ความรู้สึกของกัลยาณมิตรสุกัญญา ธนัตถานนท์...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

 

        ลูกชื่อ สุกัญญา ธนัตถานนท์ ตอนตั้งท้องครั้งแรกลูกอยู่ในภาวะเสี่ยงต่อการแท้งสูงมากค่ะ เพราะมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด ดังนั้นในช่วงสามเดือนแรกจึงต้องประคับประคองบำรุงครรภ์ด้วยอาหารและยาอย่างดี พร้อมๆกับภาวนาให้ลูกในครรภ์ปลอดภัย มีอาการครบ 32_ลูกพยายามกินทุกอย่างเพื่อให้ลูกในท้องแข็งแรงที่สุด จนน้ำหนักตัวพุ่งพรวดเพิ่มขึ้นกว่า 25-กิโลกรัม ท้องโตมากจนดันพวงมาลัยรถเลยค่ะ ท้องนี้คลอดช้ากว่ากำหนดหนึ่งสัปดาห์ ตอนสองทุ่มกว่าๆลูกเริ่มมีอาการปวดท้อง ตอนแรกก็ปวดๆหายๆ ต่อมาก็ปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆ ขอบอกนะคะ...มันปวดกว่าปวดท้องทั่วไปเป็นล้านๆเท่าค่ะ เหงื่อก็ไม่รู้มาจากไหนไหลออกมาเยอะมาก หิวน้ำก็กินไม่ได้เพราะต้องงดน้ำเตรียมไว้เผื่อว่าจะต้องผ่าตัด

 

        ตอนรอในห้องคลอดได้ยินเสียงร้องโอดโอยของคุณแม่เตียงข้างๆ บางคนก็ร้องเสียงดัง บางคนก็พูดโวยวายระบายความเจ็บปวด อื้ออึงไปทั้งห้อง ลูกเองก็ปวดแทบขาดใจ พอแปดโมงเช้า คุณหมอมาดูอาการและบอกว่าญาติๆให้ฤกษ์ผ่าคลอดช่วงบ่าย ซึ่งลูกไม่รู้มาก่อน ลูกจึงบอกคุณหมอไปทันทีว่า “ไม่ต้องรอฤกษ์แล้วค่ะ ตอนนี้ปวดจนจะทนไม่ไหวแล้ว ทำคลอดเถอะค่ะ”_สุดท้ายจึงได้รับการฉีดยาเร่งคลอด แต่กว่าจะคลอดสำเร็จก็สิบโมงเช้า รวมแล้ว คือ 14-ชั่วโมงแห่งความเจ็บปวด (ขอท้าเลยค่ะ ใครที่ชอบอวดเบ่งอวดเก่ง ต้องมาลองเบ่งคลอดดูถึงจะรู้ว่าแน่จริงหรือเปล่า)

 

        ท้องแรกเป็นลูกสาวค่ะ พยาบาลอุ้มมาวางไว้แนบอก ทำให้แม่ลูกได้สัมผัสใกล้ชิด เป็นความรู้สึกที่อบอุ่น และอุ่นใจที่รู้ว่าเขาปลอดภัย เนื่องจากเป็นลูกคนแรกคุณแม่ของตัวลูกจึงมาช่วยดูแลอีกแรง ท่านสอนการให้นม สอนทำให้เจ้าตัวน้อยเรอหลังจากกินนมเพื่อป้องกันอาการท้องอืด สอนการอาบน้ำเด็ก และสอนให้สังเกตอาการต่างๆอีกมากมาย ลูกตัดสินใจลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง เพราะอยากให้เขาได้สิ่งที่ดีที่สุด

 

        ลูกสาวตัวน้อยร้องโคลิกอยู่สามเดือน (คือ อาการร้องไห้แบบไม่รู้สาเหตุ จะร้องในเวลาเดียวกันทุกวัน)_ดังนั้นทุกคืนเวลาสองทุ่ม คุณพ่อ (สามี)_ต้องอุ้มเดินไปเดินมาจนถึงสี่ทุ่มทุกคืน อุ้มอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะหยุดร้องและหลับไป แถมยังมีอาการเหมือนคนหลอดอาหารสั้น เวลากินนมเสร็จก็จะอ๊อกบ่อยๆ ลูกคนนี้ไม่สบายเป็นประจำต้องไปหาหมอตลอดเลยค่ะ

 

        ผ่านไปห้าปี ลูกก็ไม่มีทีท่าว่าจะตั้งครรภ์อีก คุณย่า คุณยาย จึงพากันไปไหว้พระ บนบานศาลกล่าว ทำพิธีขอให้ได้หลานชายไว้สืบสกุล แถมยังหาทางออกให้ลูกไปทำ Gift_แต่ยังไม่ทันไปทำ ลูกก็ตั้งท้องอีกครั้ง ท้องนี้เป็นอะไรที่ทุลักทุเลสุดๆเลยค่ะ เพราะอยู่ในสภาพที่เสี่ยงต่อการแท้งสูงกว่าตอนท้องแรกอีกค่ะ มีเลือดไหลออกมาตลอด จนผ่านไปสามเดือนแล้ว เลือดก็ยังไม่หยุดไหล พอไปทำอัลตร้าซาวด์พบว่าเป็นเด็กผู้ชาย ลูกก็รู้สึกดีใจมาก แต่ก็กังวลใจด้วย เพราะไม่รู้ว่าจะประคับประคองครรภ์ให้ปลอดภัยได้อย่างไร

 

        ตอนท้องได้ห้าเดือน ลูกสาวคนโตไม่สบายหนักต้องเข้าโรงพยาบาล ห้องพิเศษก็เต็ม ลูกซึ่งกำลังตั้งครรภ์จึงต้องเฝ้าไข้ลูกสาวทั้งวัน นั่งๆยืนๆไม่ได้หลับไม่ได้นอนจนตัวบวม คุณหมอก็เป็นห่วงกลัวว่าครรภ์จะเป็นพิษ แถมตอนนั้นเลือดก็ยังไม่หยุดไหล จนคุณหมอบอกว่าคงต้องทำใจ ลูกเสียใจเพราะทำใจไม่ได้ค่ะ นอนร้องไห้อยู่หลายวัน แต่โชคดีได้ไปเจอคุณหมอคนใหม่ที่เชี่ยวชาญเคสแบบนี้เป็นพิเศษ คุณหมอบอกให้ลูกเคลื่อนไหวตัวให้น้อยที่สุด ลูกจึงกิน นอน ทำงานเอกสาร อยู่บนเตียงอย่างเดียว เหมือนคนถูกขังให้อยู่ในห้องอยู่ในพื้นที่จำกัด อึดอัดและทรมานมากค่ะ แต่ก็อดทน จนในที่สุดก็สามารถประคับประคองครรภ์จนถึงกำหนดคลอดได้

 

 

 

        ท้องนี้คลอดยากมาก ลูกมีอาการปวดท้องคลอดตั้งแต่ตอนสี่ทุ่ม พอเที่ยงคืนก็ปวดมากขึ้น ปวดเหมือนมีอะไรมาดันที่ทวาร ปวดสุดๆจนแทบจะระเบิด พอไปถึงโรงพยาบาลตรวจพบว่าเด็กกลับหัวแล้วแต่กลับผิดด้าน คือ หงายหน้าขึ้น คุณหมอเตรียมบล็อกหลัง โดยให้ลูกทำตัวงอเหมือนกุ้งเพื่อฉีดยา จากนั้นก็เริ่มรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก ต้องต่อสายออกซิเจนโดยด่วน...หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ลูกเบ่งคลอดตามแรงเชียร์จนหมดแรง หัวเด็กเริ่มโผล่ แต่ความที่เขากลับหัวผิดด้าน คุณหมอจึงต้องใช้กรรไกรเปิดทางให้กว้างขึ้นอีก ทำให้เจ็บไปหมด สุดท้ายหมอก็ใช้เครื่องดูดเด็กออกมา กว่าจะได้ยินเสียงเด็กร้องรู้สึกว่าเป็นเวลายาวนานเหลือเกิน เป็นความเสี่ยงเป็นเสียงตายจริงๆค่ะ

 

        เวลามองหัวที่ทุยสวยได้รูปของลูกชายทีไร ต้องนึกถึงวินาทีที่กำลังคลอดทุกที เพราะหัวกลมได้รูปนี้ ทำให้แม่ปวดแทบขาดใจ ตอนนี้ลูกชายอยู่ชั้น ม.5_แล้วค่ะ หัวใจของคนเป็นแม่ก็เฝ้าภาวนาเสมอ ขอให้ความอดทนประคบประหงมครรภ์อย่างยากลำบากถึงเก้าเดือน ความเจ็บปวดทรมานที่เกิดขึ้นระหว่างการให้กำเนิด ความตั้งใจที่แม่เฝ้าอบรมเลี้ยงดู การอดออมประหยัดเพื่ออนาคตของลูก และอดกลั้นกับอาการเสียดแทงหัวใจในบางเวลาที่ลูกออกฤทธิ์ออกเดชกับแม่ จงกลายเป็นพรอันวิเศษไปดลจิตดลใจ เมื่อเขามีอายุครบบวช ให้เขาตัดสินใจบวชเป็นพระแท้ให้แม่ได้ชื่นใจสักครั้งเถิด

 

        และในฐานะคนเป็นแม่ ขอฝากบอกธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษาทุกท่านว่า “ทุกท่านกำลังทำสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดที่ลูกผู้ชายควรกระทำ ขอให้บวชเป็นพระแท้ให้ครบหนึ่งพรรษา ให้พ่อกับแม่ผู้ให้กำเนิดได้บุญบวชในครั้งนี้อย่างเต็มที่ เพราะการที่ใครสักคนจะเกิดมาและกว่าจะเลี้ยงจนเติบโตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ปลอดภัยนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆค่ะ”