ผลการปฏิบัติธรรม พระพงศกร สุมโน

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทพงศกร สุมโน อายุ 33-ปี ตัวแทนหัวหน้าศูนย์อบรม จากศูนย์อบรมวัดแม่หาด จังหวัดเชียงใหม่ ครับ ตอนอายุ 20-ปี กระผมเคยบวชแล้วหนึ่งครั้ง ทั้งๆที่กระผมก็อยากฝึกตัวแต่ไม่มีใครแนะนำ จึงไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร บวชได้สามเดือนก็ลาสิกขา ก็เลยรู้สึกว่าบวชแล้วไม่ได้อะไร จนปี พ.ศ.2536_คนข้างบ้านชวนให้มาทำบุญที่วัดพระธรรมกาย กระผมก็ตามเขามา ตอนนั้นไม่มีเสื้อสีขาว เขาก็ซื้อเสื้อสีขาวให้ มาแล้วประทับใจในความเป็นระเบียบของวัด และน้องๆเด็กวัดก็ให้การต้อนรับทุกคนดีมากๆ ดีจนกระผมรู้สึกว่า เราเป็นคนสำคัญ

 

        ปีนั้นก็ยังได้มาวัดอย่างสม่ำเสมอ แต่พอต้องไปรับราชการตำรวจก็เริ่มห่างไป แต่ในใจก็คิดว่า สักวันหนึ่ง เราจะต้องมาบวชเป็นพระวัดพระธรรมกายให้ได้ เพราะเคยได้ยินคนเขาคุยกันว่า “จะบวชเป็นพระวัดพระธรรมกาย ถ้าไม่ตั้งใจจริง...บวชไม่ได้ และพระที่นี่ก็เป็นพระแท้ทั้งนั้น”_กระผมอยากเป็นพระแท้กับเขาบ้าง แต่ไม่รู้หนทาง ไม่รู้ว่าจะไปขอหลวงพ่อบวชได้อย่างไรครับ จึงได้แต่ฝันมาตลอด จนเวลาผ่านไป ได้ยินข่าวการบวชพระแสนรูป พอสืบเสาะก็รู้ว่าบวชที่วัดพระธรรมกาย กระผมจึงกะว่าจะลาราชการมาบวช แต่ผู้บังคับบัญชาไม่อนุมัติ กระผมคิดว่าถ้าไม่บวชก็จะไม่รู้ว่าพระแท้นั้นเป็นกันอย่างไร กระผมจึงตัดสินใจยื่นใบลาออกครับ พอมาสมัครบวชที่วัดก็มีผู้นำบุญแนะนำให้สมัครเป็นพระพี่เลี้ยง กระผมจึงสมัครตามนั้น และอุปสมบท เมื่อวันที่ 5 มกราคม พ.ศ.2553 ครับ

 

        กระผมไม่เคยนั่งสมาธิอย่างจริงจัง พอเข้าโครงการมาแล้วได้นั่งเยอะมาก ก็รู้สึกทรมานมาก มันนั่งไม่ได้ มันปวด มันเหนื่อย ตกเย็นก็ปวดท้องเพราะเป็นโรคกระเพาะมาก่อน เวลานั่งไปนานๆกระผมก็จะทำเนียนลุกเข้าห้องน้ำ พอพระอาจารย์เผลอ กระผมก็จะเหยียดขา แรกๆก็ท้อใจมาก ยังคิดในใจว่า “เอ...เรามาทรมานตัวเองทำไม พระแท้...เป็นยากอย่างนี้เลยหรือ”_แต่พระอาจารย์ก็จะให้กำลังใจว่า “อยากเป็นพระแท้ก็ต้องขันติ”_ดังนั้น เวลานั่งสมาธิตามเสียงของหลวงพ่อ เมื่อหลวงพ่อพูดว่า “สัมมาอะระหัง”_กระผมจะนึกบ้างว่า “ขันติ...ขันติ”_ผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ จากเมื่อยๆก็หาย เริ่มรู้สึกดีขึ้น แล้วอาการปวดกระเพาะก็หายเหมือนไม่เคยเป็น กระผมยังสงสัยว่า คงเป็นเพราะแลคตาซอยของที่วัดพระธรรมกายแน่ๆเลยครับ

 

 

 

        ทุกครั้งก่อนนั่งสมาธิ กระผมจะเตือนใจตัวเองว่า “หลวงพ่อให้โอกาสเราแล้ว เราต้องทำให้ดีที่สุด”_กระผมก็นั่งได้สบายขึ้น และยังหาเวลานั่งเพิ่มเติมอีกด้วย วันนั้น...กระผมนั่งฟังเสียงของหลวงพ่อไปเรื่อยๆ ก็เห็นแต่ความมืด สักพักก็เหมือนเราตกใจอะไรสักอย่าง ใจมันวูบไปเลย แล้วจากมืดๆก็มืดหนักกว่าเก่า แล้วกระผมก็เห็นเป็นแสงเหมือนดวงดาว ออกมาจากในตัวเรา กระผมก็เอ๊ะ...อะไรออกมา ก็นึกได้ว่าหลวงพ่อบอกให้ทำนิ่งๆที่ศูนย์กลางกาย พอนิ่ง ใจก็สบายมาก แล้วจุดสว่างก็ใหญ่ขึ้นอย่างกับดวงจันทร์...เป็นแสงใหญ่ออกมาเลย กระผมตกใจแทบหงายหลัง สะดุ้งลืมตา ดวงนั้นก็หายไป

 

        จากนั้นมา นั่งอย่างไรๆ ก็ไม่เห็นดวงสว่างอีก จนกระผมถอดใจคิดว่า “คงไม่เห็นอีกแล้ว บุญเราคงมีแค่นี้”_พอไปปฏิบัติหน้าที่เป็นพระพี่เลี้ยง คืนหนึ่ง ได้ขึ้นไปนำพระธรรมทายาทนั่งสมาธิ กระผมนำนั่งด้วยการเปิดเสียงของหลวงพ่อครับ วันนั้นรู้สึกสบายใจมาก นั่งไปสักพัก ใจก็นิ่งไม่คิดอะไรเลย แล้วก็เห็นเป็นดวงกลมสีทองใสๆ ผุดออกมาจากกลางกาย แล้วใจก็แวบนึกถึงหลวงพ่อ กระผมก็เห็นหลวงพ่อมาเลยครับ มาในท่านั่งสมาธิอยู่ในดวงกลมๆเป็นสีทองไปทั้งองค์ ทั้งจีวร แว่นตาก็เป็นสีทองไปหมด พอทำใจนิ่งๆหลวงพ่อก็ใหญ่ขึ้น ใหญ่ออกมาจากในตัวกระผม จนเท่าตัวกระผม แล้วก็มีแต่ความสว่างเต็มไปหมด

 

 

 

        สักพัก กระผมก็สะดุ้งลืมตา พอออกจากสมาธิแล้ว มองไปไม่เห็นใครเลยครับ มีกระผมนั่งอยู่บนสเตทคนเดียว ตอนนั้นมันโล่งคล้ายๆเราฝันไป แต่มีความสุขมาก ปลื้มมาก รู้สึกว่าชีวิตนี้มีค่ามาก คุ้มแล้วที่ได้เกิดมา แล้วพระธรรมทายาทก็มาบอกว่า “โอ...พระอาจารย์นั่งยันเช้าเลยหรือครับ”

 

        วันต่อมา ก็นั่งได้สบายมาก พอใจนิ่งดวงสว่างก็มาเลย แล้วตอนนั้นกระผมก็จะไม่ได้ยินเสียงอะไร แม้แต่เสียงของหลวงพ่อก็ไม่ได้ยิน แล้วสักพักก็เห็นเป็นอะไรแหลมๆค่อยๆโผล่ขึ้นมา พอมองไปก็เห็นเป็นพระพุทธรูปค่อยๆขึ้นมาจนเต็มองค์ กระผมเห็นท่านชัดมาก เป็นองค์สีทองใสๆ หน้าตาเหมือนพระธรรมกายที่อยู่ที่วัดเรา แล้วก็มีวงกลมๆเป็นกรอบล้อมองค์พระไว้ด้วยครับ ตอนนั้นไม่คิดอะไรเลย รู้สึกสบายใจอย่างเดียว อยากนั่งอยู่อย่างนั้นไปนานๆ แล้วจะนั่งกี่ครั้งๆก็เป็นแบบนี้ แต่ว่าองค์พระจะใหญ่-เล็กต่างกันไปในแต่ละวันครับ แม้ตอนล้างหน้าแปรงฟัน ถ้าเผลอชำเลืองแบบเผลอใจไปดู ก็จะเห็นท่านนั่งอยู่ในตัวเราครับ ตอนนี้...สภาพใจดีมาก มีกำลังใจในการทำหน้าที่อย่างไม่ย่อท้อ กระผมยกทุกอย่างให้โยมพี่สาวหมดแล้วครับ ได้เห็นพระในตัวอย่างนี้ก็ไม่อยากได้อะไรอีกเลย เพราะรู้สึกว่าเพียงพอแล้ว ตั้งแต่ใช้ชีวิตมาก็ไม่เคยรู้สึกมีความสุขแบบนี้เลยครับ

 

 

 

        กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง หลวงพ่อได้เปลี่ยนชีวิตคนๆหนึ่งที่ไม่มีคุณค่า ให้กลับมีคุณค่ารู้ค่าของการเกิดมาเป็นมนุษย์ กระผมตั้งใจแล้วที่จะบวชช่วยงานหลวงพ่อไปเรื่อยๆ บวชไปจนกว่าหลวงพ่อจะไม่มีงานให้ช่วย และกระผมจะทำหน้าที่หัวหน้าศูนย์ให้ดีที่สุดให้สมกับที่หลวงพ่อไว้วางใจครับ และตอนนี้พระธรรมทายาทศูนย์วัดแม่หาด ก็เข้าถึงดวงใสๆและองค์พระใสๆกันแล้ว แล้วกระผมจะทยอยส่งผลการปฏิบัติธรรม มารายงานหลวงพ่อนะครับ