น้องยอมได้...ขอให้พี่ได้บวช

 

        ลูก...ลำไย ทั่งทอง อายุ 57ปี อุบาสิกาแก้วดับเบิ้ลหน่ออ่อน ควบสองรุ่นทั้งรุ่นหนึ่งแสนคนและรุ่นห้าแสนคน ขอกราบรายตัวเจ้าค่ะ เมื่อก่อนนี้ ชีวิตของลูก อุปมาเหมือนคน...ใกล้เกลือกินด่าง เพราะบ้านของลูกกับวัดพระธรรมกายอยู่ใกล้กันแค่เอื้อม คือ อยู่แถบเลียบคลองสอง ติดกับวัดสังข์อ่ำ แต่ด้วยกำแพงในใจที่คิดว่า...วัดพระธรรมกายมีแต่คนรวยๆเข้า ทำให้ลูกเจียมเนื้อเจียมตัวว่า คนจนๆอย่างลูกคงไม่มีสิทธิ์ได้เข้าวัดพระธรรมกายอย่างแน่นอน

 

 

 

        จวบจนกระทั่งลูกได้ย้ายไปอยู่ที่จังหวัดสุพรรณบุรี หลวงพ่อเจ้าอาวาสวัดทับหลวง ท่านได้แจ้งข่าวบุญและชวนให้ลูกไปบวชอุบาสิกาแก้วรุ่นหนึ่งแสนคนที่วัดหนองหลวง อำเภอหนองหญ้าไซ ซึ่งเป็นหนึ่งในศูนย์อบรมบวชอุบาสิกาแก้ว ลูกได้ไปบวชตามคำชวนของท่าน และเมื่อถึงวันบวช วันที่ลูกได้มาเยือนวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก ลูกก็ต้องถึงกับอึ้ง...ตะลึง แทบไม่เชื่อสายตาตนเอง ลูกคิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นภาพผู้คนมหาศาลมารวมตัวทำความดีที่งดงาม และเป็นระเบียบเรียบร้อยได้ขนาดนี้ ตั้งแต่เกิดมาห้าสิบกว่าปี ลูกก็ไม่เคยนึกฝันว่าจะได้เห็นภาพที่น่าปลื้มปีติเช่นนี้มาก่อน มันติดตาติดใจ นึกถึงครั้งใดก็ปีติขนลุกชูชัน ยิ่งพอลูกได้เห็นหลวงพ่อ ลูกก็เกิดเฟิร์สอิมเพรสชั่น รักแรกพบ ลูกรักและศรัทธาหลวงพ่อเต็มหัวจิตหัวใจ และลูกก็สุดปลื้มในบุญบารมีอันสูงส่งของหลวงพ่อมากค่ะ

 

        หลังจากที่ลูกได้บวชรุ่นแสน ลูกไม่สามารถสกัดกั้นความอะเลิร์ทจากความตื่นตาตื่นใจที่ได้มาวัดพระธรรมกาย พอทราบว่าที่วัดได้จัดให้มีการบวชอุบาสิกาแก้วรุ่นห้าแสนคน ลูกจึงไม่รอช้า นอกจากสมัครบวชอีกรอบแล้ว ลูกยังได้ไปชักชวนบรรดาญาติพี่น้อง และเพื่อนบ้านให้มาบวชด้วยกันถึงยี่สิบกว่าคน ครั้งนี้ชวนง่ายมาก เพราะแต่ละคนต่างอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่ลูกพูด เนื่องจากเขาจินตนาการไม่ออกว่า ฝูงชนมืดฟ้ามัวดินจะมารวมตัวทำความดีที่วัดพระธรรมกายกันอย่างไร จากการบวชถึงสองครั้งที่ผ่านมา ทำให้ลูกเข้าใจคำสอนในพระพุทธศาสนามากยิ่งขึ้น ลูกกลายเป็นคนรักบุญกลัวบาป รู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านมา ที่เราก็เคยทำบาป เคยฆ่าสัตว์ เคยพูดจาไม่ดี แต่นับจากนี้ ลูกจะขอรักษาศีลห้าให้บริสุทธิ์ และจะขออุทิศชีวิตเพื่อช่วยงานพระพุทธศาสนาอย่างเต็มที่

 

 

        มาถึงโครงการบวชพระรุ่นเข้าพรรษาแสนรูป ลูกอยากมีส่วนในบุญครั้งนี้มาก แม้ลูกจะเป็นลูกพระธัมฯที่เพิ่งแจ้งเกิดในวงการไม่นานนัก แต่ลูกก็รักอยากจะทำหน้าที่เหมือนผู้นำบุญรุ่นพี่ที่สร้างบารมีอย่างไม่มีหยุดหย่อน ลูกจึงเริ่มทำหน้าที่ชวนชายแมนแมนมาบวช โดยเริ่มจากคนใกล้ตัวก่อน ลูกได้ไปชวนพี่เขยมาบวช พี่เขยของลูก...เขาก็อยากบวช แต่มีห่วงกังวลที่ต้องทำนาทำไร่ ลูกนึกในใจทันทีว่า ชาตินี้เราเป็นผู้หญิง ไม่มีโอกาสบวชพระ แต่ถ้าเรามีโอกาสสนับสนุนให้คนๆหนึ่งบวชพระได้ เราจะได้บุญมหาศาล

 

        เมื่อลูกได้ทราบถึงความห่วงกังวลของพี่เขย ลูกก็บอกกับเขาไปทันทีว่า “ถ้าพี่อยากบวช พี่ไม่ต้องห่วงเรื่องทำนาทำไร่นะ เดี๋ยวฉันขอรับอาสาทำแทนพี่ทุกอย่าง ขอให้พี่เอาบุญบวชมาให้ฉันก็แล้วกัน”

 

        พี่เขยก็มองหน้าลูกแบบ...ไม่อยากจะเชื่อเลย แต่เมื่อเขาเห็นสายตาที่แสดงถึงความมุ่งมั่นและความปรารถนาดีอย่างเต็มเปี่ยม เขาจึงบอกว่า...ตกลงพี่บวช ลูกรู้สึกปีติใจเหนือคำบรรยาย ดีใจสุดๆที่ชวนพี่เขยบวชได้ ส่วนเรื่องการทำนาทำไร่ที่ลูกต้องทำนั้น ลูกไม่เคยคิดว่าเป็นอุปสรรคเลย คิดว่า แค่นี้ เรื่องเล็กน้อย ลูกทำได้และลูกก็ยอมได้ ขอให้พี่เขยได้บวช

 

        หลวงพ่อคะ การชวนคนทำความดีนั้น ช่างมีอานุภาพ ชวนคนแรกอาจจะเหมือนยาก แต่พอชวนได้ ลูกก็ยิ่งมีพลัง และอยากชวนคนทำความดีให้มากยิ่งๆขึ้น ตอนนี้ลูกชวนคนบวชได้หกคนแล้วค่ะ ก่อนชวน ลูกก็ไม่ลืมที่จะทำใจใสๆ กราบพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ แล้วอธิษฐานจิตขอให้คำพูดทุกคำของลูก ใครฟังแล้วก็เกิดความเชื่อถือ ให้คำพูดมีพลัง คนฟังแล้วอยากบวช ยิ่งทำหน้าที่ ความปลื้มก็ยิ่งทับทวี ต้นเดือนที่ผ่านมา ลูกก็ชวนคนมาบูชาข้าวพระได้ถึงห้าสิบกว่าคน ลูกเข้าใจแล้วว่า ความสุขที่เกิดจากการเป็นผู้ให้มันอิ่มเอมใจเพียงใด และลูกก็จะขอทำหน้าที่ผู้นำบุญ หน้าที่อันทรงเกียรติของการมาเกิดในโลกมนุษย์ จวบจนสุดลมหายใจสุดท้ายของลูกเลยเจ้าค่ะ