CASE STUDY
เขาคือใคร
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง
ผู้ให้ข้าว-น้ำ ได้ชื่อว่าให้กำลัง ผู้ให้สถานที่ ได้ชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ลูกเป็นหนึ่งในทีมงาน ก่อสร้างสถานที่สำคัญ เพื่ออวดชาวโลกว่า เป็นสิ่งมหัศจรรย์แห่งบุญ ที่อลังการที่สุดในโลก ซึ่งถ้ามองจากภายนอก นอกจากจะปะทะกับความยิ่งใหญ่แล้ว ทว่า...หากก้าวเหยียบย่างไปด้านใน จะพบว่ายิ่งใหญ่กว่า สิ่งที่ลูกได้ฝากฝังผลงานการก่อสร้างไว้ นั่นก็คือ หอฉันคุณยายอาจารย์
นอกจากนี้ ยังได้รับบุญในทีมงาน ก่อสร้างอาคารภาวนา 60 ปี อีกด้วยครับ ลูกตระหนักในความยิ่งใหญ่ของบุญนี้อย่างยิ่ง จึงตัดสินใจส่ง Case Study มาเพื่อให้คุณครูไม่ใหญ่ เมตตาฝันในฝัน เป็นกำลังใจให้ลูกและทีมงานก่อสร้างด้วยครับ
คุณพ่อของลูก รับราชการเป็นตำรวจ ตำแหน่งสารวัตรปราบปราม สถานีตำรวจภูธร อำเภอเมืองบุรีรัมย์ คุณแม่ของลูก รับราชการเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข สำนักงานสาธารณสุข จังหวัดบุรีรัมย์ คุณพ่อเคยเป็นนักมวยตั้งแต่อายุ 10 ขวบ จนถึงอายุ 20 ปี สามารถต่อยชนะทุกคน ที่อยู่ในรุ่นเดียวกัน คุณพ่อรักลูกเป็นพิเศษ ท่านจะสอนลูกอยู่เสมอว่า “ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งอย่าร้องไห้ง่ายๆ” ท่านไม่ชอบเห็นลูกร้องไห้ ท่านจะดีใจมากถ้าลูกไปมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่น แล้วลูกเป็นฝ่ายชนะ
แต่เวลาปกติ คุณพ่อก็ไม่ได้ชอบไปมีเรื่องกับใคร ท่านจะสุภาพเรียบร้อยดี ยกเว้นวันที่ท่านเมา ซึ่งเป็นภาพที่ลูกเห็นบ่อยๆ ที่คุณพ่อและเพื่อนๆของท่าน จะตั้งวงดื่มเหล้ากันเป็นประจำ บางครั้งก็ชวนคุณแม่ร่วมดื่มด้วย คุณพ่อเป็นทั้งนักดื่มและนักสูบบุหรี่ตัวยง เงินที่หามาได้ก็จะหมดไปกับอบายมุขเหล่านี้ และพอคุณพ่อเมาได้ที่ บ้านจะกลายเป็นนรกทันที
คุณแม่ต้องเป็นกระโถนรองรับ น้ำมูก น้ำลาย รองรับอารมณ์ของคุณพ่อ ครั้งหนึ่ง คุณพ่อเมา ตบหน้าคุณแม่อย่างแรง และต่อยจนคุณแม่หน้าบวม ลูกรู้สึกสงสารคุณแม่มาก ที่เจ็บเสียจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ สีหน้าซีด สลด ฉายความทุกข์ให้เห็นอย่างเด่นชัด หลายต่อหลายครั้งที่คุณแม่ต้องนิ่งดั่งศิลา ทนอยู่ในสภาพอย่างนี้ แล้วต้องมาแอบเจ็บ เก็บความชอกช้ำซ่อนไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ เพราะคุณแม่ไม่อยากให้ครอบครัว ต้องบ้านแตกสาแหรกขาด
ปี พ.ศ.2543 คุณพ่อป่วยหนัก ร่างกายไม่มีเรี่ยวแรง เข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลประมาณ 2 เดือน จนอาการดีขึ้นสามารถกลับมาอยู่ที่บ้านได้ แต่ก็มีอาการหลงๆ ลืมๆ และไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง จนกระทั่งวันที่ 25 กันยายน พ.ศ.2548 ท่านก็ได้จากพวกเราไป ซึ่งก่อนที่ท่านจะสิ้นใจนั้น ท่านหายใจไม่ออกและมีน้ำตาไหล
ตอนที่คุณพ่อยังอยู่ คุณแม่และลูกๆ พยายามขอให้คุณพ่อเลิกดื่มเหล้า จะได้อยู่กับครอบครัวไปนานๆ แต่ท่านก็ปฏิเสธมาตลอด บอกว่า “พ่อยังไม่ตายตอนนี้หรอก เขาบอกว่าพ่อจะอยู่ได้ถึงอายุ 80 เขาถึงจะเอาตัวไป” ผมก็ไม่รู้หรอกว่า “เขา” ที่คุณพ่อเอ่ยถึงนั้นคือใคร สุดท้ายคุณพ่อก็จากไปเมื่ออายุเพียง 64 ปียังไม่ทันถึง 80 ตามที่ “เขา” บอกไว้
ตัวลูก ในวัยเด็ก ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน จนสามารถสอบเข้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ได้ ในปี พ.ศ.2538 แต่ขณะเรียนในมหาวิทยาลัย ลูกกลับใช้เวลาว่างส่วนใหญ่กับการตั้งวงเหล้ากับเพื่อน เป็นผลให้การเรียนแย่ลงมาก ลูกกลุ้มใจมาก กลัวจะเรียนไม่จบ จนเมื่อขึ้นปี 2 รุ่นพี่ ที่เรียนอยู่คณะเดียวกันคนหนึ่ง ชวนลูกเข้าชมรมพุทธฯ ซึ่งก็เป็นสะพานเชื่อมบุญ ทำให้ลูกมีโอกาสมาวัดพระธรรมกาย ในวันมาฆบูชาปี พ.ศ.2540
ต่อมาวันหนึ่ง ลูกได้พบแผ่นป้ายติดอยู่ที่ชมรมพุทธฯ มีใจความสั้นๆว่า “บวชทดแทนคุณ ครั้งหนึ่งในชีวิตลูกผู้ชาย” ลูกตัดสินใจบวชเป็นธรรมทายาทรุ่นที่ 25 ในปี พ.ศ.2540 นั้นเอง หลังจากบวชแล้ว ทำให้เกิดความดีที่เกาะเกี่ยวเหนี่ยวรั้งอยู่ในหัวใจ
เมื่อลาสิกขากลับไปเรียน ลูกก็ได้ช่วยเหลืองานของชมรมพุทธฯอย่างสม่ำเสมอ และมีผลการเรียนที่ดีขึ้น เมื่อขึ้นชั้นปี 4 ก็ได้รับเลือกเป็นประธานชมรมพุทธฯ หลังจากเรียนจบปริญญาตรี ลูกได้ทำงานด้านก่อสร้าง ต้องตระเวนไปตามจังหวัดต่างๆ ทำให้เริ่มห่างจากวัด นานๆครั้งจึงจะได้มีโอกาสมาวัด แล้วลูกก็ไปมีแฟน จนถึงขั้นเตรียมจะสร้างเรือนหอ แต่แฟนไม่ชอบวัดอย่างมากๆ พูดถึงวัดทีไรเป็นต้องทะเลาะกัน เพราะเธอรับฟังแต่ข้อมูลที่มีคนเขาใส่สีตีไข่ เกี่ยวกับวัดในแง่ผิดๆ โดยที่ไม่ยอมเข้ามาพิสูจน์ด้วยตัวเองเลย
จนปี พ.ศ.2546 รุ่นพี่ที่เคยชวนลูกเข้าชมรมพุทธฯ มาเป็นกัลยาณมิตรให้ลูกอีกครั้ง โดยชวนลูกกลับมาช่วยงานในวัด ลูกอยากกลับมาวัดมาก จึงตัดสินใจบอกแฟนว่า “ผมขอเลือกอยู่เส้นทางที่อยู่แล้วสบายใจมีความสุข ถ้ารักกันจริงต้องไปด้วยกัน” แต่แฟนไม่ยอมเลือกทางเดียวกับลูก สุดท้ายลูกจึงตัดใจจากเธอ เลิกสร้างหอเธอ…กลับมาสร้างหอฉันฯ ซึ่งเป็นโครงการก่อสร้างสำคัญของวัดชิ้นแรกของลูกทีเดียว
ต่อมา ลูกก็รับหน้าที่ดูแลโครงการก่อสร้างอาคารภาวนา 60 ปี ซึ่งงานนี้ลูกพบกับปัญหาอุปสรรคอยู่บ้าง แต่ก็ทุ่มเทเต็มที่ให้กับงานทั้งใจกาย บางครั้งก็ต้องอดนอน ต้องอดทน ต้องปลุกเร้าทีมงานให้สู้อดทนต่อการเร่งรีบ ทำงานไม่มีการหยุด ไม่เว้นแม้ฤดูฝน ต้องทำงานให้เสร็จทันงานพิธีต่างๆ งานก่อสร้างต่างๆนั้น ต้องทำไปด้วยพร้อมกับใช้งานไปด้วยพร้อมๆกัน และงานต่างๆก็ผ่านไปด้วยดี ทำให้ชื่นใจมากมาก
ในการที่ได้มาทำงานอยู่ในวัดครั้งนี้ ลูกได้ร่วมงานกับทีมงานก่อสร้าง ที่แม้เราจะไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่ก็สามารถร่วมงานกันได้เป็นอย่างดี ลูกภูมิใจที่ได้มีส่วนช่วยงานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และยังได้อยู่ในบุญ ทำบุญได้อย่างต่อเนื่อง และส่งบุญให้กับคุณพ่อ-คุณแม่อย่างสม่ำเสมอ
ทีมงานคนหนึ่ง เป็นเพื่อนรุ่นพี่ของลูก เขาเป็นทหารเรือ บวชธรรมทายาทเมื่อปี พ.ศ.2539 เป็นคนรักบุญมาก มีความตั้งใจอยากบวชตลอดชีวิต ได้สมัครบวชธรรมทายาท แต่พอวันรุ่งขึ้นหลังจากสมัครอบรมแล้ว ก็มีอาการเดินไม่ได้เลย ทั้งๆที่ร่างกายก็แข็งแรงดีมาก มีอาการคล้ายเป็นอัมพฤกษ์ครึ่งล่าง พอลุกขึ้นเดินก็จะเกิดอาการปวดไปทั้งตัว ได้แต่นั่งๆ นอนๆ มีอาการอย่างนี้นานนับเดือน หมอที่โรงพยาบาลบอกว่า “ต้องผ่าตัดเท่านั้น”
มีผู้นำบุญท่านหนึ่ง พาเขาไปกราบคุณยายอาจารย์ บอกกับท่านว่า “จะบวชแล้ว ทำไมต้องมาเจ็บป่วยอย่างนี้” คุณยายอาจารย์ก็บอกว่า “ยายให้บวช อย่างไรๆก็บวชได้ ให้กลับบ้านไปให้หมอแผนไทยนวด 2-3 วัน ก็จะหาย” คำพูดประโยคนี้ เขาฟังด้วยหูแล้วจดจำด้วยใจ จึงทำตามที่คุณยายอาจารย์บอก ก็หายจริงๆ จึงรู้สึกอัศจรรย์ใจมาก แล้วก็ได้มาบวชสมดังหวัง
บวชอยู่ได้ 6 เดือน ก็ลาสิกขา ไปสะสางงานอยู่ปีหนึ่ง เขาจึงได้ลาออกจากงาน แล้วก็มาช่วยงานติดตั้งองค์พระ ติดตั้งโดม ณ มหาธรรมกายเจดีย์ ทำของที่ระลึก ช่วยร่วมสร้างประติมากรรมต่างๆ ที่เป็นมรดกศิลป์บนแผ่นดินธรรมแห่งนี้ เช่น ประติมากรรมบูชามหาธรรมกายเจดีย์ ประติมากรรมทำแท่นพิมพ์พระ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯพบสมบัติ อัดบารมี ชี้นิพพาน และงานประติมากรรม มยุรนาวากาศ ที่ใช้ในพิธีสลายร่างคุณยายอาจารย์ ซึ่งเป็นงานที่เลิศหรูหราอลังการ และจำกัดด้วยเวลา เขาได้ทุ่มเทให้กับงานนี้มาก
ช่วงวันรอยต่อปีเก่ากับปีใหม่ พ.ศ.2543 เขาได้อธิษฐานรับบุญ มยุรนาวากาศ เอาฤกษ์เอาชัย ข้ามคืนไม่พักผ่อน เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะขับรถ พอถึงหน้าตลาดไท เกิดเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็พบว่า รถชนเสาไฟฟ้าต้นใหญ่มากหักโค่นเลย รถบี้กระเด้งกระดอนไป ยางแตกทั้งสี่ล้อ มีสายไฟแรงสูงขาดมาฟาดอยู่ข้างรถ พร้อมกับมีเสียงดัง “บึ้ม” จึงสะดุ้งตื่น และระลึกถึงคุณยายอาจารย์ ร้องว่า “คุณยาย...ช่วยด้วยครับ”
เขากลัวไฟดูด จึงรีบคลานออกจากรถ มานั่งอีกฝั่งหนึ่ง ทะเลพระเพลิงก็ลุกโชนไหม้ท่วมทุ่งหญ้าโดยรอบประมาณ 50 เมตร จนเกือบจะไหม้ร้านค้าบริเวณนั้น แต่ก็รอดมาได้อย่างหวุดหวิด หลังจากนั้น เขาได้ไปตรวจเช็คที่โรงพยาบาลแห่งแรก เพราะเจ็บหน้าอก จากผลเอกซเรย์ หมอบอกว่า กระดูกบริเวณหน้าอกหัก 6 ซี่ แต่ก็ไม่เชื่อเพราะยังเดินได้อยู่ หลังจากนั้น 2-3 วัน จึงไปเอกซเรย์ใหม่ ที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์ ปรากฏว่า ปกติดีไม่มีกระดูกหักเลยแม้แต่ซี่เดียว ด้วยหัวใจที่ไม่มีลิมิตชีวิตเกินล้าน จึงพักแค่ 2 วัน แล้วรับบุญต่อ
นอกจากนี้ ยังมีบุญอีกอย่างที่เขาภูมิใจมาก คือ รับบุญช่วยงานสลายร่างนักรบกองทัพธรรมหลายๆท่าน ที่ล่วงลับกลับดุสิตบุรี โดยไม่ได้คิดว่า นี่คืองานสัปปะเหร่อ เขาทำหน้าที่อย่างมีความสุข และมีมโนปณิธานที่จะรับใช้งานพระศาสนาสร้างบารมีตราบชีวีจะหาไม่
คำถาม
1. บุพกรรมใด ทำให้คุณพ่อต้องมาเป็นนักมวย เป็นสารวัตรปราบปราม กรรมจากอาชีพนี้ส่งผลให้ร่างกายท่านไร้เรี่ยวแรง ป่วยหนักต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล และเกิดอาการความจำเสื่อม หลงๆ ลืมๆ ใช่หรือไม่ และจะส่งผลต่อท่านในสัมปรายภพอย่างไรครับ
2. กรรมใด คุณพ่อจึงติดสุราและบุหรี่อย่างมาก กรรมใดที่ทำให้คุณพ่อต้องตายก่อนอายุขัยเฉลี่ยของมนุษย์ในปัจจุบัน ท่านมีบุพกรรมที่จะต้องตายก่อนอายุขัยอย่างนี้ในชาติต่อๆ ไปหรือไม่ และท่านจะพ้นกรรมนี้ได้อย่างไรครับ
3. "เขา" ที่คุณพ่อเอ่ยถึงเป็นใคร ก่อนสิ้นใจทำไมท่านถึงมีน้ำตาไหลออกมา คุณพ่อตายแล้วไปไหน บุญที่ลูกได้บวชธรรมทายาท บุญที่ลูกทำแล้วอุทิศให้ท่านทุกวัน คุณพ่อได้รับหรือไม่ ท่านฝากข้อความอะไรถึงคุณแม่และลูกๆบ้างครับ
4. คุณแม่ทำกรรมใดมา จึงต้องมาทนอยู่กับคุณพ่อ และต้องมีเรื่องทะเลาะกันเสมอ บุญใดที่ทำให้คุณแม่มีลูกๆที่ตั้งใจเรียนไม่ต้องหนักใจเพราะลูกๆ และก่อนที่จะมาเกิดในชาตินี้ คุณพ่อ คุณแม่ พี่ชาย พี่สาว และตัวลูก มาจากที่ใด มีสายบุญร่วมกันมาหรือไม่ครับ
5. บุญใด ทำให้ลูกได้บวชธรรมทายาท และได้เป็นประธานชมรมพุทธฯ บุญนี้จะส่งผลอย่างไรต่อตัวลูกครับ กรรมใดที่ทำให้ลูกต้องหลงทาง ผิดพลาดทางโลกไปบ้างในช่วงเรียนปีหนึ่ง และต้องห่างวัดไปหลังเรียนจบ บุญใดทำให้ได้พบกัลยาณมิตร มีโอกาสกลับมาช่วยงานก่อสร้างในวัดร่วมกับทีมงานครับ
6. กรรมใด ทำให้เพื่อนรุ่นพี่ต้องเดินไม่ได้ก่อนที่จะบวช คุณยายอาจารย์ช่วยให้หายได้อย่างไร พี่ท่านนี้เคยทำบุญร่วมกับหมู่คณะมาอย่างไร บุญใดทำให้เพื่อนรุ่นพี่ ได้มีโอกาสมาบวชอบรมธรรมทายาท และได้มาช่วยงานวัดตลอดมาครับ
7. คุณยายอาจารย์ได้มาช่วยให้เพื่อนรุ่นพี่รอดชีวิต ตอนประสบอุบัติเหตุ รถชนเสาไฟฟ้าขนาดใหญ่หรือไม่ เหตุใดครั้งแรกไปเอกซเรย์ พบว่า กระดูกหัก 6 ซี่ แต่พอได้พัก 2-3 วัน ไปเอกซเรย์ใหม่กลับปกติครับ
8. ลูกและทีมงาน ได้มีส่วนร่วมในการสร้างราชรถจักรแก้ว และเสลี่ยงเพื่ออัญเชิญรูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อีกทั้งยังได้ทำหน้าที่อัญเชิญรูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ไปเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ด้วย บุญนี้จะส่งผลต่อลูกและทีมงานอย่างไรครับ
9. ลูกและทีมงานก่อสร้าง เคยทำบุญอะไรร่วมกันมา จึงได้มาพบกันและได้ร่วมงานกันอีกในชาตินี้ บุญจากการร่วมก่อสร้างอาคารสำคัญของวัด จะส่งผลต่อทีมงานอย่างไรบ้าง ตัวลูกมาจากดุสิตบุรีวงบุญพิเศษหรือไม่ ในชาตินี้ลูกและทีมงานก่อสร้าง ปรารถนาจะบวชอุทิศชีวิต จะมีบุญบวชตลอดชีวิตหรือไม่ครับ
10. เหตุใดอาคารภาวนา 60ปี มหาธรรมกายเจดีย์ และมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี ถึงมีรูปทรงแบบนี้ และเป็นรูปทรงเดียวกันหมด เพราะเหตุใดจึงต้องสร้างทั้ง 3หลังให้มีรูปทรงเหมือนกัน มีความเชื่อมโยงอย่างไรกับวิชชาธรรมกายบ้างครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างยิ่ง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
1. คุณพ่อต้องมาเป็นนักมวย เพราะในอดีต ท่านมีนิสัยชอบต่อสู้ มีศิลปะในการใช้อาวุธต่างๆติดตัวมา
-
ส่วนเป็นสารวัตรปราบปราม ก็เป็นเรื่องการประกอบอาชีพในปัจจุบัน
-
ร่างกายท่านไร้เรี่ยวแรง ป่วยหนักต้องเข้าโรงพยาบาล และความจำเสื่อม เพราะกรรมชกต่อยและดื่มสุรา ทั้งในอดีตและปัจจุบัน มาส่งผล
2. ท่านติดบุหรี่และดื่มสุรา และตายในวัยที่ไม่ถึงอายุขัยเฉลี่ยของมนุษย์ในยุคปัจจุบัน เพราะกรรมในอดีต ได้คบคนพาลจึงทำให้ติดนิสัยดื่มสุราสูบบุหรี่ มารวมกับฆ่าสัตว์ทำกับแกล้ม และกรรมที่เคยทำร้ายคนจนตายในอดีต มาส่งผล
-
กรรมนี้เป็น อาจิณกรรมของท่าน ดังนั้นก็ยังคงติดไปในภพเบื้องหน้า
-
หากจะแก้ไข ท่านก็ต้องแก้ด้วยตัวท่านเอง ในภพชาติต่อๆไป
3. “เขา” ที่คุณพ่อเอ่ยถึง คือ หมอดูที่พยากรณ์ท่านเอาไว้ว่า ท่านจะตายตอนอายุ 80 ปี ส่วนที่ว่า “เขาถึงจะเอาตัวไป” หมายถึง ยมบาลจะมาเอาตัวไป
-
คุณพ่อน้ำตาไหล ก่อนตาย เพราะท่านเห็นภาพกรรมไม่ดี ที่ท่านทำเอาไว้ ท่านจึงเสียใจในการกระทำเหล่านั้น และใจก็หมองด้วย
-
คุณพ่อตายแล้ว ก็ถูกเจ้าหน้าที่พาตัวไปยมโลก ของมหานรกขุม5 ด้วยกรรมดื่มสุราสูบบุหรี่เป็นอาจิณ
-
ที่ไม่ไปมหานรก เพราะได้บุญที่ได้บวชตัวลูกและบุญอื่นๆที่ลูกทำให้
-
แต่ก็ยังไม่พ้นวิบากกรรม กำลังโดนเจ้าหน้าที่กรอกน้ำทองแดงร้อนอยู่ มีความทุกข์ทรมานมาก
-
ท่านอยากพ้นทุกข์อย่างเดียว และรู้ว่าบาปกรรมมีจริงแล้ว ให้ทำบุญอุทิศไปให้ท่านอีกบ่อยๆ
4. คุณแม่ ต้องมาทนอยู่กับคุณพ่อ และทะเลาะกันเสมอ เพราะเป็นกรรมในอดีตของคุณแม่ ที่ตอนเป็นผู้ชายก็ทำอย่างนี้กับภรรยา และตอนเป็นผู้หญิงก็เคยทำกับแกล้มเลี้ยงสามี และเพื่อนของสามี มารวมส่งผล เป็นภาพในอดีตของคุณแม่
-
คุณแม่ มีลูกตั้งใจเรียนและไม่ทำให้ท่านหนักใจ เพราะท่านมีบุญที่เลี้ยงดูบิดามารดาและกตัญญูต่อบิดามารดา มาส่งผลให้มีลูกที่ดีอย่างนี้
-
คุณพ่อ คุณแม่ พี่ชาย พี่สาวและตัวลูก มีบุญ-กรรมเสมอกัน และเคยทำร่วมกันด้วย จึงมาเป็นครอบครัวเดียวกัน
-
ก่อนมาเกิดก็มาจากคนละที่คนละทาง เช่น บางคนก็มาจากที่สว่าง บางคนก็มาจากที่กลางๆ คือ สว่างไม่ค่อยมาก แต่ไม่มืด
5. ตัวลูกได้บวชพระธรรมทายาท และเป็นประธานชมรมพุทธฯ เพราะมีบุญบวช และมีบุญในการเป็นผู้นำชวนคนสร้างบุญในอดีต มาส่งผล
-
บุญนี้จะส่งผลให้มีอานิสงส์โดยย่อ คือ บุญบวชก็จะปิดอบาย และมีสายบุญที่จะได้บวชอีกในภพเบื้อหน้า กับจะได้เป็นผู้นำคนทำความดีอีก รวมทั้งมีพวกพ้องบริวารเยอะ
-
ลูกต้องดำเนินชีวิตผิดพลาด ช่วงเรียนปีหนึ่ง และห่างวัดภายหลังจบแล้ว และต่อมาได้พบกัลยาณมิตรทำให้หวนคืนมาสร้างบารมีอีก เพราะกรรมคบคนพาล จึงทำให้ดำเนินชีวิตผิดพลาด และห่างวัดไปภายหลังเรียนจบ
-
ต่อมา บุญที่เคยสร้างมากับหมู่คณะและเคยทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้กับคนอื่น มาส่งผลให้เจอกัลยาณมิตรที่ชักชวนให้มาสร้างบารมีร่วมกันอีก
6. เพื่อนรุ่นพี่ เดินไม่ได้ก่อนบวช เพราะกรรมในอดีต ที่เคยมัดขาสัตว์ส่งขายให้เขาฆ่า รวมกับกรรมที่เคยมัดข้าศึกคุมขังไว้ ในชาติที่เป็นทหาร มาส่งผล
-
ต่อมาหายได้ เพราะบุญที่เคยทำมากับหมู่คณะ ช่วยทั้งแรงกายแรงใจเพื่องานพระศาสนา ทั้งในอดีตและปัจจุบัน มาส่งผลตัดรอนวิบากกรรม
-
เคยทำบุญร่วมกับหมู่คณะมา โดยพุทธันดรที่ผ่านมา ได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ต่อมาได้ออกบวชตามพระราชา เมื่อบวชแล้วก็ช่วยงานเผยแผ่ ปฏิสังขรณ์ ดูแลซ่อมแซมอาราม จนตลอดชีวิต
-
มีผลการปฏิบัติธรรม เห็นดวงใสๆ องค์พระใสๆ เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้
-
ให้ประคองตัวให้ดี อย่าประมาทในการดำเนินชีวิต ให้ประพฤติพรหมจรรย์ เหมือนพุทธันดรที่ผ่านมา จะได้ไม่หลุดจากเส้นทางการสร้างบารมี
7. เพื่อนรุ่นพี่ รอดชีวิตจากอุบัติเหตุรถชนเสาขนาดใหญ่ เพราะบุญที่สร้างมากับหมู่คณะ และบูชาธรรมคุณยายอาจารย์ มาช่วยเอาไว้
-
เมื่อไปเอกซเรย์ครั้งแรก พบว่า กระดูกหัก 6 ซี่ เมื่อได้พัก 2-3 วัน ไปเอกซเรย์อีกครั้ง กลับเป็นปกติ เพราะความจริงกระดูกไม่ถึงกับหักแต่ร้าวเท่านั้น ต่อมาบุญส่งผลให้ก็กลับมาเป็นปกติ
8. ตัวลูกและทีมงาน ได้มีส่วนร่วมในการสร้าง ราชรถจักรแก้ว และเสลี่ยงเพื่ออัญเชิญรูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อีกทั้งทำหน้าที่อัญเชิญรูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯด้วย
-
จะได้อานิสงส์โดยย่อ คือ จะได้มีสายบุญติดกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ จะได้เกิดในตระกูลสูง ด้วยบุญที่ยกย่องเชิดชูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย จะมีเทวรถและสมบัติอันเป็นทิพย์ติดตัวไป อีกทั้งมีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ มีดวงตาเห็นธรรม
9. ที่ลูกและทีมงานก่อสร้าง ได้มาร่วมงานบุญในชาตินี้ เพราะเคยสร้างบุญร่วมกันมากับหมู่คณะ โดยพุทธันดรที่ผ่านมา ทุกคนได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช อยู่ในหน่ายงานโยธาธิการ
-
บุญที่เกิดจากการร่วมก่อสร้างอาคารสำคัญของวัด จะมีอานิสงส์โดยย่อ คือ จะได้สมบัติทั้งสาม คือ รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ และมีส่วนในการที่ทุกคนได้มาใช้อาคารดังกล่าวสร้างบุญ เป็นต้น
-
ทั้งทีมก็มีบุญบวชตลอดชีวิต แต่บางคนพุทธันดรที่ผ่านมา ก็ไปเสียเวลากับการมีครอบครัว ทำให้มาบวชช้า
-
ดังนั้นชาตินี้ ก็อย่าได้ไปเสียเวลาเลย ให้ตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์ และตั้งใจปฏิบัติธรรมให้ดี ให้เข้าถึงดวงใสๆ องค์พระใสๆ เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีให้ได้ เหมือนพุทธันดรที่ผ่านมา
10. อาคารภาวนา 60 ปี มหาวิหารพระมงคลเทพมุนี มหาธรรมกายเจดีย์ ที่มีรูปทรงอย่างนี้ ก็เป็นรูปทรงพิเศษ ที่ตัดบางส่วนออกให้เหมาะสมกับโลกนี้ โดยชะลอจากแดนไกล ที่ไม่เคยมีใครไปถึง นอกจากผู้มีธาตุธรรมพิเศษ
-
ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย