Mobile Versionทำไมบางวัดมีการสวดพรมน้ำมนต์มีสายสิญจน์ บางวัดไม่มี จะมีผลแตกต่างกันหรือไม่?
แก่นของการสวดมนต์จริง ๆ คือ สวดออกไปถูกต้องด้วยใจที่เลื่อมใสศรัทธามั่นคงส่วนพิธีกรรมอื่นที่มาประกอบ เช่น มีสายสิญจน์ระโยงระยางเหนือศีรษะหรือเป็นสายย้อยลงมาให้คนถือเพื่อความสบายใจ เป็นเปลือกกระพี้เป็นส่วนเสริม คือเสริมความศรัทธาให้เต็มที่ขึ้นซึ่งอาจมีความแตกต่างกันในแต่ละที่ แต่ถ้าสาระสำคัญหรือแก่นยังคงเดิม ก็ถือว่าใช้ได้
ถ้าไม่ได้สวดมนต์ด้วยความศรัทธา แต่สวดเพราะความกลัว เช่น กลัวผี จะได้พุทธคุณหรือป้องกันภูตผีปีศาจได้หรือไม่?
ถ้าใครกลัวผีแล้วสวดมนต์ระลึกถึงพระรัตนตรัย ก็แสดงว่ามีความศรัทธา ถ้าไม่ศรัทธาคงไม่สวด ถามว่ามีอานุภาพไหม มีแน่ถ้าใครกลัวผีก็มีคาถาไล่ผี คือ บทยังกิญจิ
สมัยพุทธกาล ครั้งหนึ่งเมืองเวสาลีมีอมนุษย์มากมาย ตอนนั้นชาวเมืองล้มตายกันมากจากโรคระบาด ชาวเมืองจึงไปอาราธนาพระพุทธเจ้ามาโปรด พระพุทธเจ้าเสด็จไปแล้วทรงเจริญพระพุทธมนต์บทนี้ แล้วรับสั่งให้พระอานนท์อุ้มบาตรน้ำมนต์พรมทั่วทั้งเมืองอมนุษย์ ภูต ผี ปีศาจ หนีหมดเลย โรคภัยไข้เจบ็ ก็หาย บ้านเมืองก็กลับสู่ภาวะปกติ นี้คือที่มา เราจึงใช้บทนี้มาเป็นบทไล่ผี แต่บางคนบอกว่ายาวไป กำลังตกใจกลัวผีนึกไม่ทันบทสั้น ๆ ก็มี “พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมังสะระณัง คัจจามิ, สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ”หรือ “นะโม ตัสสะ” ก็ได้ “อะระหังสัมมา...” ก็ได้ “อิติปิโส...” ก็ได้ เอาบทใดบทหนึ่งที่เราคล่องปากขึ้นใจ ยิ่งถ้าได้ฝึกสวดจนกระทั่งคล่องยิ่งดีใหญ่ จะได้จำบทพระพุทธมนต์ได้มากขึ้น ซึ่งจะมีอานุภาพนำสิ่งไม่ดีให้หายไปจากตัวเรา แล้วเอาสิ่งดี ๆ เอาสิริมงคลเข้ามาอย่างเป็นอัศจรรย์
พิมพ์บทความนี้
