พระวัชรชัย จิตฺตวชิโร รุ่นกองพันสถาปนา

ผลการปฏิบัติธรรมจากกองพันสถาปนา

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

 

พระวัชรชัย  จิตฺตวชิโร รุ่นกองพันสถาปนา

 

       กระผม พระวัชรชัย จิตฺตวชิโร  อายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ เรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจ ปี 2 ขณะเดียวกัน ก็ทำงานส่งออกไม้ดอก-ไม้ประดับไปเมืองนอกครับ ก่อนหน้านี้ ผมอยู่กับน้าสาวที่ จ.นครนายก โดยน้าสาวเป็นเจ้าของกิจการร้านอาหาร “วังรีดีไลท์” และเป็นเหตุให้ผมรู้จักกับวัดพระธรรมกายครับ    เพราะโดยปกติน้าสาวมักจัดกิจกรรมอบรมธรรมะแก่พนักงานในร้าน 3 วัน 2 คืนบ้าง หรืออาทิตย์ละ 1 วันบ้าง ผมจึงได้มีโอกาสเข้าใกล้ธรรมะในพระพุทธศาสนาทั้งฟังธรรมและปฏิบัติธรรม โดยการนั่งสมาธิ(Meditation)เป็นประจำจากพระอาจารย์ของวัดพระธรรมกาย

 

     เมื่อไม่นานมานี้ น้าสาวได้พาผมมาบูชามหาธรรมกายเจดีย์เสร็จแล้วท่านก็พาผมเข้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ผมได้มีโอกาสเห็นคุณครูไม่ใหญ่เป็นครั้งแรก ผมตื่นเต้นมากๆครับ   แต่ที่น่าตื่นเต้นไปกว่านั้นคือ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่หลวงพ่อสอนถึงอานิสงส์ของการออกบวช  ณ วินาทีนั้น ใจของผมหยุดนิ่ง หยุดกึ๊กทันที แล้วก็คิดอยู่พักหนึ่งแล้วผมก็เห็นเลยครับ ผมเห็นคุณค่าของตัวเองว่าการได้เกิดมาเป็นมนุษย์นี้ว่ายากแล้ว แต่การได้เกิดมาภายใต้ร่มเงาของบวรพระพุทธศาสนา และได้ออกบวชนี้ยากยิ่งกว่า เมื่อทราบถึงวิกฤตปัญหาของพระพุทธศาสนาทั้งในปัจจุบันและอนาคตทำให้ผมอยากเป็นบุคคลที่มีส่วนร่วมในการฟื้นฟูพระศาสนาและเป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย  ผมจึงตัดสินใจเลยครับว่า  “ผมต้องบวชให้ได้”

 

      ตั้งแต่ผมก้าวมาสู่เพศสมณะผมได้รู้ว่าทุกย่างก้าว ทุกวินาทีและทุกๆวัน มีคุณค่าต่อการสร้างบารมีมากขนาดไหน ไม่ว่าจะเป็นการทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น รับบุญต่างๆของหมู่คณะ ล้วนเป็นกิจกรรมที่หล่อหลอมขัดเหลี่ยม หักมุม ที่ติดตัวกระผมมาจากโลกภายนอก ที่นี่สอนให้ผมรู้จักตัวเองมากยิ่งขึ้น รู้จักความอดทน รู้จักการใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข  ฝึกทำงานเป็นทีม โดยมีพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสองเป็นต้นบุญต้นแบบ รวมถึงพระอาจารย์ และพระพี่เลี้ยงที่ช่วยประคับประคองให้ไปในทิศทางเดียวกัน     ทำให้เหล่าธรรมทายาท ลดสิ่งที่ควรลด เพิ่มในสิ่งที่ควรเพิ่ม หรือปรับปรุงคุณธรรมในตัวให้เป็นไปในทางที่ดีขึ้น

 

     สิ่งที่ลูกพระธรรมทายาททุกรูปชอบมากๆก็คือ เสียงใสๆที่ดังก้องกังวานของคุณครูไม่ใหญ่และธรรมะดีๆ ไร้ที่ติ ที่คอยเป็นกำลังใจอันยิ่งใหญ่มหาศาลแก่ลูกพระทุกรูป ตลอดจนการได้ศึกษาธรรมะสดๆ  ฟังง่าย เข้าใจง่าย   ปฏิบัติตามได้เลย จากหลวงพ่อทัตตชีโวและกิจกรรมที่กระผมชอบมากที่สุด ก็คือ การนั่งสมาธิครับ

 

     ซึ่งกระผมเอง  มักนึกถึงดวงแก้วหรือองค์พระไว้ในกลางกายฐานที่ 7 ทุกวันตั้งแต่ก่อนบวช โดยเริ่มนึกตั้งแต่ตื่นนอนเลยครับ  จนเกิดความเคยชินเหมือนลมหายใจเข้าออก เมื่อถึงเวลานั่งสมาธิ ผมก็จะวางใจเฉยๆ สบายๆ นิ่งๆ เหมือนอยู่ในโลกนี้คนเดียว พอปรับกาย ปรับใจระยะหนึ่ง ก็เหมือนเข้ามาอยู่อีกในมิติหนึ่ง เป็นมิติที่ผมพอใจมากครับ สว่างด้วยแสงที่ละมุนละไม นุ่มนวลจนเหมือนกับผมไม่มีกายหยาบภายนอกเลย เป็นสภาพที่เบา สบายมาก เหมือนดวงตาภายนอกของผมหายไป แต่กลับมองเห็นด้วยความสว่างภายในอย่างชัดเจนมากๆ พอนั่งไปสักระยะหนึ่ง ใจก็เกิดความใส และสว่างขึ้นเรื่อยๆ มีแต่ความสุขปลื้มปิติอย่างเดียวเลยครับ    ใจผมเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย แต่ก็พยายามวางเฉย สักพักก็เห็น ดวงแก้วใสมากๆราวกับเพชรหรือผลึกน้ำหรือก้อนน้ำแข็ง ผุดขึ้นมาเป็นฟองสบู่ ภายในดวงแก้วนั้น ค่อยๆลอยขึ้นๆและขยายออก ผมก็จะเห็นองค์พระใสและสว่างอยู่ตรงกลางดวงแก้วทุกดวงครับ  ดวงแก้วที่ผุดขึ้นเหมือนฟองสบู่นั้นเยอะมากๆเลย แล้วก็ได้เพิ่มความเร็วขึ้นทุกขณะ   ณ จุดนี้ผมมีความสุขมากครับ และแม้ว่าจะออกจากการนั่งสมาธิแล้ว ความปลื้มก็ยังคงอยู่กับกระผมตลอดทั้งวันเลยครับ

 

 

พระวัชรชัย จิตฺตวชิโร  ในท่า  peace position

 

     หลวงพ่อครับ กระผมมาบวชในครั้งนี้ด้วยความตั้งใจที่จะมาฝึกตัวเองเพื่อทำหน้าที่เป็นพระพี่เลี้ยงในโครงการ 7,000 รูป 7,000 ตำบล และช่วงเวลาที่ลูกพระทุกรูปกำลังทำหน้าที่อยู่นี้ กระผมคิดว่าการบวชครั้งนี้ คือ ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชายครับ เพราะพระธรรมทายาททุกรูป คือ บุคคลสำคัญที่จะเป็นตัวแทนของตำบลทุกตำบลทั่วผืนแผ่นดินไทย ที่ได้มีโอกาสมาเป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย ได้มีส่วนในการสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา  

 

     สุดท้ายนี้ ผมต้องกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ครับ เพราะถ้าไม่มีวันนั้น ที่คุณครูไม่ใหญ่ชวนบวชกลางอากาศ ก็คงไม่มีพระวัชรชัย จิตฺตวชิโร พระธรรมทายาทรุ่นกองพันสถาปนา 1,000 รูปในวันนี้  กระผมขอตอบแทนพระคุณของหลวงพ่อที่ทำให้กระผมได้เห็นแสงสว่างของชีวิต ด้วยการทำหน้าที่เป็นกิ่งก้านสาขาของหลวงพ่อไปตลอดชีวิต ทุกภพทุกชาติ จนถึงที่สุดแห่งธรรมครับ

 

http://goo.gl/DRNeI