ทำไม...ต้องนั่งสมาธิทุกวัน
จากวารสารอยู่ในบุญฉบับเดือนพฤศจิกายน 2548
การนั่งสมาธิ เป็นการปรับสภาพใจเข้าสู่ความปกติสมดุล เมื่อใจสมดุล เราจะสามารถมองอะไรเป็นไปตามความเป็นจริงได้มากขึ้น ครั้นเมื่อเจอเรื่องร้ายๆ เข้ามาในชีวิตเราก็จะไม่เสียใจจนเกินไป ใจเราจะถูกยกขึ้นเหนืออุปสรรค
เราจะไม่เสียใจ น้อยใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เราจะไม่ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่
ใจเราจะถูกทำให้สงบ ท่ามกลางความวุ่นวายสับสน
เราจะสามารถตัดความฟุ้งซ่านรำคาญใจไปได้หลายๆ เรื่อง
ใจเราจะถูกกระแสบุญหล่อเลี้ยง สามารถเชื่อมต่อกับบุญเก่าที่เราเคยทำมาในอดีต ให้มีโอกาสส่งผลโดยง่าย และที่สำคัญเป็นการกระทำมุ่งต่อหนทางบรรลุมรรคผลนิพพานโดยตรง
ดังนั้น จงรีบทำความเพียรเถิด เพียรที่จะนั่งสมาธิให้สม่ำเสมอ เพื่อชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะการปฏิเสธการนั่งสมาธิ เท่ากับเป็นการปฏิเสธการเข้าถึงธรรมของตัวเรา และการปฏิเสธการนั่งสมาธิอย่างเป็นประจำ เท่ากับเป็นการเลื่อนเวลาการเข้าถึงธรรมของตัวเองออกไปเรื่อยๆ
ดังนั้น หากรักตัวเอง รักที่จะทำให้คนรอบข้างมีสัมมาทิฏฐิอย่างที่เราวาดฝัน จงนั่งสมาธิ ให้ได้ทุกๆวัน
