ผลปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตร กาญจนา บำรุงชีพ (อเมริกา)
ลูกชื่อ กาญจนา บำรุงชีพ อายุ 55 ปี สามีของลูก ชื่อ สุปรีชา บำรุงชีพ อายุ 58 ปี เข้าวัดครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2539 โดยมีกัลยาณมิตรท่านหนึ่งแนะนำให้มาที่ วัดภาวนานิวเจอร์ซี ซึ่งแต่เดิมแล้ว ครอบครัวของลูก ตั้งแต่รุ่นของคุณยาย คุณป้าและคุณแม่ ต่างเลื่อมใสในพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และได้ไปทำบุญที่วัดปากน้ำกันเป็นประจำ และลูกเองในวัยเด็กเคยตายแล้วฟื้น เพราะบารมีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านช่วยไว้ และได้เป็นลูกยกคนสุดท้ายของท่านด้วยค่ะ
ดังนั้น พอมาอยู่ที่อเมริกา และทราบว่ามีวัดที่เกี่ยวเนื่องกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ลูกจึงได้เข้ามาทำบุญ และปฏิบัติธรรมสม่ำเสมอ แต่ครั้งแรกที่ลูกมาที่วัดภาวนานิวเจอร์ซี่ ลูกรู้สึกเฉยๆ เพราะว่า พระที่ท่านมาเป็นเจ้าอาวาสดูท่านหนุ่มมาก เหมือนพระละอ่อน (หน้าเด็ก) แต่เมื่อได้ฟังธรรมจากท่าน ใจของลูกจึงเลื่อมและใสขึ้น จนลูกได้เห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกรู้สึกว่า หลวงพ่อยิ่งหนุ่มเข้าไปอีก พอทราบอายุถึงกับอึ้ง จึงถึงบางอ้อว่า พระอาจารย์ที่วัด ท่านได้ต้นตำรับความหนุ่ม ความใสมาจากหลวงพ่อธัมมชโย นี่เองค่ะ
เมื่อ 8 ปีที่แล้ว ลูกมีเวลานั่งสมาธิได้แค่ 10 นาที จากช่วงระยะสั้นๆ จนกระทั่งนั่งสมาธิได้ยาวนานขึ้น บางครั้งแม้จะรู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับการทำงานมากๆ แต่ลูกก็ไม่ขาดกิจวัตรประจำวันทุกคืนคือ นั่งสมาธิเลย นั่งพร้อมกันทั้งพ่อ แม่ ลูก ตามที่หลวงพ่อได้สอนใน DMC ทุกวัน ซึ่งจากการนั่งสมาธินี่เองที่ทำให้ลูกเชื่อมั่นในพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า ท่านไม่เคยทอดทิ้งลูกๆเลย และดูเหมือนท่านจะติดตามประคับประคองดูแลลูกๆตลอดเวลา ไม่เว้นแม้แต่เรื่องของการปฏิบัติธรรม
ก่อนหน้านี้ เวลานั่งสมาธิ ลูกรู้สึกท้อแท้ว่า ทำไมเรายังไม่ได้เห็นองค์พระที่ชัดใสสว่างสักที นั่งมาก็ตั้งนานแล้ว ทนเมื่อย มืด ง่วงมาเนิ่นนาน ลูกจึงตัดสินใจอธิษฐานขอบารมีพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “หลวงปู่เจ้าขา...ลูกขอบารมีหลวงปู่ มาช่วยประคับประคองสมาธิของลูกให้ได้เห็นองค์พระ ที่ชัดใสสว่างที่ศูนย์กลางกายด้วยเถิด” แล้วลูกก็ปล่อยใจนิ่งๆ ว่างๆ
สักพัก ก็เหมือนหลุดเข้าไปในกลางของกลาง เหมือนเป็นปล่องถ้ำ เข้าไป...ดูดเราเข้าไปเลย เป็นโพรงลึกๆ ลงไป แล้วลูกก็เห็นองค์พระที่ใสสว่างดังเพชรปรากฏขึ้น องค์พระเป็นประกายเพชรใสสว่างมากๆ เป็นเหมือนเพชรที่แพรวพราวอย่างบอกไม่ถูก เหมือนสีรุ้ง 7 สี มารวมกัน สวยงามมาก ไม่เหมือนกับเพชรในเมืองมนุษย์เลย ที่ถึงแม้จะเจียระไนแล้ว แต่ก็ยังมีเหลี่ยม ไม่แพรวพราวเหมือนเพชรภายใน
หลังจากที่เห็นองค์พระใสแล้ว ลูกมองเข้าไปกลางองค์พระ ท่านก็ขยายออก แล้วก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านนั่งอยู่ตรงกลางค่ะ ท่านใส สว่างมาก พอมองที่ศูนย์กลางกายของท่าน เหมือนกับลูกได้ไปนั่งอยู่ในกลางกายของท่าน แล้วรู้สึกตัวลูกเองก็ใสด้วย
ตอนนั้น ลูกปลาบปลื้มปีติมาก น้ำตาไหล ที่ได้เห็นองค์พระใส มีความสุขและซาบซึ้งในพระคุณของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านมากๆ ลูกรู้สึกว่า ท่านอยู่ในกลางของลูก และลูกอยู่ในกลางของท่านตลอดเวลา แล้วลูกก็กราบขอพรท่าน ขอให้มีสมาธิที่ยั่งยืน และเจริญงอกงามยิ่งๆขึ้นไป และตอนนี้ลูกก็เห็นองค์พระองค์ใหม่ ผุดขึ้นมาแทนองค์เก่า ใสกว่าเดิม สวยกว่าเดิม ละเอียดขึ้นเรื่อยๆเลยค่ะ
สามีของลูกเอง ก็เคยประสบอานุภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯมาเช่นกันค่ะ ขออนุญาตให้เจ้าของเรื่องได้เล่าด้วยตัวเองนะค่ะ
ผมชื่อ สุปรีชา บำรุงชีพ ครับ มีเรื่องอานุภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ที่เจอจะจะมากับตัวเอง ดังนี้ครับ
เรื่องแรก ครั้งหนึ่ง ผมรับราชการเป็นตำรวจ ได้ติดตามผู้ก่อการร้ายไปตามริมโขง แล้วเสียงปืนก็ดังขึ้น ผมจึงกระโดดหลบใต้ต้นไม้ เพราะถ้าวิ่งหนีผมต้องกลายเป็นเป้าให้เขายิงแน่นอน ตอนนั้น หัวใจเต้นตูมตาม นึกอะไรไม่ออก นึกได้แต่พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ จึงเอาพระของขวัญของท่าน รุ่นแรก อมใส่ปากไว้ และอาราธนาให้พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯช่วยด้วย ขณะนั้นมีชาย 3คน เดินถือปืน และฉายไฟส่องหาตัวผม ซึ่งกำลังหมอบอยู่ตรงหน้า พวกเขาส่องไฟหาอยู่สักพัก และพูดกันว่า “มันน่าจะอยู่ตรงนี้หายไปไหน หายไปได้ยังไง” และเดินข้ามผมไป โดยไม่เห็นตัวทั้งที่หลบอยู่ใกล้ๆ ถ้าเป็นงูก็ฉกได้แล้ว ผมปลาบปลื้มใจมากครับที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ได้ช่วยชีวิตไว้
เรื่องที่สอง อีกครั้งหนึ่ง ผมได้ไปประจำอยู่บนภูพาน จังหวัดสกลนคร เป็นเวลา 1 เดือน กับ ตชด. (ตำรวจตระเวนชายแดน) เมื่อครบ 1 เดือนแล้ว พวกผมก็เดินทางกลับเข้าเมือง ขณะที่พวกเราหยุดล้างหน้าล้างตาในระหว่างทาง ขณะนั้นเสียงปืนดังขึ้นมา และเพื่อนก็ถูกคมกระสุนเจาะไปที่หน้าอก ขณะโงนเงนกำลังจะล้มลง ผมก็กระโดดเข้าไปประคองตัวเขาไว้ และเขาก็สิ้นใจทันที
ผู้ก่อการร้าย ได้ยิงกระหน่ำเข้ามาไม่หยุดยั้ง เพื่อนๆที่มาด้วยกัน ตกใจหนีเตลิดไปหมด เหลือแต่ผมกับศพของเพื่อน ในท่ามกลางห่ากระสุนของผู้ก่อการร้ายที่รัวกระหน่ำเข้ามาแทบหูดับตับไหม้ ผมนึกอะไรไม่ออก ยกมือท่วมหัวอมพระของขวัญ องค์เดิม ไว้ในปาก ภาวนาว่า "หลวงปู่ช่วยด้วยๆ" พร้อมกับหยิบปืนยิงกราดไปรอบๆตัว เพื่อลวงให้ผู้ก่อการร้ายเข้าใจว่า มีกันหลายคน
ขณะนั้น ผมได้ยินแต่เสียงปืนอื้ออึงไปหมด แต่ไม่มีกระสุนลูกไหน ได้สัมผัสผิวกายผมเลย จนเสียงปืนเงียบสงบ จึงได้วิทยุติดต่อไปยังศูนย์ปฏิบัติการให้รับทราบ ศูนย์ตอบมาว่า "อีกประมาณ 1 ชม. จะส่งแฮลิคอปเตอร์มารับ" ตอนแจ้งไปประมาณ 6 โมงเศษ กว่าแฮลิคอปเตอร์จะมารับ ผมต้องรอจนถึง 3 ทุ่ม โดยมีศพเพื่อนอยู่ข้างๆ รอนานจนผมชักจะไม่แน่ใจว่า นี่ตัวผมยังเป็นคนหรือเป็นศพเหมือนเพื่อนไปซะแล้ว ในใจก็นึกถึงแต่พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ
สักพัก แฮลิคอปเตอร์ก็มา และหย่อนแปลลงมาเพื่อจะรับศพของเพื่อน หลังจากรับศพไปแล้ว เขาก็บอกให้ผมกลับลงมาที่ศูนย์ปฏิบัติการเองตามลำพัง ผมก็ขนลุกสิครับ จะให้กลับไปคนเดียวได้อย่างไร ปรากฏว่า เขาไม่ได้พูดเล่น แฮลิคอปเตอร์บินจากไปแล้ว ผมจึงเดินกลับศูนย์ปฏิบัติการคนเดียว ทางมืดสนิท ฝนก็ตกพรำๆ ท่ามกลางดงของผู้ก่อการร้าย ผมจึงได้อธิษฐานขอพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อย่าให้ ผู้ก่อการร้าย ตามผมเจอเลย ภาวนาไปตลอดทาง และผมก็มีชีวิตรอดกลับมาถึงที่พักได้โดยปลอดภัย ซึ่งผมปลื้ม และอัศจรรย์ในอานุภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯมาก ที่ช่วยชีวิตผมไว้หลายครั้ง หลายครา
***************
ไม่เพียงเหตุอัศจรรย์ ที่เกิดกับสามีของลูกเท่านั้นค่ะ ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่เกิดกับลูกเองด้วยค่ะ
เรื่องที่สอง พอโตมาในวัยเด็ก แม่ก็พาไปทำบุญที่วัดปากน้ำเป็นประจำ จึงได้เจอเหตุอัศจรรย์มากมาย ใครป่วยใครไข้ พอไปหาท่าน ท่านมีวิธีรักษาที่เกินศาสตร์ของแพทย์จะหยั่งถึง ทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายไปหมด บางคนไปกราบท่าน รายงานว่า ผมเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านก็แค่แนะนำว่า “เออ...เอ็งไปกินน้ำเขียวนะ” หรืออันนั้นนะ อันนี้นะ พอไปทำตามที่ท่านแนะนำ ไม่นานหน้าชื่นตาบานมากราบขอบพระท่าน
เรื่องที่สาม มีครั้งหนึ่ง ในวันพระใหญ่ ลูกนั่งอยู่ในโบสถ์ มีเสียงอื้ออึงที่นอกโบสถ์ ลูกจึงยื่นหน้าผ่านหน้าต่างไปดูว่า อื้ออึงอะไรกัน พอมองไปยังจุดที่คนพากันชี้ชวน ลูกถึงกับต้องยกมือท่วมหัว เมื่อเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านลอยอยู่บนฟ้า เห็นจะจะเลยค่ะ อัศจรรย์มาก ขยี้ตากี่รอบก็ยังเห็น (ตอนนั้นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านมรณภาพแล้วนะเจ้าค่ะ)
เรื่องที่สี่ อีกเหตุการณ์หนึ่ง เกิดขึ้นที่บ้านในเมืองไทยของลูกเอง เมื่อสิบกว่าปีมาแล้ว ถ้าไม่ได้พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ช่วยไว้ ไฟอาจจะลุกลามไหม้บ้านจนวอดวาย
เรื่องเป็นดังนี้ค่ะ วันหนึ่ง ป้ารองได้จุดธูปไหว้พระตอนบ่าย และออกจากบ้านไปทำธุระข้างนอก โดยลืมดับธูป ตอนนั้น ทุกคนไปทำธุระนอกบ้านกันหมด ไม่มีใครอยู่บ้านเลย
3 ชม. ต่อมา หลานสาวได้กลับเข้าบ้านเป็นคนแรก ก่อนเข้าบ้านมีเพื่อนบ้านมาถามว่า "ได้กลิ่นเหม็นไหม้ไหม" หลานสาวก็สูดหายใจ และตอบว่าได้กลิ่น และรีบวิ่งเข้าไปดูในบ้าน กลิ่นไหม้ก็แรงขึ้น จึงวิ่งขึ้นไปชั้นบน และมองตรงไปยังห้องพระ ก็เห็นควันลอยออกมาทางช่องประตู พอเปิดประตูก็เห็นว่า หนังสือสวดมนต์ไหม้และพื้นกระดานก็ไหม้ไปส่วนหนึ่ง
แต่สิ่งที่หลานสาวเห็น แล้วขนลุกด้วยความอัศจรรย์ก็คือ รูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ซึ่งใส่กรอบแขวนบนฝาผนังนั้น ได้ตกคว่ำหน้าลงทับดับไฟในกระถางธูปจนมอดสนิท หลานสาวจึงหยิบรูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯออกมา และกราบขอบพระคุณท่าน ที่ช่วยดับธูปไว้ไม่ให้ไฟลุกลามไปมากกว่านี้ ลูกยังจำเหตุการณ์ครั้งนั้น และอัศจรรย์ในอานุภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ มาจนถึงทุกวันนี้ แม้จะผ่านมาเป็นสิบปีแล้วก็ตาม
เรื่องที่ห้า นอกจากเรื่องที่เกิดกับลูกและสามีแล้ว ยังมีเหตุอัศจรรย์เกิดขึ้นกับป้าคนหนึ่งที่ลูกรู้จักอีกค่ะ ป้าคนนี้อายุ 60 กว่าปี อยากทำบุญมาก อยากเป็นประธานกองกฐิน แต่ไม่มีเงินเลย ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เธอก็ยึดหลัก "คิดอะไรไม่ออกบอกหลวงปู่ค่ะ" เดินเข้าไปที่รูปของท่าน ก้มลงกราบ และอธิษฐานว่า “หลวงปู่เจ้าขา ลูกอยากเป็นประธานกองกฐินมาก แต่ไม่มีเงินเลย ขอบารมีหลวงปู่ช่วยด้วยนะเจ้าค่ะ”
ตอนนั้น ป้าบอกว่า นึกอะไรไม่ออก เลยอธิษฐานกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เผื่อเหนียวลองดู แต่แล้วเหตุอัศจรรย์ก็เกิดขึ้นจริงๆ เพราะต่อมาไม่นานป้าคนนั้นก็ได้รับจดหมายจากทางธนาคารว่าทางธนาคารมีเงิน ปันผลคืนให้กับป้าจำนวนหนึ่ง และเงินจำนวนนั้น เท่ากับจำนวนเงินที่จะเป็นประธานกองกฐินพอดีเลยค่ะ เธอดีใจมาก ขนลุกซู่ชูชัน บอกว่า “หลวงปู่ ส่งเงินมาให้แล้ว” ไม่น่าเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อค่ะ
ทุกอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ก็เป็นไปแล้ว ดังที่ประจักษ์มาด้วยตัวเอง ลูกเชื่อว่า ถ้าลูกหลานเชื่อมั่นในพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ นึกถึงท่านตลอดเวลา ท่านจะช่วยทุกคนค่ะ ถ้าทุกคนเต็มร้อยกับท่าน ท่านก็จะเติมล้านให้กับเรา จากประสบการณ์ที่เจอมา ทำให้ลูกเชื่อมั่นอย่างนี้ ไม่มีวันจางเลยเจ้าค่ะ
ลูกขอกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขอติดตามสร้างบารมีไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมเจ้าค่ะ
