ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 27 กัยนายน พ.ศ.2553
ตอน ความสำคัญของการอธิษฐาน
ความสำคัญของการอธิษฐาน
พระธรรมเทศนา โดย พระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทัตตชีโว)
รองเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
เรื่องที่จะนำมาพูดต่อไปนี้ ขอให้ถือว่าเป็นตัวอย่างจริงๆในชีวิตของคนเรา หรือจะถือว่าเป็นต้นแบบของการสร้างบุญสร้างบารมีเป็นขั้นตอนก็ได้ สืบเนื่องมาจากในขณะนี้มีการบรรพชาอุปสมบท ในโครงการอุปสมบทหมู่เข้าพรรษา หนึ่งแสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย มีวัดที่เข้าร่วมโครงการนี้เต็มแผ่นดินไทย ในระหว่างการอบรมตามวัดต่างๆ พระพี่เลี้ยงได้มีการนำอธิษฐานกันอยู่เป็นประจำ แม้ทางดีเอ็มซี ในเวลาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อครูไม่ใหญ่นำพวกเราประกอบบุญต่างๆ ท่านก็นำอธิษฐาน รวมทั้งให้พรด้วย และข้อความที่นำอธิษฐานและคำให้พรของพระเดชพระคุณหลวงพ่อครูไม่ใหญ่ บางช่วงบางตอนก็เหมือนกัน บางช่วงบางตอนก็คล้ายๆกัน จึงเกิดคำถามขึ้นมาว่า...
1.การอธิษฐาน จำเป็นด้วยหรือ
เมื่อตามวัดต่างๆที่มีการอบรม มีคำถามดังที่กล่าวมานี้เป็นประเด็นเกิดขึ้น จึงทำให้หลวงพ่อนึกถึงตัวเองว่า แม้ตัวของหลวงพ่อเอง เมื่อเข้าวัดใหม่ๆในตอนที่ยังไม่ได้บวช ก็มีเรื่องดังกล่าวนี้ค้างคาใจเช่นกัน กล่าวคือ เมื่อเข้าวัดได้ประมาณสักเดือนหนึ่ง หลวงพ่อสังเกตเห็นว่า พี่ๆน้องๆลุงป้าน้าอาที่เขาเข้าวัดกันมาก่อนเรานั้น เวลาเขาทำบุญกันก็เห็นเขาพนมมือนิ่งแถมหลับตาด้วย บางคนก็ทำปากหมุบหมิบ ไม่ทราบว่าเขาว่าอะไร บางคนก็นิ่งๆ บางคนนิ่งอยู่ตั้งนาน ประมาณห้านาทีหรือสิบนาที บางคนก็นิ่งอยู่สักห้าวินาทีสิบวินาที เราก็ไม่ทราบหรอกว่าเขาทำอะไรกัน
หลวงพ่อถามท่านว่า “ป้าอธิษฐานอะไร”
ท่านตอบว่า “ป้าอธิษฐานเยอะแยะเลย เอ็งอยากได้อะไรเอ็งก็อธิษฐานเอา แต่เอ็งต้องจำไว้เชียวนะ ลงท้ายต้องไปนิพพาน”
2.เจตนาบริสุทธิ์
ดังนั้น ห้ามดูถูกบุญเด็ดขาด จะทำบุญมากน้อยเพียงไหน ก็ขอให้ตั้งเป้าไว้เถิดว่า ไปนิพพาน หากบุญที่เราทำนั้น ถูกหลักวิชชาทั้งสี่ประการดังกล่าว บุญของเรานี้ต้องบอกว่า มีคุณภาพสูง อย่าว่าแต่ข้าวเพียงหนึ่งทัพพี แม้ข้าวหนึ่งช้อนก็เป็นบุญใหญ่ บุญนั้นไม่มีคำว่า ค้ากำไรเกินควร บุญนั้นเป็นของเกินควรเกินคาดทั้งสิ้น ยิ่งทำบุญให้ถูกเนื้อนาบุญ ยิ่งได้บุญมหาศาล ใครจะบอกว่า “ทำบุญเล็กน้อยหวังไปนิพพาน เป็นการค้ากำไรเกินควร” พูดอย่างนี้ผิดหลักวิชชา
“เกิดในอินเดียซิครับคุณยาย”
คุณยายก็ถามต่อ “แล้วเดี๋ยวนี้พระพุทธศาสนาในอินเดียเป็นอย่างไร”
“โอ...จะหมดอยู่แล้ว หาพระแทบจะไม่เจอแล้วครับคุณยาย พระที่เป็นชาวอินเดียแทบจะไม่มีแล้ว ที่มีอยู่ในอินเดียเป็นพระจากประเทศอื่น ที่ไปอยู่เผยแผ่พระพุทธศาสนาในอินเดีย”
คุณยายก็ถามว่า “เออ...พระพุทธศาสนาเกิดในประเทศอินเดีย ตอนนี้เกือบหมดจากประเทศอินเดียแล้ว แล้วคุณแน่ใจได้อย่างไรว่า เมื่อคุณมาเกิดอีกที พระพุทธศาสนายังมีอยู่ในประเทศไทย”
2.การให้พร ศักดิ์สิทธิ์จริงหรือ มีความจำเป็นมากน้อยเพียงใด
เวลาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อครูไม่ใหญ่ให้พร รับพรด้วยความเต็มใจ เวลาพระให้พร ให้ปล่อยใจไปตามคำให้พรนั้น หรือในเวลาที่เรานิมนต์พระมาเป็นเนื้อนาบุญเป็นหมื่นเป็นแสนรูป เวลาท่านให้พรก็ปล่อยใจตามเสียงให้พรของท่าน อย่างนี้ศักดิ์สิทธิ์ดีนัก หรือในเวลาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อครูไม่ใหญ่ให้พร รับพรให้ดี เพราะตอนนั้นใจของท่านเป็นบุญ ใจของท่านใส ท่านเห็นเป็นทางการสร้างบารมีที่ชัดเจนแล้ว จึงให้พรเรา พอเรารับแล้ว ก็เหมือนรับมาเป็นคำอธิษฐานของเราไปโดยปริยาย จากพรของท่านกลายเป็นคำอธิษฐานของเรา มันเชื่อมกันอย่างนี้ พอเป็นเนื้อเดียวกันอย่างนี้ เกิดกี่ภพกี่ชาติต่อไปเบื้องหน้า เวลามาสร้างบารมี ก็มากันเป็นแผงไม่แตกกระจายกันไป
****************
