เมื่อสังขารร่วง...ก็ห่วงบุญ

เรื่องราวของนักสร้างบารมีรุ่นปี พ.ศ.2528 ...คุณพ่อของเธอเคยเป็นนักเลงสุรา แต่กลับใจบวชในช่วงบั้นปลายของชีวิต ชีวิตหลังความตายของท่านจะเป็นอย่างไร ...ลูกชายของเธอเคยบวชพระธรรมทายาท เคร่งครัดในธรรมวินัย แต่เมื่อลาสิกขาไปแล้ว กลับห่างวัดไป และไม่สนใจการสร้างบุญ เป็นเพราะสาเหตุใด และควรจะทำอย่างไร ...และอีกหลายปัญหา ที่มีคำตอบเพียงที่นี่ ที่เดียว...

เลื่อมใสหลวงปู่ บูชาครูธรรมกาย

เธอมาวัดพระธรรมกาย เพราะศรัทธาในพระเดชพระคุณหลวงปู่ ...ได้พบกับเหตุการณ์อัศจรรย์ตะวันแก้ว ก็ทำให้ความศรัทธาในพระพุทธศาสนายิ่งเพิ่มมากขึ้น ...ทำให้เธอรู้หลักวิชชา ได้ทำหน้าที่ของลูกที่ดี ช่วยคุณพ่อให้ได้สร้างบุญก่อนที่ท่านจะละโลกไป ...มาร่วมศึกษาเรื่องราวชีวิตของเธอและคนในครอบครัว เพื่อเป็นอุทาหรณ์สอนตัวเองว่า เราควรหมั่นสั่งสมบุญเสียตั้งแต่วันนี้ เพื่อชีวิตที่ดีในปรโลก...

ธรรมทายาทไต้หวันรุ่นที่ 1 (สามเณรธรรมทายาทไต้หวัน ปี 2548)

เรื่องราวชีวิตของครอบครัวหนึ่ง คุณปู่ คุณพ่อ และน้าชาย ถูกคุณลุง โกงเอาโรงงานไป …พี่ชาย เจอเว็บไซด์ของศูนย์ปฏิบัติธรรมไทเป เข้าโดยบังเอิญ ทำให้ได้มาบวชสามเณรในโครงการบวชธรรมทายาท นานาชาติ เส้นทางการสร้างบารมีจึงได้เริ่มต้นขึ้น…

ใจไม่เจ็บ เพราะไม่เก็บขยะไว้ในใจ

คุณพ่อของเธอมีอุปนิสัยชอบช่วยเหลือคนอื่น จึงเป็นผู้กว้างขวาง เป็นที่รู้จักของคนมากมาย เคราะห์ร้ายท่านถูกฆาตกรรมจนเสียชีวิต …ตัวเธอเอง ด้วยความน้อยใจพ่อ-แม่ ทำให้เธอตัดสินใจหนีไปมีครอบครัว แต่ชีวิตการครองเรือนไม่ได้มีความสุขอย่างที่หวัง หลังจากอยู่ด้วยกันร่วม 10ปี สามีของเธอก็ขอไปอยู่กับภรรยาน้อยซึ่งมีฐานะดีกว่า เพื่ออนาคตที่ดีกว่าของเขา…

ป่วยหนักใกล้ตาย...ก็เห็นได้

นายแพทย์ท่านหนึ่ง ได้รับรักษาผู้ป่วยซึ่งเป็นมะเร็ง ซึ่งจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เขาได้สอนให้ผู้ป่วยนักสมาธิ จนเธอได้พบกับที่พึ่งที่ระลึกภายใน …น่าอัศจรรย์ อาการป่วยของเธอดีขึ้นอย่างมาก จากเดิมที่ต้องนั่งรถเข็น กลับสามารถเดินได้เองอย่างแข็งแรง …เรื่องนี้จะเป็นอุทาหรณ์ให้เรา หมั่นนั่งสมาธิเจริญภาวนา อย่างสม่ำเสมอ ก่อนที่เวลาของเราจะหมดลง เพราะเราอาจไม่โชคดีอย่างเธอ…

ประธานชมรมพุทธ

ชายคนหนึ่งเกิดในครอบครัวของข้าราชการครู คุณพ่อ-คุณแม่ของเขาต้องแยกทางกันเพราะคุณพ่อติดการพนันอย่างมาก...ตัวเขาเองเมื่อเริ่มต้นเรียนในชั้น ม.3 ได้หลงเดินทางผิด ไปยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขหลายอย่าง เช่น ดื่มเหล้า เที่ยวกลางคืน เล่นการพนัน เป็นต้น...ต่อ มาเขาได้มารู้จักกับหมู่คณะ ทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลไปในทางที่ดีขึ้นชนิดจากหน้ามือเป็นหลังมือ...เขาได้บวชทดแทนพระคุณบิดามารดา และเมื่อลาสิกขาแล้วก็ยังชักชวนเพื่อนๆหักดิบเลิกเหล้า และยาเสพติดทุกชนิด และช่วยเหลืองานพระศาสนาด้วยการในการจัดงานบวชธรรมทายาท

มนุษย์ประหลาด กินข้าวสารดิบ และดินหมก

ชายคนหนึ่ง...มีนิสัยแปลกประหลาด กล่าวคือ ในวัยเด็ก เขาชอบรับประทานดินหมกที่เตาหุงข้าว และชอบทานข้าวสารดิบเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ เขายังมีอาการนอนไม่ค่อยหลับ สะดุ้งผวาตื่น ตลอดทั้งคืน ตั้งแต่เด็กจนอายุ 16 ปี ทำให้สุขภาพแย่ ปวดศีรษะ ตัวเหลือง เฉื่อยชา จนต้องพึ่งยาของโรงพยาบาลประสาท จนกระทั่งเขาเข้าวัดพระธรรมกาย อาการเหล่านี้ก็ได้ทุเลาลง...เป็นเพราะบุพกรรมใด เขาจึงเป็นเช่นนี้...และกับคำถาม...การทำหน้าที่ด้านใช้เสียงพูด และร้องเพลงธรรมะ มีโบนัสอะไรเป็นพิเศษ ที่สร้างความรื่นรมย์บนวิมานบ้าง...

แฝดคนละฝา หน้าปาน (สมภาร ตายแล้ว ผม เล็บ งอกได้)

คุณพ่อของเธอ มีภรรยาถึง 3 คน ท่านไม่เข้าใจในเรื่องของบุญเท่าใดนัก ทำบุญบ้างตามธรรมเนียมของชาวจีน แต่ท่านโชคดี ได้เธอเป็นกัลยาณมิตร ชักชวนให้มาทำบุญกับหมู่คณะ ทำให้ก่อนตาย มีใจเป็นกุศล โดยเฉพาะใจผูกพันกับกฐินจักรพรรดิ เนื่องจากตั้งใจที่จะทำบุญนี้ด้วยเงินของตนเอง เมื่อถึงคราวละโลก บุญได้ส่งผลก่อน ทำให้มีสุขคติเป็นที่ไป...ลูกสาวคนที่ 3 ของเธอ บนใบหน้ามีปานที่สังเกตเห็นได้ชัด เป็นเหตุบังเอิญหรือเกิดจากบุพกรรมใด...และเรื่องน่าแปลก พระภิกษุรูปหนึ่ง หลังจากที่ท่านมรณภาพแล้ว ร่างของท่านไม่เน่า ไม่เปื่อย อีกทั้งผม และ เล็บก็ยังคงงอกออกมาได้...

ลูกไม่ยอมให้ทำบุญ

สามี-ภรรยาคู่หนึ่ง ต่างก็รักในการสร้างบารมี นับตั้งแต่ได้พบกับหมู่คณะ ก็ได้ร่วมทำบุญกับหมู่คณะมาโดยตลอด แต่ก่อนสามีชอบดื่มน้ำเมา ถึงขั้นเป็นโรคแอลกอฮอล์ริซึ่ม เมื่อได้ภรรยาเป็นกัลยาณมิตรให้ เขาก็สามารถเลิกได้สำเร็จ...เมื่อวิบากกรรมตามมาทัน ทำให้ทั้งคู่ต้องประสบอุบัติเหตุ ภรรยาเสียชีวิต สามีบาดเจ็บสาหัส ต้องนอนอยู่แต่บนเตียง...สิ่งที่ผู้เป็นสามีเป็นห่วงอยู่ในตอนนี้ก็คือ ลูกๆของเขา ไม่เข้าใจในการสร้างบุญ สร้างบารมี...มาร่วมกันศึกษาชีวิตของสามีภรรยาคู่นี้ ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา...แล้วท่านจะเข้าใจได้มากขึ้นว่า บุญนั้นสำคัญอย่างไร...

โยมเตี่ยไปดาวดึงส์

ผู้ชายคนหนึ่ง ทำอาชีพเลี้ยงหมู เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ เป็นเวลากว่า 50 ปี แต่เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขทุกชนิด เป็นคนมีจิตใจเอื้ออารี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น แม้ในตอนแรกจะไม่ค่อยเข้าใจในพระรัตนตรัย แต่เขาได้พระลูกชาย ซึ่งบวชอุทิศชีวิต ทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้ แนะนำให้เขาเลิกอาชีพที่ทำอยู่...เขายอมทำตาม และทำบุญ ตักบาตรเป็นประจำทุกวัน ตลอดระยะเวลา 10 ปี และยังได้ร่วมบุญกับทางวัดพระธรรมกายไม่เคยขาด บุญสุดท้ายในชีวิตที่ได้ทำคือ บุญกฐินจักรพรรดิ…ก่อนจะละโลก พระลูกชายยังได้ช่วยเขาทำศึกชิงภพตามหลักวิชชา...ชีวิตในปรโลกของเขาจะเป็นอย่างไร...