Mobile Versionผลการปฏิบัติธรรม
ธรรมทายาทหญิงนานาชาติ ภาคฤดูหนาวสมาธิ(Meditation)เป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตข้อมูลพื้นฐานโครงการอบรมธรรมทายาทหญิงนานาชาติ ภาคฤดูหนาว ในช่วงเวลาปิดเทอมฤดูหนาวในบางประเทศสำหรับต่างแดน มีเยาวชนกลุ่มหนึ่งได้เดินทางไกลเพื่อมาเรียนรู้วัฒนธรรมชาวพุทธ การนั่งสมาธิ และธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในโครงการอบรมธรรมทายาทหญิงนานาชาติ ภาคฤดูหนาว ซึ่งในปีนี้มีทั้งหมดจำนวน 7คน มาจาก 4ประเทศ คือ ภูฏาน สิงคโปร์ มาเลเซีย และ ไทย เข้ารับการอบรมที่วัดพระธรรมกาย ตั้งแต่วันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ.2552 ถึง วันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ.2552 สถานที่ที่ใช้ในการอบรม คือ บ้าน POP House1 แปลเป็นภาษาไทย คือ บ้านพลังแห่งสันติภาพ ผลการปฏิบัติธรรมธรรมทายาทหญิงนานาชาติ ภาคฤดูหนาวหนาวนี้คงไม่มีอะไรดีไปกว่า การนั่งพักใจ จิบความสุขอุ่นๆจากภายใน และเคลียเคล้าอยู่กับบรรยากาศดีๆร่วมกัน ซึ่งธรรมธรรมทายาทหญิงนานาชาติ ภาคฤดูหนาว มีอยู่ครบเครื่อง และขอนำเสนอผลการปฏิบัติธรรมมาถวายครูไม่ใหญ่ โดยขอเริ่มต้นกันที่เด็กดีภูฏานกันเลยคนแรก คือ ธทญ.ทีเชอริง ยังซอม เธอกล่าวว่า “แม่ของหนูรับราชการอยู่ที่หอสมุดแห่งชาติภูฏานค่ะ ส่วนหนูเองเดินทางมาวัดพระธรรมกายครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว เพื่ออบรมธรรมทายาทหญิงนานาชาติ กับเพื่อนอีกสองคน คือ เปมา ซังมอ และ งาวัง เดลกาในช่วงอบรม เราทั้งสามตื่นเต้นมากที่ได้เข้าร่วมงานวีสตาร์ครั้งนี้ เพราะชาวภูฎานมีทั้งหมด 650,000คน แต่งานวีสตาร์มีเด็กๆมารวมกันถึง 500,0000คน พวกเราตั้งใจจะนำกิจกรรมนี้กลับไปเผยแพร่ยังภูฎานให้ได้ เพราะอยากให้เด็กๆภูฏานมีกิจกรรมดีๆแบบเด็กไทยบ้าง ในช่วงที่พวกเราเข้าอบรมธรรมทายาทหญิงนานาชาติ ก็ได้ทำกิจกรรมแบบวีสตาร์ด้วย เช่น สวดมนต์ นั่งสมาธิ และขัดวิมาน ทำให้เมื่อนั่งสมาธิแล้ว หนูมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีคือ ได้เห็นดวงแก้วกลางท้อง ในตอนแรกถึงแม้จะไม่สว่างมากนัก แต่เมื่อหนูมองลงไปในกลางเรื่อยๆ ความสว่างของดวงแก้วก็มากขึ้นเรื่อยๆ จนหนูไม่สามารถเห็นดวงแก้วดวงนั้นอีก รู้สึกตัวเบาและไม่เจ็บขาเลยค่ะ หนูรู้สึกมีความสุขมากค่ะ” สำหรับ ธทญ.เปมา ซังมอ แม้เธอจะไม่คุ้นเคยกับการขัดวิมานเท่าไหร่ แต่เธอก็พยามยามเรียนรู้จนทำได้ดี เธอเองยังไม่เคยนั่งสมาธิมาก่อนด้วย แต่พอได้นั่งแล้ว ก็บอกว่า “หนูเห็นดวงแก้วที่ศูนย์กลางกายของหนูประมาณห้านาที เป็นความรู้สึกที่ดีที่สุดในชีวิตไม่สามารถอธิบายได้ รู้สึกเหมือนตัวหนูลอยอยู่ในอากาศ และไม่มีตัวตน หนูมีความสุขมาก แม้ใกล้จะสิ้นสุดการอบรมแล้วแต่หนูจะนั่งสมาธิต่อไป เพราะหนูตระหนักแล้วว่าสมาธิเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต”ส่วน ธทญ.งาวัง เดลกา กล่าวว่า “หนูไม่เคยนั่งสมาธิมาก่อนในชีวิต เพราะแต่ก่อนเคยคิดว่าการนั่งสมาธิเป็นเรื่องของพระภิกษุเท่านั้น แต่เมื่อมาโครงการนี้ หนูได้นั่งสมาธิเป็นครั้งแรกและมีความสุขมาก รู้สึกสงบจนเหมือนนั่งอยู่คนเดียวในห้อง บางครั้งหนูก็เห็นดวงแก้วตกลงไปในน้ำใสๆในกลางท้อง และดวงแก้วนั้นก็ลอยอยู่บนน้ำนุ่มๆนั้น เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา หนูนั่งสมาธิกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่สภาธรรมกายสากล วันนั้นเป็นวันที่อากาศร้อนมาก แต่เมื่อนั่งสมาธิกลับไม่รู้สึกร้อนเลย เพราะว่าหนูอยู่ในกลางขององค์พระใสๆในกลางท้องค่ะ”งานนี้ ยังมีสองศรีพี่น้องชาวภูฏาน คือ ธทญ.ทาชิ โชเดน และ ธทญ.ดิเชน โชเดน ธทญ.ทาชิเรียนจบปริญญาโทจากอินเดีย พูดได้สี่ภาษา คือ อังกฤษ ภูฏาน อินเดีย และ เนปาล สำหรับ ธทญ.ดิเชนนั้นเพิ่งเรียนเกรดสิบ (ม.4) ที่โรงเรียนฉัตรวิทยา ซึ่งธรรมทายาทหญิงทั้งสองมีคุณแม่ทำงานสร้างสันติภาพให้กับองค์กรสหประชาชาติอยู่ ธทญ.ทาชิจึงคิดทุกวันว่า อยากจะทำงานสร้างสันติภาพให้กับโลก และเธอก็ตัดสินใจว่า จะขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งในทีมงานนำแสงสว่างสู่ภูฏานขณะที่ เด็กสาวชาวไทยอย่าง ธทญ.เกตุนภา จันทร์เต็ม หรือ น้องแตง บัณฑิตปริญญาโทจากอเมริกาเกี่ยวกับการจัดการศึกษาในระดับอุดมศึกษา ได้เล่าว่า “คุณพ่อของหนูเป็นท่านทูตไทยประจำเบลเยี่ยมค่ะ เนื่องจากคุณพ่อคุณแม่เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ เมื่อหนูอยู่บ้าน จึงไม่ค่อยได้ทำงานบ้าน แต่มาเข้าโครงการครั้งนี้ หนูตั้งใจไว้เลยว่าจะต้องขัดวิมานให้ได้ และเมื่อวันนั้นมาถึงก็ต้องร้อง ว้าว...ในที่สุดหนูก็ทำได้ หนูจะเอารูปลง Hi5 ให้เพื่อนๆเห็นว่าหนูก็ขัดห้องน้ำได้เหมือนกัน เมื่อถึงเวลานั่งสมาธิ หนูวางใจสบายๆไว้ที่กลางกาย แล้วเสียงของพระอาจารย์ที่นำนั่งก็เบาลงเรื่อยๆ จนหนูไม่ได้ยินอะไรอีก หนูรู้สึกตื่นตัวภายใน สงบและพบแสงเล็กๆที่กลางท้อง ก่อนที่แสงนั้นจะขยายใหญ่จนสว่างไปหมด หนูรู้สึกสบายและมีความสุขมากๆค่ะ”ธทญ.ธัญชนก วิญญูเอกสิทธิ์ หรือ น้องหมิว ลูกสาวของประธานศูนย์กัลยาณมิตรหาดใหญ่เล่าว่า “มาเข้าอบรมครั้งนี้ หนูได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง เพราะที่นี่แม่บ้านของหนูไม่ได้มาด้วย หนูจึงต้องหัดทำความสะอาดเสื้อผ้า ขัดวิมาน และเก็บที่นอนให้เรียบร้อยด้วยตัวเอง ซึ่งหนูก็สามารถทำได้ดีมาก เวลานั่งสมาธิ หนูรู้สึกว่าตัวของหนูหายไป มีแสงออกมาจากกลางท้องเหมือนพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน แต่ไม่แสบตา ขณะนั้นหนูไม่มีความรู้สึกนึกคิดหรือได้ยินเสียงจากภายนอก ไม่รู้สึกเลยว่ากำลังหายใจอยู่ เมื่อลืมตาขึ้นก็ยังเห็นแสงสว่างอยู่ค่ะ”ธทญ.หทัยชนก อ่อนวิมล หรือ ลูกหมู กล่าวว่า “หนูเริ่มด้วยท่านั่งที่สบาย ปล่อยวางเรื่องรอบกาย ปิดตาเบาๆ และรื่นรมย์กับความรู้สึกทุกอิริยาบถที่ผ่านไป จนรู้สึกเป็นอิสระ เหมือนนั่งอยู่ในที่ว่างๆ สักพักใจก็หยุดอยู่ที่ศูนย์กลางกาย แล้วก็เห็นแสงออกมาพร้อมดวงกลมใสๆผุดขึ้น แล้วก็เหมือนมีองค์พระใหญ่คลุมตัว เมื่อมองไปกลางกายหนูก็เห็นดวงแก้วเล็กๆอยู่ในกลางท้องของพระธรรมกายใสๆ รู้สึกอบอุ่น มีความสุขมาก จนพูดได้ว่า สมาธิเปลี่ยนชีวิตของหนูจริงๆ”ส่วนน้องเล็กสุดของโครงการ เรียนอยู่ที่มาเลเซีย ชื่อ ธทญ.ณัฐวิภา แววสกุล หรือ น้องออย เธอเล่าว่า “แม้จะเป็นน้องเล็กสุด แต่หนูก็ไม่งอแงเลย เป็นน้องที่น่ารักของพี่ๆ หนูชอบนั่งสมาธิมาก เมื่อหลับตาสบายๆ หนูได้เห็นแสงสว่างจ้า จากนั้นดวงแก้วก็ผุดขึ้นเป็นสาย สว่างมากเหมือนพระอาทิตย์ หนูรู้สึกเบาสบายจนไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง หนูอยากบอกพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า รักพระเดชพระคุณหลวงพ่อสุดหัวใจค่ะ”ธรรมทายาทหญิงนานาชาติทุกคน ดีใจมากที่มีช่วงเวลาที่ดีร่วมกัน และได้เอาดวงแก้วกลับมาฝากพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ ผู้ที่ธรรมทายาทหญิงนานาชาติทุกคนรักและเคารพ
http://goo.gl/b2cGp
พิมพ์บทความนี้
