ผู้มีราตรีเดียวเจริญ

แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก

ณ ป่าประดู่ลาย

 

 

ผู้มีราตรีเดียวเจริญ

       บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว และสิ่งที่ยังไม่มาถึงก็เป็นอันยังไม่ถึง ก็บุคคลใดเห็นแจ้งธรรมปัจจุบันไม่ง่อนแง่นไม่คลอนแคลนในธรรมนั้น ๆ ได้ บุคคลนั้นพึงเจริญธรรมนั้นเนืองๆ ให้ปรุโปร่งเถิด พึงทำความเพียรเสียในวันนี้แหละใครเล่าจะรู้ความตายในวันพรุ่ง เพราะว่าความผัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่นั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย พระมุนีผู้สงบย่อมเรียกบุคคลผู้มีปกติอยู่อย่างนี้ มีความเพียรไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืนนั้นแลว่า ผู้มีราตรีหนึ่งเจริญ

 

ภัทเทกรัตตสูตร เล่ม 23 หน้า 210

 

พระอัครสาวกผู้เลิศ

 

      ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงเสพ จงคบสารีบุตรและโมคคัลลานะเถิด ทั้งสองรูปนี้เป็นบัณฑิตภิกษุ ผู้อนุเคราะห์ ผู้ร่วมประพฤติพรหมจรรย์ สารีบุตรเปรียบเหมือนผู้ให้กำเนิด โมคคัลลานะเปรียบเหมือนผู้บำรุงเลี้ยงทารกที่เกิดแล้วสารีบุตรย่อมแนะนำโสดาปัตติผล โมคคัลลานะย่อมแนะนำในผลชั้นสูง สารีบุตรพอที่จะบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้งเปิดเผย จำแนก ทำให้ง่ายซึ่งอริยสัจ 4 ได้โดยพิสดาร

 

สัจจวิภังคสูตร เล่ม 23 หน้า 381

อานิสงส์ของปาฏิบุคลิกทาน

        ดูก่อนอานนท์ บุคคลให้ทานในสัตว์เดียรัจฉาน พึงหวังผลทักษิณาได้ร้อยเท่า ให้ทานในปุถุชนผู้ทุศีล พึงหวังผลทักษิณาได้พันเท่า ให้ทานในปุถุชนผู้มีศีล พึวหวังผลทักษิณาได้แสนเท่า ให้ทานในบุคคลภายนอก ผู้ปราศจากความกำหนัดในกาม พึงหวังผลทักษิณาได้แสนโกฏิเท่า ให้ทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำโสดาปัตติผลให้แจ้ง พึงหวังผลทักษิณาจะนับไม่ได้ จะประมาณไม่ได้ จะป่วยกล่าวไปไยในพระโสดาบัน ในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำสกทาคามิผลให้แจ้ง ในพระสกทาคามี ในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำอนาคามิผลให้แจ้ง ในพระอนาคามี ในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำอรหัตผลให้แจ้ง ในสาวกของตถาคตผู้เป็นพระอรหันต์ ในปัจเจกสัมพุทธะ และในตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า

 

ทักขิณาวิภังคสูตร เล่ม 23 หน้า 394

 

สังฆทานมี 7 อย่าง

 

ดูก่อนอานาท์ ก็ทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์มี 7 อย่างคือ
1. ให้ทานในสงฆ์ 2 ฝ่าย มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข
2. ให้ทานในสงฆ์ 2 ฝ่าย ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว
3. ให้ทานในภิกษุสงฆ์
4. ให้ทานในภิกษุณีสงฆ์
5. เผดียงสงฆ์ว่า ขอได้โปรดจัดภิกษุและภิกษุณีจำนวนเท่านี้ขึ้นเป็นสงฆ์แก่ข้าพเจ้าแล้วให้ทาน
6. เผดียงสงฆ์ว่า ขอได้โปรดจักภิกษุจำนวนเท่านี้ ขึ้นเป็นสงฆ์แก่ข้าพเจ้า แล้วให้ทาน
7. เผเดียงสงฆ์ว่า ขอได้โปรดจัดภิกษุณีจำนวนเท่านี้ ขึ้นเป็งสงฆ์แก่ข้าพเจ้า แล้วให้ทาน

 

ทักขิณาวิภังคสูตร เล่ม 23 หน้า 394

ผู้ไม่สำคัญความหนาวและความร้อน
ให้ยิ่งไปกว่าหญ้า ทำกิจของบุรุษ
ย่อมไม่เสื่อมจากความสุข

 

ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค 

 

http://goo.gl/uvTbk