ปรโลกชีวิตหลังความตาย

ในทุกยุคทุกสมัยผู้คนมักสงสัยกันว่า คนเราเมื่อตายแล้วจะไปอยู่ที่ไหน บางคนมีความเชื่อว่าตายแล้วสูญ บางคนเชื่อว่าตายแล้วไม่สูญ แต่โดยทั่วไปแล้วมนุษย์เราไม่ทราบว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งความเชื่อเหล่านี้มีผลต่อชีวิตหลังความตายของบุคคลนั้นๆ คือ ถ้าเชื่อว่าตายแล้วสูญ แล้วไม่ประกอบความดี เมื่อละโลกแล้วปรโลกที่เขาจะไปนั้น ก็จะเศร้าหมอง ทุกข์ทรมานยิ่งนัก

เรียนรู้จากบุคคลตัวอย่าง

ในโลกนี้มักจะมีการเลือกเอาตัวอย่างคนที่ประสบความสำเร็จในด้านต่างๆ เช่น ธุรกิจ การเมือง การค้นคว้าวิจัยทางวิทยาศาสตร์ แล้วดูว่า คนเหล่านี้มีวิถีการคิด การพูด การทำ อย่างไร แล้วก็ถอดแบบออกมา เพื่อให้คนอื่นๆ ได้ศึกษาเรียนรู้ อันนี้เป็นแนวทางที่น่าศึกษาสนใจ

วิเคราะห์การให้ทานของพระเวสสันดร (๒)

เรือที่แล่นออกสู่ทะเลมหาสมุทร เมื่อมีมรสุมต้องรีบหามุมหลบก่อน ครั้นมรสุมสงบ จึงแล่นเรือต่อไป พวกเราก็เช่นเดียวกัน หากชีวิตกำลัง

ไม่ได้เจตนา

ในวัยเด็ก เขามองตัวเองในกระจก แล้วเกิดคำถามว่า ตัวเขาเป็นใคร มาจากไหน เมื่อโตขึ้นเขาตามหาชีวิตในอุดมคติอยู่เป็นเวลานาน ก็ไม่พบ...จนในที่สุด เขาได้พบกับคุณครูไม่ใหญ่แห่งโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา เส้นทางของการสร้างบารมีจึงเริ่มขึ้น...ปัจจุบัน เขาเป็นผู้นำบุญของจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน และจะขอสร้างบารมีติดตามคุณครูไม่ใหญ่ไปทุกภพทุกชาติ จนถึงที่สุดแห่งธรรม

มงคลที่ ๓๑ บำเพ็ญตบะ - พรรษาแห่งการบรรลุธรรม

แม้ดวงตาภายนอกจะมืดบอด แต่ตาภายใน คือ ธรรมจักษุของท่านนั้น สว่างไสวยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน เป็นแสงสว่างที่นำมาซึ่งความสุข ความบริสุทธิ์ และความรู้แจ้งในธรรมทั้งหลาย แทงตลอดในนิพพาน ภพสาม โลกันตร์ อีกทั้งในพรรษานั้น ท่านยังได้สั่งสอนลูกศิษย์และพุทธบริษัทให้ได้บรรลุธรรมกันมากมาย

จิตวิทยาและพระพุทธศาสนาในสังคมปัจจุบัน

สำนักงานเขตพื้นที่ ต้นบุญต้นแบบ

ด้วยเชื่อมั่นในแนวคิดที่คุณครูไม่ใหญ่ ได้ให้โอวาทไว้ว่า ครู คือ ผู้ให้แสงสว่างทางปัญญาแก่ลูกศิษย์ มีหน้าที่เดียวกับพระบรมครู พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อผู้อำนวยการเขต รองผู้อำนวยการเขตสว่าง ผอ.โรงเรียนก็สว่างด้วย ครูก็สว่างด้วย ความสุข ความสว่างก็จะขยายไปยังพ่อ-แม่ สังคม และประเทศชาติ ประเทศไทยจะสว่างไสว เป็นประเทศต้นบุญต้นแบบทางศีลธรรมให้กับโลกใบนี้

มงคลที่ ๖ ตั้งตนชอบ - จนข้ามภพ รวยข้ามชาติ ( ๕ )

สามเณรเดินต่อไป เห็นช่างศร กำลังเอาลูกศรลนไฟ เล็งดูด้วยหางตา แล้วดัดให้ตรง จึงเรียนถามพระเถระด้วยความอยากรู้ ตามประสาเด็กอายุ ๗ ขวบ ที่มีบารมีแก่กล้า เมื่อได้คำตอบแล้ว ก็ตรึกธรรมะไปว่า ถ้าสามารถดัดลูกศรที่ไม่มีจิต ให้ตรงได้ ทำไมหนอ คนซึ่งมีจิตแท้ๆ จึงไม่สามารถบังคับจิตของตนเองได้"

อายุ 120 ปี ทำไมจะทำไม่ได้

ไม่ได้เจตนา

ในวัยเด็ก เขามองตัวเองในกระจก แล้วเกิดคำถามว่า ตัวเขาเป็นใคร มาจากไหน เมื่อโตขึ้นเขาตามหาชีวิตในอุดมคติอยู่เป็นเวลานาน ก็ไม่พบ...จนในที่สุด เขาได้พบกับคุณครูไม่ใหญ่แห่งโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา เส้นทางของการสร้างบารมีจึงเริ่มขึ้น...ปัจจุบัน เขาเป็นผู้นำบุญของจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน และจะขอสร้างบารมีติดตามคุณครูไม่ใหญ่ไปทุกภพทุกชาติ จนถึงที่สุดแห่งธรรม