ความรู้สึกของกัลยาณมิตรอัญชลี นาธานสัน เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ.2553 ช่วงที่ 1

 

 

 

ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

โอกาสที่ดีที่สุดของชีวิตลูกผู้ชายที่จะทดแทนพระคุณบิดา-มารดา บวชเข้าพรรษาปีนี้

บวชที่นี่ บวชฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย

สนใจบวช หรือต้องการทราบรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่

 

กราบแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        ลูกชื่อ กัลยาณมิตรอัญชลี นาธานสัน ลูกได้ฟังความรู้สึกของผู้เป็นมารดาที่หลวงพ่อนำมาเล่าในแต่ละท่านแล้ว ก็ทำให้เข้าใจเหตุและผลของการเรียก บิดามารดาว่า “เป็นพระอรหันต์ในบ้าน”_การตั้งครรภ์ของลูกก็มีความรู้สึกไม่ต่างกับแม่ท่านอื่นๆเลย มีอาการปวดหัว อาเจียน คลื่นไส้ ทรมานเหมือนใจจะขาด แต่ก็ไม่ทำให้เกิดอาการรังเกียจลูกน้อย น่าแปลกที่มันเป็นความทุกข์ที่เต็มไปด้วยความสุข สิ่งที่ชดเชยความทุกข์ในขณะนั้นได้ก็คือ การเอาใจใส่ดูแลอย่างดี จากคุณพ่อบ้าน เขามักจะถามว่า “คุณอยากจะทานอะไรเป็นพิเศษไหม ผมจะไปหามาให้”

 

 

คุณพ่อไมเคิลและคุณแม่อัญชลี นาธานสัน

 

        เมื่อตั้งท้องแรกผ่านไปได้สี่เดือน อาการแพ้ท้องก็เริ่มดีขึ้น แต่ชีวิตประจำวันของตัวลูกต้องดำเนินไปด้วยความระมัดระวัง เพราะกลัวจะมีอันตรายต่อลูกในครรภ์ เวลาที่ไปทำอุลตร้าซาวด์ แล้วได้เห็นหัวใจน้อยๆของลูกในครรภ์ที่เต้นเป็นจังหวะ ทำให้ลูกอดยิ้มไม่ได้ เมื่อรู้ว่าสุขภาพของเขาแข็งแรง แต่จะเป็นหญิงหรือชายนั้น ลูกไม่ขอตรวจ ขอเก็บไว้วันแรกที่เราพบกันดีกว่า แต่ในใจลึกๆก็ขอให้เป็นผู้ชาย

 

        วันที่เริ่มปวดท้องคลอด ทุกคนในครอบครัวรู้สึกตื่นเต้น เพราะ อิลาน เป็นหลานคนแรกที่จะเกิดมาลืมตาดูโลก ลูกจำความยากลำบากของวันนั้นได้ดี ลูกมีอาการปวดท้องที่ยาวนาน และทำการคลอดแบบธรรมชาติไม่ได้ หมอจึงตัดสินใจผ่าเอาเด็กออกค่ะ และแล้วในที่สุด เสียงร้องไห้จ้าก็ดังขึ้นพร้อมคำอุทานของหมอว่า “Congratulation it’s a boy. I wonder why you could not the delivery.” (ยินดีด้วย คุณได้ลูกชาย มิน่าล่ะ...คุณถึงคลอดเองไม่ได้)_ในเวลานั้น คุณพ่อบ้านหัวเราะ และกระซิบที่ข้างหูของลูกว่า “ขอบคุณที่ให้ลูกชายที่น่ารักกับผม” อิลานมีน้ำหนักแรกคลอดมากถึง 4.57 กิโลกรัม

 

        ความอ่อนเพลียจากการคลอด ทำให้ลูกไม่สามารถเปิดเปลือกตามองดูหน้าของลูกได้เลย ลืมตาอีกครั้ง ก็เป็นเช้าวันใหม่ สิ่งแรกที่คิดก็คือ อยากจะเห็นหน้าของลูกที่เพิ่งคลอดออกมาว่า “หน้าตาเขาเป็นอย่างไรนะ”_แต่อิลานต้องอยู่ที่ห้อง Intensive-care_ซึ่งเป็นห้องสำหรับเด็กแรกเกิดที่ต้องดูแลเป็นพิเศษ 24-ชั่วโมง เพราะตัวโตมาก หมอเกรงว่าน้ำตาลในร่างกายจะลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว อาจเกิดอาการช็อก จึงต้องเข้าไปอยู่ห้องที่ต้องดูแลพิเศษ ลูกจึงยังไม่ได้สัมผัสตัวเขาได้แต่มองหาอิลานในห้อง Intensive care ด้วยความรักและห่วงใย

 

 

ภาพปัจจุบันของ อิลาน อายุ 15 ปี และ จาร์ชัวร์ อายุ 11 ปี

 

        ในท้องที่สอง คือ จาร์ชัวร์ นั้น ลูกเป็นเบาหวานเทียม ทำให้ต้องอยู่ในการดูแลของคุณหมออย่างใกล้ชิด อาการแพ้ก็เป็นเช่นเดิมและระยะยาวกว่า แต่ครั้งนี้มีอาหารโปรดที่สามารถบรรเทาอาการปวดหัว คลื่นไส้ แพ้ท้องได้ นั่นคือ ปลาเค็มทอด คุณพ่อบ้านจะส่ายหัวทุกครั้ง ที่ลูกจะเอาอาหารโปรดชิ้นนี้ “มันอร่อยตรงไหนนะคุณ เหม็นก็เหม็น”_ลูกได้แต่ยิ้ม เป็นความรู้สึกของพ่อบ้านที่ต้องอดทน เพื่อให้ลูกดูแลลูกในครรภ์ได้

 

        การเป็นเบาหวานเทียม ทำให้ลูกต้องควบคุมอาหาร ต้องเจาะเลือดเช็คน้ำตาล ก่อนและหลังอาหารทุกมื้อ แต่พอถึงเดือนที่เก้า ลูกไม่สามารถลดน้ำตาลในตัวได้ จึงต้องฉีดอินซูลินเข้าช่วย แม้จะเสี่ยงต่อชีวิต แต่สุดท้ายก็คลอดจาร์ชัวร์ออกมาด้วยน้ำหนักแรกเกิดถึง 3.88 กิโลกรัม

 

        ยังมีอีกเรื่องหนึ่งค่ะ ก่อนหน้าที่จาร์ชัวร์จะเกิด ลูกแจ้งความประสงค์กับหมอขอตรวจเพื่อทราบเพศของลูกในท้อง เพื่อความพร้อมของการเตรียมเครื่องใช้ต่างๆก่อนแรกเกิด ประกอบกับความหวังลึกๆว่าขอให้เป็นผู้หญิงจะได้เป็นเพื่อนแม่ แต่เมื่อทราบว่าเป็นเด็กผู้ชาย ความรู้สึกก็เกิดขึ้นในใจว่า “เขาจะเหมือนอิลานไหมนะ…เราจะรักเขาเท่าอิลานไหมนะ”_ลูกได้คำตอบเมื่อได้คลอดจาร์ชัวร์ออกมา และได้อุ้มเขาไว้ในอ้อมแขน ความรักอย่างไม่มีข้อแม้และเงื่อนไขเกิดขึ้นอีกครั้ง และมันไม่ต่างกันจากการคลอดครั้งแรกเลย

 

 

 

นาคน้อยทั้งสอง คุกเข่ารอรับผ้าไตรด้วยอาการสงบ

 

        ถึงแม้ปัจจุบันนี้ เวลาที่ตัวลูกรอคอยจะยังไม่ถึง 7,300-วัน แต่ลูกก็รอคอยด้วยใจจดใจจ่อที่จะได้เห็นลูกชายบวชพระ เพราะสังคมทางโลกในฝั่งตะวันตกเต็มไปด้วยสิ่งที่ยั่วยวน ไม่ง่ายกับการประคับประคองเลย

 

 

 

วันที่คุณพ่อคุณแม่รอคอย เมื่อ ปี พ.ศ.2551

 

        ในปีนี้ ลูกชายทั้งสองก็ตัดสินใจบวชอีกครั้ง อิลานบอกว่า “การบวชนั้นเหมือนได้ฉีดวัคซีนป้องกันตัว เพื่อให้ผมได้เป็นคนดีตลอดไป ถ้ามีโอกาสผมอยากมาบวชที่เมืองไทยให้ได้ทุกปีครับ”

 

        ส่วนจาร์ชัวร์นั้น พูดว่า “จั๊ดบวชเพื่อหวังบุญให้ชีวิตดำเนินไปด้วยความสำเร็จ”

 

        ลูกขอกราบขอบพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ที่ให้ความเมตตา ทำให้ลูกทั้งสองยังเป็นเด็กใฝ่ดีอยู่จนถึงทุกวันนี้ค่ะ และขอฝากถึงลูกผู้ชายทุกคนว่า ท่านชายแมนแมนทั้งหลายคะ ความรู้สึกของแม่ที่รักลูกนั้น ยากเกินกว่าจะบรรยาย การตอบแทนโดยการบวชหนึ่งพรรษานั้น ไม่มากเลยกับการทุ่มเททุกอย่างของแม่เพื่อลูก

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

กัลยาณมิตรอัญชลี นาธานสัน

 

ชม Video Scoop ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

http://goo.gl/xCiVE