ทรัพย์เป็นของผู้ที่ก้มหัวให้แก่แผ่นดิน

1 นาที เพื่อชีวิต 

 

มากย่อมมาจากน้อย

     ผู้ฉลาดมาจากน้อย ผู้ฉลาดกลัวพลาดโอกาสทำบุญ จึงสั่งสมบุญมา เรื่อยๆ จนเติมเปี่ยม เขาก็อุ่นใจสบายใจได้ว่าชีวิตนี้ได้สะสมเสบียงไว้แล้ว แม้จะต้องตายไป ก็ไม่กลัวว่าภาพชาติต่อไปจะลำบากและว้าเหว่ เพระามีเพื่อนคือบุญตามไปด้วยแล้ว

ทรัพย์เป็นของผู้ที่ก้มหัวให้แก่แผ่นดิน

     ทรัพย์ในดินสินในน้ำนั้น จะวิ่งมาหาคนที่ฉลาดมีความพากเพียรพยายามและก้มหัวให้แก่แผ่นดินเท่านั้นคนที่หยิบหย่ง คนที่เห็นแก่ความสบาย คนที่ไม่ชอบใช้ความคิดอะไร ทรัพย์สมบัติ ย่อมจะไม่วิ่งมาหา แม้ทรัพย์สินที่มีอยู่แล้วก็จะวิ่งหนีคนอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนหมดในที่สุด

 

ลมปากของคนพาลย่อมไร้ค่า

     เป็นคนไม่ควรให้ลมปากคนพาลมาทำลายความตั้งใจและการงานของตัวเองโดยใช้เหตุ เราไปห้ามมิให้เขาพูดไม่ได้ แต่เราสามารถป้องกันได้ ด้วยการไม่นำคำพูดเขามาใส่ใจเสียเท่านั้น ลมปากนั้นก็จะผ่านไปเหมือนลมพัด สำคัญระวังตัวเอง อย่างเป็นคนพาลที่เที่ยวนินทาชาวบ้านเสียเองเท่านั้นเป็นใช้ได้

จงเข้มแข็งและมั่นคงดุจภูเขา

     เมื่อต้องการให้เขาสนับสนุนให้เจริญก้าวหน้า ต้องการให้เขายกย่องให้เกียรติ ก็ต้องทำตนให้เหมือนภูเขา เข้าไว้ หากทำตนเหมือนลูกศรลูกธนูอยู่ คนเขาก็จะเมินไม่ยกย่อง ไม่ให้เกียรติอะไร เพราะมองไม่เห็นความดีอะไร ในตัวผู้นั้น ที่พอจะยกย่องให้เกียรติได้

เรียบเรียงโดย พระธรรมกิตติวงศ์ ป.ธ.9. ราชบัณฑิต

 

http://goo.gl/LfkGU