อานิสงส์ถวายผ้าไตร ๑ แสนผืน

เราได้เสวยสมบัติในเทวโลกถึง ๓๐๐ ครั้ง ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๕๐๐ ครั้ง และเป็นพระราชาประเทศราชอันไพบูลย์ โดยเวลาสุดจะคณานับ เพราะการถวายทานด้วยศรัทธานั้น เราจึงเป็นผู้ถึงความสุขในทุกภพ เราท่องเที่ยวไปในสองภพเท่านั้น คือในเทวดาและมนุษย์ คติอื่นเราไม่รู้จัก นี้เป็นผลแห่งกรรมที่สั่งสมไว้ดี

อานิสงส์ถวายเภสัช

ดูก่อนเทพธิดา ท่านมีวรรณะงาม เปล่งรัศมีไปทั่วทุกทิศ ดุจดาวประกายพรึก เพราะบุญอะไร ท่านจึงมีวรรณะเช่นนี้ เพราะบุญอะไรหนอ ผลอันนี้จึงสำเร็จแก่ท่าน และโภคะทุกอย่างที่น่ารักจึงเกิดแก่ท่าน

“บวช” คำตอบสุดท้ายของลูกผู้ชายแมนแมน

กระผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้เข้ามาบวช แม้จะไม่ได้เป็นทหารทางโลก แต่กระผมก็จะขอเป็นทหารทางธรรม เป็นกำลังให้พระพุทธศาสนา

อานิสงส์ถวายผ้าครึ่งท่อน

เราเป็นคนเข็ญใจ สมควรได้รับความการุญอย่างยิ่ง ได้ถวายผ้าครึ่งท่อนแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระนามว่า ติสสะ ครั้นถวายผ้าครึ่งท่อนนั้นแล้ว ได้บันเทิงอยู่ในสวรรค์ตลอดกัปป์หนึ่ง และเราได้ทำกุศลในกัปป์ทั้งหลายที่เหลือ ในกัปป์ที่ ๙๒ แต่กัปป์นี้ เราได้ถวายผ้าใดในกาลนั้น ด้วยกรรมนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายผ้าเพียงครึ่งท่อนเท่านั้น

อานิสงส์ถวายปูนขาวร่วมสร้างเจดีย์

ใครๆ ไม่อาจจะนับบุญของบุคคลผู้บูชาพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า หรือพระสาวก ผู้สมควรบูชา ผู้ล่วงธรรมเครื่องให้เนิ่นช้า ผู้ข้ามความโศกและความร่ำไรแล้ว ว่าบุญนี้มีประมาณเท่านั้นเท่านี้ได้ ใครๆ ไม่อาจจะนับบุญของบุคคล ผู้บูชาปูชารหบุคคลเหล่านั้น ผู้ดับแล้ว ไม่มีภัยแต่ที่ไหนๆ ว่า บุญนี้มีประมาณเท่าใด

อานิสงส์ถวายหม้อน้ำหอม

เรารื่นรมย์อยู่ในเทวโลก ภพของเรา ๗ ชั้น สูงสุดน่าหวาดเสียว นางเทพกัญญา ๑ แสน แวดล้อมเราเสมอ ความป่วยไข้ไม่มีแก่เรา ความเศร้าโศกไม่มีแก่เรา เราไม่เห็นความเดือดร้อนเลย นี้เป็นผลของการถวายหม้อน้ำหอมเป็นพุทธบูชา

เงินงอกเป็นแสนด้วยอานิสงส์บวชพระ

เชิญชายไทยบวชเข้าพรรษา ระหว่างวันที่ 29 มิ.ย. - 7 พ.ย. 2554 ในโครงการอุปสมบทหมู่เข้าพรรษาหนึ่งแสนรูปทุกหมู่บ้านทั่วไทย

หากเดินทางผิด แม้เก่งเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเป้าหมาย

มีผู้กล่าวไว้ว่า สิ่งสำคัญที่สุดของการเดินทาง คือ การตั้งทิศทางเป้าหมายอย่างถูกต้อง การดำเนินชีวิตในวัฏสงสารก็เช่นกัน

บุรุษที่ยึดมั่น และรักษาคำพูดของตนมาเป็นพระเจ้าแผ่นดิน

ความสุขความสวัสดีของข้าพเจ้าจะเกิดมีขึ้นได้ก็ด้วยบ้านเมืองของเรามีความเจริญมั่นคง

เศษกรรมนำให้เป็นสัตว์ดิรัจฉาน

ชีวิตของสัตว์เดียรัจฉานเป็นชีวิตที่ทุกข์ทรมาน น่าสงสาร หาความสุขได้ยาก ที่เป็นผลเช่นนี้ ก็เพราะผลแห่งกรรมชั่วที่ตนกระทำไว้ในอดีตทั้งสิ้น