จุดเริ่มต้นของความสุขที่แท้จริงของมนุษย์

ลูกได้นั่งสมาธิโดยเริ่มจากการนึกดวงแก้วอยู่ที่กลางท้อง และวางใจเบาๆไว้ที่กลางดวงแก้ว ไม่คิดอะไร เมื่อวางใจเบาๆที่กลางท้องไปเรื่อยๆ ลูกก็ได้รู้จักกับคำว่า ตกศูนย์ รู้สึกว่าเราโดนดูดวูบที่กลางท้องค่ะ แล้วเหมือนตัวเราโดนบีบลงไปในท่อเล็กๆที่ยาวมาก จนเหมือนจะไม่มีจุดสิ้นสุด

อาสาสมัคร นักสร้างบารมี

เพราะลูกก็นอนนับองค์พระ โดยนึกว่าฝนตกหนึ่งแปะ ก็คือ องค์พระหนึ่งองค์ ตกลงมาที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งลูกก็นับเพลินจนหลับไป จึงเป็นเหตุให้วันที่สาม ลูกตื่นขึ้นอย่างสดชื่น ก่อนระฆังปลุกเล็กน้อย พร้อมกับการนึกถึงองค์พระได้ชัด ทำให้ตลอดทั้งวัน มีความรู้สึกชุ่มเย็น เหมือนองค์พระอยู่กับเราตลอดเวลา

นักเรียนอนุบาล...ตัวอย่าง

ตอนเช้าลูกจะตื่น ตีสี่ครึ่ง นั่งจนตะวันขึ้น และระหว่างวันก็จะทำการบ้าน 10ข้อ พอตกเย็นหลังจากฟังรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาจบ ก็จะนั่งตามเสียงนำนั่งของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แล้วก็นั่งต่อเองอีกหน่อยจนกระทั่งหลับในอู่ทะเลบุญค่ะ

สมาธิ เป็นสิ่งที่ทำได้ ถ้าได้ทำ

ที่ผ่านมาลูกนั่งสมาธิอย่างไม่มีเป้าหมาย ลูกคิดว่า นั่งสมาธิขอแค่ความสงบ ความสบายก็พอ คือ ขอแค่ให้ได้นั่ง นั่งคือนั่ง ส่วนจะนิ่งรึเปล่า ลูกดูเบาไม่เคยที่จะสังเกตวิธีการที่ทำใจให้นิ่ง และจะนึกเสมอว่า ถ้าจะนั่งเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย นั่นเป็นเรื่องยากสำหรับเรา ลูกคงไม่มีบุญขนาดนั้น ลูกจึงได้พบกับความปวด และความเมื่อยเป็นรางวัล

เมื่อเศรษฐกิจกับจิตใจไปด้วยกัน

ตอนนี้มีคนลาวได้ดูหลวงพ่อจากฝีมือของพวกลูกๆ ประมาณ 10 กว่า ครัวเรือนแล้วค่ะ และอานิสงส์ก็เหมือนเงาตามตัว ก่อนเข้าวัดธุรกิจบางตัวของ ลูกมักจะถูกโกง คนละน้อยๆโกงยิบโกงย่อยโดนโกงบ่อยๆรวมหลายคนมันก็ไม่น้อยแล้วค่ะ จะตามทีก็ยากเย็น ลูกจึงต้องให้ทาน และอภัยทานอยู่บ่อยๆ แต่ตอนนี้ไม่เคยถูกโกงเลยแม้แต่บาทเดียว มีแต่เงินสดๆเข้ามา เพราะลูกได้นำเศรษฐกิจกับจิตใจไปให้ด้วยกัน ถูกตามหลักวิชชาเป๊ะ

เปิดรับอาสาสมัครอาสาสมัครต้อนรับประจำวัน ณ มหาวิหารหลวงปู่ และ มหาวิหารคุณยาย

หัวใจ 101 (เกินร้อย)

นักสร้างบารมีของหมู่คณะยุคบุกเบิก...เธอมีโอกาสได้พบพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และได้ตามมาสร้างบารมีกับคุณยายอาจารย์ของพวกเรา ตั้งแต่สมัยเริ่มสร้างวัดพระธรรมกาย ต่อเนื่องเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน....ในชีวิตของการสร้างบารมี เธอเคยประสบกับเหตุการณ์เฉียดตายหลายครั้ง แต่ก็ปลอดภัยมาได้ด้วยบารมีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี สด จนฺทสโร ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย

ตำรวจมา ขาไพ่ก็กระเจิง

่ท่านชอบตั้งวงเล่นไพ่กับเพื่อน ๆ ของท่าน มีอยู่ครั้งหนึ่งขณะที่คุณแม่และขาไพ่ทั้งหลายกำลังตั้งวงกันอยู่ ลูกถูกใช้ให้ไปซื้อโอเลี้ยง ขากลับนึกสนุก พอมาถึงข้างบ้านจึงตะโกนจนสุดเสียงว่า “ตำรวจมา” ปรากฏว่าได้ผลค่ะ คือวิ่งกันอย่างไร้ทิศทาง บางรายที่ขาไม่ดีไปไหนไม่ได้ถึงกับฉี่ราดเลยค่ะ

เด็กหญิงภูเขา บ๊าย..บาย บ้านนา มาสร้างบารมี

เจ้าของบ้านชอบไปวัด ใจดี มีกัน 3 คน พ่อ-แม่-ลูกชาย 9 ขวบ 1 คน ลูกจึงมีโอกาสได้รู้ถึงกฎแห่งกรรม และความเป็นจริงของชีวิต เพราะที่นี่มี DMC เปิดตลอดมากกว่าครึ่งวัน เสียงบรรยายถึงธรรมะ ดังก้องไปทั่วบ้าน เสียงสวดมนต์เช้า-เย็น และบูชาเจดีย์ ลูกจึงได้เข้าเป็นนักเรียนใหม่ของโรงเรียนอนุบาลในฝันวิทยา แถมยังรู้สึกอบอุ่นเมื่อมีภาษาลาวปรากฏอยู่บนหน้าจอจานดาวธรรม

โยมเตี่ยไปดาวดึงส์

ผู้ชายคนหนึ่ง ทำอาชีพเลี้ยงหมู เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ เป็นเวลากว่า 50 ปี แต่เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขทุกชนิด เป็นคนมีจิตใจเอื้ออารี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น แม้ในตอนแรกจะไม่ค่อยเข้าใจในพระรัตนตรัย แต่เขาได้พระลูกชาย ซึ่งบวชอุทิศชีวิต ทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้ แนะนำให้เขาเลิกอาชีพที่ทำอยู่...เขายอมทำตาม และทำบุญ ตักบาตรเป็นประจำทุกวัน ตลอดระยะเวลา 10 ปี และยังได้ร่วมบุญกับทางวัดพระธรรมกายไม่เคยขาด บุญสุดท้ายในชีวิตที่ได้ทำคือ บุญกฐินจักรพรรดิ…ก่อนจะละโลก พระลูกชายยังได้ช่วยเขาทำศึกชิงภพตามหลักวิชชา...ชีวิตในปรโลกของเขาจะเป็นอย่างไร...