้มเป็นสีชมพู แต่งหน้า...หรือเปล่า ปากเป็นสีชมพู...ท่านทาปากหรือเปล่า

 

    ลูกยังเคยหันไปคุยกับสามีบ่อยๆเลยค่ะ จากวันแรกถึงวันนี้ที่ดู DMC ปีกว่า มีความรู้สึกว่า คุณครูไม่ใหญ่ ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะหนุ่มกว่าเดิมขึ้นไปอีก สามีของลูกบอกว่า "นี่แหละ Super hero ตัวจริงของผม" จากนั้นพวกเราเข้าวัด ทำบุญและปฏิบัติธรรมไม่เคยขาด ผลจากการปฏิบัติธรรมนี้เอง เป็นผลดีต่อครอบครัวมากๆ ขอเริ่มจากสามีของลูกก่อนค่ะ

 

ผลการปฏิบัติธรรม

 

    สามีบอกว่า เวลานั่งสมาธิ(Meditation) เห็นองค์พระแก้วใส สีฟ้าอ่อนๆ ใหญ่ท่วมภูเขา ใหญ่โตขึ้นมาเรื่อยๆ เห็นมาจนสุดสายตา ตั้งแต่เห็นองค์พระ ลูกรู้สึกเขาสดชื่น มีความสุข ยิ้มตลอดเวลา ยิ้มกับลูกค้าได้ทั้งวัน ยิ้มได้กับทุกโต๊ะ ตั้งแต่เด็กถึงคนแก่ เขาบอกว่า ถ้าวันไหนไม่ได้นั่งสมาธิ ก็เหมือนเราประมาทในชีวิต  และถ้าเราขาดธรรมะ เหมือนว่า เราเกิดมาเสียชาติเกิด มัวแต่ยุ่งวุ่นวายกับงานกับธุรกิจ ทำให้เราขาดสิ่งที่เรียกว่าอริยทรัพย์ ที่พึ่งภายในไป  เวลามานั่งสมาธิทุกวัน เหมือนการพักกายและใจ เป็นยาขนานพิเศษสุด เหมือนกับทิพย์โอสถ

 

    สามีของลูกเขาเปลี่ยนไปมาก แต่ก่อนนี้ ไม่อยากจะเมาท์เลยค่ะ เขาขี้บ่นและขี้โมโหมาก ใครขับรถไม่ดีโดนปาดนิดปาดหน่อย ต้องไล่ตาม เพื่อจะตามไปด่าเขา บางทีเอารองเท้าที่ใส่อยู่ปาใส่เขาเลย ปาเสร็จ พออารมณ์สงบก็มานึกเสียดาย เพราะต้องไปหาซื้อใหม่ บางทีหาอะไรปาไม่ได้ ก็ยกเท้า ยกกำปั้น เงื้อไม้เงื้อมือ แต่ก็ไม่ชกเพราะเขาอยู่ในรถ ตอนหลังๆเริ่มมีรำพึงแบบสำนึกผิดค่ะว่า "แหม...น่าอายจัง เราอายุมากแล้ว...ตลก...ทำไปได้ไง"

 

    ระยะหลังนี้ ลูกไม่เห็นอาการเหล่านี้แล้วค่ะ พอเจออะไร เขาก็บอกว่า "ช่างเขาเถอะ" และเดี๋ยวนี้พูดจาไพเราะเพราะพริ้งค่ะ มีนะจ๊ะ นะจ๋า หวานหูดีจัง อีกอย่างตอนนี้เขาเป็นคนที่รักบุญมากๆ ลูกแทบไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่า เขาจะเปลี่ยนแปลงเป็นเทพบุตรในดวงใจที่แสนดีได้อย่างนี้

 

    แต่ก่อนนี้ แต่ละสตางค์จะกระเด็นออกจากกระเป๋าได้ยากค่ะ ถ้าให้พูดแบบมีคำจำกัดความง่ายๆ คือ "เหนียว" ค่ะ แต่ตอนหลังเจ้าตัวชักเข็ด มีอยู่ครั้งหนึ่งตั้งใจจะทำบุญสร้างสุขพิมาน 30,000 บาท แต่มีอารมณ์ขยักๆไม่ทำทันที ปรากฏว่า เงินหายค่ะ หายไปยังไงไม่ทราบ หายไป 50,000 บาทเลย พอหายปุ๊บ ก็บ่นเสียดาย สำนึกได้ว่า รู้อย่างนี้รีบทำอย่างที่หลวงพ่อท่านบอกซะก็ดี แต่เขาก็ฉลาดนะคะ พอสตางค์หาย เขาทำบุญ 1S เลยค่ะ บอกว่า เพื่อจะเปลี่ยนผังใหม่ทำอะไรจะได้ไม่ช้า

 

    ต่อมา พอมีบุญกฐินปีนี้ ตัดสินใจทำทันที  1M ปีที่แล้วครั้งแรกทำแค่ 500 บาทเอง ตอนที่เรามีโอกาสได้ฟัง คุณอนันต์ อัศวโภคิน เล่าถึงเรื่องราวในเส้นทางการสร้างบารมี เขาหันมาบอกด้วยความภาคภูมิใจค่ะว่า "เรายังดีนะ คุณอนันต์เข้าวัดครั้งแรกไม่ควักเลยสักบาทเดียว แต่เรายังดี ควักไปตั้ง 500 บาท"

 

    เม้าท์เรื่องของสามีจนเพลิน เกือบลืม เล่าเรื่องของตัวเองไปเลยค่ะ  

 

ผลการปฏิบัติธรรม

 

    ลูกนั่งครั้งแรก ก็วางใจนิ่งๆไม่ได้คิดอะไร วางใจว่างๆเพลินๆที่ศูนย์กลางกาย แล้วก็เห็นองค์พระท่านลอยขึ้นมา  บางครั้งก็เป็นดวงแก้วใสๆ บางทีก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านลอยขึ้นมาค่ะ ใสสว่าง รู้สึกเบาสบาย มีความสุขมาก มันสุขจนบอกไม่ถูก   

 

    ตอนนี้ ครอบครัวของลูกมีความสุขกันขึ้นมากๆ ไม่ค่อยมีปากมีเสียงกัน เมื่อก่อนทะเลาะกัน เพราะที่ร้านยุ่ง พอปิดร้านก็ทะเลาะกัน ต่างคนต่างเหนื่อย อย่างที่เคยเล่าตอนต้นว่า สามีของลูกเขาขี้โมโห และขี้บ่นอยู่ด้วย บางวันร้านแทบแตก แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ แทบลืมไปเลยว่าเราเคยทะเลาะกัน

 

    เมื่อได้เจอ DMC พอปิดร้าน ต่างคนต่างพักผ่อน ด้วยการนั่งสมาธิ ถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลถึงนิวซีแลนด์ แต่ความรู้สึกลึกๆ เหมือนอยู่ใกล้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ เพราะได้ดู DMC รู้สึกชีวิตเกิดมาโชคดีที่ได้ มาพบหลวงพ่อ ได้รู้ว่า เกิดมาสร้างบารมี เราจึงตั้งใจว่า เกิดมาไม่ใช่แค่ตาย แต่เราต้องกลับดุสิตบุรีให้ได้ด้วย ขอตามติดสร้างบารมีกับหลวงพ่อตลอดไปค่ะ