หายป่วยฉับพลัน...อัศจรรย์เหรียญปราบมาร

 

        ตอนนี้ อานุภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯไปไกลถึงอเมริกาแล้วครับ เพราะตัวผม กัลยาณมิตรสมพร ปาระเคน จากวัดพระธรรมกายซีแอตเติล หรือจะเรียกผมว่า “พี่แซมซีแอตเติล”_ก็ได้ครับ ผมมีหน้าที่พิเศษ คือ ซ่อมบำรุงทั่วไปให้กับวัดพระธรรมกายซีแอตเติล อะไรเสีย ผมซ่อมได้หมดทุกอย่างครับ ผมเพิ่งเข้าวัดได้สองปีเศษ และได้มีโอกาสบวชฉลองปฐมกฐินรุ่นแรก ปี พ.ศ.2551_ที่วัดพระธรรมกายซีแอตเติล แม้จะเป็นเพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆ แต่ช่วงที่บวช ผมก็ตั้งใจประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด ตามที่พระแท้ควรจะเป็น ผมสวดมนต์ นั่งสมาธิทุกวัน วันละหลายๆรอบ

 

        พอถึงวันลาสิกขา ผมก็เกิดความเสียดาย อาลัยอาวรณ์ในเพศบรรพชิต ไม่อยากให้มีวันนี้เลย แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่มีความหมายต่อชีวิตมาก ทำให้ผมตั้งจิตอธิษฐานว่า ชาตินี้ ขอให้ผมได้อยู่ในเพศบรรพชิตอย่างนี้อีก ก่อนที่ร่างกายจะแก่ชรามากกว่านี้ เพื่อที่จะได้สั่งสมบุญบารมีให้แก่รอบ และช่วยงานคุณครูไม่ใหญ่และงานพระศาสนาให้เต็มที่ ซึ่งปัจจุบันผมก็มีอายุได้ 53 ปีเศษแล้วครับ

 

 

 

        หลังจากลาสิกขา ผมก็กลับไปทำงานตามปกติทั่วๆไป เพื่อหาเลี้ยงครอบครัว และชำระหนี้ที่มีอยู่พอสมควร ในช่วงนั้นผมมีสุขภาพแข็งแรง ไม่มีโรคประจำตัว พอทำงานไปได้สักพัก เมื่อประมาณปลายเดือนพฤศจิกายน ปี พ.ศ.2551_จู่ๆวันหนึ่ง ผมมีความรู้สึกว่าปวดท้องเหมือนคนท้องเสียทั่วไป คือ เข้าห้องน้ำบ่อยมาก ประมาณครั้งที่สี่ที่เข้าห้องน้ำ ผมสังเกตอาการของตัวเอง ก็พบว่าที่ถ่ายออกมา มีแต่เลือดอย่างเดียว ผมตกใจมาก ผมมีอาการอย่างนี้สามวันติดๆกัน โดยที่ไม่ได้ไปหาหมอ เพราะช่วงนั้นฐานะทางการเงินฝืดจริงๆ ประกันสุขภาพก็ไม่มี ผมทำงานตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพียงแต่เข้าห้องน้ำบ่อยมาก ทุกๆครั้งที่เข้าห้องน้ำ ก็ถ่ายออกมามีแต่เลือดอย่างเดียว และไม่ได้บอกให้ใครทราบ แม้กระทั่งภรรยาและลูก เพราะไม่อยากให้ใครเป็นห่วงและกังวล

 

        จนกระทั่งในคืนวันที่สาม หลังจากกลับจากทำงานตามปกติ ผมก็เลยคิดได้ว่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เรามีพระอยู่ที่คอองค์หนึ่ง ซึ่งเป็นเหรียญที่พระอาจารย์ที่วัดพระธรรมกายซีแอตเติลให้มา นั่นก็คือ เหรียญหลวงปู่ปราบมาร จึงตัดสินใจ เอาเหรียญปราบมารองค์นั้นใส่ในแก้วน้ำแล้วเติมน้ำให้เต็ม จากนั้นก็หลับตานั่งสมาธิประมาณชั่วโมงเศษ ผมได้ตรึกระลึกนึกถึงบุญทุกๆบุญ โดยเฉพาะบุญบวชพระ บุญหล่อรูปเหมือนทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พร้อมกับอธิษฐานจิตว่า “หลวงปู่ครับ ถ้าผมยังพอมีประโยชน์กับงานพระศาสนา ขอให้วิบากกรรมนี้ อย่าเพิ่งทำให้ผมต้องหมดสิ้นอายุขัยเลย ครอบครัวของผมก็ยังลำบากอยู่พอสมควร ลูกคนเล็กก็ยังเรียนไม่จบ ถ้าพ้นจากช่วงวิกฤตินี้ได้ ผมจะตั้งใจสวดมนต์ นั่งสมาธิทุกวัน และจะช่วยงานหลวงปู่ทุกๆงาน เท่าที่โอกาสจะอำนวย” แล้วผมก็ดื่มน้ำแก้วนั้นจนหมด

 

        หลังจากนั้น ผมก็นอนหลับไปจนกระทั่งถึงเช้า และผมก็เข้าห้องน้ำตามปกติ ผมลองสังเกตดูอาการว่าจะมีเลือดไหลออกมาอีกหรือไม่ จากผลที่ได้รับ...ทำให้ผมถึงกับน้ำตาซึมออกมา และนึกถึงบุญบารมีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า ช่างอัศจรรย์และศักดิ์สิทธิ์จริงๆ อาการที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ถ่ายออกมามีแต่เลือด กลับไม่มีเลย และอาการปวดท้อง ท้องเสีย ก็หายเป็นปลิดทิ้ง ทุกอย่างกลับสู่สภาวะปกติ ตอนนั้นผมพูดได้คำเดียวว่า เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ทำให้ผมมีแต่ความมั่นใจในการสร้างบารมี ตามติดติดตามพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯไม่ให้ขาดแม้แต่บุญเดียว เหตุการณ์ในครั้งนั้น ผมเพิ่งจะมีโอกาสบอกภรรยาและลูก เมื่อไม่นานมานี้เอง และได้ไขข้อข้องใจของภรรยาที่มักถามผมเสมอว่า...ทำไม ผมไปวัดบ่อยมาก

 

 

 

        ปัจจุบัน ผมเป็นเจ้าภาพถวายภัตตาหารเช้า ประจำวันพุธ ณ วัดพระธรรมกายซีแอตเติล และสวดมนต์นั่งสมาธิทุกวัน บางครั้งนั่งได้ดีมาก เห็นแสงสว่างเกิดขึ้นภายใน ทำให้เชื่อมั่นว่าได้เดินมาถูกทางแล้ว และในวันที่10-ตุลาคม พ.ศ.2553_ที่จะถึงนี้ เป็นวันมหัศจรรย์ของโลกมนุษย์ ขอเชิญชวนทุกคนทั่วทุกมุมโลกพร้อมใจกันมาเอาบุญกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และผมจะไปร่วมงานที่วัดพระธรรมกายซีแอตเติลอย่างแน่นอนครับ สุดท้ายนี้ ผมขอกล่าวเพียงว่า...

 

เราลูกหลานหลวงปู่

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

สมพร ปาระเคน