ผลปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตร จีฮาน (ชาวศรีลังกาในบรูไน)
ผมชื่อ จีฮาน อะบีวีรา เป็นชาวศรีลังกา เข้ามาทำงานเป็นเชฟ (Chef) ทำอาหารอยู่โรงแรม ออคิด การ์เดน โฮเทล ประเทศบรูไน ผมเป็นเชฟมือหนึ่งอาหารยุโรปของโรงแรม
บรูไนเป็นประเทศเล็กๆ ไม่มีปัญหารถติด การจราจรคล่องตัว เป็นข้อดีของประเทศนี้ที่ผมชอบ เพราะผมสามารถวางแผนการทำงานให้ตรงต่อเวลาได้ แต่งานที่ผมทำอยู่ก็ค่อนข้างวุ่นวายมาก เพราะมีคนมากมายมาทานอาหารที่โรงแรม บางทีก็คราวละ 500 ถึง 1,000 คนเวลาที่มีคนมามากๆ เชฟอย่างผมก็เหนื่อยมากด้วย วุ่นวาย น่าปวดหัว และปัญหาในชีวิตที่ทำให้ผมกลุ้มอกกลุ้มใจเสมอก็ คือ การไม่มีเงินครับ จึงทำให้ผมต้องทำงานอย่างหนัก แต่อย่างไรผมก็รู้สึกชีวิตยังไม่สมบูรณ์เลยครับ เหมือนขาดอะไรที่สำคัญของชีวิตไป
จนกระทั่ง มีเพื่อนคนไทยคนหนึ่ง ได้แนะนำให้ผมได้นั่งสมาธิ และดู DMC ผมติดตามเธอไปสวดมนต์ นั่งสมาธิ ซึ่งช่วยเติมเต็มชีวิตของผมให้สมบูรณ์ขึ้นมาก
ตรงกันข้าม การนั่งสมาธิไม่ซับซ้อน ไม่มากเรื่อง แค่นั่งนิ่งๆ กับทำใจนิ่งๆ แค่นั้นเอง ผมขออภัยด้วยนะครับ ไม่รู้ว่าผมใช้คำเหมาะสมหรือเปล่านะครับ ผมว่าการนั่งสมาธินี่ อร่อยดีนะครับ มันเป็นความอร่อยทางอารมณ์ อร่อยแบบนุ่มๆ ชุ่มชื่นหัวใจ
ช่วงแรกๆ ที่ผมนั่งสมาธิ ผมมีปัญหากับ "ความเมื่อย" มากๆ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า แค่การนั่งเฉยๆ จะเมื่อยได้ขนาดนี้ แต่พอนั่งนานๆเข้าก็เริ่มชิน และมีความสุข ผมวางใจนิ่งๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานๆ ที่ 7 แล้วผมก็เห็น ข้างในท้องมีความสว่าง เป็นแสงสว่าง ทรงกลมๆ แล้วความสว่างนั้นแผ่ขยายออกไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด เหมือนทรงกลมที่ไม่มีเส้นรอบวง โดยที่ผมมองลงไปที่จุดศูนย์กลางอย่างเดียว ผมรู้สึกว่าตัวเบาสบาย เหมือนลอยได้ ร่างกายของผมสว่างไปหมดเลย แล้วก็มีความสุขมากๆ อย่างที่ไม่เคยมีความสุขมาก่อน
เนื่องจาก ศรีลังกาบ้านเกิดของผม เป็นเมืองพุทธ จึงทำให้ผมได้มีโอกาสศึกษาสมาธิมาหลายวิธี แต่ทำแล้วก็ยากต่อความเข้าใจ เพราะไม่รู้จะเอาอะไรมาวัดผล แต่พอได้ปฏิบัติสมาธิตามวิธีของวัดพระธรรมกาย ผมว่า ง่ายที่สุด และเห็นผลได้ทันที
มีคนถามผมว่า ถ้าเทียบการนั่งสมาธิ กับการทำอาหารที่ผมถนัด อะไรยากกว่ากัน ผมไม่ลังเลที่จะตอบว่า "การนั่งสมาธิง่ายกว่าการทำอาหารเยอะเลยครับ" ผู้ถามถึงกับอึ้ง ผมก็เลยต้องรีบอธิบายต่อว่า ก็เพราะทำอาหารต้องยืนผัดทั้งวัน และยังต้องมีสูตรผสมหลายอย่าง แล้วแต่ประเภทของอาหาร และแต่ละชนชาติก็ทานรสชาติที่ต่างกัน หลายชาติก็หลายรสชาติ แม้แต่คนชาติเดียวกันยังทานต่างรสชาติกัน เปรี้ยวหวานมันเค็ม ซึ่งบางทีมันก็น่าปวดหัวและเดาใจยาก ผมว่า แม้ทำอาหารง่ายๆ แต่มันก็ซับซ้อนครับ
ตรงกันข้าม การนั่งสมาธิไม่ซับซ้อน ไม่มากเรื่อง แค่นั่งนิ่งๆ กับทำใจนิ่งๆ แค่นั้นเอง ผมขออภัยด้วยนะครับ ไม่รู้ว่าผมใช้คำเหมาะสมหรือเปล่านะครับ ผมว่าการนั่งสมาธินี่ อร่อยดีนะครับ มันเป็นความอร่อยทางอารมณ์ อร่อยแบบนุ่มๆ ชุ่มชื่นหัวใจ อย่างเช่นครั้งหนึ่ง ลูกน้องในที่ทำงานด้วยกัน ทำงานไม่ทันใจ ผมบอกให้ล้างครัว ก็ไม่ล้างสักที ผมจึงโมโหครับ จัดการเอาถังน้ำสบู่ เทคว่ำลงบนศีรษะเขาไปเลย เข้าหน้ากันไม่ติดไปหลายวัน แต่ตอนนี้ผมอารมณ์เย็นขึ้นแล้วครับ เพราะแต่ละวันพอนั่งสมาธิ ผมจะเอาใจไปวางสงบนิ่งๆ กลางตัว ความเย็นภายในก็ทำให้ผมอารมณ์เย็นไปด้วย ตอนนี้พอมีปัญหาอะไร ผมจะค่อยๆอธิบาย อย่างช้าๆ เย็นๆ แม้แต่ลูกค้าหรือคนอื่นๆ ก็ชมให้ได้ยินว่า ผมน่ะเป็นคนที่ไม่มีปัญหา ไม่โกรธ ไม่เคาะกระทะประชดอีกต่อไป
และที่ดีต่อผมมากๆ ก็คือ สมาธิช่วยให้ผมทำอะไรหลายๆ อย่างได้ในเวลาเดียวกัน เขียนหนังสือก็ดูทีวีได้ คิดโปรแกรมอาหารของวันพรุ่งนี้ได้ด้วย ที่สำคัญที่สุด ทำให้ผมทำอาหารได้อร่อยขึ้นด้วยครับ
ผมอยากให้เชฟทุกคนในโลก ได้นั่งสมาธิ จะได้ทำอาหารได้อร่อยขึ้นครับ
